Αν ο Πάνος Καμμένος πιστεύει ότι το διαζύγιο ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ βγήκε σε βάρος του Αλέξη Τσίπρα πολιτικά, τότε πλανάται πλάνη οικτρά. Όπως πλανώνται και όσοι από την αντιπολίτευση επενδύουν στην ίδια ερμηνεία -ότι δηλαδή εκτέθηκε ανεπανόρθωτα ως αμοραλιστής, κυνικός και αδίστακτος ο πρωθυπουργός.

Πρώτον, διότι έχει περάσει προ πολλού η… ρομαντική εποχή κατά την οποία οι πολιτικοί επικοινωνούσαν στους ψηφοφόρους τους τα ανιδιοτελή, αγνά και ηθικοπλαστικά κίνητρα που όριζαν ή υποτίθεται ότι όριζαν τη στάση τους.

Δεύτερον, διότι κανείς σ’ αυτή τη χώρα δεν θεωρεί «αμνό» της πολιτικής τον Π. Καμμένο ώστε να εισπράξει ως «αδικία» αυτό που του συνέβη, μην πω ότι το «καλά να πάθει» ή «καλά του έκανε» κυριαρχεί ανεξαρτήτως κομματικής προτίμησης.

Τρίτον, διότι είτε αρέσει είτε όχι, ένας πολιτικός που καταφέρνει στο τέλος της τετραετίας διακυβέρνησης να μη χάνει τη δεδηλωμένη αλλά να μαζεύει διάφορους πολύχρωμους «πρόθυμους» να τον στηρίξουν παρά τον προφανή και πρωτοφανή αυτοεξευτελισμό τους, ερμηνεύεται μεν ως «κόλλημα» στην εξουσία, αλλά αναγνωρίζεται και ως πολιτική ισχύς.

Τέταρτον, το… αντίστροφο του προηγούμενου: Αν δεν μπορεί ένας πολιτικός που ίδρυσε ένα κόμμα και το έφερε να συγκυβερνά να ελέγξει την ολιγομελή κοινοβουλευτική του ομάδα -η οποία σε κρίσιμες αποφάσεις επιλέγει να κάνει ό,τι θέλει ή ό,τι συμφέρει τον καθένα- τότε δεν θα είναι για πολύ ακόμη «πολιτικός αρχηγός». Και τελευταίο, πλην όμως σημαντικό: Οι Έλληνες θέλουν ισχυρά πολιτικά πρόσωπα που να τ’ ακολουθούν με το συναίσθημα και όχι με τη λογική, όπως ξέρουμε από την νεότερη ιστορία μας και την μεταπολιτευτική μας εμπειρία. Κάθε επίδειξη ισχύος -όπως αυτή του Αλ. Τσίπρα προς τον Π. Καμμένο- «μετράει» θετικά ακόμη και για τους αντιπάλους που αναγνωρίζουν τη δύναμη, άσχετα αν επί της αρχής είναι απέναντι. Το γελοίο της κατάστασης -διότι προφανώς μιλάμε για γελοιοδέστατα πολιτικά σκηνικά που εναλλάσσονται- αφορά τους άλλους , τους δια πληρεξουσίων επιστολών υποστηρικτές της κυβέρνησης, όχι τον Αλ. Τσίπρα. Και θυμηθείτε με, δεν θα δεχθεί η Κουμουνδούρου θέσεις σε ψηφοδέλτια κ.λπ., όπως είχε γίνει με τη Ραχήλ Μακρή.

Τούτων δοθέντων, το διαζύγιο βγήκε σε βάρος του Πάνου Καμμένου, κάτι που δεν ενοχλεί στο ελάχιστο τη ΝΔ απ’ όπου προέρχονται οι ΑΝΕΛ, αλλά το θέμα είναι το ότι δεν έπαθε τίποτε το Μαξίμου, το οποίο συνεχίζει να προτάσσει μια πολύ απλή και πολύ δύσκολη στην αντίκρουσή της λογική: Θα κυβερνώ μέχρι να προκηρύξω εκλογές και κανείς σας δεν μπορεί να με ρίξει. Ό,τι και να λέτε – από το 2015 κρατάει η θεωρία των εκλογών- ό,τι και να συμβαίνει -ακόμη και η Συμφωνία των Πρεσπών- εγώ καθορίζω την ατζέντα και εγώ αποφασίζω.  

Διαβάστε ακόμη:

* Ο λεβεντόσαυρος της Κρήτης

Σπάνια εξοργίζομαι με ανθρώπους για τους οποίους γνωρίζω το προβληματικό της προσωπικότητάς τους. Η περίπτωση Πολάκη δεν ήταν εξαίρεση, έγινε όμως μετά τον σχολιασμό του για την καταδίκη του από την ελληνική Δικαιοσύνη για την εξύβριση και συκοφάντηση του συγχωρεμένου συναδέλφου Βασίλη Μπεσκένη. Όχι γιατί θα πάει στο εφετείο -είναι δικαίωμά του να φτάσει μέχρι τον Άρειο Πάγο ως καταδικασθείς- αλλά για την ασύλληπτη επίδειξη θράσους στην κατακλείδα της δήλωσής του. Ότι εκεί που του χρωστούσαν του παίρνουν και το βόδι… Δηλαδή χωρίς να είναι εν ζωή αυτός που δημόσια επί μήνες συκοφαντούσε και αφού καταδικάστηκε πρωτόδικα για τα όσα έλεγε εναντίον του, συνεχίσει τη συκοφαντία σαν να μην έγινε τίποτα! Ο πολιτικός αυτός λεβεντόσαυρος εκφράζει όλη την παθογένεια των θρασιμιών αυτής της κοινωνίας που εν πολλοίς εκπροσωπεί επάξια. Ακόμη κι αν έχεις απόλυτα άδικο, όρμα και χτύπα σαν να έχεις δίκιο. Γιατί; Γιατί έτσι σ’ αρέσει!

* O τσακωμός για τη… μπουγάδα (α)

Η αλήθεια είναι ότι ήταν γυναικείος τσακωμός βουλευτών, οπότε η… μπουγάδα προέκυψε εύκολα! Η Σοφία Βούλτεψη της ΝΔ, μιλώντας για τους 6 που στηρίζουν την κυβέρνηση έκανε λόγο για «δηλωσίες», διότι όπως είπε έκαναν «δήλωση πανομοιότυπη όπως σε άλλες εποχές… Κάνατε δήλωση ότι θα ψηφίζετε ό,τι σας φέρνει ο Τσίπρας. Δεν σας ενδιαφέρει καθόλου. Έτσι γουστάρατε και δώσατε τη Μακεδονία».

Η πρώην ΝΔ και νυν «είμαι ένα κόμμα μόνη μου», υπουργοποιημένη Κατερίνα Παπακώστα σήκωσε το γάντι και της απάντησε «Δεν μιλώ με τρόπο ‘τσακώνομαι για την μπουγάδα’, εγώ ομιλώ θεσμικά. Η προλαλήλασα συνάδελφος έκανε το ολίσθημα να αποκαλέσει δηλωσίες βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου και ήρθε να το απευθύνει ως ύβρη -ούσα κόρη αντιστασιακού».

Στον διάλογο παρενέβη και η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Φωτεινή Βάκη. «Ακούμε για δηλωσίες, ρετάλια και κουρελούδες. Όλη αυτή η φρασεολογία δηλητηριάζει και γεμίζει τοξικότητα τον ναό της Δημοκρατίας και απαξιώνει το πολιτικό σύστημα…»

* O τσακωμός για τη… μπουγάδα (β)

Η συνέχεια ήρθε από πλευράς Βούλτεψη, η οποία ως γνωστόν έχει… εκρηκτικό κοινοβουλευτικό ταμπεραμέντο και συνοπτικά είχε ως εξής:

«Μίλησα από το βήμα και είπα τη γνώμη μου. Δεν μπορεί να με επαναφέρει στην τάξη ούτε η Βάκη ούτε η Παπακώστα. Η Βάκη μας έλεγε μνημονιακούς πραξικοπηματίες. Είστε οι πλέον ανίκανοι να μας κάνετε υποδείξεις. Εγώ δεν αναφέρθηκα στο όνομα της Παπακώστα. Είπα ότι όποιος κάνει δήλωση είναι δηλωσίας. Η Παπακώστα έκανε δήλωση, εμείς δεν κάναμε. Θα μιλώ για τα εθνικά και το Σύνταγμα και ό,τι θέλω και δεν δίνω λογαριασμό σε κανέναν. Λογαριασμό δίνω στον λαό. Όχι σε εσάς που τρομάζετε που θα λογοδοτήσετε για τη Μακεδονία και τη Θράκη».

Όπως αντιλαμβάνεστε, μέχρι τις εθνικές εκλογές -όποτε κι αν γίνουν- δεν θα πλήξουμε στο ελάχιστο. Το κακό είναι ότι χωρίς να το αντιλαμβάνονται -ή ακόμη χειρότερα, παρότι το αντιλαμβάνονται- οι πολιτικοί κατεβάζουν συνεχώς τη βαθμολογία του πολιτικού συστήματος ως προς τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη των πολιτών.

Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 17 Φεβρουαρίου 2019.