Σε μία εποχή που ο οπαδικός φανατισμός τροφοδοτείται εν μέρει και από την ανεύθυνη στάση παραγόντων, δημοσιογράφων, ποδοσφαιριστών και προπονητών, ο Σέρχιο Αραούχο έδειξε με τη στάση του ότι δεν είναι όλοι ίδιοι.

Ο Αργεντινός άσος της ΑΕΚ, που έναν χρόνο πριν παρέδωσε μαθήματα ήθους, ανθρωπιάς και αυθεντικού αθλητικού πνεύματος, τιμώντας με τον δικό του τρόπο τη μνήμη του Άλκη Καμπανού, μίλησε στη «ΜτΚ» για την ανάγκη ευαισθητοποίησης όλων όσοι αγαπούν πραγματικά τον αθλητισμό, ώστε να μην ξαναζήσουμε ποτέ τον εφιάλτη της 1ης Φεβρουαρίου 2022.

Ήσουν ένας από τους πρώτους αθλητές που εξέφρασαν τη θλίψη και την αγανάκτησή τους για τη δολοφονία του Άλκη. Ποια ήταν η πρώτη σου αντίδραση, η πρώτη σου σκέψη όταν πληροφορήθηκες τι είχε συμβεί;

«Το συναίσθημα ήταν πάρα πολύ δυνατό. Το μυαλό μου πήγε αμέσως στην οικογένεια του Άλκη και μετά άρχισα να σκέφτομαι τι πρέπει να γίνει ώστε να μην ξανασυμβεί ποτέ κάτι τέτοιο. Τι πρέπει να κάνουμε όλοι μας ώστε να μπει επιτέλους ένα τέλος στον φανατισμό και την ακραία αντιπαλότητα που μπορεί να οδηγήσει σε τέτοιου είδους θλιβερά γεγονότα».

Πιστεύεις ότι οι ποδοσφαιριστές μπορούν να συμβάλουν στη μάχη για την εξάλειψη του φαινομένου της οπαδικής βίας;

«Πιστεύω πως όλοι μπορούμε και πρέπει να παίξουμε ρόλο στην προσπάθεια για την καταπολέμηση της βίας. Εμείς οι ποδοσφαιριστές, οι οπαδοί, οι πάντες. Όλοι έχουμε ένα μερίδιο ευθύνης και οφείλουμε να συμβάλουμε στον αγώνα για την εξάλειψη αυτού του φαινομένου. Σε ό,τι αφορά τους οπαδούς, πρέπει να τους βοηθήσουμε να καταλάβουν ότι η όποια αντιπαλότητα έχει να κάνει μόνο με το παιχνίδι και διαρκεί 90 λεπτά.

Μου αρέσει να βλέπω παιχνίδια του ισπανικού πρωταθλήματος. Υπάρχει κι εκεί αντιπαλότητα μεταξύ των μεγάλων συλλόγων, αλλά βλέποντας πλάνα από τις κερκίδες των ντέρμπι Ρεάλ - Μπαρτσελόνα, διαπιστώνουμε πως στο γήπεδο υπάρχουν οπαδοί και των δύο ομάδων και ότι σε κάποιες κερκίδες βρίσκονται ο ένας δίπλα στον άλλον και παρακολουθούν μαζί το παιχνίδι. Μακάρι, κάποια στιγμή, να δούμε τέτοιες εικόνες και στην Ελλάδα».

Μίλησες με θάρρος για τις ευθύνες των ποδοσφαιριστών. Πιστεύεις ότι σημαντικό μερίδιο ευθύνης έχουν και οι σύλλογοι, που συχνά εκμεταλλεύονται το πάθος των οπαδών;

«Οι σύλλογοι θέλουν να έχουν στο πλευρό τους όσο περισσότερους οπαδούς γίνεται και αυτό είναι φυσικό. Αυτό που πρέπει να κάνουν τα κλαμπ είναι να βοηθήσουν τον κόσμο αλλά και εμάς τους αθλητές να αντιληφθούμε πως η αντιπαλότητα έχει να κάνει μόνον με τον αγώνα και πρέπει να διαρκεί 90 λεπτά. Από εκεί και πέρα, επαναλαμβάνω ότι όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, ανεξαρτήτως ιδιότητας, έχουν έναν σημαντικό ρόλο να παίξουν. Η μάχη κατά της βίας μάς αφορά όλους».

Κατάγεσαι από μία χώρα που αντιμετωπίζει ανάλογα προβλήματα, δεδομένου ότι ο κόσμος ζει με πάθος κάθε παιχνίδι. Έχεις βιώσει κάποια πολύ δυσάρεστη εμπειρία, έχεις αισθανθεί ποτέ ότι απειλείσαι από τον οπαδικό φανατισμό;

«Ευτυχώς όχι, αισθάνομαι προνομιούχος επειδή δεν μου έχει συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο. Επίσης, δεν θυμάμαι να έχει συμβεί και σε κάποιον φίλο μου ή σε κάποιο μέλος της οικογένειάς μου. Με αφορμή την ερώτησή σου, όμως, θέλω να επαναλάβω πως ανεξάρτητα από το τι έχει βιώσει ο καθένας μας, έχουμε υποχρέωση να δράσουμε, έχουμε υποχρέωση να συμβάλουμε στην προσπάθεια εξάλειψης της βίας στα γήπεδα. Δεν χρειάζεται να έχεις ένα προσωπικό βίωμα για να αντιδράσεις. Η βία δεν έχει θέση στον αθλητισμό. Όταν συμβαίνουν τέτοιου είδους τραγωδίες έχουμε όλοι μας μερίδιο ευθύνης, αν δεν έχουμε κάνει αυτό που μας αναλογεί. Αυτό είναι το μήνυμα που πρέπει να στείλουμε και στον κόσμο».

Ο τρόπος με τον οποίο τίμησες τη μνήμη του Άλκη στο ματς της ΑΕΚ με τον Άρη συγκίνησε βαθιά όλους τους Έλληνες φιλάθλους και ακόμη περισσότερο τους φίλους του Άρη. Ήταν κάτι που είχες στο μυαλό σου να κάνεις και πριν το παιχνίδι ή επρόκειτο για μία αυθόρμητη αντίδραση μετά το γκολ;

«Όχι, δεν είχα σχεδιάσει κάτι, δεν είχα σκεφτεί τι θα έκανα αν έβαζα γκολ στο συγκεκριμένο ματς. Ήταν μία αυθόρμητη κίνηση, μία ενστικτώδης αντίδραση. Έκανα αυτό που ένιωσα ότι ήθελα να κάνω εκείνη τη στιγμή. Ήταν μία απόφαση της στιγμής αμέσως μετά το γκολ».

Η απονομή του βραβείου Fair Play ήταν η έμπρακτη αναγνώριση της αξιέπαινης στάσης σου. Πώς αισθάνθηκες όταν βρέθηκες δίπλα στους γονείς του Άλκη;

«Ήταν μία πολύ ξεχωριστή, μία μοναδική στιγμή η συνάντηση με τους γονείς του Άλκη. Είναι δύο άνθρωποι που έχασαν το παιδί τους, επομένως ό,τι και να τους έλεγα εγώ δεν θα είχε ιδιαίτερη σημασία. Όταν πληροφορήθηκα ότι οι γονείς του Άλκη ήταν εκεί, μού ήρθε αμέσως η σκέψη να τους παραδώσω το βραβείο. Δεν ήταν κάτι που είχα σκεφτεί από πριν. Άλλωστε, δεν περίμενα να κερδίσω αυτό το βραβείο. Υπήρχαν τόσοι άλλοι υποψήφιοι, που δεν είχα σκεφτεί σοβαρά ότι θα μπορούσαν να επιλέξουν εμένα».

Πιστεύεις ότι το φαινόμενο του χουλιγκανισμού είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο, ή συνδέεται με το γενικότερο ζήτημα της βίας σε όλες, σχεδόν, τις σύγχρονες κοινωνίες;

«Η οπαδική βία έχει κυρίως να κάνει με την ανάγκη κάποιων ανθρώπων να εκτονώνονται στο γήπεδο, μετά από μία δύσκολη εβδομάδα. Προφανώς, το φαινόμενο της βίας είναι γενικευμένο και δεν αφορά μόνον στο ποδόσφαιρο. Εγώ επιμένω πάντως ότι πρέπει όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν και να συμβάλουμε, όπως μπορεί ο καθένας, στην προσπάθεια να εξαλειφθεί ο χουλιγκανισμός.

Το ζήτημα της κοινωνικής βίας είναι ευρύτερο και αποτελεί υποχρέωση όλων των κυβερνήσεων, άρα και της ελληνικής, να το αντιμετωπίσουν. Όπως είπα και πριν, οι συνθήκες της ζωής κάθε ανθρώπου μπορεί και να συνδέονται με τον τρόπο που λειτουργεί σε έναν δημόσιο χώρο, όπως το γήπεδο».

* Δημοσιεύτηκε στη «Μακεδονία της Κυριακής» στις 29/1/2023