Και αίφνης ξέσπασε καβγάς μεσοαυγουστιάτικα μεταξύ του Γιάννη Μπουτάρη και του δήμου Παύλου Μελά. Αφορμή υπήρξε η διαφωνία την οποία εξέφρασε ο τέως δήμαρχος Θεσσαλονίκης για μεταφορά και έκθεση των αρχαιοτήτων τα οποία ήρθαν στην επιφάνεια κατά τις εργασίες κατασκευής του μετρό, σε μουσειακό χώρο, στο πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά. Ο κ. Μπουτάρης διαφώνησε με αυτήν την προοπτική και αντιπρότεινε τα αρχαιολογικά ευρήματα, εξαιρουμένων φυσικά αυτών του σταθμού Βενιζέλου τα οποία θα επιστρέψουν κατά περίπου 85% με 90% στη θέση τους, να εκτεθούν στο Νέο Σιδηροδρομικό Σταθμό είτε σε κτίριο το οποίο θα κατασκευαστεί γι' αυτόν τον σκοπό, κάπου κοντά στη ΔΕΘ.

Η θέση αυτή προκάλεσε την αντίδραση του δήμου Παύλου Μελά ο οποίος υπεραμύνθηκε της απόφασης την οποία έχει λάβει εδώ χρόνια άλλωστε η Πολιτεία, για τη δημιουργία ειδικού μουσειακού χώρου στο πρώην στρατόπεδο, στον οποίο θα φιλοξενηθούν τα αρχαιολογικά ευρήματα από το έργο του μετρό. Σημειώνει, παράλληλα, ότι στο πρώην στρατόπεδο, το οποίο μετατρέπεται σε μητροπολιτικό πάρκο, θα λειτουργούν και άλλοι μουσειακοί χώροι, για την Εθνική Αντίσταση, τον προσφυγικό Ελληνισμό και την Ιστορία της Θεσσαλονίκης.

Ο δήμος Παύλου Μελά έχει δίκιο, για πολλούς λόγους. Κατ' αρχάς η προσέγγιση του κ. Μπουτάρη ότι οι αρχαιότητες δεν είναι δυνατόν να απομακρυνθούν από τα διοικητικά όρια του δήμου Θεσσαλονίκης είναι μίζερη και εσφαλμένη. Ένας από τους λόγους για τους οποίους η Θεσσαλονίκη έμεινε πίσω σε πολλούς τομείς είναι ότι στερείται μητροπολιτικής αντίληψης και μητροπολιτικών λειτουργιών. Σε αντίθεση με το Κλεινόν Άστυ όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται και υλοποιούνται από την εκάστοτε κυβέρνηση, στο πλαίσιο ενός ενιαίου σχεδιασμού ο οποίος δεν διαχωρίζει τον δήμο Αθηναίων, από το Μαρούσι, την Κηφισιά, την Καλλιθέα, ούτε καν από τον Πειραιά. Αντιθέτως, εδώ οι τοπικοί άρχοντες κοιτάζουν μόνον την αυλή τους, γι' αυτήν νοιάζονται, αυτήν υπερασπίζονται Η μεγάλη εικόνα τούς τρομάζει διότι ενδέχεται να αποδυναμώσει το ρόλο τους. Τα αποτελέσματα αυτής της μίζερης προσέγγισης τα ζούμε καθημερινά στη Θεσσαλονίκη. Λεωφορειόδρομοι και ποδηλατόδρομοι οι οποίοι διακόπτονται από δήμο σε δήμο, συνεχείς καβγάδες για το που θα πάει η ΔΕΘ ή το νέο ογκολογικό νοσοκομείο, αναξιοποίητο παραλιακό μέτωπο, αποσπασματικοί σχεδιασμοί, διάθεση κονδυλίων ανάλογα με τις προσβάσεις που έχει ο κάθε δήμαρχος στην εκάστοτε κυβέρνηση και πάει λέγοντας.

Πέραν αυτών, η ιδέα να εκτεθούν οι αρχαιότητες στον Νέο Σιδηροδρομικό Σταθμό, ακόμη και στις αποβάθρες, όπως προτείνει ο κ. Μπουτάρης, είναι τουλάχιστον ατυχής. Η επιλογή του πρώην στρατοπέδου και ειδικότερα, η λειτουργία ειδικού μουσειακού χώρου στο ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής κτίσμα Α3, είναι η πλέον ενδεδειγμένη. Άλλωστε, τη λύση αυτή προέκριναν εξ αρχής και διαχρονικά, όλοι οι εμπλεκόμενοι στο έργο κατασκευής του μετρό, υπουργείο Πολιτισμού, Αυτοδιοίκηση, Αττικό Μετρό. Ένας τέτοιος μουσειακός χώρος θα προσδώσει και μια επιπλέον προστιθέμενη αξία στο υπό κατασκευή μητροπολιτικό πάρκο κι αυτό δεν είναι άνευ σημασίας. Οι δυτικές συνοικίες είναι μονίμως το αποπαίδι της Θεσσαλονίκης και οτιδήποτε μπορεί να μετριάσει αυτήν την ανισορροπία,είναι καλοδεχούμενο.

Τα σπουδαία αρχαιολογικά ευρήματα τα οποία αναδείχθηκαν στη φάση κατασκευής του μετρό είναι ένα ανέλπιστο δώρο για τη Θεσσαλονίκη. Για ολόκληρη τη Θεσσαλονίκη. Ό,τι χωρά στους σταθμούς, σε ειδικές προθήκες και βεβαίως, τα σπουδαιότερα όλων ευρήματα στους σταθμούς Βενιζέλου και Αγίας Σοφίας, επιβάλλεται να επιστρέψουν και να παραμείνουν εκεί. Όλα τα υπόλοιπα θα πρέπει να εκτεθούν σε έναν μουσειακό χώρο, αντάξιο της σπουδαιότητάς τους και η επιλογή του μητροπολιτικού πάρκου Παύλου Μελά είναι η καταλληλότερη.