31/05/2023 21:16
Επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων, της Σχολής Επιστημών Διοίκησης Επιχειρήσεων, του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, αναγορεύτηκε ο διακεκριμένος επιχειρηματίας, πρόεδρος του Ομίλου ΑLUMIL και πρώην πρόεδρος του ΣΒΕ κ. Γιώργος Μυλωνάς.
Το Πανεπιστήμιο τίμησε τον Μακεδόνα επιχειρηματία για την πολυετή του διαδρομή στο δύσκολο περιβάλλον της βιομηχανίας αλλά και για την προσφορά του στην υποστήριξη της έρευνας και της καινοτομίας, την αριστεία, αλλά και τη συνεισφορά του στην αειφόρο ανάπτυξη και την κοινωνία, μέσω πλήθους δράσεων Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης.
Παρόντες στην εκδήλωση ήταν ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνος Ζέρβας, βουλευτές από τη Βόρειο Ελλάδα, η πρόεδρος του ΣΒΕ κα. Λουκία Σαράντη, ο πρόεδρος του ΕΚΕΤΑ δρ Δημήτρης Τζοβάρας, ο Αντιπεριφερειάρχης Υποδομών και Δικτύων κ. Πάρης Μπίλλιας, ο πρόεδρος του Χρηματιστηρίου Ενέργειας κ. Αθ. Σαββάκης, ο πρόεδρος της ΔΕΘ - Ηelexpo κ. Τάσος Τζήκας, πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και πολλά μέλη της επιχειρηματικής κοινότητας της χώρας.
Πρύτανης ΠΑΜΑΚ: Τιμούμε έναν ακέραιο άνθρωπο
Ο πρύτανης του ΠΑΜΑΚ καθ. Στυλιανός Κατρανίδης στην σύντομη ομιλία του, αναφέρθηκε στον κ. Μυλωνά, ως έναν από τους πλέον διακεκριμένους επιχειρηματίες της χώρας μας, η αναγόρευση του οποίου σε διδάκτορα του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων εναρμονίζεται με τις αξίες του Πανεπιστημίου και τους στόχους που υπηρετεί. “Σήμερα”, είπε ο πρύτανης του ΠΑΜΑΚ, “τιμούμε έναν ακέραιο άνθρωπο, έναν επιστήμονα και έναν επιχειρηματία που επενδύει στην Έρευνα, την Ανάπτυξη αλλά και στο πράσινο παρόν και μέλλον της βιομηχανίας”
Στο σύντομο χαιρετισμό που εκφώνησε ο πρόεδρος του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων, Βασίλειος Ο. Αλετράς, είπε ότι “σήμερα βραβεύουμε το ευ επιχειρείν στο πρόσωπο του κυρίου Μυλωνά, ο οποίος ηγείται ενός μεγάλου Ομίλου, που κατόρθωσε να έχει αξιοθαύμαστα αποτελέσματα εν μέσω πολλών, αλλεπάλληλων κρίσεων. Το αξιοθαύμαστο είναι, πρόσθεσε ο καθ. Αλετράς, ότι τα αποτελέσματα αυτά επιτεύχθηκαν με σεβασμό στον Άνθρωπο και το Περιβάλλον.
Τον έπαινο αναγόρευσης του κ. Μυλωνά σε διδάκτορα, εκφώνησε ο καθηγητής του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων, Γεώργιος Δ. Τσιότρας
Ο καθ Τσιότρας, που γνωρίζει τον κ Μυλωνά από τα φοιτητικά τους χρόνια, αναφέρθηκε στα χρόνια των σπουδών στο ΑΠΘ, στην περίοδο των μεταπτυχιακών σπουδών του κ. Μυλωνά στο εξωτερικό και στην δραστηριοποίηση του, ακολούθως, στην οικογενειακή επιχείρηση, την οποία στη συνέχεια ανέλαβε για να την αναδείξει σε ένα πολυεθνικό Όμιλο, των 30 θυγατρικών εταιρειών και της αναγνωρισμένης αριστείας σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ο καθ. Τσιόδρας είπε ότι ο Γιώργος Μυλωνάς κάθε ημέρα αγωνίζεται για την τελειότητα σε ό,τι επιδιώκει, με ό,τι καταπιάνεται, αυτή η επιδίωξη της τελειότητας είναι και η συνταγή επιτυχίας της ALUMIL.
Καταλήγοντας ο καθηγητής αναφέρθηκε επίσης στην πλούσια συνεισφορά του κ Μυλωνά στην αειφόρο ανάπτυξη και στην κοινωνία, του οποίου η αναγόρευση σε διδάκτορα περιποιεί τιμή στο Πανεπιστήμιο Μακεδονία.
Γιώργος Μυλωνάς : Διασχίζοντας τον ωκεανό
Ο νέος διδάκτορας του ΠΑΜΑΚ, στην ομιλία του με τίτλο “Διασχίζοντας τον ωκεανό”, αναφέρθηκε στα “πράγματα όπως έχουν κι’ όχι όπως θα θέλαμε να έχουν”, στην πραγματικότητα που είχε να αντιμετωπίσει ως επιχειρηματίας, ως ο επικεφαλής ενός ομίλου που απασχολούσε 2.500 άτομα, όταν ξέσπασε η μεγάλη οικονομική κρίση. Ήταν πολλές οι δοκιμασίες, επιχειρηματικές αλλά και προσωπικές, αλλά και αταλάντευτη η πίστη στο ότι η ALUMIL δεν έπρεπε απλώς να κρατηθεί στο κύμα, αλλά να διασχίσει τον ωκεανό.
Αυτή την πολύχρονη πορεία του στο πεδίο της επιχειρηματικότητας, κατέθεσε, με το δικό του γλαφυρό προσωπικό ύφος, στην ομιλία του, ο κ. Μυλωνάς:
“Για έναν άνθρωπο του επιχειρείν η αναγόρευση σε επίτιμο διδάκτορα είναι μια ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη, και μια αίσθηση ευθύνης για το μέλλον. Είναι όπως στους καλλιτέχνες ένα θερμό χειροκρότημα σε μια πετυχημένη θεατρική παράσταση.
Δεν τολμώ να σας μιλήσω για πράγματα που οι καθηγητές σας ξέρουν τόσο καλύτερα και πασχίζουν να σας διδάξουν κατά τη διάρκεια της πιο… «φορτιζόμενης» περιόδου της ζωής σας.
Θα σας πω λίγα λόγια, για το πως είναι να δρας στην πραγματική ζωή, βιωματικά. Όχι πως θα ήθελες να είναι, όχι πως ιδανικά θα ήταν, ούτε πως θα έπρεπε να είναι. Απλώς πώς η ζωή τραβά την ανηφόρα.
Το πρώτο πράγμα, που σου μαθαίνουν όταν ξεκινάς το σκι είναι πως να σηκώνεσαι όταν πέφτεις. Γιατί είναι σίγουρο ότι θα πέσεις. Είτε είσαι αρχάριος, ανίδεος και άπειρος, είτε είσαι προχωρημένος και προσπαθείς να ξεπεράσεις τα όριά σου.
Σου μαθαίνουν και πώς δεν πρέπει να φοβάσαι. Ο φόβος είναι ο πιο ανασταλτικός παράγοντας για την πρόοδο, την ελευθερία.
Τον Ιούνιο του 2008, στη διάρκεια της απαγωγής μου, συνειδητοποίησα πόσο τρομερό είναι το να μη μπορείς να κάνεις οτιδήποτε. Τίποτε! Απολύτως τίποτε! Ένα μυαλό σε υπερδιέγερση χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτα!
Και αργότερα την ίδια χρονιά ήρθε η κατάρρευση της Lehman Brothers, και μαζί της η κατάρρευση της παγκόσμιας οικονομίας. Απόλυτη ανατροπή. Κανένας δεν το είχε προβλέψει. Κανένας δεν ήξερε τι μέλλει γενέσθαι. Ήμουν όμως ελεύθερος! Μπορούσα να δράσω! Για μένα η παγκόσμια κρίση ήταν απλώς θέμα διαχείρισης!
Τις δύσκολες καταστάσεις τις διαχειρίζεσαι. Όσο δύσκολες, αντίξοες, καταστροφικές και ό,τι άλλο είναι. Δεν τις αφήνεις να σε πάρουν από κάτω. Σηκώνεις τα μανίκια και αγωνίζεσαι.
Όταν έκανα μεταπτυχιακές στην επιχειρησιακή έρευνα, το μάθημα που χαράχτηκε στο μυαλό μου, ήταν το CRITICAL PATH ANALYSIS. Για να φθάσεις τελικά στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα είναι να κάνεις το καλύτερο επόμενο βήμα. Την καλύτερη επιλογή. Και σίγουρα πάντα φθάνεις.
Έτσι πάντα πρόσεχα τις επόμενες επιλογές μου. Όχι πάντα ευχάριστες, όχι πάντα σωστές, αλλά πάντα τις διόρθωνε η επόμενη καλύτερη επιλογή.
Μέχρι το 2008 η Ελλάδα ήταν παιδική χαρά, όλο γέλια και χαρές. Οι πολίτες κατανάλωναν ασύστολα και οι επιχειρήσεις έκαναν μεγάλες επενδύσεις, για να καλύψουν τις αναμενόμενες, φευ, αυξημένες ανάγκες τους, δανειζόμενες υπερβολικά φθηνά ευρώ. Μαζί και η ΑΛΟΥΜΥΛ.
Όταν το 2009 οι διεθνείς οικονομίες αγκομαχούσαν, στην Ελλάδα δεν καταλάβαμε ότι χρεωκοπήσαμε. Το καταλάβαμε λίγο αργότερα, με ολέθρια αποτελέσματα για τις ζωές μας, για τις ψυχές μας, για τα όνειρά μας. Η Ελλάδα παρέλυσε. Σταμάτησε να δρα. Σταμάτησε να παίρνει οδυνηρές αποφάσεις, απαραίτητες για το επόμενο σωστό βήμα, την καλύτερη δυνατή επιλογή.
Δεν υπήρχαν αγορές για να πουλήσεις τα προϊόντα σου, δεν υπήρχαν τράπεζες για να χρηματοδοτήσουν την απαραίτητη βίαιη αναδιοργάνωση των επιχειρήσεων, δεν εισπράττονταν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των πελατών. Οι μηχανές στα εργοστάσια σταμάτησαν, είτε υπολειτουργούσαν. Οι εργαζόμενοι μούδιασαν.
Η ΑΛΟΥΜΥΛ τότε απασχολούσε 2.500 άτομα. 2.500 οικογένειες. Βαρύ φορτίο. Μεγάλη ευθύνη. Τότε συνειδητοποιείς την κρισιμότητα των αποφάσεών σου, που επηρεάζουν τις ζωές τόσων ανθρώπων. Όμως τότε οι επιλογές είναι το «μη χείρον»… Και τότε χρειάζεσαι χρόνο, που δεν τον έχεις, και που δεν σου τον χαρίζει κανένας.
Γρήγορα καταστρώσαμε ένα σχέδιο αναδιοργάνωσης σε όλα τα επίπεδα. Υπολογίσαμε ότι για να σηκώσουμε κεφάλι θα χρειαζόμασταν τουλάχιστον πέντε χρόνια. Στόχος να γίνουμε στη συνέχεια μια διαφορετική εταιρία πολύ καλύτερη, ανθεκτικότερη, πολύ πιο καινοτόμα, περιβαλλοντολογικά υπεύθυνη, ακόμα πιο εξωστρεφής, που να βελτιώνει τις ζωές των ανθρώπων.
Κλείσαμε εταιρίες στο εξωτερικό, πουλώντας τις εγκαταστάσεις τους, κλείσαμε δύο σχετικά καινούργια εργοστάσια σε Ξάνθη και Κομοτηνή με όλες τις αρνητικές συνέπειες, συρρικνώσαμε τις δραστηριότητές μας μόνο σε ότι ήταν οικονομικά βιώσιμο και μετρήσαμε τις δυνάμεις μας.
Αυτή την περίοδο συγκινηθήκαμε από τους εργαζομένους μας (το Ελληνικό φιλότιμο βλέπετε), οργισθήκαμε με συνεργάτες καιροσκόπους, απογοητευτήκαμε από πολλά, αλλά είχαμε εμπιστοσύνη στους εαυτούς μας και τις επιλογές μας.
Δεν θέλαμε απλώς να περάσουμε τη μπόρα.Θέλαμε να περάσουμε απέναντι.
Να διασχίσουμε το Ωκεανό.
Να γίνουμε καλύτεροι.
Και περάσαμε από την άμυνα στην επίθεση.
Ρηξικέλευθα αλλά όχι απερίσκεπτα.
Ρίξαμε όλες τις προσωπικές μας οικονομίες σαυτό που πιστεύαμε. Προσλάβαμε πάρα πολλούς νέους ανθρώπους, και τους ζητήσαμε να μας εμπιστευθούν. Ενισχύσαμε στο έπακρο το τμήμα έρευνας και ανάπτυξης και τις απαραίτητες υποδομές, αναπτύξαμε πρωτοποριακά καινοτόμα προϊόντα παγκόσμιας εμβέλειας, προεξοφλώντας τα κυρίαρχα σήμερα θέματα εξοικονόμησης ενέργειας πολύ νωρίτερα. Επενδύσαμε στο ανθρώπινο κεφάλαιο (σήμερα η ΑΛΟΥΜΥΛ απασχολεί πάνω από 3.300 ανθρώπους). Επενδύσαμε στη γνώση.
Πιστέψαμε ότι είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να προσφέρει μια Θεσσαλονικιώτικη εταιρία στην παγκόσμια αγορά.
Γιγαντώσαμε το τμήμα Buildings’ Engineering της ΑΛΟΥΜΥΛ και αναπτύξαμε προϊόντα και τεχνικές λύσεις, για εμβληματικά κτίρια μεγαθήρια σε όλο τον κόσμο, όπως το κτήριο της Google στη Νέα Υόρκη. Συνεργαστήκαμε με τα μεγαλύτερα αρχιτεκτονικά γραφεία του κόσμου, που μας εμπιστεύονται σήμερα να «ντύνουμε» τα απίθανα κτήριά τους, όταν μάλιστα είχαν ενδοιασμούς για τις δυνατότητες μιας χρεωκοπημένης χώρας.
Οργώσαμε την Αφρική, την Ασία, τη Βόρεια Αμερική, την Αυστραλία με επιθετικό marketing, τονίζοντας και αποδεικνύοντας τις δυνατότητές μας, χωρίς υπερβολές, χωρίς βαρύγδουπες υποσχέσεις.
Στην διάρκεια του Covid η στρατηγική μας αποδείχθηκε ευφυής καθόσον η ηλεκτρονική επικοινωνία ευνοούσε την παροχή engineering εξ αποστάσεως, αλλά και βλέπαμε διαδικτυακά ανθρώπους, που ήδη μας ήξεραν δια ζώσης. Η δε παραγωγή φασόν, για λογαριασμό μας, από τρίτες διελάσεις στην Ασία, αποδείχθηκε σωτήρια για την εξυπηρέτηση έργων εκτός Ευρώπης, λόγω της πλήρους απορρύθμισης της παγκόσμιας εφοδιαστικής αλυσίδας.
Και όλα αυτά δεν έγιναν εύκολα. Το αντίθετο. Έπρεπε να διαχειρισθούμε τους ανθρώπους μας με διαφορετικές κουλτούρες, χρώμα, θρησκείες, νοοτροπίες, με πολλές αποτυχίες από μέρους μας, με μεγάλο κόστος. Έπρεπε να συντηρούμε μια πολύπλοκη πολυεθνική δομή, επενδύοντας σε πανάκριβα custom πληροφοριακά συστήματα και τα τελευταία χρόνια σε συστήματα Τεχνητής νοημοσύνης, μοναδικά παγκοσμίως. Και όλα αυτά χωρίς τραπεζικήχρηματοδότηση. Χωρίς κρατικές ενισχύσεις. Μόνο με το πείσμα και την πίστη μας γιαυτό που κάναμε. Μεγάλη τρέλα.
Όταν οι δρόμοι ήταν άδειοι λόγω Covid πηγαινοερχόμουν στην Πάτρα όπου σε συνεργασία με εκεί ερευνητικά κέντρα και εταιρίες αναπτύξαμε σε χρόνο ρεκόρ δύο μοναδικά, σε παγκόσμιο επίπεδο, προϊόντα, άσχετα με τις οικοδομές, και σχετικά με την υγεία, που έκαιγε όλο τον κόσμο. Ένα για την εξ αποστάσεως και χωρίς στάση ακριβή μέτρηση της θερμοκρασίας των ανθρώπων, το Smart Gate, και την πλήρη εξουδετέρωση και καταστροφή του ιού Covid 19 με την συσκευή STERIAL. Η Ελληνική δημιουργικότητα στο μεγαλείο της.
Aν ήμουν στην Αμερική όλες οι συνεργαζόμενες εταιρίες θα ήμασταν τουλάχιστον εκατομμυριούχοι. Εδώ απλώς δεν υπήρχε φορέας πιστοποίησης, δεν υπήρχε κρατική αναγνώριση, ενώ ήταν παντελής η έλλειψη χρηματοδότησης. Απογοήτευση αλλά όχι παραίτηση. Ο ιός είναι ακόμα εδώ! Τα τμήματα έρευνάς μας όμως μπόρεσαν να τα αναπτύξουν!
Γιατί υπάρχουν τέτοια στη απίθανη Ελλάδα. Και ύστερα ήρθε ο πόλεμος στην Ουκρανία, όπου η ΑΛΟΥΜΥΛ έχει θυγατρική στο Κίεβο τα τελευταία 20 χρόνια. Φέραμε τα στελέχη μας στη Θεσσαλονίκη για να τα σώσουμε, αλλά είχαμε και θυγατρική στην Ρωσία, την οποία έπρεπε να σταματήσουμε να τροφοδοτούμεαπό την Ελλάδα. Διπλό κακό. Η ζωή τραβά την ανηφόρα.
Και ύστερα ήρθε η ενεργειακή κρίση και πέρα από την τρομακτική αύξηση του κόστους παραγωγής, που δεν ήταν η ίδια στους εκτός Ευρώπης ανταγωνιστές μας, δεν ξέραμε αν θα υπάρχει ομαλή τροφοδοσία φυσικού αερίου για να μπορούμε να παράγουμε. Επιχειρηματική δραστηριότητα καρδιογράφημα! Και ύστερα …και ύστερα…
Έπεσα πολλές φορές στη ζωή μου, αλλά πάντα σηκωνόμουν με νέα ορμή, με περισσότερο πείσμα και επιμονή. Όχι γιατί κινδύνευε η ευημερία μου, αλλά γιατί ήθελα να δημιουργώ,να αγωνίζομαι για ένα καλύτερο αύριο, για να χαίρομαι τη ζωή. Γιατί, τι νόημα έχει η ζωή αν απλώς σου την χαρίσουν, χωρίς να αγωνιστείς γι αυτήν?
Εύχομαι, στα χρόνια που θα μου χαρίσει ο Θεός, να έχω την ανείπωτη χαρά να προσφέρω στην πόλη μου, στους νέους της, στο μέλλον της. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από αυτή της προσφοράς. Χωρίς ανταλλάγματα¨.
Το who is who του Γιώργου Μυλωνά
O Γώργιος Μυλωνάς γεννήθηκε στις Σέρρες, το 1959. Είναι παντρεμένος και έχει τρία παιδιά. Σπούδασε Μαθηματικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και είναι κάτοχος Μεταπτυχιακού τίτλου (M.Sc.) στον τομέα της Επιχειρησιακής Έρευνας (London School of Economics).
Είναι Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της «ALUMIL A.E.» και Πρόεδρος του Ομίλου ALUMIL, ενός Ομίλου που δραστηριοποιείται γύρω από το αλουμίνιο με πάνω από 30 θυγατρικές σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Έχει διατελέσει Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδέσμου Βιομηχανιών Ελλάδος. Σήμερα, είναι Αντιπρόεδρος του ThessINTEC και μέλος των Δ.Σ. της Ελληνικής Ένωσης Αλουμινίου και της Αλεξάνδρειας Ζώνης Καινοτομίας της Θεσσαλονίκης. Μιλάει Ελληνικά (μητρική γλώσσα), Αγγλικά, Γερμανικά και Ιταλικά.
Επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων, της Σχολής Επιστημών Διοίκησης Επιχειρήσεων, του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, αναγορεύτηκε ο διακεκριμένος επιχειρηματίας, πρόεδρος του Ομίλου ΑLUMIL και πρώην πρόεδρος του ΣΒΕ κ. Γιώργος Μυλωνάς.
Το Πανεπιστήμιο τίμησε τον Μακεδόνα επιχειρηματία για την πολυετή του διαδρομή στο δύσκολο περιβάλλον της βιομηχανίας αλλά και για την προσφορά του στην υποστήριξη της έρευνας και της καινοτομίας, την αριστεία, αλλά και τη συνεισφορά του στην αειφόρο ανάπτυξη και την κοινωνία, μέσω πλήθους δράσεων Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης.
Παρόντες στην εκδήλωση ήταν ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνος Ζέρβας, βουλευτές από τη Βόρειο Ελλάδα, η πρόεδρος του ΣΒΕ κα. Λουκία Σαράντη, ο πρόεδρος του ΕΚΕΤΑ δρ Δημήτρης Τζοβάρας, ο Αντιπεριφερειάρχης Υποδομών και Δικτύων κ. Πάρης Μπίλλιας, ο πρόεδρος του Χρηματιστηρίου Ενέργειας κ. Αθ. Σαββάκης, ο πρόεδρος της ΔΕΘ - Ηelexpo κ. Τάσος Τζήκας, πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και πολλά μέλη της επιχειρηματικής κοινότητας της χώρας.
Πρύτανης ΠΑΜΑΚ: Τιμούμε έναν ακέραιο άνθρωπο
Ο πρύτανης του ΠΑΜΑΚ καθ. Στυλιανός Κατρανίδης στην σύντομη ομιλία του, αναφέρθηκε στον κ. Μυλωνά, ως έναν από τους πλέον διακεκριμένους επιχειρηματίες της χώρας μας, η αναγόρευση του οποίου σε διδάκτορα του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων εναρμονίζεται με τις αξίες του Πανεπιστημίου και τους στόχους που υπηρετεί. “Σήμερα”, είπε ο πρύτανης του ΠΑΜΑΚ, “τιμούμε έναν ακέραιο άνθρωπο, έναν επιστήμονα και έναν επιχειρηματία που επενδύει στην Έρευνα, την Ανάπτυξη αλλά και στο πράσινο παρόν και μέλλον της βιομηχανίας”
Στο σύντομο χαιρετισμό που εκφώνησε ο πρόεδρος του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων, Βασίλειος Ο. Αλετράς, είπε ότι “σήμερα βραβεύουμε το ευ επιχειρείν στο πρόσωπο του κυρίου Μυλωνά, ο οποίος ηγείται ενός μεγάλου Ομίλου, που κατόρθωσε να έχει αξιοθαύμαστα αποτελέσματα εν μέσω πολλών, αλλεπάλληλων κρίσεων. Το αξιοθαύμαστο είναι, πρόσθεσε ο καθ. Αλετράς, ότι τα αποτελέσματα αυτά επιτεύχθηκαν με σεβασμό στον Άνθρωπο και το Περιβάλλον.
Τον έπαινο αναγόρευσης του κ. Μυλωνά σε διδάκτορα, εκφώνησε ο καθηγητής του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων, Γεώργιος Δ. Τσιότρας
Ο καθ Τσιότρας, που γνωρίζει τον κ Μυλωνά από τα φοιτητικά τους χρόνια, αναφέρθηκε στα χρόνια των σπουδών στο ΑΠΘ, στην περίοδο των μεταπτυχιακών σπουδών του κ. Μυλωνά στο εξωτερικό και στην δραστηριοποίηση του, ακολούθως, στην οικογενειακή επιχείρηση, την οποία στη συνέχεια ανέλαβε για να την αναδείξει σε ένα πολυεθνικό Όμιλο, των 30 θυγατρικών εταιρειών και της αναγνωρισμένης αριστείας σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ο καθ. Τσιόδρας είπε ότι ο Γιώργος Μυλωνάς κάθε ημέρα αγωνίζεται για την τελειότητα σε ό,τι επιδιώκει, με ό,τι καταπιάνεται, αυτή η επιδίωξη της τελειότητας είναι και η συνταγή επιτυχίας της ALUMIL.
Καταλήγοντας ο καθηγητής αναφέρθηκε επίσης στην πλούσια συνεισφορά του κ Μυλωνά στην αειφόρο ανάπτυξη και στην κοινωνία, του οποίου η αναγόρευση σε διδάκτορα περιποιεί τιμή στο Πανεπιστήμιο Μακεδονία.
Γιώργος Μυλωνάς : Διασχίζοντας τον ωκεανό
Ο νέος διδάκτορας του ΠΑΜΑΚ, στην ομιλία του με τίτλο “Διασχίζοντας τον ωκεανό”, αναφέρθηκε στα “πράγματα όπως έχουν κι’ όχι όπως θα θέλαμε να έχουν”, στην πραγματικότητα που είχε να αντιμετωπίσει ως επιχειρηματίας, ως ο επικεφαλής ενός ομίλου που απασχολούσε 2.500 άτομα, όταν ξέσπασε η μεγάλη οικονομική κρίση. Ήταν πολλές οι δοκιμασίες, επιχειρηματικές αλλά και προσωπικές, αλλά και αταλάντευτη η πίστη στο ότι η ALUMIL δεν έπρεπε απλώς να κρατηθεί στο κύμα, αλλά να διασχίσει τον ωκεανό.
Αυτή την πολύχρονη πορεία του στο πεδίο της επιχειρηματικότητας, κατέθεσε, με το δικό του γλαφυρό προσωπικό ύφος, στην ομιλία του, ο κ. Μυλωνάς:
“Για έναν άνθρωπο του επιχειρείν η αναγόρευση σε επίτιμο διδάκτορα είναι μια ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη, και μια αίσθηση ευθύνης για το μέλλον. Είναι όπως στους καλλιτέχνες ένα θερμό χειροκρότημα σε μια πετυχημένη θεατρική παράσταση.
Δεν τολμώ να σας μιλήσω για πράγματα που οι καθηγητές σας ξέρουν τόσο καλύτερα και πασχίζουν να σας διδάξουν κατά τη διάρκεια της πιο… «φορτιζόμενης» περιόδου της ζωής σας.
Θα σας πω λίγα λόγια, για το πως είναι να δρας στην πραγματική ζωή, βιωματικά. Όχι πως θα ήθελες να είναι, όχι πως ιδανικά θα ήταν, ούτε πως θα έπρεπε να είναι. Απλώς πώς η ζωή τραβά την ανηφόρα.
Το πρώτο πράγμα, που σου μαθαίνουν όταν ξεκινάς το σκι είναι πως να σηκώνεσαι όταν πέφτεις. Γιατί είναι σίγουρο ότι θα πέσεις. Είτε είσαι αρχάριος, ανίδεος και άπειρος, είτε είσαι προχωρημένος και προσπαθείς να ξεπεράσεις τα όριά σου.
Σου μαθαίνουν και πώς δεν πρέπει να φοβάσαι. Ο φόβος είναι ο πιο ανασταλτικός παράγοντας για την πρόοδο, την ελευθερία.
Τον Ιούνιο του 2008, στη διάρκεια της απαγωγής μου, συνειδητοποίησα πόσο τρομερό είναι το να μη μπορείς να κάνεις οτιδήποτε. Τίποτε! Απολύτως τίποτε! Ένα μυαλό σε υπερδιέγερση χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτα!
Και αργότερα την ίδια χρονιά ήρθε η κατάρρευση της Lehman Brothers, και μαζί της η κατάρρευση της παγκόσμιας οικονομίας. Απόλυτη ανατροπή. Κανένας δεν το είχε προβλέψει. Κανένας δεν ήξερε τι μέλλει γενέσθαι. Ήμουν όμως ελεύθερος! Μπορούσα να δράσω! Για μένα η παγκόσμια κρίση ήταν απλώς θέμα διαχείρισης!
Τις δύσκολες καταστάσεις τις διαχειρίζεσαι. Όσο δύσκολες, αντίξοες, καταστροφικές και ό,τι άλλο είναι. Δεν τις αφήνεις να σε πάρουν από κάτω. Σηκώνεις τα μανίκια και αγωνίζεσαι.
Όταν έκανα μεταπτυχιακές στην επιχειρησιακή έρευνα, το μάθημα που χαράχτηκε στο μυαλό μου, ήταν το CRITICAL PATH ANALYSIS. Για να φθάσεις τελικά στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα είναι να κάνεις το καλύτερο επόμενο βήμα. Την καλύτερη επιλογή. Και σίγουρα πάντα φθάνεις.
Έτσι πάντα πρόσεχα τις επόμενες επιλογές μου. Όχι πάντα ευχάριστες, όχι πάντα σωστές, αλλά πάντα τις διόρθωνε η επόμενη καλύτερη επιλογή.
Μέχρι το 2008 η Ελλάδα ήταν παιδική χαρά, όλο γέλια και χαρές. Οι πολίτες κατανάλωναν ασύστολα και οι επιχειρήσεις έκαναν μεγάλες επενδύσεις, για να καλύψουν τις αναμενόμενες, φευ, αυξημένες ανάγκες τους, δανειζόμενες υπερβολικά φθηνά ευρώ. Μαζί και η ΑΛΟΥΜΥΛ.
Όταν το 2009 οι διεθνείς οικονομίες αγκομαχούσαν, στην Ελλάδα δεν καταλάβαμε ότι χρεωκοπήσαμε. Το καταλάβαμε λίγο αργότερα, με ολέθρια αποτελέσματα για τις ζωές μας, για τις ψυχές μας, για τα όνειρά μας. Η Ελλάδα παρέλυσε. Σταμάτησε να δρα. Σταμάτησε να παίρνει οδυνηρές αποφάσεις, απαραίτητες για το επόμενο σωστό βήμα, την καλύτερη δυνατή επιλογή.
Δεν υπήρχαν αγορές για να πουλήσεις τα προϊόντα σου, δεν υπήρχαν τράπεζες για να χρηματοδοτήσουν την απαραίτητη βίαιη αναδιοργάνωση των επιχειρήσεων, δεν εισπράττονταν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των πελατών. Οι μηχανές στα εργοστάσια σταμάτησαν, είτε υπολειτουργούσαν. Οι εργαζόμενοι μούδιασαν.
Η ΑΛΟΥΜΥΛ τότε απασχολούσε 2.500 άτομα. 2.500 οικογένειες. Βαρύ φορτίο. Μεγάλη ευθύνη. Τότε συνειδητοποιείς την κρισιμότητα των αποφάσεών σου, που επηρεάζουν τις ζωές τόσων ανθρώπων. Όμως τότε οι επιλογές είναι το «μη χείρον»… Και τότε χρειάζεσαι χρόνο, που δεν τον έχεις, και που δεν σου τον χαρίζει κανένας.
Γρήγορα καταστρώσαμε ένα σχέδιο αναδιοργάνωσης σε όλα τα επίπεδα. Υπολογίσαμε ότι για να σηκώσουμε κεφάλι θα χρειαζόμασταν τουλάχιστον πέντε χρόνια. Στόχος να γίνουμε στη συνέχεια μια διαφορετική εταιρία πολύ καλύτερη, ανθεκτικότερη, πολύ πιο καινοτόμα, περιβαλλοντολογικά υπεύθυνη, ακόμα πιο εξωστρεφής, που να βελτιώνει τις ζωές των ανθρώπων.
Κλείσαμε εταιρίες στο εξωτερικό, πουλώντας τις εγκαταστάσεις τους, κλείσαμε δύο σχετικά καινούργια εργοστάσια σε Ξάνθη και Κομοτηνή με όλες τις αρνητικές συνέπειες, συρρικνώσαμε τις δραστηριότητές μας μόνο σε ότι ήταν οικονομικά βιώσιμο και μετρήσαμε τις δυνάμεις μας.
Αυτή την περίοδο συγκινηθήκαμε από τους εργαζομένους μας (το Ελληνικό φιλότιμο βλέπετε), οργισθήκαμε με συνεργάτες καιροσκόπους, απογοητευτήκαμε από πολλά, αλλά είχαμε εμπιστοσύνη στους εαυτούς μας και τις επιλογές μας.
Δεν θέλαμε απλώς να περάσουμε τη μπόρα.Θέλαμε να περάσουμε απέναντι.
Να διασχίσουμε το Ωκεανό.
Να γίνουμε καλύτεροι.
Και περάσαμε από την άμυνα στην επίθεση.
Ρηξικέλευθα αλλά όχι απερίσκεπτα.
Ρίξαμε όλες τις προσωπικές μας οικονομίες σαυτό που πιστεύαμε. Προσλάβαμε πάρα πολλούς νέους ανθρώπους, και τους ζητήσαμε να μας εμπιστευθούν. Ενισχύσαμε στο έπακρο το τμήμα έρευνας και ανάπτυξης και τις απαραίτητες υποδομές, αναπτύξαμε πρωτοποριακά καινοτόμα προϊόντα παγκόσμιας εμβέλειας, προεξοφλώντας τα κυρίαρχα σήμερα θέματα εξοικονόμησης ενέργειας πολύ νωρίτερα. Επενδύσαμε στο ανθρώπινο κεφάλαιο (σήμερα η ΑΛΟΥΜΥΛ απασχολεί πάνω από 3.300 ανθρώπους). Επενδύσαμε στη γνώση.
Πιστέψαμε ότι είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να προσφέρει μια Θεσσαλονικιώτικη εταιρία στην παγκόσμια αγορά.
Γιγαντώσαμε το τμήμα Buildings’ Engineering της ΑΛΟΥΜΥΛ και αναπτύξαμε προϊόντα και τεχνικές λύσεις, για εμβληματικά κτίρια μεγαθήρια σε όλο τον κόσμο, όπως το κτήριο της Google στη Νέα Υόρκη. Συνεργαστήκαμε με τα μεγαλύτερα αρχιτεκτονικά γραφεία του κόσμου, που μας εμπιστεύονται σήμερα να «ντύνουμε» τα απίθανα κτήριά τους, όταν μάλιστα είχαν ενδοιασμούς για τις δυνατότητες μιας χρεωκοπημένης χώρας.
Οργώσαμε την Αφρική, την Ασία, τη Βόρεια Αμερική, την Αυστραλία με επιθετικό marketing, τονίζοντας και αποδεικνύοντας τις δυνατότητές μας, χωρίς υπερβολές, χωρίς βαρύγδουπες υποσχέσεις.
Στην διάρκεια του Covid η στρατηγική μας αποδείχθηκε ευφυής καθόσον η ηλεκτρονική επικοινωνία ευνοούσε την παροχή engineering εξ αποστάσεως, αλλά και βλέπαμε διαδικτυακά ανθρώπους, που ήδη μας ήξεραν δια ζώσης. Η δε παραγωγή φασόν, για λογαριασμό μας, από τρίτες διελάσεις στην Ασία, αποδείχθηκε σωτήρια για την εξυπηρέτηση έργων εκτός Ευρώπης, λόγω της πλήρους απορρύθμισης της παγκόσμιας εφοδιαστικής αλυσίδας.
Και όλα αυτά δεν έγιναν εύκολα. Το αντίθετο. Έπρεπε να διαχειρισθούμε τους ανθρώπους μας με διαφορετικές κουλτούρες, χρώμα, θρησκείες, νοοτροπίες, με πολλές αποτυχίες από μέρους μας, με μεγάλο κόστος. Έπρεπε να συντηρούμε μια πολύπλοκη πολυεθνική δομή, επενδύοντας σε πανάκριβα custom πληροφοριακά συστήματα και τα τελευταία χρόνια σε συστήματα Τεχνητής νοημοσύνης, μοναδικά παγκοσμίως. Και όλα αυτά χωρίς τραπεζικήχρηματοδότηση. Χωρίς κρατικές ενισχύσεις. Μόνο με το πείσμα και την πίστη μας γιαυτό που κάναμε. Μεγάλη τρέλα.
Όταν οι δρόμοι ήταν άδειοι λόγω Covid πηγαινοερχόμουν στην Πάτρα όπου σε συνεργασία με εκεί ερευνητικά κέντρα και εταιρίες αναπτύξαμε σε χρόνο ρεκόρ δύο μοναδικά, σε παγκόσμιο επίπεδο, προϊόντα, άσχετα με τις οικοδομές, και σχετικά με την υγεία, που έκαιγε όλο τον κόσμο. Ένα για την εξ αποστάσεως και χωρίς στάση ακριβή μέτρηση της θερμοκρασίας των ανθρώπων, το Smart Gate, και την πλήρη εξουδετέρωση και καταστροφή του ιού Covid 19 με την συσκευή STERIAL. Η Ελληνική δημιουργικότητα στο μεγαλείο της.
Aν ήμουν στην Αμερική όλες οι συνεργαζόμενες εταιρίες θα ήμασταν τουλάχιστον εκατομμυριούχοι. Εδώ απλώς δεν υπήρχε φορέας πιστοποίησης, δεν υπήρχε κρατική αναγνώριση, ενώ ήταν παντελής η έλλειψη χρηματοδότησης. Απογοήτευση αλλά όχι παραίτηση. Ο ιός είναι ακόμα εδώ! Τα τμήματα έρευνάς μας όμως μπόρεσαν να τα αναπτύξουν!
Γιατί υπάρχουν τέτοια στη απίθανη Ελλάδα. Και ύστερα ήρθε ο πόλεμος στην Ουκρανία, όπου η ΑΛΟΥΜΥΛ έχει θυγατρική στο Κίεβο τα τελευταία 20 χρόνια. Φέραμε τα στελέχη μας στη Θεσσαλονίκη για να τα σώσουμε, αλλά είχαμε και θυγατρική στην Ρωσία, την οποία έπρεπε να σταματήσουμε να τροφοδοτούμεαπό την Ελλάδα. Διπλό κακό. Η ζωή τραβά την ανηφόρα.
Και ύστερα ήρθε η ενεργειακή κρίση και πέρα από την τρομακτική αύξηση του κόστους παραγωγής, που δεν ήταν η ίδια στους εκτός Ευρώπης ανταγωνιστές μας, δεν ξέραμε αν θα υπάρχει ομαλή τροφοδοσία φυσικού αερίου για να μπορούμε να παράγουμε. Επιχειρηματική δραστηριότητα καρδιογράφημα! Και ύστερα …και ύστερα…
Έπεσα πολλές φορές στη ζωή μου, αλλά πάντα σηκωνόμουν με νέα ορμή, με περισσότερο πείσμα και επιμονή. Όχι γιατί κινδύνευε η ευημερία μου, αλλά γιατί ήθελα να δημιουργώ,να αγωνίζομαι για ένα καλύτερο αύριο, για να χαίρομαι τη ζωή. Γιατί, τι νόημα έχει η ζωή αν απλώς σου την χαρίσουν, χωρίς να αγωνιστείς γι αυτήν?
Εύχομαι, στα χρόνια που θα μου χαρίσει ο Θεός, να έχω την ανείπωτη χαρά να προσφέρω στην πόλη μου, στους νέους της, στο μέλλον της. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από αυτή της προσφοράς. Χωρίς ανταλλάγματα¨.
Το who is who του Γιώργου Μυλωνά
O Γώργιος Μυλωνάς γεννήθηκε στις Σέρρες, το 1959. Είναι παντρεμένος και έχει τρία παιδιά. Σπούδασε Μαθηματικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και είναι κάτοχος Μεταπτυχιακού τίτλου (M.Sc.) στον τομέα της Επιχειρησιακής Έρευνας (London School of Economics).
Είναι Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της «ALUMIL A.E.» και Πρόεδρος του Ομίλου ALUMIL, ενός Ομίλου που δραστηριοποιείται γύρω από το αλουμίνιο με πάνω από 30 θυγατρικές σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Έχει διατελέσει Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδέσμου Βιομηχανιών Ελλάδος. Σήμερα, είναι Αντιπρόεδρος του ThessINTEC και μέλος των Δ.Σ. της Ελληνικής Ένωσης Αλουμινίου και της Αλεξάνδρειας Ζώνης Καινοτομίας της Θεσσαλονίκης. Μιλάει Ελληνικά (μητρική γλώσσα), Αγγλικά, Γερμανικά και Ιταλικά.
ΣΧΟΛΙΑ