Σε ολόκληρο τον κόσμο, όπου υπάρχει καπνός υπάρχει φωτιά. Στην Ελλάδα, όπου υπάρχει καπνός είναι που δεν εφαρμόστηκε ποτέ ο αντικαπνιστικός νόμος, ο οποίος ισχύει και μάλιστα έχει κατά καιρούς ενισχυθεί με πιο εξειδικευμένες και αυστηρές διατάξεις.

Στο ίδιο μήκος κύματος με πολλούς από τους νόμους στην Ελλάδα -που ναι μεν υπάρχουν αλλά δεν εφαρμόζονται- έτσι και ο αντικαπνιστικός, έγινε καπνός.

Μπορεί στη σύγχρονη ιστορία να έγινε ντόρος με τη δια νόμου απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους μόλις την τελευταία δεκαετία, η αλήθεια είναι όμως ότι προσπαθούν να μας κόψουν τη συνήθεια από το 1856(!) με βασιλικό διάταγμα το οποίο υπογράφει για λογαριασμό του ελέω Θεού βασιλέα η αυτού εξοχότης βασίλισσα Αμαλία.

Βέβαια τότε σκοπός τους δεν ήταν η προστασία της δημόσιας υγείας, αλλά των δημοσίων κτιρίων εξ ενδεχομένων πυρκαϊών.

Έκτοτε, δεν τα κατάφερε κανείς υπουργός, μεταξύ άλλων και γιατί ως έθνος ήμασταν ανώριμοι να δεχτούμε απαγορεύσεις, πιστοί στο δόγμα για του Έλληνα τον τράχηλο που δεν υπομένει τίποτε. Η εφευρετικότητά μας κάθε βδομάδα διεκδικούσε κι από ένα Γκίνες, αφού ανακαλύψαμε τασάκια που δεν ανιχνεύονται, ποτηράκια που μετατρέπονται σε τασάκι με το πάτημα ενός κουμπιού, πολυμορφικά πιατάκια και fake γλαστράκια που καταπίνουν την καύτρα.

Προσφάτως πέσαμε σε θεριακλή υπουργό, αψύ Σφακιανό, ο οποίος με την προσωπική του στάση δεν υποστήριξε καθόλου την υπόθεση διακοπής του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους. Αντιθέτως, συνελήφθη πολλάκις να καπνίζει αρειμανίως στους ναούς του αντικαπνιστικού αγώνα.

Σημασία δεν έχει βέβαια τι (δεν) κάνει ο υπουργός αλλά ποια είναι τα αποτελέσματα, και στη χώρα μας ήταν πενιχρά σε ό,τι αφορά τον περιορισμό του καπνίσματος.

Με το που ανέλαβε η νέα κυβέρνηση, ο αρμόδιος υπουργός εξήγγειλε τις δικές του δεσμεύσεις για λιγότερο καπνό στην ατμόσφαιρα.

Μάλιστα ο πρώην αθλητής Β. Κικίλιας μίλησε για προσωπικό του στοίχημα, κι επειδή και οι υπουργοί άνθρωποι είναι, εύκολα προκύπτει ότι εφόσον πρόκειται για υπόθεση στην οποία ο ίδιος πιστεύει, έχει μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας.

Ίσως ωριμάσαμε και ως λαός. Μπορεί και να συνειδητοποιήσαμε ότι το τσιγάρο δεν είναι ο καλύτερός μας φίλος και τα προβλήματά μας δεν κρύβονται πίσω από τον ακριβό καπνό του. Είναι και οι νέοι γονείς που όλο κι έχουν περάσει κάποιο διάστημα της ζωής τους στο εξωτερικό κι έχουν συνηθίσει τους περιορισμούς, «θολώνοντας» λίγο το μασίφ προφίλ του υπερήφανου θεριακλή Έλληνα. Μακάρι να αποδειχθεί λειτουργική η εγκύκλιος που στην αρχή της εβδομάδας εστάλη παντού από το υπουργείο Υγείας.

ΥΓ. Για τις επόμενες δύο Κυριακές δεν θα τα πούμε. Τουλάχιστον μέσω της «ΜτΚ» γιατί έτσι όπως φεύγουμε όλοι μαζί αυγουστιάτικα, όλο και κάπου θα συμπέσουμε.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 4 Αυγούστου 2019