Ο Αχιλλέας Τριανδρίας είναι ένας αθλητικός πολιτιστικός σύλλογος με έτος ίδρυσης το 1946. Τα χρώματά του είναι το μπλε και το λευκό και φημίζεται για την ακαδημία μπάσκετ του. Όπως μπορεί να διαβάσει κανείς και στην επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου, αποτελεί ένα εξαιρετικό φυτώριο, με πολλά παιδιά που τώρα αγωνίζονται σε μεγάλες ομάδες της Θεσσαλονίκης, αλλά και στις διάφορες Εθνικές, να έχουν αναδειχθεί από τα τμήματα υποδομής του.

Η «ΜτΚ» επικοινώνησε με τον υπεύθυνο των ακαδημιών του συλλόγου, τον κ. Παναγιώτη Μπαχάρογλου, ο οποίος αρχικά δήλωσε: «Τα τμήματα υποδομής μας αριθμούν περίπου 210 παιδιά. Οι προπονήσεις για όλα τα τμήματα γίνονται τέσσερις φορές την εβδομάδα, εκτός μόνον από τα παιδιά του 2012-13 που κάνουν τρεις, ενώ το παιδικό και το εφηβικό, ως αγωνιστικά τμήματα, κάνουν κανονικά πέντε φορές την εβδομάδα και μαζί με τον αγώνα έξι».

Στόχος της ακαδημίας είναι «τα δικά μας παιδιά να στελεχώνουν την ανδρική μας ομάδα. Για παράδειγμα, το ανδρικό έχει 3-4 άνδρες και όλοι οι άλλοι παίκτες προέρχονται από το εφηβικό, δηλαδή στην ουσία παίζει το εφηβικό. Χωρίς να θέλω να ευλογήσω τα γένια μου, πιστεύω ότι είμαστε από τις καλύτερες ομάδες της Θεσσαλονίκης, σε επίπεδο ακαδημιών πάντοτε. Κάνουμε μια πολύ καλή και σεβαστή δουλειά, είμαστε πολύ καλοί στο μίνι, στο προπαιδικό, ακόμα και στο παιδικό, που πιστεύω ότι φέτος θα περάσει και στην οκτάδα, αν δώσουν τα παιδιά μας το 100% των δυνατοτήτων τους. Είμαστε από τις καλύτερες ομάδες σε επίπεδο ακαδημιών, αν σκεφτεί κανείς ότι είμαστε μια συνοικιακή ομάδα, μια ομάδα της γειτονιάς».

Πρώτα άνθρωποι, μετά αθλητές

Και συνέχισε, μιλώντας για τη βαθύτερη φιλοσοφία που διέπει τον σύλλογο της Τριανδρίας: «Η φιλοσοφία μας είναι στραμμένη στο παιδαγωγικό κομμάτι και δευτερευόντως στο αγωνιστικό και αθλητικό. Πρώτα απ’ όλα, θέλουμε να μάθουμε στα παιδιά να γίνουν καλοί χαρακτήρες, σωστοί άνθρωποι και στη συνέχεια να γίνουν καλοί αθλητές. Διότι αν παραλείψουμε το παιδαγωγικό κομμάτι και τους κάνουμε μόνο αθλητές και δεν έχουν, άρα, τον πρέποντα χαρακτήρα, θεωρώ ότι αργά ή γρήγορα θα σταματήσουν. Δεν θα τους αντέξει το κλίμα μιας σοβαρής ομάδας».

Σχετικά με τις επιτυχίες που έχουν σημειώσει τα τμήματα υποδομής κατά καιρούς, επεσήμανε την «τρίτη θέση του εφηβικού πριν από 3-4 χρόνια, μετά τη νίκη επί του Άρη στο φάιναλ φορ, αλλά και για την πρωτιά της Κ-20, της ομάδας Νέων δηλαδή, που επιβλήθηκε στον τελικό της ΧΑΝΘ με προπονητή τον Χρήστο Χατζόπουλο και βοηθό τον Στέφανο Νικολαΐδη».

Το μπάσκετ γιορτάζει το Πάσχα

Φέτος είναι η έκτη χρονιά που διοργανώνεται το Διεθνές Τουρνουά ThessCup U12. Η διοργάνωση γίνεται από κοινού με το Ναύαρχο Βότση, με τον κ. Μπαχάρογλου να ρίχνει λίγο φως στο συγκεκριμένο τουρνουά: «Το ThessCup θα διεξαχθεί από τη Μεγάλη Δευτέρα έως και τη Μεγάλη Τετάρτη (22-24/4), όπως άλλωστε και κάθε χρόνο. Θα συμμετάσχουν 16 ομάδες, μεταξύ των οποίων ο ΠΑΟΚ, ο Άρης, η ΧΑΝΘ, ο Μαντουλίδης η Παρτιζάν Σκοπίων, ενώ θα μας τιμήσει για πρώτη φορά με την παρουσία του και ο Ολυμπιακός, που είναι αδιαμφισβήτητα ένας πόλος έλξης. Παλεύαμε με τον υπεύθυνο των ακαδημιών του Βότση, τον Τάσο Μανωλόπουλο, που είναι κι εκείνος ο οποίος έχει αναλάβει το μεγαλύτερο κομμάτι, να βρούμε ομάδες από το εξωτερικό, έναν «κράχτη» αν προτιμάτε, προκειμένου να ανέβει το τουρνουά επίπεδο. Οι ηλικίες που θα συμμετάσχουν στον φετινό ThessCup είναι από το 2007 και έπειτα, δηλαδή οι κατηγορίες μίνι και προ-μίνι».

Χωρίς σκορ είναι καλύτερα

Στη συνέχεια, ρωτήθηκε για τη φιλοσοφία του «No Score», η οποία ορίζει τη μη δημοσιοποίηση του σκορ των αγώνων στις μικρές ηλικιακές κατηγορίες. Εστίασε στην αφορμή από την οποία ξεκίνησε αυτή η φιλοσοφία, αλλά και στα αρνητικά αποτελέσματα που επιφέρει το κυνήγι του σκορ στα μικρά παιδιά και η μετέπειτα δημοσιοποίησή του. Πιο αναλυτικά, είπε: «Η συγκεκριμένη φιλοσοφία ξεκίνησε πριν από περίπου μια πενταετία. Είχε λάβει πολύ μεγάλη έκταση το γεγονός ότι κάποιες ιστοσελίδες που κάλυπταν τους αγώνες των μικρών ηλικιών δημοσίευαν κείμενα με τίτλους «κατοστάρα για τον έναν, βόλτα για τον άλλον». Έτσι, μαζί με μια ομάδα ανθρώπων, τον Τάσο Μανωλόπουλο από το Ναύαρχο Βότση, τον Θωμά Λαζάρου από το Τσάμπιονς Πανοράματος, τον Θάνο Γιαννικόπουλο από τον Απόλλωνα Καλαμαριάς και άλλους, αποφασίσαμε να μην δίνουμε σκορ, αλλά ούτε και τους πόντους των παιδιών σε κανέναν δημοσιογράφο, παρά μόνο στην περίπτωση της απλής αναφοράς της νίκης ή ήττας. Φανταστείτε, για παράδειγμα, το ενδεχόμενο να κερδίσει μια ομάδα με τεράστια διαφορά και το τι θα γίνει την επόμενη μέρα στο σχολείο, καθώς τα παιδιά μπορεί να είναι συμμαθητές. Πριν το καταλάβει κανείς, θα ξεκινήσει η μόδα του bullying, θα πληγεί η ψυχολογία του παιδιού, μπορεί να σταματήσει και το μπάσκετ λόγω αυτού. Και εμείς δικαιωνόμαστε, το «No Score» έχει αποδώσει καρπούς, μιας και πλέον ελάχιστες είναι οι ομάδες που δημοσιοποιούν τα σκορ των αγώνων τους.

Επιπλέον, υπογράμμισε τις θετικές επιπτώσεις του «No Score» στα παιδιά, τα οποία «παίζουν ελεύθερα, χωρίς άγχος, καθώς δεν υπάρχει καμία πίεση για τη νίκη. Θεωρώ ότι είναι και το καλύτερο, γιατί αφοσιώνονται εξ ολοκλήρου στο παιχνίδι. Έχουμε μπει, πλέον, σε μια διαδικασία να τους μαθαίνουμε το άθλημα και να έχουμε ξεχάσει το παιχνίδι. Πρέπει να έχουμε πάντα υπόψη μας ότι είναι παιδιά, πρέπει να χαίρονται το παιχνίδι και να μην έχουν συνεχώς το μυαλό τους στο σκορ, στο πόσο θα κερδίσουν ή πόσους πόντους θα βάλουν. Έχουν χρόνια μπροστά τους, προκειμένου στο μέλλον να μάθουν το άθλημα με τους κανόνες του».

«Η φιλοσοφία αυτή εφαρμόστηκε αρχικά στα τμήματα μίνι, ενώ κάποιοι το έχουν εφαρμόσει και στο προπαιδικό. Εγώ, πάντως, θεωρώ ότι στο προπαιδικό μπορείς να βάλεις σκορ, καθώς πρόκειται για ένα προ-αγωνιστικό τμήμα, τα παιδιά εκεί είναι μεγάλα και καταλαβαίνουν και μπαίνουν στη διαδικασία του ανταγωνισμού. Στα τμήματα μίνι και προ-μίνι θεωρώ ότι είναι πολύ μικρά ακόμα για να τους εισαγάγουμε σε αυτή τη νοοτροπία του να κυνηγάς το σκορ. Απλά στο μίνι και στο προπαιδικό τόσα χρόνια ήταν ένα τουρνουά, δηλαδή δεν υπήρχε εξ ορισμού ο στόχος της πρώτης θέσης, οπότε δεν υπήρχε και λόγος να κρατάμε σκορ», κατέληξε για την πολύ ενδιαφέρουσα αυτή νοοτροπία.

«Δεν χρειάζεται να πείσω κανέναν»

Όσον αφορά το τι θα έλεγε στους γονείς, προκειμένου να τους πείσει να φέρουν τα παιδιά τους στην ακαδημία του Αχιλλέα Τριανδρίας, απάντησε: «Εγώ ανέλαβα τον Αχιλλέα, ως υπεύθυνος ακαδημιών, το 2012. Είναι μέχρι να μπει το νερό στο αυλάκι. Από τη στιγμή που θα μπει κι έπειτα δε νομίζω ότι χρειάζεται να πείσω κανέναν. Το καράβι πάει μόνο του, η καλή δουλειά που κάνουμε φαίνεται, όπως και η φιλοσοφία του συλλόγου μας, μέσα από την επίσημη ιστοσελίδα μας ή τη σελίδα μας στο facebook».

Θεμέλιος λίθος η αγάπη

Τέλος, κατέληξε σε μια προσωπική εξομολόγηση, τονίζοντας την σπουδαιότητα του να έχεις μεράκι και αγάπη για αυτό που κάνεις. Πιο συγκεκριμένα, δήλωσε: «Κάνουμε ό,τι μπορούμε γενικά. Εγώ βρίσκομαι στον Αχιλλέα Τριανδρίας από μωρό παιδί, ξεκίνησα από τις ακαδημίες του το 1992, όταν έγινε και το γήπεδο. Υπάρχει, όπως καταλαβαίνετε, μια αγάπη και μια συναισθηματική σύνδεση με τον Αχιλλέα. Κάνουμε και κάποια πράγματα από την αγάπη μας και μόνο, δεν το βλέπουμε καθαρά επαγγελματικά. Η αγάπη για αυτό που κάνεις είναι το θεμέλιο για την επιτυχία και παίζει τεράστιο ρόλο για να κάνεις το κάτι παραπάνω. Και δεν είμαστε επαγγελματίες, όλο αυτό εντάσσεται στον ερασιτεχνικό αθλητισμό, στον οποίο αν δεν υπάρχει αγάπη είναι δύσκολο να προχωράς και να συνεχίζεις ή να καταφέρεις κάτι».

Μακεδονία της Κυριακής