Καταρχάς να συμφωνήσουμε ότι η συλλογική καταδίκη όλων των κέντρων διασκέδασης ως παραβατικούς χώρους είναι αντιδεοντολογική και άδικη. Κάποιοι μπορεί να παρανομούν και να ανέχονται το κάπνισμα και κάποιοι όχι. Επειδή κάποιοι πολιτικοί “τα παίρνουν” δεν σημαίνει ότι τα παίρνουν όλοι … η κάνω κάποιο λάθος; Δυστυχώς η επιλεκτική εφαρμογή της νομοθεσίας σε κάποιες περιοχές με αυστηρότητα και σε κάποιες άλλες με ελαστικότητα δημιουργεί αθέμιτο ανταγωνισμό με την ανοχή τοπαρχών και εκπροσώπων της κεντρικής εξουσίας. Σίγουρα θα υπάρχουν καταστήματα που θα σας πουν για ιστορίες με υπουργούς και άλλους προύχοντες που θα ανάψαν πούρα και τσιγάρα προκλητικά, δηλώνοντας την γοητεία της εξουσίας τους, παρέχοντας ασυλία …

Ναι υπάρχουν κάποια μαγαζιά “νυχτερινά¨ που βάζουν τασάκια και που αν θέλουν οι αρχές μπορούν να εφαρμόσουν τον νόμο. Εδώ υπάρχει το ελληνικό μεγαλείο που παρέχει την δυνατότητα σε απλά καφέ μπαρ να μετατρέπονται σε κλαμπ-κέντρα διασκέδασης χωρίς αντίστοιχες προδιαγραφές και άδειες. Αυτά αποτελούν και την πλειονότητα των χώρων που παρανομούν, καταλαμβάνοντας δημόσιο χώρο, άλλοτε με υπερκατασκευές και άλλοτε με υπερανάπτυξη καθισμάτων (πράγμα που απαγορεύεται στα κέντρα διασκέδασης στους εξωτερικούς χώρους), ενώ τα βράδια θερίζουν με ντεσιμπέλ μετατρεπόμενα σε πίστες. Το να επιτρέψουν το κάπνισμα είναι το κερασάκι στην τούρτα της παράνομης λειτουργίας της ψυχαγωγίας. Αυτός ο αθέμιτος ανταγωνισμός τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια έχει περιορίσει την λειτουργία των αδειοδοτημένων κέντρων διασκέδασης (με υψηλότερο συντελεστή φορολογήσεων και κοστοβόρων προδιαγραφών) σε μία δύο μέρες την εβδομάδα.

Η αναφορά γίνεται για να αναδείξει ένα μεγαλύτερο μέρος του προβλήματος.

Ήμουν μπροστά σε γεγονός, σε ροκ συναυλία με 1000 άτομα ορθίων, όπου ενώ άνθρωποι του χώρου έκαναν ανακοινώσεις από τα μεγάφωνα για την απαγόρευση του καπνίσματος, έκαναν συστάσεις σε κάποιους που άναβαν τσιγάρο στα κρυφά και με πολύ κόπο κατάφεραν να το ελέγξουν, όταν εμφανίστηκαν δυο αστυνομικοί με πολιτικά αργά μετά τις 12 και είπαν ότι είχαν καταγγελία για κάπνισμα. Η διεύθυνση του καταστήματος τους προέτρεψε να μπουν μέσα και αν βρουν να τους επιβάλλουν το πρόστιμο, η θέση όμως των αστυνομικών ήταν να φέρουν τρεις ταυτότητες των ιδιοκτητών για να μην “ενοχληθούν” οι πελάτες … Μετά από επιμονή για να κάνουν έλεγχο ανέβηκαν στο πατάρι και σε μια γωνία μετά από ψάξιμο εντοπίστηκε ένας να καπνίζει … ένας από τα χίλια άτομα. Φυσικά όταν ρωτήθηκε αν του είχε γίνει παρατήρηση, απάντησε καταφατικά και ότι άναψε πάλι κρυφά γιατί τέλειωνε η συναυλία… Ο καταστηματάρχης τους ζήτησε να συνεχίσουν τον έλεγχο και μέσα στο πλήθος…για να καταλάβουν ότι αυτό που δεν τολμούν να κάνουν οι ίδιοι οι αστυνομικοί δεν μπορεί να το επιβάλλει κι ένας συναυλιακός χώρος. Για χίλια άτομα χρειάζονται χίλιοι υπάλληλοι να ασχολούνται με το αν κάποιος ανάψει τσιγάρο ….

Το πρώτο πρόστιμο για το μαγαζί είναι 6.000 (επειδή είναι κέντρα διασκέδασης και μεγάλης χωρητικότητας) για τον πελάτη 100 ευρώ.

Είναι λάθος να μετατρέπονται ο χώροι σε θύτες ενώ είναι τα κυρίως θύματα και μην στέκεστε στους χώρους που στήνουν τασάκια …αυτοί έχουν τα γένια έχουν και τα χτένια … Αλίμονο όμως σε αυτούς που προσπαθούν και γίνονται οι κακοί της ιστορίας και με τους πελάτες και με τις αρχές…

Ο νόμος είναι άδικος και αδύνατον να εφαρμοστεί αναλογικά. Το μόνο που θα βελτίωνε τα πράγματα θα ήταν η αυστηροποίηση των ποινών όπου θα ήταν εμφανής η συνενοχή του χώρου με σταχτοδοχεία, αλλά κυρίως των πελατών που είναι οι πραγματικοί ένοχοι. Είναι παράλογο να μεταφέρεται με εξοντωτικές ποινές η αντιπαλότητα μεταξύ αιθουσών και πελατών. Αν το πρόστιμο ήταν 1000 ευρώ στον πελάτη θα βοηθούσε στην εφαρμογή του νόμου και αντίστοιχα να αλλάξει το παράλογο point system με καταστροφικές συνέπειες για τους ίδιους τους χώρους. Δεν είναι αυτοί που επιτρέπουν το κάπνισμα αλλά οι πελάτες που δεν θέλουν να καταλάβουν. Εκεί πρέπει να αναζητηθούν τα αίτια