Ένα υπέροχο γκράφιτι με το χαμόγελο του Άλκη Καμπανού κοσμεί εδώ και λίγες ημέρες έναν μεγάλο τοίχο επί της οδού Θ. Γαζή στη Χαριλάου, ακριβώς απέναντι από το σημείο όπου την 1η Φεβρουαρίου δολοφονήθηκε ο άτυχος 19χρονος.

Οι Θανάσης Ευαγγελόπουλος και Γιάννης Μπουζούκης είναι οι δύο καλλιτέχνες που έβαλαν τη σφραγίδα τους στη δημιουργία αυτής της τεράστιας προσωπογραφίας, η οποία από την στιγμή που ολοκληρώθηκε, έχει αποτελέσει πόλο έλξης για μικρούς και μεγάλους. Στον τοίχο του σχολικού συγκροτήματος, λίγα μέτρα μακριά από το σημείο της δολοφονίας, σχημάτισαν τη μορφή του Άλκη προσθέτοντας την ημερομηνία της δολοφονίας και το μήνυμα «Άλκη ζεις».

Οι δυο τους μιλώντας στη «ΜτΚ» και το makthes.gr αποκαλύπτουν πώς γεννήθηκε η ιδέα για να φιλοτεχνήσουν το έργο, τις δυσκολίες που συνάντησαν από την αρχή μέχρι την ολοκλήρωσή του, τη βοήθεια από τους χορηγούς, που από την αρχή στάθηκαν με μεγάλη προθυμία αρωγοί σε αυτό το εγχείρημα, αλλά και για το μήνυμα που θέλουν να περάσουν μέσα από το καλλιτεχνικό τους δημιούργημα.

Η γέννηση της ιδέας

Η ιδέα προέκυψε από τους φίλους του αδικοχαμένου Άλκη, οι οποίοι πλησίασαν τον έναν εκ των δύο, τον Θανάση Ευαγγελόπουλο και συζήτησαν μαζί του τις σκέψεις τους.

«Οι φίλοι του Άλκη πήραν την πρωτοβουλία γι’ αυτό το γκράφιτι. Έτσι, πρότειναν εμένα, που δεν με γνώριζαν προσωπικά, αλλά φρόντισαν να φτάσει αυτή η πρόταση στα αυτιά μου. Στη συνέχεια, εγώ τους πρότεινα να συνεργαστώ με τον Γιάννη (σ.σ. Μπουζούκη) και η ιδέα πήρε σάρκα και οστά», λέει ο Θανάσης Ευαγγελόπουλος, με τον Γιάννη Μπουζούκη να συμπληρώνει πως «με τον Θανάση δεν γνωριζόμαστε ούτε χρόνο, αλλά τώρα έτυχε να βρεθούμε σε μια κοινή συνάντηση, είδαμε ότι ταιριάζουμε, με βοήθησε και τεχνικά σε κάποια κομμάτια, ξέρουμε τι κάνει ο καθένας καλύτερα από τον άλλο και αποφασίσαμε να συνεργαστούμε. Εγώ, για παράδειγμα, ασχολούμαι περισσότερο με τα πρόσωπα, ενώ ο Θανάσης εξειδικεύεται στις γραμματοσειρές», με τον τελευταίο να επισημαίνει ότι «από το 1997 εξειδικεύομαι στις γραμματοσειρές και στα πλακάτ, από κόμικς μέχρι μοτίβα».

Αναφορικά με την επιλογή της συγκεκριμένης φωτογραφίας, η εξήγηση έρχεται δια στόματος του Γιάννη: «Επιλέξαμε τη συγκεκριμένη φωτογραφία, καθώς είναι χαρακτηριστική του αδικοχαμένου Άλκη. Είχαμε στη διάθεσή μας αρκετές εικόνες του, ωστόσο αυτή θεωρήσαμε ότι είναι πιο εκφραστική. Το γεγονός ότι κοιτάει ψηλά πιστεύαμε ότι θα είναι πολύ εντυπωσιακό και συνάμα επιβλητικό στον τοίχο, όπως και έγινε. Επίσης, περνάει και μια θετική αύρα. Αφού καταλήξαμε στη φωτογραφία, βγάλαμε το σχέδιο, προσθέσαμε τους πάπυρους και όλα πήραν το δρόμο τους».

Αμφότεροι στέκονται στην πολύτιμη συμβολή των χορηγών, που βοήθησαν τα μέγιστα, ώστε να ολοκληρωθεί άμεσα το εν λόγω έργο. «Στο άκουσμα του σκοπού για τον οποίο θέλουμε να δημιουργήσουμε αυτό το γκράφιτι, όλοι μας αγκάλιασαν και μας στήριξαν. Θέλουμε να ευχαριστούμε, λοιπόν, πολύ την Stoiximan, που ήταν ο μεγάλος χορηγός και με την οποία ήρθαν σε συνεννόηση οι φίλοι του Άλκη, αλλά από την πρώτη στιγμή οι άνθρωποί της είχαν τη διάθεση να βοηθήσουν. Επίσης, χορηγός ήταν η εταιρεία ‘Cosmos Lac’ και οι ‘σκαλωσιές Αστήρ’, ενώ η RoyalChrom μάς έδωσε τα πλαστικά χρώματα σε πολύ καλή τιμή», εξηγεί ο Θανάσης.

Ο Θανάσης Ευαγγελόπουλος

Τα γραφειοκρατικά ζητήματα και η ολοκλήρωση του έργου

Για την καλλιτεχνική δημιουργία του γκράφιτι χρειάστηκαν πέντε ημέρες, με τους Θανάσης και Γιάννη να δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ.

«Η διαδικασία είχε ως εξής: έπρεπε καταρχάς να εξασφαλίσουμε άδειες από την πολεοδομία, τον δήμο, την τροχαία και τον διευθυντή του σχολείου, σε τοίχο του οποίου έγινε ουσιαστικά το γκράφιτι. Όπως είναι γνωστό, αυτές οι διαδικασίες είναι πολύ χρονοβόρες. Όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση συνηγόρησαν πολλοί και έτσι είχαμε σύντομα το ΟΚ», λέει ο Γιάννης και συμπληρώνει: «Έγιναν ενέργειες από όλους όσοι συμμετείχαμε. Από εμάς, τους γονείς των φίλων του Άλκη, όλους και άπαντες ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν. Έτσι, τα όποια γραφειοκρατικά ζητήματα υπήρχαν, ξεπεράστηκαν σε πολύ λίγες ημέρες και πήραμε το πράσινο φως για να ξεκινήσουμε».

Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα μπήκε η σκαλωσιά και οι δύο καλλιτέχνες του δρόμου ξεκίνησαν να δημιουργούν. «Ο κόσμος ήταν πολύ θετικός τόσο κατά τη διάρκεια της δημιουργίας όσο και όταν είχε ολοκληρωθεί πλέον το έργο. Κανείς δεν μας είπε κάτι αρνητικό. Αντιθέτως, μας έδιναν όλοι συγχαρητήρια. Τις πρώτες ημέρες ήταν λίγο πιο διστακτικοί - δεν φαινόταν εξάλλου τι κάναμε- όμως όσο περνούσε ο καιρός και τους λέγαμε ό τι είναι ένα γκράφιτι για τον Άλκη, όλοι ήταν πολύ χαρούμενοι και συνέρρεαν κατά δεκάδες», λέει ο Γιάννης και ο Θανάσης προσθέτει: «Μας βοήθησαν πολύ τα παιδιά από τη γύρω γειτονιά και κάποιοι ένοικοι, οι οποίοι ήταν πολύ εξυπηρετικοί. Όλος ο κόσμος που περνούσε από το σημείο, σταματούσε και ας μην ήταν Αρειανοί».

Επίσης, ο Γιάννης πλέκει το εγκώμιο του κυρίου Χασιώτη, ενός κάτοικου της περιοχής, που τους βοήθησε ιδιαίτερα. «Ο κύριος Χασιώτης μάς βοήθησε πάρα πολύ και τον ευχαριστούμε γι’ αυτόν. Πηγαίναμε στο μπαλκόνι του για να δούμε το σχέδιο, μας έδωσε ρεύμα και γενικότερα η παρουσία του ήταν καταλυτική».

Ο Γιάννης Μπουζούκης

Η διαδικασία και τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν

Οι δύο καλλιτέχνες λένε ομόφωνα ότι δεν συνάντησαν καμία δυσκολία στην ολοκλήρωση του έργου. «Όλα κύλησαν ομαλά και δεν αντιμετωπίσαμε καμία δυσκολία. Προσπαθήσαμε να αποτυπώσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα το πρόσωπο του Άλκη και να μείνει για πάντα εκεί. Να σημειωθεί ότι όσο πιο μεγάλο είναι το σχέδιο, τόσο πιο δύσκολο είναι να βγουν οι αναλογίες. Αλλά νομίζω ότι τα πήγαμε αρκετά καλά», σχολιάζει ο Θανάσης.

Όσον αφορά στα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν, ο Γιάννης λέει: «Χρησιμοποιήσαμε αρκετό στόκο, γιατί ο τοίχος ήταν κατεστραμμένος σε πολλά σημεία. Επίσης, χρησιμοποιήσαμε χρώματα πλαστικά για να καθαρίσουμε τα προηγούμενα σχέδια, πολλά σπρέι για τα προσχέδια και για τα σχέδια, αρκετό πλαστικό για το background και αντιγκράφιτι, που είναι ένα βερνίκι σαν μεμβράνη και μπαίνει πάνω από το γκράφιτι, οπότε σε περίπτωση που κάποιος γράψει πάνω σε αυτό, θα φύγει αμέσως μόνο με λίγο νερό».

Το μήνυμα κατά της οπαδικής βίας και του bullying

Με το γκράφιτι αυτό, ο Θανάσης και ο Γιάννης θέλησαν να στείλουν ένα μήνυμα κατά της οπαδικής βίας. «Να σταματήσει η οπαδική βία μια για πάντα και αυτό να ξεκινήσει από τους νεότερους. Να μην θρηνήσουμε άλλα θύματα. Είναι ευκαιρία η θυσία αυτού του ανθρώπου να περάσει ως μήνυμα στις επόμενες γενιές, ώστε να καταλάβουν ότι δεν πρέπει να παίρνουν τον οπαδισμό στα σοβαρά», είναι το μήνυμα του Γιάννη Μπουζούκη, με τον Θανάση Ευαγγελόπουλο να λέει ότι «το μήνυμά μας είναι ένα και είναι ξεκάθαρο. ‘Στοπ στην οπαδική βία’. Θέλουμε να στείλουμε ένα μήνυμα αισιοδοξίας μέσα από τον Άλκη, ειδικά στα μικρά παιδιά, να πορεύονται με ηρεμία και αγάπη. Επίσης, θέλουμε να στείλουμε ένα ακόμα μήνυμα, αυτό κατά του bullying, γιατί από εκεί ξεκίνησαν όλα. Από την ερώτηση ‘γιατί είσαι με αυτήν την ομάδα και όχι με την άλλη;’».

Το γυμναστήριο, η απέραντη γκαλερί γκραφιτάδων και τα 3.000 σχέδια

Για τον Θανάση, που δηλώνει φίλος του Άρη από μικρός, αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που κάνει κάτι για την αγαπημένη του ομάδα: «Παλιότερα είχα βάψει το γυμναστήριο του συλλόγου επί της οδού Αλκμήνης, ενώ κάποια γκράφιτί μου υπήρχαν και στην πλευρά της θύρας 3. Σκεφτόμαστε να ξανακάνουμε κάτι για να ομορφύνουμε το γήπεδο».

Η συνεργασία του με τον Γιάννη μετράει μόλις λίγους μήνες ζωής, με τους δυο τους να συναντιούνται ουσιαστικά στην απέραντη γκαλερί γκραφιτάδων, το στρατόπεδο Καρατάσιου: «Εκεί υπάρχουν φοβερά πράγματα από πολύ κόσμο. Είναι έργα τέχνης, πραγματικά διαμάντια. Αξίζει να πάει κανείς έστω για μια βόλτα».

«Εγώ έχω κάνει διάφορα έργα και σχέδια στον περιφερειακό, στο ύψος της Τούμπας, όπως, επίσης, και στο γήπεδο ποδοσφαίρου της Σταυρούπολης. Επιπλέον, έχω βάψει πολλά σχολεία στη Νέα Μεσήμβρια, τον Άγιο Αθανάσιο κτλ», λέει ο Θανάσης. «Το διάστημα 28-30 Απριλίου θα εκθέσω όλα μου τα σχέδια από το 1997 έως σήμερα σε γνωστό μαγαζί της Θεσσαλονίκης. Τα σχέδιά μου στο χαρτί ξεπερνούν τα 3.000, αλλά έχω επιλέξει κάποια πιο πρόσφατα».

«Γιατί μαλώνουν; Τι έχουν να χωρίσουν;»

Σοκαρισμένος πληροφορήθηκε την είδηση της δολοφονίας του Άλκη ο Γιάννης Μπουζούκης: «Είχα πάθει σοκ όταν άκουσα την είδηση. Δεν μπορούσα καν να πάω για καιρό στον τόπο που έγινε η δολοφονία του παιδιού. Μου φαίνεται αδιανόητο τη σήμερον ημέρα να σκοτώνει κάποιος, υποκινούμενος από οπαδικά κίνητρα. Εγώ ήμουν πάντα κατά του οπαδισμού σε αυτήν τη μορφή και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μαλώνουν, τι έχουν να χωρίσουν».