ΑΠΟΨΕΙΣ

Μην το πάρετε τοις μετρητοίς ότι η κυβέρνηση σκέφτεται να καταργήσει τα τεκμήρια διαβίωσης και τον φόρο πολυτελείας στα ΙΧ και στα σκάφη. Από το «σκέφτεται» μέχρι το «αποφάσισε» η διαδρομή είναι μετ’ εμποδίων και ο τερματισμός αβέβαιος. Ο λαϊκισμός στην δημόσια σφαίρα έχει γιγαντωθεί, ειδικά τώρα με τα social media, και η υπεράσπιση του αυτονοήτου έχει καταστεί δυσκολότερη παρά ποτέ. Θα πλακώσουν οι «φίλοι του λαού», θα καταγγέλλουν ότι η κυβέρνηση χαρίζει χρήμα στους πλούσιους ενώ ο κόσμος δεν έχει να πληρώσει το ρεύμα, θα προκηρυχθούν καλλιστεία εξυπνακισμού στο τουίτερ, θα μπουν στη μάχη τα τάγματα των τράπερ και των ράπερ που γενικώς είναι πολύ αριστερά παιδιά και με κοινωνικές ευαισθησίες, θα πλαγιοκοπήσει και η συριζόφιλη λαϊκή δεξιά τη νεοφιλελεύθερη πολιτική, με δύο λόγια θα γίνει ο κακός χαμός. Οπότε το οικονομικό επιτελείο θα κατεβάσει τα μολύβια. Και σε ένδειξη μετάνοιας επειδή έκανε κακές νεοφιλελεύθερες σκέψεις, θα μοιράσει ένα ακόμη επίδομα. Ας πούμε επίδομα ψαροταβέρνας. Γιατί τι νόημα έχουν το επίδομα βενζίνης και το επίδομα διακοπών αν εκεί που θα πας δεν μπορείς να πιεις και το ουζάκι σου;

Θεωρητικά, τα τεκμήρια διαβίωσης και ο φόρος πολυτελείας είναι δύο διαφορετικά πράγματα που όμως διατρέχει η ίδια σαθρή ιδέα. Ότι μπορείς να προσδιορίσεις τι σημαίνει «ζω πολυτελώς». Με τα τεκμήρια διαβίωσης το κράτος λέει το εξής: Επειδή ενδέχεται και να φοροδιαφεύγεις, εγώ θα σε φορολογώ ανάλογα με το πόσο μεγάλο είναι το σπίτι σου, πόσα κυβικά έχει ο κινητήρας του αυτοκινήτου σου, πόσα δίδακτρα πληρώνεις για το σχολείο των παιδιών σου, πόσα μέτρα είναι το σκάφος σου. Με τον φόρο πολυτελείας, πάλι, δεν κρατά ούτε το πρόσχημα της φοροδιαφυγής. Εδώ σου λέει φόρα παρτίδα ότι σε τιμωρεί επειδή έχεις μεγάλο αυτοκίνητο, σκάφος ή πισίνα. Ακόμη και αν συμφωνεί ότι αυτά τα χρήματα έχουν δηλωθεί και φορολογηθεί μέχρι το τελευταίο ευρώ. Πολύ πριν η AOC λανσάρει το «Tax the rich» , το είχαν εμπνευσθεί οι ελληνικές κυβερνήσεις για να γεμίζουν την δεξαμενή των δημοσίων δαπανών ώστε να μην κόψουν πρόωρες συντάξεις και μισθούς τριών χιλιάδων στις ΔΕΚΟ.

Η ιδέα πάσχει εκ γενετής. Το κράτος δεν επιτρέπεται να παριστάνει τον κεχαγιά στις επιλογές των πολιτών. Δεν έχει δικαίωμα να τους υπαγορεύει πως να ζουν, διπλοτριπλοφορολογώντας ό,τι νομίζει ότι είναι πολυτέλεια. Φορολογεί με άμεσους φόρους το εισόδημα των πολιτών και με έμμεσους τις αγορές τους. Τέλος! Από εκεί και πέρα, καθένας πρέπει να έχει δικαίωμα να διαθέτει το εισόδημά του όπως θέλει. Άλλος πληρώνει ακριβό σχολείο για τα παιδιά του, άλλος τα σκορπάει στα μπουζούκια. Με ποιο κριτήριο τα δίδακτρα αποτελούν τεκμήριο διαβίωσης και ο λουλουδοπόλεμος στην Φουρέιρα όχι; Με κανένα! Απλώς, κάποιος κάποτε έγραψε ένα νόμο στο γόνατο. Και όπως πάντοτε συμβαίνει με τις αυθαίρετες διευθετήσεις, στο τέλος αδυνατούν να υπηρετήσουν την κεντρική ιδέα τους επειδή δεν προσαρμόζονται στην πραγματική ζωή. Για παράδειγμα, ένα ΙΧ 2.000 κυβικών μπορεί να έχει μικρότερη ιπποδύναμη ή χαμηλότερη τιμή αγοράς από ένα αυτοκίνητο 1.600 κυβικών. Το πρώτο έχει φόρο πολυτελείας, το δεύτερο όχι! Ή από που προκύπτει ότι επειδή κάποιος κάποτε αγόρασε ένα μεγάλο αυτοκίνητο έχει απαραιτήτως κάθε χρόνο όσα εισοδήματα αντιστοιχούν στο τεκμήριο; Ή με ποια λογική σε μία χώρα όπου την ιδέα της ναυτοσύνης έπρεπε να την έχουμε στο εικόνισμα, ένα σκάφος έξι μέτρων, ιστιοφόρο ή με εξωλέμβιο, είναι και τεκμήριο, έχει και φόρο πολυτελείας; Εάν ανοίξουμε αυτή τη συζήτηση, θα την κλείσουμε με γέλια. Αλλά η λογική συνήθως είναι αντιδημοφιλής ενώ ο φθόνος φέρνει ψήφους. Ιδίως όταν μαζί με τον φθόνο, μοιράζεται και χρήμα. Έρχονται και εκλογές…