ΑΠΟΨΕΙΣ

Ο νόμος προβλέπει την διατύπωση εθνικής στρατηγικής για την τριτοβάθμια. Υποθέτω ότι η κοινωνία λογικά θα ενδιαφέρεται για τους γενικούς στόχους για την τριτοβάθμια όπως η διασύνδεση της με την αγορά εργασίας. Έτσι πχ θα μάθαινε με ενδιαφέρον ότι ενώ λόγω του αριθμού μαθητών που έχουμε στην Ελλάδα μπορεί να διορίζονται το πολύ 300 δάσκαλοι και νηπιαγωγοί το χρόνο αποφοιτούν 3500. Ότι παρά τα όσα λένε οι διάφοροι επαγγελματικοί σύλλογοι (δικηγόροι, γιατροί, μηχανικοί που αποτελούν την ναυαρχίδα της επιθυμίας…) ενώ έχουμε επταπλάσιους επαγγελματίες από όσους χρειαζόμαστε συνεχίζουμε να διαθέτουμε θέσεις και να οδηγούμε τους απόφοιτους μας να αναζητήσουν την τύχη τους αλλού.

Η κοινωνία θα έπρεπε να ενδιαφέρεται για τις γνώσεις που χρειάζονται τα παιδιά της στο Λύκειο για να συνεχίσουν στη ζωή αλλά και στις σπουδές. Να ξέρει ότι Αρχαία και Λατινικά δεν χρειάζονται πχ στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών. Ή ότι δεν χρειάζονται Φυσική στο Μαθηματικό. Ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν. Αλλά ο μόνος φορέας που συζήτησε με το Υπουργείο και περιέργως ότι πρότεινε μπήκε στο Νόμο και έχει κληθεί στην Βουλή μόνο αυτός, είναι κάποια "Εταιρία Ελλήνων Φιλολόγων" αυτή που έχει εισηγηθεί τον περιορισμό των μαθημάτων κοινωνικών και πολιτικών επιστημών στο Λύκειο προφανώς λειτουργώντας συντεχνιακά.

Το Υπουργείο και όλοι μας έχουμε μια θαυμάσια ευκαιρία να προχωρήσουμε σε μεταρρυθμίσεις. Πχ να ξεκινήσουμε να ορίζουμε ένα Ενιαίο Λύκειο που θα περιέχει ισότιμα Γενική και Επαγγελματική-Τεχνική Εκπαίδευση. Που δεν θα υπάρχει μόνο για να μπουν τα παιδιά στο Πανεπιστήμιο. Στο πλαίσιο αυτού του Ενιαίου Σχολείου επαγγελματικός προσανατολισμός, επιχειρηματικότητα-καινοτομία αναφέρονται στην επαγγελματική-τεχνική εκπαίδευση. Για αυτούς που θα συνεχίσουν στα ΑΕΙ (σχεδόν το 30-40%, όχι το 120%) θα τα μάθουν εκεί. Για να βρεθεί το ΕΠΑΛ στην θέση που πρέπει (όχι να θεωρούν ότι είναι σχολείο παραγωγής παραβατικών στο οποίο πηγαίνουν κακοί και άχρηστοι) πρέπει να ενσωματωθεί σε ένα γενικό σχολείο. Έτσι θα καθοριστεί και η ύλη και οι δεξιότητες που πρέπει να αποκτήσουν όλοι. Κορυφαίο λάθος είναι να περιοριστεί αντί να γενικευτεί η εκπαίδευση για την πολιτική και την δημοκρατία που σε όλες τις Χώρες θεωρείται ότι καλλιεργεί συνείδηση πολίτη συμμέτοχου την πολιτική. Σε όλες εκτός από την πελατειακή χώρα της ΕΕΦ.

Να δούμε πως θα αρχίσει να λειτουργεί το ψηφιακό σχολείο. Να μην πάει τόσος κόπος χαμένος. Να ενταχθεί στο πρόγραμμα η εξ αποστάσεως ασύγχρονη. Ίσως θα μπορούσε μια μέρα στις 15 ή την βδομάδα να αφιερωθεί σε δραστηριότητες και επισκέψεις και επιμόρφωση μέσα στο σχολείο. Καλά τώρα… ποιο θα είναι το πανελλαδικώς εξεταζόμενο;

Περαστικά μας θα έλεγα. Αν δεν ήταν οι μετεγγραφές! Άλλο πελατειακό θέμα. Κανονικά κανείς δεν έπρεπε να παίρνει μετεγγραφή. Αν το ξέρει δεν θα δηλώσει τμήματα και σχολές που δεν μπορεί να παρακολουθήσει. Πρέπει ασφαλώς να υποστηρίζεται οικονομικά ο φοιτητής που το έχει ανάγκη και σπουδάζει εκτός της πόλης του με ακαδημαϊκά κριτήρια. Και τέλος να καταλάβουμε ότι αν θέλουμε να κάνουμε κάτι σοβαρό πρέπει να γίνει κάτι με το απολυτήριο στο Λύκειο και με την εισαγωγή του ECTS στην βαθμολογία να απαλλαγούμε από την πίεση καλύτερων βαθμών. Αν πάρουν όλοι 20 (σήμερα το 70% των μαθητών έχει πάνω από 16,5… φωστήρες όλοι) θα πάρουν όλοι 0 στην πραγματικότητα. Δεν θίγεται –ενώ είναι η κορυφαία μεταρρύθμιση. Είπαμε στην χώρα της πελατείας της ΕΕΦ και των Λατινικών δεν χωρά ορθός λόγος.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 06-07 Ιουνίου 2020