Ο Δημήτρης Κολοβός στο makthes.gr: «Αυτόν τον καιρό κλείνω την τηλεόραση»
Πώς αντιμετωπίζει ο γνωστός ηθοποιός του ΚΘΒΕ τις πρωτόγνωρες συνθήκες που ζούμε
25/03/2020 09:00
Λένε ότι όποιος δεν κάνει εσωτερικό διάλογο δεν μπορεί να δεχτεί την απομόνωση. Ο Δημήτρης Κολοβός δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Αυτές τις δύσκολες μέρες, μέσα στις πρωτόγνωρες καταστάσεις που ζούμε και επιβάλλουν εγκλεισμό, ο γνωστός ηθοποιός του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, ζει αντιμέτωπος με τον εαυτό του, όπως λέει στο makthes.gr. «Τον έχω βρει ήρεμο και χαλαρό, κάνω διάφορες κουβέντες μαζί του κι έτσι βλέπω πού συμφωνούσαμε και πού διαφωνούσαμε στις γρήγορες αποφάσεις», τονίζει.
Έχει εντοπίσει όμως και διάφορα άλλα στοιχεί μέσα σε όλο αυτό. «Θα το πιστέψεις ότι ανακάλυψα ξανά το σπίτι;», με ρωτάει. «Βρήκα γωνιές του που με όλη αυτή την τρεχάλα δεν τις έβλεπα, βρήκα καινούργια χρώματα σ’ αυτό ή στα αντικείμενα, πράγμα που μου αρέσει κατά έναν περίεργο τρόπο», συμπληρώνει.
Προτιμάει να περνάει αυτό τον καιρό αποστασιοποιημένος από τη μικρή οθόνη. «Κλείνω την τηλεόραση. Δεν βλέπω δηλαδή δελτία ειδήσεων, αποφεύγω αυτόν τον ορυμαγδό των κακών νέων που μπορεί και να σε αρρωστήσει. Παρακολουθώ μόνο ντοκιμαντέρ με ζώα ή άγρια φύση, αν βρω σε κάποιο κανάλι», λέει.
Για εκείνον οι μέρες αυτές δίνουν τη δυνατότητα να πειραματιστεί κανείς με νέες δραστηριότητες ή να περάσει ποιοτικό χρόνο με τους ανθρώπους του. «Στην κουζίνα μαγειρεύω καινούργια φαγητά, με βοηθάει να σκέφτομαι. Είναι επίσης ωραία τα επιτραπέζια παιχνίδια που σε κρατούν σε πνευματική και σωματική εγρήγορση. Τέλος, είναι μια καλή ευκαιρία όλο αυτό για να ακούσουμε τον άνθρωπό μας, τον σύντροφό μας», επισημαίνει.
Ωστόσο, αρκετός είναι ο κόσμος που με όλη αυτή τη συνθήκη αισθάνεται – όχι άδικα- φυλακισμένος κι εγκλωβισμένος. «Ας έχουμε υπομονή, κουράγιο κι ελπίδα. Κι ας κάνουμε καθένας τη δική του αυτοκριτική και περισυλλογή. Ας επιστρατεύσουμε επίσης το χιούμορ που διαθέτουμε και είναι πολύ χρήσιμο σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Θέλω να πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά», λέει με αισιοδοξία.
Όσο για την επόμενη μέρα; Δυσκολεύεται να τη φανταστεί. «Δεν ξέρουμε πώς και πότε θα τελειώσει αυτή η ιστορία, τι θα μας αφήσει. Ελπίζω όταν τελειώσει να μας βρει μαζεμένους σε ένα τραπέζι, χαρούμενους, να γελάμε, να πίνουμε, να έχουμε κέφι. Να έχουμε όρεξη για ζωή και γλέντι», καταλήγει.
Λένε ότι όποιος δεν κάνει εσωτερικό διάλογο δεν μπορεί να δεχτεί την απομόνωση. Ο Δημήτρης Κολοβός δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Αυτές τις δύσκολες μέρες, μέσα στις πρωτόγνωρες καταστάσεις που ζούμε και επιβάλλουν εγκλεισμό, ο γνωστός ηθοποιός του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, ζει αντιμέτωπος με τον εαυτό του, όπως λέει στο makthes.gr. «Τον έχω βρει ήρεμο και χαλαρό, κάνω διάφορες κουβέντες μαζί του κι έτσι βλέπω πού συμφωνούσαμε και πού διαφωνούσαμε στις γρήγορες αποφάσεις», τονίζει.
Έχει εντοπίσει όμως και διάφορα άλλα στοιχεί μέσα σε όλο αυτό. «Θα το πιστέψεις ότι ανακάλυψα ξανά το σπίτι;», με ρωτάει. «Βρήκα γωνιές του που με όλη αυτή την τρεχάλα δεν τις έβλεπα, βρήκα καινούργια χρώματα σ’ αυτό ή στα αντικείμενα, πράγμα που μου αρέσει κατά έναν περίεργο τρόπο», συμπληρώνει.
Προτιμάει να περνάει αυτό τον καιρό αποστασιοποιημένος από τη μικρή οθόνη. «Κλείνω την τηλεόραση. Δεν βλέπω δηλαδή δελτία ειδήσεων, αποφεύγω αυτόν τον ορυμαγδό των κακών νέων που μπορεί και να σε αρρωστήσει. Παρακολουθώ μόνο ντοκιμαντέρ με ζώα ή άγρια φύση, αν βρω σε κάποιο κανάλι», λέει.
Για εκείνον οι μέρες αυτές δίνουν τη δυνατότητα να πειραματιστεί κανείς με νέες δραστηριότητες ή να περάσει ποιοτικό χρόνο με τους ανθρώπους του. «Στην κουζίνα μαγειρεύω καινούργια φαγητά, με βοηθάει να σκέφτομαι. Είναι επίσης ωραία τα επιτραπέζια παιχνίδια που σε κρατούν σε πνευματική και σωματική εγρήγορση. Τέλος, είναι μια καλή ευκαιρία όλο αυτό για να ακούσουμε τον άνθρωπό μας, τον σύντροφό μας», επισημαίνει.
Ωστόσο, αρκετός είναι ο κόσμος που με όλη αυτή τη συνθήκη αισθάνεται – όχι άδικα- φυλακισμένος κι εγκλωβισμένος. «Ας έχουμε υπομονή, κουράγιο κι ελπίδα. Κι ας κάνουμε καθένας τη δική του αυτοκριτική και περισυλλογή. Ας επιστρατεύσουμε επίσης το χιούμορ που διαθέτουμε και είναι πολύ χρήσιμο σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Θέλω να πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά», λέει με αισιοδοξία.
Όσο για την επόμενη μέρα; Δυσκολεύεται να τη φανταστεί. «Δεν ξέρουμε πώς και πότε θα τελειώσει αυτή η ιστορία, τι θα μας αφήσει. Ελπίζω όταν τελειώσει να μας βρει μαζεμένους σε ένα τραπέζι, χαρούμενους, να γελάμε, να πίνουμε, να έχουμε κέφι. Να έχουμε όρεξη για ζωή και γλέντι», καταλήγει.
ΣΧΟΛΙΑ