Λόγια του Βαρδάρη

Μέσα σε μια διαδρομή με λεωφορείο του ΟΑΣΘ πλέον δεν συναντάς ένα και δυο περιστατικά έντασης, αλλά κάθε στάση έχει και μια δικιά της ιστορία απελπισίας. 

Το πνεύμα των Χριστουγέννων "εξαφανίζεται" μέσα στα λεωφορεία, καθώς όλοι παλεύουν για να χωρέσουν αλλά και για να αποβιβαστούν, με αποτέλεσμα να αποκτούν μόνο νεύρα. Σε μερικές περιπτώσεις, βέβαια, δεν λείπει και η εκτόνωση σε συνεπιβάτη, στον οδηγό αλλά ακόμα και στο όχημα. 

Η ώρα ήταν 11:00, όταν λεωφορείο της γραμμής της 32, πέρασε από τους Αμπελόκηπους και γέμισε ασφυκτικά. Μάλιστα, κάποιοι δεν κατάφεραν να ανέβουν. Η διαδρομή έμοιαζε πλέον καταδικασμένη για τους επιβάτες. Ακολούθησαν στάσεις που το λεωφορείο έμενε ακινητοποιημένο για κάποια λεπτά, ώστε να ανέβουν και να κατέβουν. «Αφήστε με να κατέβω, γιατί την προηγούμενη φορά κατέβηκα στον Βαρδάρη» λέει απελπισμένη μια γυναίκα που πάλευε να αποβιβαστεί στην στάση «Καλλιθέας», λίγο πριν την Ξηροκρήνη. Από το λεωφορείο ακούγονταν γέλια, αλλά η γυναίκα έδειχνε πραγματικά απελπισμένη. 

Στην επόμενη στάση, ο οδηγός χρειάστηκε να παρέμβει, ώστε να δημιουργηθεί χώρος. Μια ηλικιωμένη γυναίκα παρακαλούσε επιβάτιδα να την αφήσει να περάσει, ωστόσο δεν κουνιόταν βήμα. «Κάντε δυο βήματα πίσω όλοι» ακούστηκε να λέει ο οδηγός. Ωστόσο, η επιβάτιδα στεκόταν δίπλα στη θέση του οδηγού και αρνιόνταν να κουνηθεί. «Αν δεν κάνετε πίσω, θα αναγκαστώ να σας κατεβάσω» είπε ο οδηγός την δεύτερη φορά. Με πείσμα και ένταση, τελικά η ηλικιωμένη γυναίκα προσπέρασε την ακίνητη επιβάτιδα και φώναξε «αυτό ήταν», κάνοντας τον σταυρό της. 

Στη Ξηροκρήνη, υπήρχαν δεκάδες άτομα που περίμεναν για να επιβιβαστούν. Με χίλιες δυο προσπάθειες κάποιοι τα κατάφεραν. Ένας νεαρός, βλέποντας πως δεν χωράει, χτύπησε με δύναμη το πλαίσιο της πόρτας του λεωφορείου και άρχισε να βρίζει. Έκανε προσπάθεια να επιβιβαστεί από την πόρτα του οδηγού, αλλά ήταν κλειστή. «Τέσσερα λεωφορεία έχασα επειδή δεν χωρούσα, πόσο να περιμένω» είπε με αγανάκτηση, αναγνωρίζοντας πως δεν φταίει ο οδηγός. Τότε, οι επιβάτες άρχισαν να φωνάζουν για να δημιουργηθεί χώρος. «Ένας άνθρωπος είναι, χωράει» έλεγαν. Στη στάση περίμεναν και δυο ελεγκτές, σαφώς χωρίς να φορούν τις κάρτες τους. Κοιτούσαν από μακριά και διακριτικά το χάος, χωρίς να κάνουν καμιά προσπάθεια για να ανέβουν στο λεωφορείο για ελέγχους. Απλά κοιτούσαν. 

Στην πλατεία Δημοκρατίας, υπήρξε «ανάσα». Όμως μέχρι να κατέβουν οι επιβάτες, στριμώχτηκαν και ποδοπατήθηκαν. «Μη στεναχωριέσαι, θα κάνω χώρο να περάσεις» είπε ένας άντρας σε ηλικιωμένο. «Έτσι όπως είναι η κατάσταση, δεν είναι για να στεναχωριόμαστε πια» απάντησε ο ηλικιωμένος.