Κινούμενος στη Μεσόγειο ως κουρσάρος της μπαρμπαριάς ο Ερντογάν εζήλωσεν την δόξαν του Μπαρμπαρόσα. Ως γνωστόν, μάλιστα, ο φημισμένος αντιναύαρχος του Οθωμανικού στόλου ήταν ελληνικής καταγωγής. Οι φήμες εκεί παραπέμπουν και για τον Ερντογάν αλλά σε τέτοιου είδους ανθρώπους η καταγωγή δεν παίζει ρόλο.

Ο Ερντογάν κινείται πειρατικά στη Μεσόγειο και δεν υπάρχει καμιά δύναμη να τον συγκρατήσει. Αλλά, η πειρατεία πάντοτε ήταν πρόβλημα για τις ναυτικές δυνάμεις. Σήμερα, απλώς, καθεύδουν διότι η μεγαλύτερη από αυτές έχει ηγέτη έναν άνθρωπο ο οποίος δεν καταλαβαίνει τίποτε πέραν της μύτης του.

Ο Ερντογάν πρέπει να συνετιστεί με αποτρεπτικό τρόπο. Και επειδή επένδυσε πολλά για ην ανάπτυξη του στρατεύματός του, η αποτροπή δεν μπορεί να γίνει από μία χώρα. Όσων χωρών στο τρίγωνο Βαλκάνια, Κεντρική Ασία, Μεσόγειος προσβάλλονται τα δικαιώματα από την ανάπτυξη μιας υπερφίαλης τουρκικής πολιτικής ίσως θα πρέπει να σκεφτούν τη σύμπηξη μιας αμυντικής συμμαχίας. Το ΝΑΤΟ δεν προσφέρει τίποτε στις απειλές που δέχονται.

Υποτίθεται πως όλοι γνωρίζουν ότι η ιστορία διδάσκει. Δεν την παίρνουν, όμως, υπόψη.

Το 1452 ένας Ούγγρος τεχνίτης κανονιών κατέφυγε στην αυλή του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου IA, αναζητώντας την τύχη του. Ο Αυτοκράτορας δεν είχε χρήματα για τα κανόνια και ο Ουρβανός πήγε στη συνέχεια στον Μωάμεθ. Με τα κανόνια του Ουρβανού έπεσαν τα τείχη της Πόλης. Σήμερα, ο πρωθυπουργός ανέβαλε την παραγγελία δύο φρεγατών για την ενίσχυση του γηρασμένου ελληνικού στόλου, επικαλούμενος το κόστος τους. Προσώρας, το ελληνικό ναυτικό διαθέτει, ακόμη, ένα συγκριτικό πλεονέκτημα στα υποβρύχια. Τι θα γίνει, όμως, σε ένα με δύο χρόνια όταν οι τούρκοι παραλάβουν έξι, ανάλογα με τα ελληνικά, υποβρύχια από τη Γερμανία; Και, μάλιστα, πιο εκσυγχρονισμένα;

Όταν οι Τούρκοι πολιορκούσαν την Πόλη όσοι κάτοικοι έμειναν περιέφεραν την εικόνα της Παναγίας στα τείχη. Φάνηκε πως δεν αρκούσε για τη σωτηρία της. Όπως σήμερα δεν αρκούν για την προστασία της Αγίας Σοφίας οι δεήσεις και ο Ακάθιστος στις Εκκλησίες. Καλές οι ψευδαισθήσεις αλλά χρειάζεται και πολιτική.

Στη συνάντηση που έγινε στο Βερολίνο ο σύμβουλος του Ερντογάν Ιμπραχίμ Καλίν έθεσε στην ελληνίδα πρέσβη Ελένη Σουρανή μια σειρά από απαιτήσεις για να ηρεμήσει η Τουρκία και να σταματήσει τις πιέσεις (εγκατάλειψη των 12 μιλίων, μερική αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, να σταματήσουν οι έρευνες νότια της Κρήτης κ.λπ.).

Ενώ η Τουρκία συνεχώς φορτώνει την ατζέντα των διμερών ζητημάτων από ελληνικής πλευράς δεν έχει τεθεί ποτέ τίποτε. Μόνο αμυντικά λειτουργεί η Αθήνα. Τι θα μπορούσε να τεθεί; Επιστροφή της Αγίας Σοφίας στο Πατριαρχείο και λειτουργίας της ως χριστιανικού ναού, ειδικό καθεστώς στην Ίμβρο και την Τένεδο, άνοιγμα της θεολογικής σχολής της Χάλκης, buffer zone στα μικρασιατικά παράλια, απομάκρυνση του τουρκικού στρατού και έλεγχος της ουδετερότητας του χώρου με διεθνείς εγγυήσεις ώστε να υπάρξει μερική αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο. Θα μπορούσαν να τεθούν και άλλα. Θα μου πείτε, είναι λογικά αυτά τα αιτήματα; Γιατί, οι βουλήσεις της Τουρκίας είναι λογικές;

Η τελευταία κρίση με την Τουρκία έδειξε πως μόνο με την επίδειξη αποφασιστικότητας μπορεί να αντιμετωπιστεί η μεγαλομανία της γειτονικής χώρας. Αλλά, πέραν αυτής χρειάζονται και δύο άλλες ενέργειες: ενίσχυση της αποτρεπτικής ικανότητας των Ενόπλων Δυνάμεων και αναζήτηση νέων πολιτικών αποτροπής.

Οι αμυντικές συμμαχίες, όχι συνεργασίες, των χωρών που απειλούνται από την τουρκική επιθετικότητα είναι μια τέτοια πολιτική.

Όταν διακυβεύεται η ακεραιότητα της χώρας, οι πολιτικές ηγεσίες κωφεύουν στις εξωτερικές παραινέσεις. Είμαστε στην κρίσιμη αυτή στιγμή.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 26 Ιουλίου 2020