Τον Άλαν Τούρινγκ συναντά ξανά ο Ορφέας Αυγουστίδης ο οποίος επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη για να ξαναπαρουσιάσει τον μονόλογο «έσπασε ταμεία». Η «Μηχανή του Τούρινγκ» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου, βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Γάλλου συγγραφέα και ηθοποιού, Benoît Solès. Όπως εξηγεί ο κ. Αυγουστίδης στη «ΜτΚ» με αφορμή τις παραστάσεις, «σκοπός μας δεν ήταν να αναπαραστήσουμε σωστά την εποχή και ακριβώς έναν ήρωα αλλά να γεφυρώσουμε τα θέματα που επιλέξαμε να αναδείξουμε μέσω της παράστασης με το σήμερα». Ο ίδιος επιλέγει να μην μοιραστεί τα σημεία με τα οποία συνδέεται με τον ερευνητή για να μην «προσανατολίσει» το κοινό στο τι θα νιώσει έτσι ώστε ο καθένας να συνδεθεί με όποιον τρόπο θέλει.

Σύμφωνα με τον ηθοποιό, ο πρωταγωνιστής της παράστασης είναι ένας άνθρωπος που καταγράφει όλα αυτά που θεωρεί ότι συνετέλεσαν στο να γίνει αυτός που είναι αλλά και σε αυτά που τον έκαναν εντέλει επιλέξει να φύγει από τη ζωή με τον τρόπο που λένε ότι επέλεξε ο Τούρινγκ. Πρόκειται για ένα ταξίδι στη μνήμη του ερευνητή ο οποίος καταγράφει τις σκέψεις του σε έναν καταγραφέα. «Το έργο σε πρώτο επίπεδο μιλάει για την διαφορετικότητα. Δεν επικεντρώνεται στον πόλεμο αλλά στον Τιούρινγκ, και την διαφορετικότητά του, όχι μόνο στην σεξουαλική του ταυτότητα γιατί δεν ήταν ένας άνθρωπος τυπικός. Αυτός ο άνθρωπος καταδικάστηκε για αυτή τη διαφορετικότητα και επέλεξε ότι δεν θέλει να ζει με αυτόν τον τρόπο» εξηγεί ο ηθοποιός.

Σχεδόν έναν αιώνα μετά την εποχή του Τούρινγκ η διαφορετικότητα ακόμα αποτελεί αντικείμενο συζήτησης. Ο κ. Αυγουστίδης πιστεύει ότι έχουν γίνει βήματα προς την αποδοχή της, ίσως περισσότερα μπροστά μάλιστα παρά πίσω. «Βρισκόμαστε σε μια εποχή που καθημερινά αλλάζουν τα πράγματα και αλλάζει και ο τρόπος που διεκδικούνται αυτά που διεκδικούνται. Προσωπικά, αποφεύγω να λέω μεγάλες κουβέντες γιατί ακόμα δεν έχουμε δει τι συμβαίνει. Είμαστε πάνω στον κυματισμό. Δεν ξέρουμε αν είμαστε δίπλα σε ξέρα ή αν είμαστε δίπλα σε γόνιμη γη. Μερικές φορές τρομάζω με τον τρόπο των ανθρώπων που διεκδικούν κάτι. Εγώ κοιτάζω, περισσότερο με τις πράξεις μου και λιγότερο με τα λόγια μου, να κάνω αυτό που εγώ θεωρώ σωστό. Να κάνω όχι να λέω, όχι να ανακοινώνω, όχι να διατυμπανίζω. Το βλέπω και σαν ευθύνη απέναντι στο παιδί μου» τονίζει. Ο ίδιος δεν θεωρεί ότι οι άνθρωποι αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη, ούτε ακόμα και αν γίνουν γονείς. «Με κάποιο τρόπο θα πρέπει να είναι η ανατροφή τους τέτοια και να πηγαίνουν προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Απλώς μεγαλώνοντας βρίσκουν τον τρόπο ενδεχομένως να το εκφράσουν καλύτερα. Αν τα παιδιά μόνο και μόνο με τον ερχομό τους αλλάζανε όλους τους ανθρώπους τότε θα ζούσαμε σε ένα πολύ καλύτερο κόσμο γιατί απλώς αυτή θα ήταν η λύση» προσθέτει.

Εκτός από τη «Μηχανή του Τούρινγκ, μέχρι την προηγούμενη σεζόν ο Ορφέας Αυγουστίδης συμμετείχε και στην τηλεοπτική σειρά «Σασμός» που είχε επίσης μεγάλη επιτυχία. «Πάντα διάλεγα δουλειές που να με κάνουν να νιώθω ότι μπορώ να εξελιχθώ μέσα από αυτές και μπορώ και εγώ να προσφέρω κάτι σε αυτές. Δουλειές που μέσα μου εγώ να νιώθω απαραίτητος για να υπάρχει λόγος να ‘σκίζεσαι’ όλη μέρα και να αφιερώνεις ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ζωής σου. Αυτό συνέβαινε από πάντα. Από μικρός είχα την τύχη και βρισκόμουν δίπλα σε ανθρώπους πολύ σημαντικούς κατά την δική μου άποψη που έμαθα πολλά μέσα από αυτούς και μαθαίνω ακόμα. Για μένα αυτό είναι επιτυχία, οπότε άμα μιλάμε για μια επιτυχία σε νούμερα τηλεθέασης μιας εταιρείας, για μια συγκεκριμένη περίοδο μιας σειράς, ναι, το καταλαβαίνω. Άμα μιλάμε όμως για τον τρόπο που ένας άνθρωπος ονειρεύεται να κάνει τη δουλειά του σε όλη τη ζωή ή σε ένα μεγάλο μέρος της, τότε θα έλεγα ότι το διαχειρίζομαι πολύ καιρό αυτό, γιατί η επιτυχία για μένα είναι να καταφέρω κυρίως να ζω αξιοπρεπώς από αυτό» αναφέρει.

Για τον ηθοποιό ο «Σασμός» είναι πλέον παρελθόν. «Ζούμε μια εποχή που το καινούργιο έρχεται πολύ πιο γρήγορα. «Είμαι πολύ χαρούμενος για τον ‘Σασμό’, ευχαριστήθηκα κάθε στιγμή αυτής της διαδικασίας, πάμε για άλλα τώρα. Δεν πρέπει και να μένουμε πολύ κολλημένοι στο παρελθόν και να είμαστε εξαρτημένοι από πράγματα τα οποία ολοκληρώνονται. Πρέπει να δώσουμε χώρο στην επόμενη σειρά με τους επόμενους ανθρώπους που θα δημιουργήσουν και θα έχουν αγωνίες να κάνουν πάλι και αυτοί με την πλευρά τους κάτι άλλο. Αυτό είναι το πιο φυσικό, το πιο ωραίο και το πιο αισιόδοξο σενάριο για μένα» σημειώνει.

Ο ίδιος δηλώνει «σχετικά αισιόδοξος» και «γειωμένος». «Δεν είμαι αισιόδοξος όμως χωρίς λόγο. Δεν είμαι από αυτούς που λένε ότι ό,τι και να κάνεις, ‘κλείσε τα μάτια σου και όλα θα πάνε καλά’. Θεωρώ ότι κάποια πράγματα πρέπει να τα προσπαθήσεις. Και τον τρόπο σκέψης σου πρέπει να προσπαθήσεις μερικές φορές να το αλλάξεις για να δεις τα πράγματα καλύτερα. Και αυτή η αλλαγή είναι διαφορετική για κάθε άνθρωπο. Ο καθένας πρέπει να κάνει άλλες διεργασίες για να πετύχει αυτή την αλλαγή. Είμαστε όλοι διαφορετικοί. Θέλουμε άλλη διαδρομή ο καθένας» εξηγεί.

Είναι αισιόδοξος όμως σε ό,τι αφορά το ελληνικό θέατρο σήμερα. «Βλέπω το κοινό σταθερά να πηγαίνει θέατρο και νεότερους να εμπιστεύονται τις θεατρικές προτάσεις των καλλιτεχνών. Εξάλλου γίνονται υπέροχες προσπάθειες και από νεότερες θεατρικές ομάδες αλλά και από τους πλέον ‘εγκαθιδρυμένους’. Ο κόσμος πάει θέατρο γιατί βλέπει ότι υπάρχει μια μερίδα καλλιτεχνών και ανθρώπων που ξέρουν ότι αγαπάνε πολύ αυτή τη δουλειά και πραγματικά προσπαθούν και αφιερώνουν κόπο και ψυχή. Το… κλέψιμο και την τσαπατσουλιά δεν συγχωρεί ο κόσμος. Αν διαλέγεις έναν πιο εύκολο δρόμο χωρίς να στοχεύεις στο ζητούμενο ο κόσμος το καταλαβαίνει. Δεν συγκρίνω ποιότητες γιατί αυτό θεωρώ ότι είναι τριών διαστάσεων ζήτημα. Το θέατρο είναι μια υπόθεση εντελώς υποκειμενική. Θεωρώ ότι από πίσω υπάρχει κόπος και νοιάξιμο και αυτά είναι μετρήσιμα, όχι το σε ποιον αρέσει τι» καταλήγει ο ηθοποιός.

Info

Θέατρο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ, από Τρίτη 24/9 έως και Κυριακή 29/9

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 22.09.2024