«Οι Παλιάτσοι» του Λεονκαβάλο: Μία από τις γνωστότερες Όπερες του ιταλικού βερισμού στο Φεστιβάλ Μονής Λαζαριστών
08/07/2024 23:35
08/07/2024 23:35
Μία από τις γνωστότερες Όπερες του ιταλικού βερισμού που αγαπήθηκε από την πρώτη στιγμή και εξακολουθεί να αποτελεί έργο ρεπερτορίου σε όλα τα μεγάλα λυρικά θέατρα. Η «γεμάτη» μουσική του Λεονκαβάλο αναδύεται σχεδόν φυσικά μέσα από τη δραματουργία του έργου και ενισχύει την τραγικότητα τόσο των χαρακτήρων όσο και της ιστορίας, που μακριά από τα δεδομένα του ρομαντισμού, σκύβει σε καθημερινά προβλήματα απλών ανθρώπων.
Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, η ιστορία, παρακολουθεί τη σχέση των δύο πρωταγωνιστών ενός περιοδεύοντος θιάσου της Commedia del Arte. Μπροστά μας εκτυλίσσεται ένα ψυχολογικό παιχνίδι, με φόντο ένα ιταλικό χωριό. Ο βίαιος χαρακτήρας του Canio και η ανάγκη της Nedda να ξεφύγει προς μια πλασματική ελευθερία, μέσω της αγκαλιάς ενός άλλου άνδρα, αποτελούν ένα εκρηκτικό συνδυασμό, που πυροδοτείται από τον Tonio, ένα χαρακτήρα που βρίσκεται εκεί για να καθορίσει την εξέλιξη της ιστορίας, ωθώντας τους πρωταγωνιστές στα όρια των αντοχών τους και οδηγώντας τους σε μια παρανοϊκή βουτιά.
Στην παραγωγή του Επταπυργίου μεταφέρουμε την ιστορία στη δεκαετία του 50΄. Μια περίοδο που ακόμα υπάρχει το «χρώμα» του ιταλικού νότου, που τα απόνερα του πολέμου εξωθούν ανθρώπους, όπως η Νέντα, σε δύσκολες επιλογές επιβίωσης και που ακόμα η ενδοοικογενειακή βία και το bulling όχι απλά δεν κατακρίνονται αλλά θεωρούνται δείγματα ισχύος και δημοφιλίας. Είναι μια περίοδος για την οποία ο θεατής έχει αναφορές και ως εκ τούτου μπορεί εύκολα να κατανοήσει, να αποκωδικοποιήσει και να σηματοδοτήσει τα σκηνικά μηνύματα.
Έρωτες, ζήλια, έμφυλη βία, εκδίκηση, ντύνονται με μερικές από τις γνωστότερες και πιο δραματικές μελωδίες οπερατικής μουσικής, γεμάτες πάθος, δημιουργώντας έτσι στιγμές βαθιάς συγκίνησης, που από την πρώτη τους παρουσίαση το 1891, στοιχειώνουν τραγουδιστές και θεατές και διαχρονικά ταξιδεύουν μέχρι τις μέρες μας και δένουν τόσο στενά με την τραγική κοινωνική πραγματικότητα κακοποίησης και το ολοένα και πιο διογκούμενο κίνημα του MeToo.
Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης
Μουσική διεύθυνση: Γιώργος Βράνος
Μικτή Χορωδία Θεσσαλονίκης
Διεύθυνση: Μαίρη Κωνσταντινίδου
Παιδική Χορωδία Ι.Ν. Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου
Διεύθυνση: Μαρία Μελιγκοπούλου - Ελπίδα Τσάμη
Σκηνοθεσία - Σκηνικά Αθανάσιος Κολαλάς
Κοστούμια: Πένυ Ντάνη
Χορογραφίες: Τατιάνα Παπαδοπούλου
Φωτισμοί: Σαράντος Ζουρντός
Canio: Mikhael Spadaccini
Neda: Μαρία Κωστράκη
Tonio: Armando Puklavec
Peppe: Αλεξανδρος Σταυρόπουλος
Silvio: Γιώργος Ιατρού
Σε συμπαραγωγή με την ΚΟΘ και το ΚΘΒΕ
Μία από τις γνωστότερες Όπερες του ιταλικού βερισμού που αγαπήθηκε από την πρώτη στιγμή και εξακολουθεί να αποτελεί έργο ρεπερτορίου σε όλα τα μεγάλα λυρικά θέατρα. Η «γεμάτη» μουσική του Λεονκαβάλο αναδύεται σχεδόν φυσικά μέσα από τη δραματουργία του έργου και ενισχύει την τραγικότητα τόσο των χαρακτήρων όσο και της ιστορίας, που μακριά από τα δεδομένα του ρομαντισμού, σκύβει σε καθημερινά προβλήματα απλών ανθρώπων.
Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, η ιστορία, παρακολουθεί τη σχέση των δύο πρωταγωνιστών ενός περιοδεύοντος θιάσου της Commedia del Arte. Μπροστά μας εκτυλίσσεται ένα ψυχολογικό παιχνίδι, με φόντο ένα ιταλικό χωριό. Ο βίαιος χαρακτήρας του Canio και η ανάγκη της Nedda να ξεφύγει προς μια πλασματική ελευθερία, μέσω της αγκαλιάς ενός άλλου άνδρα, αποτελούν ένα εκρηκτικό συνδυασμό, που πυροδοτείται από τον Tonio, ένα χαρακτήρα που βρίσκεται εκεί για να καθορίσει την εξέλιξη της ιστορίας, ωθώντας τους πρωταγωνιστές στα όρια των αντοχών τους και οδηγώντας τους σε μια παρανοϊκή βουτιά.
Στην παραγωγή του Επταπυργίου μεταφέρουμε την ιστορία στη δεκαετία του 50΄. Μια περίοδο που ακόμα υπάρχει το «χρώμα» του ιταλικού νότου, που τα απόνερα του πολέμου εξωθούν ανθρώπους, όπως η Νέντα, σε δύσκολες επιλογές επιβίωσης και που ακόμα η ενδοοικογενειακή βία και το bulling όχι απλά δεν κατακρίνονται αλλά θεωρούνται δείγματα ισχύος και δημοφιλίας. Είναι μια περίοδος για την οποία ο θεατής έχει αναφορές και ως εκ τούτου μπορεί εύκολα να κατανοήσει, να αποκωδικοποιήσει και να σηματοδοτήσει τα σκηνικά μηνύματα.
Έρωτες, ζήλια, έμφυλη βία, εκδίκηση, ντύνονται με μερικές από τις γνωστότερες και πιο δραματικές μελωδίες οπερατικής μουσικής, γεμάτες πάθος, δημιουργώντας έτσι στιγμές βαθιάς συγκίνησης, που από την πρώτη τους παρουσίαση το 1891, στοιχειώνουν τραγουδιστές και θεατές και διαχρονικά ταξιδεύουν μέχρι τις μέρες μας και δένουν τόσο στενά με την τραγική κοινωνική πραγματικότητα κακοποίησης και το ολοένα και πιο διογκούμενο κίνημα του MeToo.
Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης
Μουσική διεύθυνση: Γιώργος Βράνος
Μικτή Χορωδία Θεσσαλονίκης
Διεύθυνση: Μαίρη Κωνσταντινίδου
Παιδική Χορωδία Ι.Ν. Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου
Διεύθυνση: Μαρία Μελιγκοπούλου - Ελπίδα Τσάμη
Σκηνοθεσία - Σκηνικά Αθανάσιος Κολαλάς
Κοστούμια: Πένυ Ντάνη
Χορογραφίες: Τατιάνα Παπαδοπούλου
Φωτισμοί: Σαράντος Ζουρντός
Canio: Mikhael Spadaccini
Neda: Μαρία Κωστράκη
Tonio: Armando Puklavec
Peppe: Αλεξανδρος Σταυρόπουλος
Silvio: Γιώργος Ιατρού
Σε συμπαραγωγή με την ΚΟΘ και το ΚΘΒΕ
ΣΧΟΛΙΑ