«Γιατί με θεωρείτε δύσκολη περίπτωση; Δεν είμαι σκύλος, δεν δαγκώνω», είπε ο Ντίνος Χριστιανόπουλος στον Αντώνη Μποσκοΐτη, όταν ο δεύτερος του εξέφρασε την άποψή του για εκείνον σε μία συνάντησή τους για συνέντευξη που έγινε στη Θεσσαλονίκη με τη μεσολάβηση του Γιώργου Χρονά. Η απάντηση ήρθε από τον δημοσιογράφο-συγγραφέα και σκηνοθέτη αυθόρμητα: «Για σκύλος δεν μου μοιάζετε αλλά για γάτα! Και μεγάλη κιόλας»… Τότε γέλασαν και οι δύο και ο πάγος έσπασε.

Έτσι, αν και ο ποιητής του είχε θέσει από το τηλέφωνο ένα όριο τριάντα λεπτών συζήτησης, η συνάντηση κράτησε για πάνω από δύο ώρες. Αποτέλεσμά της ήταν μία συνέντευξη «επικών» διαστάσεων που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά την επόμενη μέρα του θανάτου του Χριστιανόπουλου.

«Το Ταγκαλάκι»

Ακολούθως, η συνέντευξη αποτέλεσε το κείμενο ενός θεατρικού έργου με τίτλο «Το Ταγκαλάκι» που αναδεικνύει τις δύο όψεις του Χριστιανόπουλου: τον μεγάλο ποιητή, αλλά και τον άνθρωπο των αντιφάσεων. 

«Είναι όλη η συνέντευξη με κάποιες μικροαλλαγές. Υπήρχαν πράγματα που άγγιζαν το όριο του κουτσομπολιού και που αφορούσαν πρόσωπα της Θεσσαλονίκης, τα οποία δεν με ενδιέφερε να ακουστούν μέσα σε ένα θεατρικό κείμενο. Ως γνωστόν ο Ντίνος ήταν βιτριολικός κουτσομπόλης, οπότε εκ των πραγμάτων κάποια λόγια του δεν θα μπορούσαν να ενταχθούν σε ένα τέτοιο έργο. Μάλιστα, κάποια στιγμή με παρακάλεσε ο ίδιος να κόψω τη φράση ‘μπουρλώτο’ που έλεγε για πολλούς από το σινάφι και του απάντησα ότι αν δεν το ζητούσε δεν θα τον λογόκρινα ποτέ, λόγω σεβασμού», λέει στη «ΜτΚ» ο Αντώνης Μποσκοΐτης.

Ένα από τα ενδιαφέροντα στοιχεία της συνέντευξης είναι ότι μέσα από αυτή ήρθαν στο φως διάφορα ανέκδοτα περιστατικά από την καθημερινότητα του ποιητή. Για παράδειγμα, αναφέρεται σε μια ιστορία με τον άλλο σπουδαίο ποιητή Τάκη Βαρβιτσιώτη ο οποίος επισκεπτόταν συχνά τον Χριστιανόπουλο. «Κάποια στιγμή πήγε να τον δει και του ανακοίνωσε όλο χαρά ότι απέσπασε το 8^ο βραβείο του, αυτή τη φορά από τη βιβλιοθήκη της Λειψίας. Τότε ο Χριστιανόπουλος του απάντησε: ‘πρόσεξε μόνο να μην γίνουν τα βραβεία σου περισσότερα από τους αναγνώστες σου», τονίζει ο σκηνοθέτης.

Ένα καλειδοσκόπιο

Το θεατρικό κείμενο είναι ένα καλειδοσκόπιο της ζωής του Ντίνου Χριστιανόπουλου γύρω από τα παιδικά του χρόνια, τις σχέσεις του με τις γάτες, τη σχέση του με τη μητέρα του και τον πατέρα του, το πέρασμά του από το Άγιον Όρος, το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο που το δούλευε για πάρα πολλά χρόνια, τη σχέση του με το Νίκο Καββαδία, με τον Μάνο Χατζιδάκι κ.ά. «Από εκεί και πέρα εμπλούτισα το κείμενο ανεβοκατεβαίνοντας στη Θεσσαλονίκη όπου είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω με ανθρώπους που γνώριζαν τον ποιητή όπως ο Θωμάς Κοροβίνης, η Εύη Κουτρουμπάκη, η Βούλα Σαββίδη οι οποίοι ήταν άνθρωποι από τον στενό κύκλο των διανοουμένων. 

Όλοι, και κυρίως ο Κοροβίνης, μου είπαν πλήθος ιστοριών, πολλές από τις οποίες ενέταξα στο κείμενο. Αυτό συνέβη γιατί το έργο θα πρέπει να έχει ένα φινάλε δραματοποιημένο, ανεξάρτητα από το πώς έληξε η συνέντευξη. Μία αφήγηση του Κοροβίνη μου έδωσε και τη λύση για ένα συγκινητικό φινάλε μέσα από το οποίο φαίνεται και αυτή η τάση του χαρακτήρα του Χριστιανόπουλου να αμφισβητεί και να αναθεωρεί πράγματα».

Μέσα σε όλα αυτά ξεχωρίζει μία ακόμη ιστορία για τη γνωριμία του ποιητή με τον Χατζιδάκι: «Ο Χατζιδάκις του είπε ότι είναι τρελά ερωτευμένος με τον Γκάτσο. Τότε ο Χριστιανόπουλος τον ρώτησε αυτολεξεί ‘και εγώ τι ρόλο βαράω μέσα σε όλο αυτό;’. Για να εισπράξει την απάντηση: ‘ήθελα να σας πω ότι από τότε που σας διάβασα ξέχασα τον Γκάτσο και είπα μόνο Χριστιανόπουλος’. Βέβαια ο Ντίνος σχολίαζε πως αυτές ήταν οι ‘υπερβολές του Χατζιδάκι’ προσθέτοντας ότι δεν εκτιμούσε καθόλου τον Γκάτσο, ούτε καν την ‘Αμοργό’ του», αποκαλύπτει ο Αντώνης Μποσκοΐτης.

Η παράσταση παρουσιάζεται για τελευταία βραδιά την Κυριακή 1 Οκτωβρίου στις 9 μ.μ. στο θέατρο Αμαλία. Τη μουσική συνέθεσε ο Γιώργης Χριστοδούλου, ενώ στίχους έγραψε ο Θωμάς Κοροβίνη και η ερμηνεία είναι του Παντελή Θεοχαρίδη. Παίζουν: Χάρης Φλέουρας - Αντώνης Μποσκοϊτης.

Ε. Κουμαριανού και Αντ. Μποσκοΐτης.

«Με λένε Εύα»

Δεν είναι όμως αυτό το μοναδικό έργο του συγγραφέα και σκηνοθέτη που ανεβαίνει στο θέατρο Αυλαία. Η σκηνή του γνωστού χώρου φιλοξενεί και το θεατρικό κείμενο «Τη λένε Εύα», που ξεδιπλώνει τον βίο της τρανσέξουαλ Εύας Κουμαριανού η οποία υποδύεται τον εαυτό της. 

Και η παράσταση αυτή βασίζεται σε μία συνέντευξη που είχε παραχωρήσει η γνωστή τρανς περφόρμερ στον δημοσιογράφο και σκηνοθέτη, που υπογράφει και τη θεατροποίησή της. 

Στο πλαίσιό της οι θεατές έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μία ζωντανή συνέντευξη στη διάρκεια της οποίας η Εύα εκτίθεται ανεπανόρθωτα, αυτοσαρκάζεται, κονιορτοποιεί κάθε έννοια φυλετικής και κοινωνικής σύμβασης, κερδίζοντας στο τέλος το δάκρυ και την αποδοχή. «Η ζωή της Εύας είναι τραγική, κυρίως τα παιδικά χρόνια, η απόπειρα βιασμού από τον δάσκαλο που ήταν στο δημοτικό…

 Μετά αρχίζει πια να γίνεται κωμική όταν η ίδια βγαίνει στο πεζοδρόμιο. Εκεί φοβερές ιστορίες. Και φυσικά υπάρχει και το ακραία τραγικό στοιχείο της σύλληψής της που κατηγορήθηκε για συνέργεια μάλλον σε φόνο χωρίς να φταίει και μπήκε στη φυλακή. Πρόκειται δηλαδή για έναν πολυτάραχο βίο με πάρα-πάρα πολλές ιστορίες και με πολύ πλούσια αφήγηση», επισημαίνει ο Αντώνης Μποσκοϊτης. 

Η μουσική είναι της Λένας Πλάτωνος, οι στίχοι της Ελένης Φωτάκη. Παραστάσεις: 2 και 3 Οκτωβρίου στις 9 μ.μ.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στη 01.10.2023