Πού έχουμε φτάσει… να φοβόμαστε να έρθουμε κοντά ο ένας στον άλλον και να σκεφτόμαστε πώς θα μας σχολιάσουν αν μας δουν όλους μαζί και μάλιστα να περνάμε καλά…

Η σκέψη πέρασε από το μυαλό μου μετά τις πρώτες δυο-τρεις κουβέντες που ανταλλάξαμε με τον ερμηνευτή και δημιουργό Γιώργο Καραδήμο για το βίντεο κλιπ του νέου τραγουδιού του με τίτλο «Να εκδηλωθούμε», το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από την «Ogdoo Music».

Σ’ αυτό με μια κιθάρα ο ίδιος στο χέρι περπατά στην Αθήνα και τραγουδώντας συγκεντρώνει γύρω του σταδιακά όλους τους συντελεστές της παραγωγής που τον ακολουθούν, χωρίς να τηρούν αποστάσεις.

Η στιχουργός του κομματιού Σάννυ Μπαλτζή του δίνει την κιθάρα του, λίγο αργότερα η κόρη της του περνάει μια πασμίνα στον λαιμό, μια άλλη συνεργάτιδά του τον πλησιάζει πολύ και του κρεμάει στον ώμο ένα άλλο τεχνικό εξάρτημα, αμέσως μετά μια τρίτη της ομάδας του δίνει λουλούδια που τα τοποθετεί στην κιθάρα του.

Στο τέλος σε μια χαρμόσυνη ατμόσφαιρα, όλοι μαζί οι συνεργάτες, 6-7 άτομα (όχι 9 πάντως) χορεύουν πολύ κοντά ο ένας στον άλλον, πετούν κορδέλες και ξεφαντώνουν στον ρυθμό του τραγουδιού που τελειώνει με τις χαρούμενες ιαχές τους.

«Καλά, τα μέτρα για τον κορονοϊό δεν σας απασχόλησαν;», τον ρωτάω. Γελάει, γελάμε κι οι δυο. «Καταρχήν είμαστε λίγοι όπως είδατε, κατά δεύτερον όλο αυτό γυρίστηκε πολύ πριν το lockdown. Κοιτάξτε τώρα πού καταντήσαμε… Να φοβόμαστε να έρθουμε κοντά ο ένας με τον άλλον, να φοβόμαστε μήπως κολλήσουμε κι εμείς και να αποφεύγουμε τις αγκαλιές, την επαφή… Είναι λίγο τρομακτικό όλο αυτό αν το καλοσκεφτείς», λέει στο makthes.gr κι έχει δίκιο.

«Το πιο επίκαιρο τραγούδι που θα μπορούσα να βγάλω αυτή τη στιγμή»

Ο ερμηνευτής που πριν από 13 χρόνια σάρωσε τα ραδιόφωνα και τις καρδιές μας με τη διασκευή του παλιού και αγαπημένου τραγουδιού της Μαρινέλλας «Με πνίγει τούτη η σιωπή», σήμερα έχει μια όσο ποτέ μεστή φωνή που ενδύει με αυτήν ένα τραγούδι, το οποίο παρόλο του ότι διατυπώνει πράγματα που είναι σοβαρά και πολλές φορές ίσως πονάνε, κατορθώνει να τα εκφράζει αφήνοντας στο τέλος μια επίγευση χαράς και αισιοδοξίας.

Μέσα σε όλη αυτή τη μαυρίλα που μας περιβάλλει, αυτό μπορεί να είναι τουλάχιστον ανακουφιστικό. «Θεωρώ ότι όλη αυτή η χαρά που μου είπατε πως βγάζει το κομμάτι δεν θα σας έκανε εντύπωση σε μια περίοδο εκτός κορονοϊού. Απλά, τώρα το παρατηρούμε λίγο παραπάνω. Μου αρέσει γενικά να πηγαίνω κόντρα στο ρεύμα. Ενώ δηλαδή ετοιμάζω έναν δίσκο με πολύ ωραία τραγούδια και θα μπορούσα να βγάλω ως προάγγελο οποιοδήποτε άλλο κομμάτι, επέλεξα αυτό γιατί ως ακροατής ήθελα κάτι εξωστρεφές και αισιόδοξο. Θεωρώ δε ότι είναι το πιο επίκαιρο τραγούδι που θα μπορούσα να βγάλω αυτή τη στιγμή, τώρα, έτσι όπως είναι τα πράγματα», τονίζει.

Οι στίχοι του κομματιού προτρέπουν μεταξύ άλλων: «Να εκτεθούμε, ν’ αφεθούμε, για να ζούμε, να εκδηλωθούμε… Όνειρα κάνουμε και τ΄ αναβάλλουμε χωρίς να ερωτευτούμε…».

Σε μια συζήτηση που κράτησε ώρα και… ρέει από μόνη της ο ίδιος ο ερμηνευτής που έγραψε και τη μουσική του «Να εκδηλωθούμε» ξεδίπλωσε πολλές από τις καλλιτεχνικές και προσωπικές πτυχές του.

Όσα ακολουθούν το αποδεικνύουν:

Γιατί θεωρείτε ότι ο σύγχρονος άνθρωπος αποφεύγει να εκτεθεί, να αφεθεί, να ερωτευτεί, να κάνει πράγματα που πραγματικά θέλει και, επί της ουσίας, τον κάνουν ευτυχισμένο;

Γιατί φοβάται να μην πληγωθεί, να μην κριτικάρουν τις επιλογές του. Θεωρώ ότι όλα ξεκινούν από την παιδεία, όπου θα έπρεπε πραγματικά να ρίξουμε το βάρος, αλλά δεν το έχουμε κάνει. Αυτό βολεύει και τις κυβερνήσεις γιατί μπορούν να χειραγωγούν πολύ πιο εύκολα έναν άνθρωπο που δεν έχει κριτική σκέψη και δεν τολμάει να ονειρευτεί, να εκτεθεί, να εκφράσει τα επιχειρήματά του, τις απόψεις του και είναι πολύ πιο εύκολο να τον καθοδηγήσουν σαν ρομποτάκι.

Είναι δηλαδή επίκτητο αυτό ή δημιουργείται στην πορεία της ζωής μας;

Υπάρχουν άνθρωποι που είναι εσωστρεφείς και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς και κάποιοι άλλοι που γεννιούνται με μεγαλύτερη ελευθερία σκέψης και έκφρασης. Από εκεί και πέρα παίζουν ρόλο και το κοινωνικό περιβάλλον, τα κοινωνικά πρότυπα, το πώς μεγαλώνει κανείς. Νομίζω είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων… Αλλά είναι σημαντικό ο άνθρωπος να νιώσει ελεύθερος να εκφράσει το εγώ του και τον πραγματικό του εαυτό. Αν οι άνθρωποι έκαναν αυτό που πραγματικά θέλανε και έλεγαν και έκαναν όσα ένιωθαν, ο κόσμος θα ήταν καλύτερος, θα ζούσαμε σε μια καλύτερη κοινωνία, πιθανόν με λιγότερες εντάσεις, βία και επιθετικότητα.

Θεωρείτε όμως ότι αυτό είναι κάτι που το επιβάλει κάποιο σύστημα; Κάτι σαν θεωρία συνομωσίας; Γιατί αρχίζω να τρομάζω…

(Γέλια!!!). Όχι δεν λέω αυτό προς Θεού. Απλώς κάποιοι θέλουν οι άνθρωποι να λειτουργούν με συγκεκριμένες νόρμες και κανόνες και τους βάζουν λίγο σε κουτάκια συμπεριφορών…

Εσείς; Αισθανθήκατε ποτέ να μπαίνετε σε τέτοια κουτάκια; Και αν συνέβη το υπερβήκατε;

Γενικότερα ως άνθρωπος είμαι εσωστρεφής. Αλλά το ότι είχα τη μεγάλη ευλογία να ασχοληθώ με την τέχνη με απελευθέρωσε και με βοήθησε να εξελιχθώ και να βγάλω τις όποιες σκέψεις και τις εμπειρίες μου χωρίς να φοβάμαι την κριτική και το πώς κάποιος θα σχολιάσει ένα τραγούδι -όπως ξέρετε τα περισσότερα τραγούδια των δημιουργών είναι βιωματικά. Η τέχνη με βοήθησε πάρα πολύ στο να πολεμήσω την εσωστρέφειά μου. Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό ο κάθε άνθρωπος να νιώθει ελευθερία έκφρασης, γιατί ελαφραίνει μέσα του.

Το τραγούδι αυτό γράφτηκε μέσα στην καραντίνα;

Όχι γράφτηκε πριν την καραντίνα. Στη διάρκεια της καραντίνας σε αντίθεση με τους υπόλοιπους συναδέλφους δεν έχω γράψει ούτε ένα κομμάτι. Στην αρχή ξεκουράστηκα, αλλά τώρα άρχισε λιγάκι και με κουράζει αυτό που γίνεται δεύτερη φορά. Θέλω δηλαδή να βγω, να παίξω τα τραγούδια μου. Είναι θέμα έκφρασης. Δεν μπορείς να δημιουργήσεις όταν δεν έρχεσαι σε επαφή με άλλους ανθρώπους, δεν γίνεται.

Σκεφτήκατε τη λύση των διαδικτυακών συναυλιών;

Όχι, δεν είμαι πολύ φαν… Θέλω να νιώθω τον κόσμο δίπλα μου. Δεν μπορώ να παίζω και να ξέρω ότι ο άλλος με βλέπει από το σπίτι. Δεν θεωρώ ότι μου πηγαίνει κάτι τέτοιο και γι’ αυτό δεν το επιχείρησα, δεν υπάρχει λόγος να το προσπαθήσω. Σε σχέση με τις ζωντανές εμφανίσεις μου πάντως αναβλήθηκε επ’ αόριστον κάτι που είχα προγραμματισμένο και από εδώ και στο εξής δεν έχω κάποια άλλα σχέδια. Είναι πάντως θετικό το ότι ακούσαμε αυτές τις μέρες ότι είναι πολύ κοντά το εμβόλιο, γιατί αυτό το πράγμα μας έχει γονατίσει, είναι πολύ δυσάρεστη η κατάσταση.

Μέσα σε όλα αυτά έρχεται και το «Να εκδηλωθούμε» σαν ένα προφητικό κομμάτι τη στιγμή που γράφτηκε.

Τα αληθινά τραγούδια είναι παντός καιρού, έχουν διαχρονικότητα και σε κάθε εποχή μπορείς να τα δεις με διαφορετικό μάτι και να σου πουν διαφορετικά πράγματα. Γενικά με τη Σάννυ που έχει γράψει και τους στίχους, έχουν δέσει πάρα πολύ οι χημείες μας, παρότι είμαστε πολύ διαφορετικοί άνθρωποι. Η Σάννυ είναι ένας άνθρωπος από τη μια πλευρά σκοτεινός και από την άλλη πιο εξωστρεφής από εμένα. Εγώ πάλι ακριβώς το αντίθετο. Για όποια μελωδία της έχω στείλει μέχρι τώρα να γράψει πάνω της – γιατί έτσι δουλεύουμε, άλλο παράδοξο κι αυτό- έχει βρει στόχο ακριβώς στο συναίσθημά μου. Αυτό μου φαίνεται ως κάτι εξωπραγματικό…

Επειδή μιλήσατε και για τις σκοτεινές πλευρές της συγκεκριμένης στιχουργού θεωρείτε τελικά ότι τα φαινόμενα συχνά απατούν;

Θα σας απαντήσω εμμέσως. Πολλοί μιλούν με ταμπέλες, αλλά αυτό είναι κάτι που δεν με εκφράζει και δεν το έκανα ποτέ. Δεν ήθελα δηλαδή να βάζω ανθρώπους και είδη μουσικής σε κατηγορίες. Οι άνθρωποι είμαστε πολύ πιο σπουδαίοι και έχουμε μια πολύ ευρύτερη ψυχή από αυτή που μπορεί κάποιος να δει σε εμάς με μια πρώτη ανάγνωση.

Πάντως και στην ιστορία της μουσικής και του τραγουδιού πολλοί σπουδαίοι δημιουργοί και μάλιστα διαχρονικοί πια δεν είχαν μόνο φωτεινές πλευρές…

Κάποιες φορές έρχεται η τέχνη και λειτουργεί μαγικά πάνω σε κάθε άνθρωπο, σαν ένα φωτοστέφανο που του βγάζει μια ωραία πλευρά, την οποία δεν μπορεί να δείξει όταν συναναστρέφεται με ανθρώπους εκτός τέχνης...

Το δικό σας μεγάλο αρχικό μπαμ έγινε με μια διασκευή, αυτή του τραγουδιού της Μαρινέλλας στον πρώτο σας δίσκο…

Τόλμησα και μετέτρεψα ένα λαϊκό τραγούδι, πολύ θλιμμένο, σε ένα ροκ εξωστρεφές πράγμα. Ήταν παρακινδυνευμένο αυτό, αλλά νομίζω ότι στην τέχνη αν δεν πειραματιστείς και δεν συνθέσεις δεν μπορείς να πετύχεις την υπέρβαση. Έχουν ένα κοινό το «Με πνίγει τούτη η σιωπή» με το «Να εκδηλωθούμε». Έχουν πολύ χαρούμενη μουσική και στίχο, που έχει εσωστρέφεια και προβληματισμό και μου αρέσει αυτό γενικά, το να παντρεύω διαφορετικά πράγματα.

Να μας βασανίζετε δηλαδή σας αρέσει…

Γέλια! Να μην ξέρετε αν θέλετε να χαρείτε ή να κλάψετε… Αυτό μου αρέσει.

Αισθάνομαι ότι με αυτό το τελευταίο τραγούδι σας άκουσα μια πιο μεστή φωνή, πιο γεμάτα ηχεία… Δεν ξέρω τι συμβαίνει…

Είναι θέμα εμπειριών οι οποίες βοηθούν σε μια καλύτερη ερμηνεία. Φωνητικά είμαι ακριβώς ο ίδιος, δεν έχω κάνει μαθήματα δεν έχω πάει σε ωδείο, έχω σπουδάσει κλασική κιθάρα ένα -δύο χρόνια στο Πνευματικό Κέντρο του δήμου Περιστερίου. Δεν έχω δηλαδή ασχοληθεί με κάτι άλλο και αυτό ήταν συνειδητό. Επειδή ένιωθα ότι είχα μια μεγάλη ευκολία στο να τραγουδάω, αλλά και να σκαρώνω μελωδίες πρωτού καν αγοράσω την πρώτη μου κιθάρα, δεν ήθελα αυτό το πράμα να το περιορίσω σε ένα στενό μουσικό πλαίσιο και να σκέφτομαι πράγματα στενά τεχνικά και, ίσως, λίγο πιο ψυχρά.

Όμως το ταλέντο από μόνο του δεν φτάνει. Για να απογειωθεί χρειάζεται ταυτόχρονα και δουλειά και γνώση. Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι αυτά τα επιτυχημένα βήματα που έχετε ήδη κάνει θα μπορούσαν να είχαν γίνει στο πολλαπλάσιο;

Ίσως… Αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ… Ούτε και κατακρίνω αυτούς που έχουν κάνει σπουδές. Έχω πολύ σπουδαίους φίλους μουσικούς που έχουν κάνει τρομερές σπουδές και είναι πολύ ωραίοι συνθέτες, δεν είπα αυτό. Απλώς θεωρώ ότι κάποιος μπορεί να εξελίξει την τέχνη του με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Έχω γράψει πάρα πολλά τραγούδια και το έχω ψάξει πάρα πολύ το θέμα της μελωδίας και του στίχου όλα αυτά τα χρόνια, δεν μου έρχεται κάτι ουρανοκατέβατο. Αν συγκρίνετε δηλαδή τα πρώτα μου τραγούδια με αυτά που θα ακολουθήσουν στον επόμενο δίσκο μου, θα διαπιστώσετε ότι τα τελευταία είναι πραγματικά πολλές σκάλες ανώτερα.

Ο τίτλος του επόμενου δίσκου ποιος θα είναι;

Νομίζω θα λέγεται «Οι ευάλωτοι»… Έτσι το έχω στο μυαλό μου. Μέχρι στιγμής έχουμε οκτώ ηχογραφημένα τραγούδια και είμαστε στις τελικές μίξεις σε κάποια από αυτά. Ίσως προσθέσω ένα ακόμη κομμάτι. Θεωρώ ότι είμαι μάλλον σε πολύ καλή στιγμή ως δημιουργός. Ολοκληρωμένο το άλμπουμ θα κυκλοφορήσει μετά από αρκετούς μήνες.

Τώρα με την πανδημία προσέχετε;

Είμαι γενικά σπιτόγατος και δεν βγαίνω ιδιαίτερα. Αλλά όταν βγαίνω, φοράω μάσκα, προσέχω, κάνω ό,τι λένε οι γιατροί, πηγαίνω βόλτα τον σκύλο μου μία με δύο φορές την ημέρα, πηγαίνω για ψώνια. Αυτά. Δεν κάνω κάτι παραπάνω.

Όλοι οι καλλιτέχνες έχετε πληγεί, ίσως ανεπανόρθωτα από τον ιό και όσα έχει φέρει. Αισθάνεστε ότι η Πολιτεία σας στηρίζει ως προς αυτό;

Όχι. Είναι αξιοπερίεργο και μου κάνει τρομερή εντύπωση αυτός ο τρόπος αντιμετώπισης του πολιτισμού. Δεν ξέρω για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό σε μια χώρα σαν την Ελλάδα. Σε άλλες χώρες της Ευρώπης είναι τελείως διαφορετικά τα πράγματα, δηλαδή οι κυβερνήσεις δείχνουν να ενδιαφέρονται. Εδώ ούτε δείχνουν, ούτε ενδιαφέρονται. Μάλλον δείχνουν να μην μας συμπαθούν ή μάλλον περιμένουν να μουμιοποιηθούμε για να τους ενδιαφέρουμε… Δεν θέλω να πω πολλά ως προς αυτό, μόνο κάτι τελευταίο: Δεν είναι τυχαίο ότι όλος ο καλλιτεχνικός κόσμος έχει τόσα παράπονα όλους αυτούς τους μήνες!

Σας ευχαριστώ πολύ!