Οι βασικοί λόγοι που χρησιμοποιούν, πέραν αυτών που προβάλλει ο Πρωθυπουργός, είναι κυρίως τρεις:

1. Ο κ. Μητσοτάκης είναι θεσμικός Πρωθυπουργός, τηρεί τις δεσμεύσεις του. Αυτό είναι που τον ξεχωρίζει από τους άλλους και υπάρχει ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, πέρα από το στενό σώμα των ψηφοφόρων της ΝΔ, που θα το εκτιμήσει και θα τον ψηφίσει, εάν εξαντλήσει την τετραετία.

2. Η καταστροφική απλή αναλογική, θα δημιουργήσει αστάθεια και επικίνδυνο κενό έμπειρης εξουσίας, που δεν θα μπορέσει να διαχειριστεί μια κρίση, που θα σπεύσει να δημιουργήσει ο Ερντογάν, το Φθινόπωρο, με κίνδυνο για τα εθνικά μας συμφέροντα.

3. Το "αργοκίνητο καράβι", κατά την προσφιλή έκφραση του Πρωθυπουργού, σκεφτείτε, πως θα πρέπει να το ονομάσει την ΕΕ, για την στάση της στο ξέσπασμα της μεγάλης και πολύπλευρης κρίσης το 2009, μπορεί το Χειμώνα, κάτω και από την ένταση της ενεργειακής κρίσης, να αποφασίσει να δώσει εγγυημένους Κοινοτικούς πόρους, όπως τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, για την αντιμετώπιση της ύφεσης από τα lockdown, για την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Δυστυχώς, και τα τρία βασικά επιχειρήματα, όχι μόνο καταρρίπτονται, αλλά εύκολα αντιστρέφονται.

Το πρώτο επιχείρημα, της θεσμικής προσήλωσης του Πρωθυπουργού, δεν υποστηρίζεται από πολλές βασικές επιλογές του, μέχρι τώρα:

α). Άλλαξε τον εκλογικό νόμο, επειδή δεν τον εξυπηρετεί εκλογικά και πολιτικά η απλή αναλογική, βαπτίζοντας αυθαίρετα το κομματικό και προσωπικό συμφέρον, εθνικό συμφέρον. Μάλιστα προανήγγειλε, ότι οι εκλογές με την απλή αναλογική, θα γίνουν, για να "καεί", η απλή αναλογική. Δεν ξέρω ποια θεσμική πίστη το λέει αυτό.
Όμως, οι κυβερνήσεις συνεργασίας, από το 2012-2019, ετερόκλητες πολιτικά και οι δύο, σε πολύ πιο δύσκολες συνθήκες από τις σημερινές, εκτός και αν πιστεύει και δεν το λέει, ότι μπροστά μας είναι τα δυσκολότερα, που προέκυψαν από πλειοψηφικά εκλογικά συστήματα, απέδειξαν το αντίθετο. Εκτός και, αν πάλι πιστεύει ότι, η κυβέρνηση, στην οποία ήταν ο πρώτος στην τάξη υπουργός, ήταν και αυτή αποτυχημένη.

β). Άλλαξε το θεσμικό πλαίσιο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, το λανθασμένο θεσμικό πλαίσιο που είχε ψηφίσει η κυβέρνηση Σύριζα-Ανελ, με ένα χειρότερο, το οποίο, το αρμόδιο τμήμα του ΣτΕ, το έκρινε αντισυνταγματικό.

γ). Επιχείρησε να αλλάξει τον νόμο για την ψήφο των Ομογενών, που αυτός διαμόρφωσε και ψήφισε, με τα άλλα κόμματα, για να συγκεντρώσει τους 200 ψήφους, που απαιτεί το Σύνταγμα για την ψήφιση του σχετικού εκλογικού νόμου, όταν στην προβολή του στην πραγματικότητα διαπίστωσε, ότι δεν θα έχει τα κομματικά οφέλη που προσδοκούσε. Άλλαξε και τον αρμόδιο υπουργό, χωρίς να εξηγηθεί ο λόγος, τον οποίο σύντομα επανάφερε στην κυβέρνηση, σε επίσης σημαντικό υπουργείο για την κυβερνητική του ατζέντα.

δ). Στο όνομα της πανδημίας, διατηρεί ακόμη την χώρα, παρά τις παρατηρήσεις της Κομισιόν, σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, η μοναδική χώρα στην ΕΕ, για να έχει την δυνατότητα η κυβέρνηση και κάθε ΝΠΔΔ, να κάνει απευθείας αναθέσεις έργων και προμηθειών, με ότι σημαίνει αυτό.

ε). Δεν πραγματοποίησε, με την προεδρία της Προέδρου της Δημοκρατίας, ούτε μια σύσκεψη αρχηγών κομμάτων, στην πιο ταραγμένη περίοδο των τελευταίων χρόνων, στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, δηλώνοντας, ότι: Δεν πιστεύω στις συσκέψεις αυτές.

Στο δεύτερο επιχείρημα, ότι, το Φθινόπωρο δεν μπορεί να μείνει η χώρα, για σαράντα περίπου ημέρες, χωρίς έμπειρη, εννοείται, χωρίς την δική του κυβέρνηση, γιατί θα το εκμεταλλευτεί, για προεκλογικούς λόγους ο Ερντογάν. Φυσικά ο Ερντογάν, από το 2018, εφαρμόζει και στο πεδίο, την επιθετική αναθεωρητική του πολιτική, και δεν είχε εκλογές. Όμως, αν το Φθινόπωρο, υπάρχει αυτός ο κίνδυνος, την Άνοιξη, που θα είμαστε στην κορύφωση της προεκλογικής περιόδου στην Τουρκία, δεν θα είναι πιο μεγάλος ο κίνδυνος αυτός;

Όσο για το τρίτο επιχείρημα, τους πρόσθετους Κοινοτικούς πόρους, αν αποφασίσει η ΕΕ τον βαρύ Χειμώνα, δεν θα τα πάρει η χώρα μας, με νεοεκλεγέντα τον ίδιο, όπως πιστεύει για το αποτέλεσμα των εκλογών του Φθινοπώρου;
Η πραγματικότητα είναι πιο απλή.

Σε όλη την Μεταπολίτευση, μακράν την καλύτερη περίοδο της χώρας παρόλες τις τραγικές παθογένειές της, σε όλα τα επίπεδα, ειδικά στην σταθερότητα της δημοκρατίας, ποτέ εκλεγμένος Πρωθυπουργός, που πίστευε, ότι θα κερδίσει τις εκλογές, δεν εξάντλησε την τετραετία. Και πάντα κέρδιζε, εκτός από τις πρόωρες εκλογές του 1993 και του 2012, που προκλήθηκαν, λόγω εσωκομματικών προβλημάτων των Πρωθυπουργών.

Πρώτος το έκανε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, το 1977, και ας είχε πάρει 54%, στις προηγούμενες εκλογές.

Αντιθέτως, οι Πρωθυπουργοί, που είχαν χάσει την ευκαιρία του αιφνιδιασμού, για να προλάβουν την ήττα, το πάλευαν, μέχρι το τέλος της τετραετίας, μήπως κάτι αλλάξει, δυστυχώς για αυτούς και τα κόμματά τους, πάντα έχαναν.

Ο Πρωθυπουργός, σε μια περίπτωση δεν θα προσφύγει σε εκλογές στις αρχές του Φθινοπώρου: Μόνο, αν διαπιστώσει, από τις δημοσκοπήσεις, αμέσως μετά το δεκαπενταύγουστο, ότι η διαφορά του από το δεύτερο κόμμα, δεν θα είναι τέτοια, που να του διασφαλίζει, την εκλογική νίκη στις δεύτερες εκλογές με το δικό του πλειοψηφικό σύστημα ή έστω σημαντικό προβάδισμα, για να μπορεί να πιέσει αποφασιστικά το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, να υποστηρίξει μια δική του κυβέρνηση.
Διαφορετικά, θα φθάσει μέχρι την Άνοιξη, προσπαθώντας να αλλάξει τους πολιτικούς συσχετισμούς, νομίζω όμως ότι ξέρει, ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Αντιθέτως, μπορεί να κινδυνέψει και η πρωτιά του κόμματός του, που σίγουρα θα τον οδηγήσει και στην απώλεια της ηγεσίας της ΝΔ.
Δύσκολα τα πράγματα για την χώρα, την οικονομία και την κοινωνία, δύσκολα και για τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ακόμη πιο δύσκολα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, σχετικά με τα σημερινά κεκτημένα.
Χωρίς ψυχολογία, πάει να χτυπήσει το πέναλτι, στο τελευταίο λεπτό του αγώνα. Μάλλον θα αστοχήσει, και θα παίξει την παράταση, με πολύ βαριά πόδια.