Πάνω από 120.000 άνθρωποι τραυματίστηκαν από δακρυγόνα ή πλαστικές σφαίρες που βλήθηκαν από αστυνομικούς κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων σε όλο τον κόσμο από το 2015, σύμφωνα με έκθεση που δόθηκε στη δημοσιότητα χθες Τετάρτη.

Η ΜΚΟ Γιατροί για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (Physicians for Human Rights, PHR), το Διεθνές Δίκτυο Οργανώσεων για την Υπεράσπιση των Πολιτικών Δικαιωμάτων (International Network of Civil Liberties Organizations, INCLO) και το βρετανικό ίδρυμα Ωμέγα (Omega) εξέτασαν ενδελεχώς ιατρικές γνωματεύσεις κατά τη διάρκεια, μεταξύ άλλων, των κινητοποιήσεων των Κίτρινων Γιλέκων στη Γαλλία, των αντιρατσιστικών διαδηλώσεων του κινήματος Black Lives Matter στις ΗΠΑ, των κινητοποιήσεων υπέρ της δημοκρατίας στο Χονγκ Κονγκ και στη Μιανμάρ.

Αυτές οι πληροφορίες, ενίοτε αποσπασματικές, αποτελούν τη βάση της έκθεσής τους «Lethal in Disguise» («Ο θάνατος μεταμφιεσμένος»), που περιγράφει τις συνέπειες για την υγεία της χρήσης θεωρητικά μη θανατηφόρων όπλων από τις αστυνομίες όλου του κόσμου εναντίον «της νόμιμης άσκησης ενός δημοκρατικού δικαιώματος».

Σύμφωνα με την έκθεση, τα δακρυγόνα και άλλα χημικά τραυμάτισαν 119.113 ανθρώπους κατά τη διάρκεια των τελευταίων επτά ετών, το 4% εκ των οποίων χρειάστηκε να εισαχθεί σε νοσοκομείο ή να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση. Τουλάχιστον 14 άνθρωποι πέθαναν εξαιτίας της εισπνοής χημικών.

Τα λεγόμενα «αμυντικά» βλήματα, συμπεριλαμβανομένων των πλαστικών σφαιρών, τραυμάτισαν εξάλλου 2.190 ανθρώπους, το 65% στα μάτια ή γύρω από την οφθαλμική περιοχή. Τουλάχιστον 945 υπέστησαν μόνιμη αναπηρία (μερική ή ολική τύφλωση) και 12 πέθαναν, σύμφωνα με την έκθεση, που αναφέρεται επίσης στις συνέπειες των χειροβομβίδων κρότου-λάμψης, των εκτοξευτήρων πεπιεσμένου νερού, των ροπάλων...

Για τους συντάκτες της έκθεσης, οι δυνάμεις επιβολής της τάξης, και στις δημοκρατικές χώρες, τείνουν να κάνουν υπέρμετρη χρήση βίας όταν έρχονται αντιμέτωπες με κινήματα διαμαρτυρίας, που πολλαπλασιάστηκαν από την έναρξη του 21ου αιώνα.

Αντί να διαλύουν πλήθη, ο τρόπος που ενεργούν συχνά «αυξάνει τις εντάσεις και κλιμακώνει τις συγκρούσεις», σύμφωνα με τις οργανώσεις, που συνιστούν αυστηρότερη ρύθμιση της χρήσης αυτών των όπλων, καλύτερη εκπαίδευση των αστυνομικών στη χρήση τους και να αποφεύγεται το να χρησιμοποιούνται αδιακρίτως ή από απόσταση, διότι σε αυτή την τελευταία περίπτωση γίνονται εξ ορισμού πιο ανακριβή.

«Έχουν περάσει δέκα χρόνια που εργάζομαι πάνω στα όπλα καταστολής πλήθους και τις συνέπειές τους, και συνεχίζει να μου προκαλεί τρόμο η έλλειψη δεδομένων και διαφάνειας από μέρους των κατασκευαστών τους», σχολίασε η εντατικολόγος Δρ. Ροχίνι Χάαρ, βασική συγγραφέας του κειμένου.

Παρά τη συχνή χρήση τους σε όλο τον κόσμο, «δεν υπάρχει συστηματικός έλεγχός τους, ούτε υποχρέωση καταγραφής δεδομένων (για αυτή) από τις αστυνομικές δυνάμεις στη μεγάλη πλειονότητα των χωρών», πρόσθεσε.