Το γνωρίζουν όλοι, είναι κοινό μυστικό της ελληνικής κοινωνίας, ότι το μεγάλο, το συντριπτικά μεγάλο μέρος της φοροδιαφυγής, στη χώρα μας, οφείλεται στις υπερελαστικές φορολογικές συνειδήσεις των αυταπασχολούμενων ελευθέρων επαγγελματιών και επιτηδευματιών.

Στην Ελλάδα, ποιοι τελικά πληρώνουν τους φόρους που αναλογούν στο εισόδημά τους; Κι’ αυτό είναι γνωστό, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι και οι επιχειρήσεις, στις οποίες η φορολογική συνέπεια είναι συνηθέστατα ανάλογη του μεγέθους. Όμως στους ελεύθερους επαγγελματίες και στις μικρές επιχειρήσεις, πολλές τεχνικού αντικειμένου, η φοροδιαφυγή κάνει πάρτι και οι φοροδιαφεύγοντες, απολαμβάνουν τη γλύκα του μαύρου χρήματος.

Αυτό το στόρι, αυτή η κοροϊδία, πρέπει να τελειώσει κι’ όπως φαίνεται, η κυβέρνηση πλέον επεξεργάζεται πλέγμα παρεμβάσεων στο σύστημα φορολόγησης. Αν δεν αποδώσουν και αυτά τα μέτρα, ας γυρίσουμε πίσω 25- 30 χρόνια, στην εποχή του Αλέκου Παπαδόπουλου, του τότε υπουργού Οικονομικών, για να επαναφέρουμε τον τεκμαρτό τρόπο φορολόγησης.

Βέβαια, δεν είμαστε στη δεκαετία του 1990. Η τεχνολογία αναπτύχθηκε ραγδαία, τα τεχνολογικά μέσα που έχει στη διάθεσή της η φορολογική διοίκηση είναι ασύγκριτα περισσότερα και αποτελεσματικότερα, αρκεί να εξασφαλιστεί και η συνεργασία των πολιτών, αυτών δηλαδή που δέχονται να πληρώνουν υπηρεσίες χωρίς να παίρνουν απόδειξη ή παίρνοντας απόδειξη για υποπολλαπλάσιο ποσό, σε σχέση με εκείνο που κατέβαλαν.

Είναι λοιπόν η τεχνολογία, είναι σε πολλές περιπτώσεις το e-commerce και το e-banking, που και αυτά στην τεχνολογική πρόοδο πατάνε, αλλά ήταν και οι κρίσεις που βιώσαμε ως κοινωνία και οι οποίες έβαλαν στην καθημερινότητα των Ελλήνων το πλαστικό χρήμα, σε κάθε λογής συναλλαγές. Εν τούτοις, το πρόβλημα είναι εκτεταμένο και παραμένει, αυτοί δε που εννοούν να φοροδιαφεύγουν, έχουν τόσο αποθρασυνθεί, που δεν κοιτάζουν καν, να μη προκαλούν αφού δηλώνουν στην Εφορία εισοδήματα, μικρότερα και από αυτό του κατώτατου μισθού.

Τώρα κυβέρνηση και ΑΑΔΕ, κάνουν ακόμη ένα βήμα, σημαντικό, στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, με τη σύνδεση των POS με τις ταμειακές μηχανές. Αυτό όμως, όταν ο πελάτης πληρώνει με κάρτα και δεν τα… «ακουμπάει» σε χαρτονομίσματα, για να γλυτώσει, υποτίθεται το ΦΠΑ. Βέβαια, αν ο ΦΠΑ μειώνονταν δραστικά, πολλοί θα απαιτούσαν απόδειξη από τον υδραυλικό και τον ηλεκτρολόγο, τον μηχανικό αυτοκινήτου και τον βαφέα, αλλά και το γιατρό, αν και οφείλουμε να πούμε, ότι στα τελευταία αρκετά χρόνια, όσους γιατρούς έχουμε επισκεφθεί , όλοι, δίχως να τους ζητηθεί, κόβουν αποδείξεις όπως άλλωστε και πρέπει.

Ποιος όμως θα «τολμήσει» να ζητήσει απόδειξη από υδραυλικό, όταν έχουν γίνει είδος εν ανεπαρκεία στην αγορά; Βρίσκεις μάστορα και του ζητάς και απόδειξη; To πιο πιθανό είναι να μην τον ξαναδείς.

Ένα στόχος λοιπόν, για τη φορολογική διοίκηση, είναι , να εντοπίζονται τα πραγματικά έσοδα αυτοαπασχολούμενων και, δεύτερο, τα καθαρά τους εισοδήματα, αφού δηλαδή αφαιρεθούν οι δαπάνες που αφορούν στην άσκηση του επαγγέλματός τους.

Αυτοί οι δύο στόχοι, πρέπει να επιτευχθούν, αλλιώς ας επιστρέψουμε στη συνταγή Παπαδόπουλου. Δεν είναι δυνατόν, το 40% του ενεργού οικονομικά πληθυσμού και οι 4 στους 5 επαγγελματίες, να δηλώνουν λιγότερα απ’ όσα βγάζει ένας ιδιωτικός υπάλληλος που παίρνει τον κατώτατο μισθό , ούτε είναι δυνατό, χρόνο μετά το χρόνο, να δηλώνουν στην Εφορία , ζημίες. Πώς ζούνε; πως συντηρούν έστω τα ελάχιστα για να συνεχίζουν να δραστηριοποιούνται επαγγελματικά;

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να πιστεύει ότι η φοροδιαφυγή μπορεί να εξαλειφθεί πέρα για πέρα, αλλά επιτέλους, κάτι πρέπει να γίνει για να συρρικνωθεί αυτή η μαύρη τρύπα, όταν μάλιστα από τα φορολογικά έσοδα πρέπει να στηριχθεί η κοινωνία σε μία περίοδο μεγάλων ανατιμήσεων και οικονομικής ανασφάλειας.