Ο Διογένης Τσώνης ήταν ένας από τους συμμετέχοντες που την Κυριακή (30/4) τράβηξε τα βλέμματα πάνω του στον διεθνή μαραθώνιο «Μ. Αλέξανδρος», αφού κατάφερε στην παρθενική του συμμετοχή με τροχήλατο αμαξίδιο να τερματίσει στον δρόμο των 10 χιλιομέτρων, στέλνοντας το μήνυμα πως «ποτέ στη ζωή δεν πρέπει να τα παρατάμε και να αντιμετωπίζουμε όλες τις καταστάσεις με χαμόγελο».

Η ιστορία του συγκινεί. Στις 26 Μαρτίου του 2010 και ενώ οδηγούσε τη μηχανή του, τον χτύπησε ένα αυτοκίνητο και ο χρόνος για τον 38χρονο τότε αστυνομικό σταμάτησε. Μόλις συνήλθε, αντιλήφθηκε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με το σώμα του, αλλά δεν τολμούσε να κοιτάξει για να διαπιστώσει τι είχε συμβεί.

Έμεινε σχεδόν ένα χρόνο στο κρεβάτι και από τότε έως σήμερα έχει υποβληθεί σε 19 συνολικά χειρουργικές επεμβάσεις αποκατάστασης. Ο ίδιος, όμως, δεν το βάζει κάτω, αλλά αντίθετα θέτει συνεχώς νέες προκλήσεις στον εαυτό του. Αστυνομικός στο επάγγελμα και πατέρας μιας 20χρονης κόρης, εδώ και μια πενταετία έχει βρει τη «γη της επαγγελίας» στον αθλητισμό, ενώ στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Καλαμαριάς με την παράταξη «Καλαμαριά Μητέρα Πόλη» της Χρύσας Αράπογλου.

Ο αθλητισμός, το γεγονός που τον σημάδεψε και οι δύσκολες στιγμές

Η αγάπη του για τον αθλητισμό χρονολογείται από την παιδική του ακόμα ηλικία, όταν σε ηλικία εννέα χρονών ξεκίνησε να ασχολείται με την κολύμβηση και στη συνέχεια με το πόλο στον ΠΑΟΚ, ενώ λίγα χρόνια μετά πέρασε στην κωπηλασία ως μέλος του Ομίλου Φίλων Θαλάσσης. Όταν τελείωσε το σχολείο εντάχθηκε στις ειδικές δυνάμεις και πάντα ήταν αυτός που έτρεχε πρώτος σε όλες τις ασκήσεις.

Μετά το τροχαίο το 2010, πέρασαν αρκετά χρόνια στη διάρκεια των οποίων προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει τις αλλαγές που είχαν συμβεί στη ζωή του. Όμως, δεν του άρεσε να βλέπει τον εαυτό του σε ένα κρεβάτι. Φύσει δραστήριος, ήταν κάτι που δεν συγχωρούσε στον εαυτό του. 

«Κάπου στο 2018, όταν και είχα κάνει ήδη τέσσερα χειρουργεία, είχα πέσει πολύ ψυχολογικά. Έχοντας την στήριξη της οικογένειάς μου, πήρα την απόφαση να πάω σε ένα κολυμβητήριο και να ξεκινήσω δειλά-δειλά να μπαίνω στο νερό. Στη συνέχεια το ένα έφερε το άλλο και κάποιο καιρό αργότερα ένας φίλος με έφερε σε επαφή με τον προπονητή στίβου του ΑΣ ΑμεΑ Ελπίδα Θεσσαλονίκης, ο οποίος μου είπε ότι λόγω των προβλημάτων που έχω, καλό θα ήταν να βοηθήσω τον εαυτό μου.

Κάπως έτσι ξεκίνησα να ασχολούμαι με τον στίβο, ενώ την ίδια ώρα άρχισα να συμμετέχω σε αγώνες τόσο στην πισίνα όσο και ανοιχτής θάλασσας, όντας ο μόνος αθλητής με αναπηρία. Το 2021 εκπροσώπησα την Ελλάδα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ανοιχτής θαλάσσης στην Κύπρο και την ίδια χρονιά έλαβα μέρος με την ομάδα της Ελληνικής Αστυνομίας στο παγκόσμιο εργασιακό πρωτάθλημα, όπου κατέκτησα το χρυσό μετάλλιο στο ύπτιο, την τέταρτη θέση στο πρόσθιο και την έκτη στο ελεύθερο».

Ερωτηθείς σχετικά με το εάν ο αθλητισμός τον έχει βοηθήσει ψυχολογικά, η απάντησή του είναι καταφατική: «Ξεκάθαρα ο αθλητισμός με βοήθησε πολύ και μου έδωσε ώθηση για να κάνω νέα πράγματα στη ζωή μου».

Δεν σταματάει να βάζει προκλήσεις στον εαυτό του

Μετά από μια πενταετία συνεχούς ενασχόλησης με τον αθλητισμό, ο Διογένης Τσώνης αποφάσισε πριν από 1-2 μήνες να δοκιμάσει τις δυνάμεις του και στον δρομικό αθλητισμό. Του γεννήθηκε η επιθυμία να συμμετέχει στον διεθνή μαραθώνιο «Μ. Αλέξανδρος» με τροχήλατο αμαξίδιο, ωστόσο, η απόκτηση του τελευταίου για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα ήταν πολύ κοστοβόρα. 

Χάρη σε δύο καλούς του φίλους, ωστόσο, αγοράστηκε το αμαξίδιο από την Γερμανία και έτσι άνοιξε ο δρόμος για τη συμμετοχή του. Να σημειωθεί ότι το τροχήλατο αμαξίδιο που οδηγούσε κατασκευάστηκε έφτασε μόλις το βράδυ της Παρασκευής (28/4) στη Θεσσαλονίκη και ως εκ τούτου δεν πρόλαβε να κάνει καμία προπόνηση.

Το πρωί της Κυριακής (30/4) βρέθηκε από νωρίς στη γραμμή εκκίνησης στο Δημοτικό Στάδιο Αμπελοκήπων και ανυπομονούσε για την πρώτη του συμμετοχή στη διοργάνωση. «Η εμπειρία ήταν φανταστική. Είχα να κάνω ποδήλατο από το 2010 και μου έλειπε. Ένιωσα μια απίστευτη αίσθηση ελευθερίας», θυμάται και συμπληρώνει:

«Καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής άκουγα κόσμο να με εμψυχώνει απ’ όπου και εάν βρισκόταν. Αυτό μου έδωσε μεγάλη ψυχολογική ώθηση και σε στιγμές που τα πόδια μου είχαν μουδιάσει τόσο πολύ, με αποτέλεσμα να μην τα αισθάνομαι καν, με βοήθησε να συνεχίσω. Δεν σκέφτηκα ούτε για μία στιγμή να τα παρατήσω. Αυτοσκοπός μου ήταν εξ αρχής να τερματίσω. Δεν μου αρέσει να εγκαταλείπω ποτέ ούτε στον αθλητισμό ούτε γενικότερα στη ζωή μου».

Ο 51χρονος αστυνομικός μιλάει και για την στιγμή που πέρασε τη γραμμή του τερματισμού. «Με περίμενε η σύζυγός μου στον τερματισμό. Αμέσως ήρθε και με αγκάλιασε και μου είπε "δεν το πιστεύω", "δεν παίζεσαι"».

Ο Διογένης Τσώνης γοητεύτηκε τόσο πολύ από τη συμμετοχή του στο μεγάλο αυτό δρομικό γεγονός της πόλης, που από εδώ και πέρα δηλώνει πως «έχει μπει πλέον στο πρόγραμμα».

Επόμενος στόχος του; Η συμμετοχή στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού το 2024. Ωστόσο, το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει στον αθλητισμό έχει να κάνει με την έλλειψη οικονομικής ενίσχυσης από το κράτος, με αποτέλεσμα τα έξοδα για τη συμμετοχή στους αγώνες να επιβαρύνουν τον ίδιο. «Οι ιδιώτες κάνουν μεγάλο αγώνα και βοηθούν τους αθλητές. Χωρίς αυτούς τα πράγματα θα ήταν πολύ δύσκολα».

Τέλος, ο Διογένης Τσώνης στέλνει ένα μήνυμα: «Θα ήθελα να πω στον καθένα να πιστεύει στον εαυτό του, να μην το βάζει κάτω και πάντα να χαμογελάει παρά τις δυσκολίες που μπορεί να έρθουν στη ζωή μας. Για μένα είναι ευτυχία που έχω καταφέρει να σηκώσω δύο συναδέλφους από το κρεβάτι, παρακινώντας τους να ασχοληθούν με τον αθλητισμό».