Το πολυετές έργο της 88χρονης δασκάλας, Γκλόρια Σφυρούδη, η οποία έχει αφιερώσει τη ζωή της στη διαπαιδαγώγηση των μικρών παιδιών που πέρασαν μέσα από τις σχολικές αίθουσες, αναγνωρίστηκε συνολικά από μαθητές και γονείς στο πέρασμα του χρόνου και γι’ αυτό τιμήθηκε από τον πολιτειακό γερουσιαστή, Τζόσεφ Αντάμπο και τον δημοτικό σύμβουλο, Ρόμπερτ Χόλντεν, για την προσφορά της στην εκπαίδευση. Μάλιστα, η ίδια είχε διδάξει τα παιδιά τους στο Δημόσιο Σχολείο 229Q, τα οποία σήμερα είναι ενήλικες.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του Εθνικού Κήρυκα, περισσότερα από 50 χρόνια έχει περάσει μέσα στις αίθουσες των σχολείων της Νέας Υόρκης η ομογενής δασκάλα. Σε κάθε περίπτωση, η πορεία της κ. Σφυρούδη προς την επαγγελματική καθιέρωση δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Επί της ουσίας, προσλήφθηκε για πρώτη φορά το μακρινό 1955, σε πολύ νεαρή ηλικία, με οργανική θέση στο Δημόσιο Σχολείο 123, στην περιοχή Μπούσγουικ του Μπρούκλιν. Το 1961 βρέθηκε σε ένα δίλημμα το οποίο είχαν όλες οι γυναίκες της εποχής: Να επιλέξει ανάμεσα στην καριέρα και την οικογένεια. Μη έχοντας τη δυνατότητα να πάρει άδεια μητρότητας -αφού δεν υπήρχε κάλυψη από ενώσεις εκπαιδευτικών- εγκατέλειψε την εκπαίδευση για να αφοσιωθεί στα παιδιά της.

Η αποχώρηση αυτή, όπως αποδείχθηκε, ήταν προσωρινή, καθώς το 1970, στην περιοχή του Μιντλ Βίλατζ, στα όρια ανάμεσα στο Μάσπεθ και του Γουντσάιντ, ήρθε σε επαφή με τους εκπαιδευτικούς του σχολείου 229Q, με την ιδιότητα του γονέα. Ο τότε διευθυντής, Εμάνουελ Κάπλαν, έμαθε, εν μέσω ενός τυχαίου γεγονότος, ότι η Σφυρούδη ήταν εκπαιδευτικός και της πρότεινε να συνεργαστεί με το σχολείο. Ήταν η αρχή της δεύτερης θητείας της, η οποία έμελλε να διαρκέσει πάνω από 50 χρόνια.

Η ομογενής εκπαιδευτικός παρέμεινε ενεργή μέχρι και τα 88 της χρόνια, μέχρι και τον περασμένο Σεπτέμβριο όπου και συνταξιοδοτήθηκε. Ενδεχομένως, βέβαια, να μην μπορούσε να φανταστεί την δεκαετία του 1970 ότι θα δίδασκε με τηλεδιάσκεψη, εξ αποστάσεως, εξαιτίας της πανδημίας, στην τελευταία της χρονιά. Παρόλα αυτά, έφερε και αυτή την αποστολή εις πέρας, με την παρακαταθήκη της να θεωρείται σημαντική.