ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ

O Θεσσαλονικιός DreaMachinery «ανακατασκευάζει» το ηχητικό τοπίο των 80’s (βίντεο)

Κυκλοφορεί την τρίτη του δισκογραφική δουλειά και του ζητήσαμε να μας πει όλες τις λεπτομέρειες για το αγγλόφωνο άλμπουμ «Love Systemic»

 17/12/2024 17:00

O Θεσσαλονικιός DreaMachinery «ανακατασκευάζει» το ηχητικό τοπίο των 80’s (βίντεο)

Λίνα Πέτκου

Ο DreaMachinery - κατά κόσμον Κωνσταντίνος Λιβανός - επιστρέφει δυναμικά με την τρίτη του δισκογραφική δουλειά, το αγγλόφωνο άλμπουμ «Love Systemic». Το νέο ολοκληρωμένο του ηχογράφημα του θεσσαλονικιού δημιουργού επιβεβαιώνει την αγάπη του προς τον ηλεκτρο-αναλογικό ήχο, τα drum machines και τα έντονα χρώματα της γκλαμουράτης δεκαετίας των 80’s. Το makthes.gr συνομίλησε μαζί του για τη νέα του δουλειά.

dreamachinery.jpg


Ποια ήταν η έμπνευσή σας για αυτή το «Love systemic»;

Ήθελα να δημιουργήσω μια ολοκληρωμένη θεματική δουλειά που να φέρνει στον νου την ποπ μουσική της δεκαετίας του '80. Εκείνη η εποχή είχε κάτι το μαγικό· ένα μοναδικό κράμα που περιελάμβανε τα χαρακτηριστικά συνθεσάιζερ, την ιδιαίτερη παραγωγή, και την αυθεντικότητα της ποπ μουσικής. Ήταν μια περίοδος που κατάφερε να συνδυάσει τον πειραματισμό με τη μελωδικότητα και ήθελα να αποτυπώσω αυτό το πνεύμα το οποίο το βίωσα και με έχει στιγματίσει.

Πώς στήσατε το περιβάλλον εργασίας σας για αυτή τη δημιουργία;

Προσέγγισα τη δουλειά σαν να βρισκόμουν μέσα στο στούντιο μιας άλλης εποχής. Έστησα τα μηχανήματα με έναν συγκεκριμένο τρόπο που να παραπέμπει στον ήχο των 80s. Δημιούργησα ένα sound design που μου έδωσε την ελευθερία να πειραματιστώ, αλλά και να παραμείνω πιστός σε αυτό το ύφος. Ήταν σαν να «ανακατασκεύασα» το ηχητικό τοπίο εκείνης της περιόδου, ώστε να μπορώ να δουλέψω μέσα σε αυτό…

To «Superb» πάντως έχει την ποπ συνταγή που σε κάνει να κολλάς και να θέλεις να το ξαναακούσεις.

Το «Superb» ήταν το πρώτο τραγούδι που έγραψα για αυτή τη δουλειά, και έμελλε να είναι και το πρώτο single. Ήταν το κομμάτι που μου έδωσε την ώθηση να συνεχίσω, σαν να ξεκλείδωσε όλη τη δημιουργική μου πορεία. Έχει αυτό το μαγικό συνδυαστικό κράμα που αναζητούσα: μια μουσική αρμονία που, χωρίς να ευτελίζεται, καταφέρνει να κερδίζει το αυτί οποιουδήποτε ακροατή. Και αν δείτε και το βίντεο κλιπ θα διαπιστώσετε ότι συνδυάζεται υπέροχα και με την εικόνα. Έχουμε πλάσει χαρακτήρες που αφηγούνται μια μικρή ιστορία από την πλευρά των χαρακτήρων και αποτελούν σημεία των καιρών.

Τι είναι αυτό που σας γοητεύει περισσότερο από τη δεκαετία του 80;

Είναι η ισορροπία ανάμεσα στην τεχνολογική καινοτομία και τη συναισθηματική αμεσότητα. Ο ήχος του συνθεσάιζερ, η ενέργεια της παραγωγής και η μελωδία που μπορούσε να γίνει τόσο άμεσα κατανοητή και αγαπητή - όλα αυτά συνδυάζονται με τρόπο που εξακολουθεί να είναι ατέρμονα διαχρονικός. Δεν είναι τυχαίο ότι εκτός από τις ψηφιακές μουσικές πλατφόρμες όπου μπορεί κάποιος να αγοράσει το άλμπουμ αποφασίσαμε να το κυκλοφορήσουμε και σε δίσκο βινυλίου. Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να βλέπεις τη βελόνα να κυλά πάνω στα μαύρα αυλάκια. Με χαροποιεί γιατί βλέπω πολύ νέο κόσμο να επιστρέφει στα δισκάδικα και να αναζητά τη μουσική σε φυσικό προϊόν.

Ποια ήταν η διαφορά αυτής της δουλειάς από την προηγούμενη;

Ήθελα η δουλειά αυτή να περιλαμβάνει όχι μόνο μουσική, αλλά και τραγούδια με στίχους. Ήταν ένα βήμα παραπέρα από το προηγούμενο δισκογραφικό μου αποτύπωμα, η οποία ως επί το πλείστον ήταν instrumental. Δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να επαναλάβω ή να κοπιάρω αυτό που είχα ήδη κάνει. Έτσι, ακολούθησα μια αντίθετη προσέγγιση: δημιούργησα οκτώ κομμάτια με στίχους και μόνο ένα εισαγωγικό instrumental που έχει την ίδια ονομασία με το άλμπουμ «Love systemic».

Αλήθεια, πώς προέκυψε η ονομασία του δίσκου;

Η ονομασία του άλμπουμ είναι βαθιά συμβολική και γεμάτη νοήματα. Υποδηλώνει έναν κόσμο όπου η αγάπη δεν είναι απλώς ένα συναίσθημα, αλλά ένα κεντρικό στοιχείο ενός συστήματος, μιας συνολικής λειτουργίας που συνδέει τους ανθρώπους και τις εμπειρίες τους. Μέσα από το ηχητικό ταξίδι, περνά το μήνυμα του καλλιτέχνη για τη σημασία της αγάπης ως κινητήριας δύναμης στον σύγχρονο κόσμο.

Και μετά το «Kids on the rainbow» συνεργάζεστε για μία ακόμη φορά με τον Nomik…

Ο Nomik ανέλαβε τον κύριο όγκο των στίχων, φέρνοντας το δικό του λυρισμό και την ποιητική του διάθεση στη δουλειά. Η συμβολή του ήταν καθοριστική, καθώς κατάφερε να δώσει βάθος και συναίσθημα στους στίχους, ενώ παράλληλα ταίριαξε απόλυτα με το μουσικό ύφος που ήθελα να αποτυπώσω. Οι στίχοι του δημιουργούν εικόνες και συναισθήματα που πλέκονται ιδανικά με τη μουσική, κάνοντας τα τραγούδια να έχουν μια ξεχωριστή θεματική και καλλιτεχνική συνοχή. Η Ιόλη Πενταρά επισφραγίζει το όλο ηχογράφημα με την γεμάτη συναισθηματική ένταση, βελούδινη φωνή της.

So, let the dream begin with Love Systemic!


Το άλμπουμ κυκλοφορεί τόσο ψηφιακά όσο και σε βινύλιο 180 γραμμαρίων αποδεικνύοντας την αφοσίωση του καλλιτέχνη στον ποιοτικό, αναλογικό ήχο που θέλει να τρέχει ακόμη με περισσή, ακριβοθώρητη νοσταλγία πάνω στα μαύρα αυλάκια ενός ηχοχρωματικού ταξιδιού που κάνεις με μια αναζωογονητική ανάσα από τα 70 στα 100 bpm.

Short bio

Ο DreaMachinery, με σπουδές στο κλασικό πιάνο και στον τομέα της ηχοληψίας – μουσικής τεχνολογίας, αντλεί έμπνευση από τους ευφάνταστους, πολύχρωμους ήχους της ηλεκτρονικής επανάστασης των synthesizers της δεκαετίας του ’80. Αφού πειραματίστηκε για αρκετά χρόνια με διάφορα old-school πλήκτρα, το 2011 δημιούργησε το μουσικό project DreaMachinery, παραμένοντας πιστός στον αναλογικό ήχο. Οι επιρροές του περιλαμβάνουν θρυλικούς καλλιτέχνες, όπως ο Giorgio Moroder, οι Thompson Twins, οι Kraftwerk, ο Howard Jones, οι Human League, ο Gary Numan, οι Japan, οι Yazoo, και πολλοί άλλοι.

Ως δημιουργός, καταφέρνει με έναν μοναδικό τρόπο να μας εισάγει στον αναλογικό, ηλεκτρονικό του κόσμο, που συντίθεται από ονειρικές ατμόσφαιρες συνθετητών, γλυκά grooves και electro-pop αισθητική. Κάθε ηχογράφημά του λειτουργεί ως ένα ολοκληρωμένο μουσικό έργο. Η ροή των συνθέσεων δημιουργεί μια νοσταλγική αναδρομή στη χρυσή εποχή της electro-pop σκηνής των ’80s.

Βρείτε τον DreaMachinery στα Social Media:

Instagram
Facebook


Ο DreaMachinery - κατά κόσμον Κωνσταντίνος Λιβανός - επιστρέφει δυναμικά με την τρίτη του δισκογραφική δουλειά, το αγγλόφωνο άλμπουμ «Love Systemic». Το νέο ολοκληρωμένο του ηχογράφημα του θεσσαλονικιού δημιουργού επιβεβαιώνει την αγάπη του προς τον ηλεκτρο-αναλογικό ήχο, τα drum machines και τα έντονα χρώματα της γκλαμουράτης δεκαετίας των 80’s. Το makthes.gr συνομίλησε μαζί του για τη νέα του δουλειά.

dreamachinery.jpg


Ποια ήταν η έμπνευσή σας για αυτή το «Love systemic»;

Ήθελα να δημιουργήσω μια ολοκληρωμένη θεματική δουλειά που να φέρνει στον νου την ποπ μουσική της δεκαετίας του '80. Εκείνη η εποχή είχε κάτι το μαγικό· ένα μοναδικό κράμα που περιελάμβανε τα χαρακτηριστικά συνθεσάιζερ, την ιδιαίτερη παραγωγή, και την αυθεντικότητα της ποπ μουσικής. Ήταν μια περίοδος που κατάφερε να συνδυάσει τον πειραματισμό με τη μελωδικότητα και ήθελα να αποτυπώσω αυτό το πνεύμα το οποίο το βίωσα και με έχει στιγματίσει.

Πώς στήσατε το περιβάλλον εργασίας σας για αυτή τη δημιουργία;

Προσέγγισα τη δουλειά σαν να βρισκόμουν μέσα στο στούντιο μιας άλλης εποχής. Έστησα τα μηχανήματα με έναν συγκεκριμένο τρόπο που να παραπέμπει στον ήχο των 80s. Δημιούργησα ένα sound design που μου έδωσε την ελευθερία να πειραματιστώ, αλλά και να παραμείνω πιστός σε αυτό το ύφος. Ήταν σαν να «ανακατασκεύασα» το ηχητικό τοπίο εκείνης της περιόδου, ώστε να μπορώ να δουλέψω μέσα σε αυτό…

To «Superb» πάντως έχει την ποπ συνταγή που σε κάνει να κολλάς και να θέλεις να το ξαναακούσεις.

Το «Superb» ήταν το πρώτο τραγούδι που έγραψα για αυτή τη δουλειά, και έμελλε να είναι και το πρώτο single. Ήταν το κομμάτι που μου έδωσε την ώθηση να συνεχίσω, σαν να ξεκλείδωσε όλη τη δημιουργική μου πορεία. Έχει αυτό το μαγικό συνδυαστικό κράμα που αναζητούσα: μια μουσική αρμονία που, χωρίς να ευτελίζεται, καταφέρνει να κερδίζει το αυτί οποιουδήποτε ακροατή. Και αν δείτε και το βίντεο κλιπ θα διαπιστώσετε ότι συνδυάζεται υπέροχα και με την εικόνα. Έχουμε πλάσει χαρακτήρες που αφηγούνται μια μικρή ιστορία από την πλευρά των χαρακτήρων και αποτελούν σημεία των καιρών.

Τι είναι αυτό που σας γοητεύει περισσότερο από τη δεκαετία του 80;

Είναι η ισορροπία ανάμεσα στην τεχνολογική καινοτομία και τη συναισθηματική αμεσότητα. Ο ήχος του συνθεσάιζερ, η ενέργεια της παραγωγής και η μελωδία που μπορούσε να γίνει τόσο άμεσα κατανοητή και αγαπητή - όλα αυτά συνδυάζονται με τρόπο που εξακολουθεί να είναι ατέρμονα διαχρονικός. Δεν είναι τυχαίο ότι εκτός από τις ψηφιακές μουσικές πλατφόρμες όπου μπορεί κάποιος να αγοράσει το άλμπουμ αποφασίσαμε να το κυκλοφορήσουμε και σε δίσκο βινυλίου. Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να βλέπεις τη βελόνα να κυλά πάνω στα μαύρα αυλάκια. Με χαροποιεί γιατί βλέπω πολύ νέο κόσμο να επιστρέφει στα δισκάδικα και να αναζητά τη μουσική σε φυσικό προϊόν.

Ποια ήταν η διαφορά αυτής της δουλειάς από την προηγούμενη;

Ήθελα η δουλειά αυτή να περιλαμβάνει όχι μόνο μουσική, αλλά και τραγούδια με στίχους. Ήταν ένα βήμα παραπέρα από το προηγούμενο δισκογραφικό μου αποτύπωμα, η οποία ως επί το πλείστον ήταν instrumental. Δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να επαναλάβω ή να κοπιάρω αυτό που είχα ήδη κάνει. Έτσι, ακολούθησα μια αντίθετη προσέγγιση: δημιούργησα οκτώ κομμάτια με στίχους και μόνο ένα εισαγωγικό instrumental που έχει την ίδια ονομασία με το άλμπουμ «Love systemic».

Αλήθεια, πώς προέκυψε η ονομασία του δίσκου;

Η ονομασία του άλμπουμ είναι βαθιά συμβολική και γεμάτη νοήματα. Υποδηλώνει έναν κόσμο όπου η αγάπη δεν είναι απλώς ένα συναίσθημα, αλλά ένα κεντρικό στοιχείο ενός συστήματος, μιας συνολικής λειτουργίας που συνδέει τους ανθρώπους και τις εμπειρίες τους. Μέσα από το ηχητικό ταξίδι, περνά το μήνυμα του καλλιτέχνη για τη σημασία της αγάπης ως κινητήριας δύναμης στον σύγχρονο κόσμο.

Και μετά το «Kids on the rainbow» συνεργάζεστε για μία ακόμη φορά με τον Nomik…

Ο Nomik ανέλαβε τον κύριο όγκο των στίχων, φέρνοντας το δικό του λυρισμό και την ποιητική του διάθεση στη δουλειά. Η συμβολή του ήταν καθοριστική, καθώς κατάφερε να δώσει βάθος και συναίσθημα στους στίχους, ενώ παράλληλα ταίριαξε απόλυτα με το μουσικό ύφος που ήθελα να αποτυπώσω. Οι στίχοι του δημιουργούν εικόνες και συναισθήματα που πλέκονται ιδανικά με τη μουσική, κάνοντας τα τραγούδια να έχουν μια ξεχωριστή θεματική και καλλιτεχνική συνοχή. Η Ιόλη Πενταρά επισφραγίζει το όλο ηχογράφημα με την γεμάτη συναισθηματική ένταση, βελούδινη φωνή της.

So, let the dream begin with Love Systemic!


Το άλμπουμ κυκλοφορεί τόσο ψηφιακά όσο και σε βινύλιο 180 γραμμαρίων αποδεικνύοντας την αφοσίωση του καλλιτέχνη στον ποιοτικό, αναλογικό ήχο που θέλει να τρέχει ακόμη με περισσή, ακριβοθώρητη νοσταλγία πάνω στα μαύρα αυλάκια ενός ηχοχρωματικού ταξιδιού που κάνεις με μια αναζωογονητική ανάσα από τα 70 στα 100 bpm.

Short bio

Ο DreaMachinery, με σπουδές στο κλασικό πιάνο και στον τομέα της ηχοληψίας – μουσικής τεχνολογίας, αντλεί έμπνευση από τους ευφάνταστους, πολύχρωμους ήχους της ηλεκτρονικής επανάστασης των synthesizers της δεκαετίας του ’80. Αφού πειραματίστηκε για αρκετά χρόνια με διάφορα old-school πλήκτρα, το 2011 δημιούργησε το μουσικό project DreaMachinery, παραμένοντας πιστός στον αναλογικό ήχο. Οι επιρροές του περιλαμβάνουν θρυλικούς καλλιτέχνες, όπως ο Giorgio Moroder, οι Thompson Twins, οι Kraftwerk, ο Howard Jones, οι Human League, ο Gary Numan, οι Japan, οι Yazoo, και πολλοί άλλοι.

Ως δημιουργός, καταφέρνει με έναν μοναδικό τρόπο να μας εισάγει στον αναλογικό, ηλεκτρονικό του κόσμο, που συντίθεται από ονειρικές ατμόσφαιρες συνθετητών, γλυκά grooves και electro-pop αισθητική. Κάθε ηχογράφημά του λειτουργεί ως ένα ολοκληρωμένο μουσικό έργο. Η ροή των συνθέσεων δημιουργεί μια νοσταλγική αναδρομή στη χρυσή εποχή της electro-pop σκηνής των ’80s.

Βρείτε τον DreaMachinery στα Social Media:

Instagram
Facebook


ΣΧΟΛΙΑ

Επιλέξτε Κατηγορία