Λόγια του Βαρδάρη

Το ποσοστό συμμετοχής των πολιτών στις κάλπες, η άρνηση πολιτών που κληρώθηκαν να παραστούν σε εκλογικά τμήματα ως μέλη της εφορευτικής επιτροπής και το διακύβευμα για την επόμενη μέρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης κυριαρχούν τις τελευταίες ώρες στη δημόσια συζήτηση.

Απορίας άξιον είναι βέβαια σε τι διαφέρει το ελληνικό πολιτικό προσωπικό από τον λαό που το εκλέγει, σε επίπεδο πολιτικής σκέψης, νοοτροπίας και Παιδείας.

Διότι η απαράδεκτη συμπεριφορά, ωχαδερφιστικού τύπου, από την πλευρά των πολιτών οι οποίοι έκαναν τις "πάπιες" ως κλασικοί "νεοέλληνες" αντανακλάται ακόμη και στις υποδομές.

Εν έτη 2019 λοιπόν, οι υποδομές για την εύκολη πρόσβαση των Ατόμων με Αναπηρία σε δημόσια κτήρια είναι σπάνιο φαινόμενο. Και είναι να απορεί κανείς πού και πώς διοχετεύονταν όλα τα προηγούμενα χρόνια ευρωπαϊκά και κρατικά κονδύλια τα οποία προορίζονταν για αυτόν τον σκοπό.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η σημερινή εικόνα στο 8ο γυμνάσιο Θεσσαλονίκης στην Ανάληψη, όπου ελλείψει υποδομής για τα ΑμεΑ, η "λύση" βρέθηκε με μία "νεοελληνική πατέντα", μία πτυσσόμενη σκάλα η οποία τοποθετήθηκε αλά σιδηροτροχιά, προκειμένου να καταστεί δυνατή η τέλεση του συνταγματικώς κατοχυρωμένου δικαιώματος των ανάπηρων πολιτών: του εκλέγειν.

Κατά τα άλλα, οι τοπικοί και κεντρικοί "άρχοντες" αναμένουν από τον ελληνικό λαό να καταλάβει ποιο είναι το διακύβευμα σε αυτές τις εκλογές, πρωτίστως για τον χαρακτήρα της Ευρώπης...

Ιδού η "νεοελληνική πατέντα":