Οι Μαργαρίτες αυτού του κόσμου πάντοτε θα... μαδάνε το κακό
14/06/2021 11:15
14/06/2021 11:15
Πέρασαν 387 χρόνια από τη μέρα που ένα απλό, φαινομενικά, αλλά γεμάτο συμβολισμούς παραμυθάκι βρήκε το δρόμο του προς το τυπογραφείο. Η «Σταχτοπούτα», το πιο γνωστό ίσως παραμύθι του κόσμου έχει μεταφερθεί στο χαρτί, τη μικρή και τη μεγάλη οθόνη, το θέατρο και το μπαλέτο κι ακόμη παραμένει διαχρονικό. Τόσο που αυτή την εβδομάδα βρήκε τη θέση του και στην ελληνική τηλεόραση, καθώς ένα κορίτσι που τα είχε όλα... κόντρα από τη μέρα που ήρθε στον κόσμο, κατάφερε με το απαράμιλλο ταλέντο της στη μαγειρική να γίνει η πρώτη γυναίκα που κατακτά το τρόπαιο του Masterchef στην Ελλάδα, μα κυρίως με την ομορφιά της ψυχής της να σκορπίσει χαμόγελα σ’ όλη τη χώρα και την στιγμή που το είχαμε περισσότερο ανάγκη να δείξει πως το καλό πάντα θα νικά...
Στους πέντε μήνες της διάρκειας του ριάλιτι, η Μαργαρίτα Νικολαΐδη έλαμπε σαν φως μέσα στο σκοτάδι. Το σκοτάδι της χώρας, το σκοτάδι της μιζέριας, το σκοτάδι μιας εποχής που θέλει πρότυπα χωρίς κανένα εφόδιο και προσόν παρά μόνον την επιτηδευμένη πρόκληση. Κι όμως, όσο κι αν ακόμη και οι πιο αισιόδοξοι είχαν πλέον πειστεί πως η μπάλα έχει χαθεί για τα καλά και στο εξής θα αναδεικνύονται και θα «βασιλεύουν» μόνο... ντενεκέδες και δη ξεγάνωτοι, η 27χρονη μαγείρισσα ήρθε, έριξε στο... τσουκάλι της ανάκατα αυγοτάραχα, γιούζου, σοκολάτες, φιλέτα και τρούφες και ενσωματώνοντας το μαγικό της φίλτρο, την αγάπη, κέρδισε εκείνη τα λεφτά κι όλοι μας την ελπίδα – σύμβολο πως η τελική μάχη θα κριθεί υπέρ του καλού, έστω κι αν η πλάστιγγα φαίνεται να γέρνει υπέρ των μέτριων, των ιντριγκαδόρων, των πονηρών...
Κι αν η Σταχτοπούτα του παραμυθιού χρειάστηκε έναν πρίγκιπα για να την σηκώσει από τα χαμηλά, η Μαργαρίτα από το Καζακστάν και τη δεύτερη πατρίδα της, τη Μυτιλήνη, έδωσε κι άλλο ένα σπουδαίο μήνυμα στα μικρά αλλά και τα μεγαλύτερα κορίτσια, που παλεύουν με όλες τους τις δυνάμεις να κερδίσουν όσα τους αξίζουν. Πώς καμιά μάχη δεν είναι χαμένη και πως ο μόνος τρόπος να φτάσεις στο όνειρο είναι να το κυνηγήσεις και να στηρίζεσαι στα δικά σου πόδια ή τα «μαγικά» σου χέρια...
* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 13.06.2021
Πέρασαν 387 χρόνια από τη μέρα που ένα απλό, φαινομενικά, αλλά γεμάτο συμβολισμούς παραμυθάκι βρήκε το δρόμο του προς το τυπογραφείο. Η «Σταχτοπούτα», το πιο γνωστό ίσως παραμύθι του κόσμου έχει μεταφερθεί στο χαρτί, τη μικρή και τη μεγάλη οθόνη, το θέατρο και το μπαλέτο κι ακόμη παραμένει διαχρονικό. Τόσο που αυτή την εβδομάδα βρήκε τη θέση του και στην ελληνική τηλεόραση, καθώς ένα κορίτσι που τα είχε όλα... κόντρα από τη μέρα που ήρθε στον κόσμο, κατάφερε με το απαράμιλλο ταλέντο της στη μαγειρική να γίνει η πρώτη γυναίκα που κατακτά το τρόπαιο του Masterchef στην Ελλάδα, μα κυρίως με την ομορφιά της ψυχής της να σκορπίσει χαμόγελα σ’ όλη τη χώρα και την στιγμή που το είχαμε περισσότερο ανάγκη να δείξει πως το καλό πάντα θα νικά...
Στους πέντε μήνες της διάρκειας του ριάλιτι, η Μαργαρίτα Νικολαΐδη έλαμπε σαν φως μέσα στο σκοτάδι. Το σκοτάδι της χώρας, το σκοτάδι της μιζέριας, το σκοτάδι μιας εποχής που θέλει πρότυπα χωρίς κανένα εφόδιο και προσόν παρά μόνον την επιτηδευμένη πρόκληση. Κι όμως, όσο κι αν ακόμη και οι πιο αισιόδοξοι είχαν πλέον πειστεί πως η μπάλα έχει χαθεί για τα καλά και στο εξής θα αναδεικνύονται και θα «βασιλεύουν» μόνο... ντενεκέδες και δη ξεγάνωτοι, η 27χρονη μαγείρισσα ήρθε, έριξε στο... τσουκάλι της ανάκατα αυγοτάραχα, γιούζου, σοκολάτες, φιλέτα και τρούφες και ενσωματώνοντας το μαγικό της φίλτρο, την αγάπη, κέρδισε εκείνη τα λεφτά κι όλοι μας την ελπίδα – σύμβολο πως η τελική μάχη θα κριθεί υπέρ του καλού, έστω κι αν η πλάστιγγα φαίνεται να γέρνει υπέρ των μέτριων, των ιντριγκαδόρων, των πονηρών...
Κι αν η Σταχτοπούτα του παραμυθιού χρειάστηκε έναν πρίγκιπα για να την σηκώσει από τα χαμηλά, η Μαργαρίτα από το Καζακστάν και τη δεύτερη πατρίδα της, τη Μυτιλήνη, έδωσε κι άλλο ένα σπουδαίο μήνυμα στα μικρά αλλά και τα μεγαλύτερα κορίτσια, που παλεύουν με όλες τους τις δυνάμεις να κερδίσουν όσα τους αξίζουν. Πώς καμιά μάχη δεν είναι χαμένη και πως ο μόνος τρόπος να φτάσεις στο όνειρο είναι να το κυνηγήσεις και να στηρίζεσαι στα δικά σου πόδια ή τα «μαγικά» σου χέρια...
* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 13.06.2021
ΣΧΟΛΙΑ