Οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια. Συνήθως χάνουν κρίσιμες και ουσιαστικές λεπτομέρειες, ενώ πολλές φορές επιδέχονται διπλής ανάγνωσης. Γι’ αυτό και έμεινε στην ιστορία η φράση του Γεωργίου Παπανδρέου: «οι αριθμοί ευημερούν αλλά οι άνθρωποι υποφέρουν».

Ωστόσο οι αριθμοί δεν αμφισβητούνται. Είναι αντικειμενικοί και συγκεκριμένοι. Ως τέτοιοι, αποτελούν έναν αδιάψευστο μάρτυρα, ένα αποδεκτό μέσο σύγκρισης, έναν στόχο- ορόσημο με βάση το οποίο μπορείς να εξάγεις ασφαλή συμπεράσματα για το αν αυτό επιτεύχθηκε, ξεπεράστηκε ή όχι.

Και οι δημοσκοπήσεις δεν λένε πάντα όλη την αλήθεια, αλλά στον βαθμό που είναι επιστημονικά σχεδιασμένες (όχι παραπειστικές ερωτήσεις, με σωστή μεθοδολογία και τεκμηριωμένη ανάλυση ερωτηματολογίων) και δεν είναι «πειραγμένες», αποτελούν μια έγκυρη αξιόπιστη αποτύπωση της στιγμής. Κάτι σαν τομογραφία ένα πράμα.

Οι αριθμοί -τα ποσοστά- στις δημοσκοπήσεις, αποτελούν οδηγό για τα κόμματα προκειμένου αυτά να αξιολογήσουν την αποδοχή από τους πολίτες της εκλογικής τους στρατηγικής και να την τροποποιήσουν ώστε να καταφέρουν να βελτιώσουν την εικόνα τους και να πείσουν τους ψηφοφόρους να τους προτιμήσουν στις κάλπες.

Από την άλλη, οι αριθμοί -τα ποσοστά- στις εκλογές, αποτελούν το επιστέγασμα της προεκλογικής προσπάθειας και την αφετηρία της νέας εποχής μέχρι την επόμενη εκλογική δοκιμασία. Ως τέτοιοι, οι πραγματικοί αριθμοί των ψήφων και των ποσοστών που έλαβε κάθε κόμμα, είναι ο αδιαφιλονίκητος κριτής της απήχησης κάθε κόμματος στην εκλογική βάση και κατά συνέπεια στην κοινωνία.

Επειδή ωστόσο τα κόμματα και οι αρχηγοί τους ό,τι και να βγάλει η κάλπη θα εμφανιστούν ως νικητές, καλό θα είναι να ξεκαθαρίσουμε το πού πραγματικά μπαίνει ο πήχης για κάθε κόμμα και κάθε πολιτικό αρχηγό.

Έχουμε και λέμε λοιπόν.

Η Νέα Δημοκρατία με το 39,85% το 2019, είναι λογικό πως θα έχει μια φθορά λόγω της διακυβέρνησης. Ως στόχος βάσης της θεωρείται ένα ποσοστό της τάξης του 34- 35%, πράγμα που εφόσον υπάρχει εμφανής διαφορά από το δεύτερο κόμμα (άνω του 4%), θα επιτρέπει τον Κυριάκο Μητσοτάκη να προσφύγει σε νέες εκλογές με ρεαλιστικό στόχο το 38% που θα του δώσει την πολυπόθητη αυτοδυναμία. Αν πέσει κάτω από το 34% ή έχει διαφορά μικρότερη του 3% από τον δεύτερο ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι υποχρεωμένη να αναζητήσει κυβερνητική συνεργασία είτε με το ΠΑΣΟΚ είτε με κάποιο άλλο κόμμα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έθεσε ως στόχο την πρώτη θέση. Όπως όλα δείχνουν, αυτό δεν το καταφέρνει. Έτσι, στην πραγματικότητα, το ορόσημό του είναι το ποσοστό του του 2019 (31,53%). Τι θα πει ο Αλέξης Τσίπρας στους δικούς του αν ως αξιωματική αντιπολίτευση της…αποτυχημένης- όπως την αποκαλεί κυβέρνησης- δεν καταφέρει να αυξήσει το ποσοστό του κι απεναντίας το δει να συρρικνώνεται;

Το ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ ξεκινάει από το 8,1% του 2019 και τις υψηλές προσδοκίες που δημιούργησαν οι πρώτες δημοσκοπήσεις μετά την εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στο τιμόνι, που τον έφερναν να φλερτάρει με το 14%. Θεωρώ ότι αν δεν καταφέρει να αποσπάσει διψήφιο ποσοστό, θα έχει τεράστιο θέμα και πως θα είναι καλά εφόσον ξεπεράσει το 11,5%.

Τα υπόλοιπα κόμματα αναμετρώνται με τα ποσοστά που είχαν λάβει το 2019 που είναι 5,3% το ΚΚΕ, 3,7 η Ελληνική Λύση του Βελόπουλου και 3,44 η ΜέΡΑ 25 του Βαρουφάκη.

Όλοι οι υπόλοιποι επικεφαλής κομμάτων που ετοιμάζονται να κατέλθουν στις εκλογές, θα δικαιωθούν, αν κι εφόσον καταφέρουν να ξεπεράσουν το όριο του 3% και εισέλθουν στην βουλή.

Οψόμεθα λοιπόν…

* Δημοσιεύτηκε στη «ΜτΚ» στις 29/30.04.2023