Σερβίρουν "Τσάι στο Παλέρμο" και παρουσιάζουν με αυτόν τον τίτλο τον πρώτο δίσκο στον οποίο υπογράφουν οι ίδιοι εκτός από τη μουσική και τους στίχους.

Ο λόγος για τους Ρεβάνς, το γνωστό μουσικό συγκρότημα που μετά την προηγούμενή του δουλειά με τίτλο «Οι κύκλοι των πουλιών» (Μετρονόμος, 2019) σε μελοποιημένη ποίηση Μαρίας Συτμαλίδου, προχωρά σε μια νέα δισκογραφική απόπειρα. «Στον παρόντα δίσκο, διαλέξαμε 11 από τα τραγούδια μας για να παρουσιάσουμε μία συνολική εικόνα του καλλιτεχνικού μας οράματος», λέει στο makthes.gr ο ένας εκ των δύο μελών του σχήματος Αστέρης Κωνσταντίνου.

Μουσικοί πειραματισμοί και κοινωνικές ευαισθησίες

Το κλαρινέτο και η ηλεκτρική ατμόσφαιρα διαμορφώνουν τον indie ήχο του άλμπουμ, που διακρίνεται για τα ιδιαίτερα μουσικά στοιχεία του, αποτέλεσμα των μουσικών πειραματισμών των δύο μουσικών που γνωρίστηκαν ως φοιτητές στη Σχολή Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Εκεί άρχισαν να χτίζουν και την ιδέα των μουσικών συγκερασμών. «Μαζευόμασταν πολλοί φίλοι μουσικοί, ο καθένας με το όργανό του, οπότε τύχαινε αρκετά συχνά να πειραματιζόμαστε με τις ηλεκτρικές κιθάρες και το κλαρινέτο. Πέρασαν δέκα χρόνια για να αποφασίσουμε να φτιάξουμε την μπάντα και να αποτυπώσουμε δισκογραφικά την ηχητική μας φαντασίωση. Η αλήθεια είναι πως ενώ το κλαρίνο έχει χρησιμοποιηθεί ως "κεφαλή" μίας μπάντας, μάλιστα πετυχημένα και σε αρκετές περιπτώσεις, το κλαρινέτο το ακούμε από σπάνια έως ποτέ να είναι το κυρίαρχο όργανο. Από τη μία μας εξίταρε το γεγονός αυτό, από την άλλη ο Χρήστος είναι σολίστας του κλαρινέτου, οπότε είχαμε έτοιμα τα υλικά. Η ηλεκτρική ατμόσφαιρα, μας αρέσει όπως πλαισιώνει τα τραγούδια μας και δημιουργεί τα ηχοτοπία που λέγαμε παραπάνω. Το κλαρινέτο, κατά βούληση, μπορεί να παράξει διακριτικό ήχο συνοδείας αλλά και οξύ ήχο που ξεχωρίζει από την υπόλοιπη ορχήστρα. Αυτό σημαίνει πως ο ρόλος του κλαρινέτου στη Ρεβάνς είναι παρόμοιος με αυτόν που έχει η lead ηλεκτρική κιθάρα σε μια ροκ μπάντα. Με τον πρώτο μας δίσκο ("Οι κύκλοι των πουλιών") κάναμε μια αρχή προς αυτή την κατεύθυνση, ύστερα κρατήσαμε, δουλέψαμε και εμπλουτίσαμε τα στοιχεία που μας άρεσαν και επανήλθαμε με την παρούσα ηχητική μας πρόταση στο ‘Τσάι στο Παλέρμο’», θυμάται ο τραγουδοποιός κι ερμηνευτής. 

Έτσι, σε αρκετά σημεία του δίσκου προσπαθούν να δημιουργήσουν συγκεκριμένα ηχητικά περιβάλλοντα που συνομιλούν με τον τόπο και το χρόνο του τραγουδιού, όπως στα «Για ποια πατρίδα μου μιλάς», «Στον Μαρίνο Αντύπα», «Η νύχτα πέφτει στο Παλέρμο», «Σ' ευχαριστώ Λουκιανέ», «Μια μάνα», «Κάθε βράδυ».

Ο ήχος όμως φτιάχτηκε για να εξυπηρετεί τον στίχο, που είναι αφηγηματικός, εικονοπλαστικός και συμβολικός, έχοντας συνήθως πολιτικό και κοινωνικό χαρακτήρα, ενώ δεν λείπουν και δύο τραγούδια ερωτικών εξομολογήσεων. «Υπάρχει ένα μεγάλος μέρος της κοινωνίας όπου η ευαισθησία δεν εκλείπει στην πραγματικότητα, αλλά είτε βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση είτε υπερκαλύπτεται από διάφορους άτοπους φόβους. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να ενεργοποιηθεί με τα κατάλληλα ερεθίσματα. Επίσης υπάρχει ένα μεγάλο πλήθος κόσμου που δεν ανέχεται τη χυδαιότητα και αντιδρά. Η εξουσία κάνει τη δουλειά της, εξυπηρετεί το κυρίαρχο κεφάλαιο πάση θυσία, και το κάνει καλά. Όταν δεν παίρνουμε θέση, στην ουσία παίρνουμε τη θέση της εξουσίας. Εμείς πιστεύουμε στον κοινωνικό αγώνα σε ατομικό αλλά και συλλογικό επίπεδο. Το κάθε άτομο από το μετερίζι του μπορεί να παράξει σημαντικό έργο, τόσο μέσα από τη ζωή του, το εργασιακό του περιβάλλον, το δημόσιο λόγο του, τις δημιουργίες του, όσο και μέσα από τη συλλογικότητά του, το σωματείο του, τη συνέλευση, την ομάδα. Το τραγούδι συνδέεται αυτονόητα με τον κοινωνικό αγώνα. Με τα τραγούδια μας από τη μία παίρνουμε θέση απέναντι στα πράγματα και από την άλλη επικοινωνούμε με τους ανθρώπους που μοιραζόμαστε παρόμοιες ανησυχίες και αναζητήσεις», τονίζει ο Αστέρης Κωνσταντίνου.

«Δεν είμαστε απαισιόδοξοι αλλά είμαστε σε εγρήγορση»

Μια εποχή αγώνα είναι και η παρούσα που έχει επηρεάσει επαγγελματικά πολύ κόσμο. «Οι εργαζόμενοι στις τέχνες έχουν να εργαστούν πάνω από ένα χρόνο και δεν ξέρουν πότε θα ξαναδουλέψουν. Όσον αφορά στους μουσικούς, προφανώς ένα καλοκαίρι με περιορισμούς στους χώρους θεάματος και στα μαγαζιά που παίζουν ζωντανή μουσική, δεν φτάνει να δουλέψουν ούτε οι μισοί. Το ζήσαμε και πέρυσι. Και αν θεωρήσουμε ότι τα πράγματα στην πανδημία θα πάνε καλύτερα το φθινόπωρο, ας αναλογιστούμε πόσοι από τους χώρους όπου δούλευαν μουσικοί θα υπάρχουν ακόμα σε λειτουργία και πόσοι από αυτούς θα μπορούν να σηκώσουν οικονομικά ζωντανές μουσικές βραδιές και παραστάσεις. Δεν μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι όσο βλέπουμε την επιδεικτική αδιαφορία του κράτους απέναντι στο πρόβλημα και ειδικά όσο καταστρατηγούνται διαρκώς εργασιακά δικαιώματα σε όλους τους κλάδους. Είναι γνωστό ότι αυτά δεν είναι προβλήματα μόνο του δικού μας κλάδου εξάλλου. Το καλό είναι ότι μέσα σε όλο αυτό, τα σωματεία μας είναι ενεργά και καταβάλλουν διαρκείς προσπάθειες για την βελτίωση του χάους. Δεν είμαστε απαισιόδοξοι, αλλά είμαστε σε εγρήγορση», λένε.

Ωστόσο στην προσωπική τους ζωή είναι αρκετά δραστήριοι όλο τον καιρό της καραντίνας και αυτό τους κρατάει ενεργούς. «Για παράδειγμα, βρήκαμε χρόνο για νέες σπουδές και μελέτη, γράψαμε αρκετά καινούργια τραγούδια, κάναμε δισκογραφικές συμμετοχές σε δίσκο φίλων ("Φρέσκος Πηλός" των Θ. Καρέλλα και Θ. Ψήμμα) και με τον Σύλλογο Μουσικών Βορείου Ελλάδος οργανώσαμε στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης μια μεγάλη συναυλία οικονομικής ενίσχυσης του ταμείου αλληλεγγύης του συλλόγου, που θα προβληθεί από την ΕΡΤ 3 το βράδυ της Κυριακής και της Δευτέρας του Πάσχα», σημειώνουν.

Τέλος, δεν σταμάτησαν ποτέ να σχεδιάζουν. «Όταν ηχογραφούσαμε τον δίσκο, περιμέναμε πώς και πώς τη στιγμή που θα βγαίναμε επί σκηνής και θα τον παρουσιάζαμε ζωντανά. Σκεφτόμασταν οι παρουσιάσεις σε Θεσσαλονίκη, Λάρισα και Αθήνα να γίνουν με δωδεκαμελή ορχήστρα σε ιδιαίτερα μέρη και θεατρικές σκηνές. Είχαμε, επίσης, σχεδιάσει μια περιοδεία από Κρήτη μέχρι Ορεστιάδα, κυρίως σε μικρούς χώρους με ένα ακουστικό σχήμα των τριών ατόμων, αλλά μας πρόλαβαν τα γεγονότα. Αυτή τη στιγμή, παρατηρούμε τις εξελίξεις και επεξεργαζόμαστε τρόπους με τους οποίους μπορούμε να προσεγγίσουμε όσο γίνεται τα αρχικά σχέδια, εφόσον καλυτερέψει η κατάσταση με την πανδημία το επόμενο διάστημα. Ταυτόχρονα, ζυμώνουμε το υλικό από το οποίο θα αποτελείται η επόμενη δουλειά μας, επιλέγουμε τα τραγούδια, δοκιμάζουμε νέους ήχους και ενορχηστρώσεις και συζητάμε για την παραγωγή».

Ιδιαίτερο σημείο του δίσκου, που κυκλοφορεί από την Agenda Music Productions, είναι οι φιλικές συμμετοχές της Ρίτας Αντωνοπούλου (“Μια μάνα”),του Σπύρου Γραμμένου (“Σ’ ευχαριστώ Λουκιανέ”) και του Αλέξανδρου Κτιστάκη (“Στον Μαρίνο Αντύπα”).

Δείτε εδώ ένα από τα βίντεο κλιπ του άλμπουμ