Φέτος το Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας αποφάσισε να κάνει έναν «μοδάτο» Νοέμβριο στη Θεσσαλονίκη. Στις 15 Νοεμβρίου εγκαινιάζει στο κτίριο της Βασιλίσσης Όλγας την έκθεση μόδας «Sur mesure», που διοργανώνεται από το Σύλλογο Αποφοίτων και Φίλων Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης «Nouvelle Amicale». Στις 16 Νοεμβρίου, στο βιβλιοπωλείο ΜΙΕΤ στην Τσιμισκή 11, θα εγκαινιαστεί η έκθεση για τον Σέρο Αμπραχαμιάν, τον θεσσαλονικιό «μοντελίστ», που πρόλαβε να εντυπωσιάσει το Παρίσι και τη Νέα Υόρκη πριν να εγκαταλείψει τα εγκόσμια στα 33 του, μόλις, χρόνια.

Η έκθεση θα εγκαινιαστεί την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2018 στις 19.30 

και θα διαρκέσει έως τις 30 Δεκεμβρίου Η είσοδος είναι ελεύθερη στο κοινό (Τηλ. 2310-288036).

Ο Βακάχ Αμπραχαμιάν ήταν ποδοσφαιριστής στον Άρη. Άνθρωποι που τον έζησαν, τον περιγράφουν ως πολύ αρρενωπό. Μέλος της ομάδας που έφερε το πρωτάθλημα Ελλάδας στη Θεσσαλονίκη το 1946, υπήρξε πολύ δημοφιλής. Ο γιος του, Σέρο, βγήκε τελείως διαφορετικός. Έκανε παρέα με τις γυναίκες της οικογένειας, έντυνε και χτένιζε κούκλες, βαφόταν από μικρός. Μεγαλώνοντας, άρχισε να εμφανίζεται με γούνες, βραχιόλια, να βάφει κόκκινα τα νύχια του. Σκεφτείτε, τώρα, μια Θεσσαλονίκη της δεκαετίας του ’60 και του ’70, με έναν νεαρό να εμφανίζεται με τόσο εκκεντρικά look. Να λανσάρει το άφρο μαλλί, φουσκώνοντας τα φυσικά σγουρά μαλλιά του, να φοράει δαχτυλίδια με μπριγιάν και σκουλαρίκια της γιαγιάς του. Να μακιγιάρεται και να φοράει περούκες. Κι όμως, ήταν τέτοια η προσωπικότητά του, που κατόρθωνε να βγαίνει αλώβητος από τα σχόλια των γύρω του. Η ευφυΐα και το πνεύμα του εξουδετέρωναν κακόβουλα σχόλια, έφερναν σε αμηχανία όσους τα έκαναν, δεν άφηναν περιθώρια για το άγριο bullying της εποχής προς τους άντρες που εμφάνιζαν έντονη θηλυκότητα. Όλοι οι φίλοι και γνωστοί του, οι άνθρωποι με τους οποίους διασκέδαζε ή συζητούσε, έχουν να λένε για την ακτινοβολία του, πιο δυνατή από τα βλέμματα απαξίωσης.

Όπως ήταν φυσικό, ο Σέρο Αμπραχαμιάν σπούδασε μοντελίστ, όπως αποκαλούνταν τότε οι σχεδιαστές μόδας. Άλλωστε, στο σχολείο ζωγράφιζε συνεχώς γυναικείες φιγούρες, συνήθως με έντονες καμπύλες και πλούσιο στήθος. Λέγεται ότι για τους συμμαθητές του αυτές λειτουργούσαν κάπως σαν πορνό εικόνες. Τις έντυνε με φορέματα, φούστες και πανωφόρια. Σπούδασε στην Αθήνα, στη Σχολή Βελουδάκη. Το 1970, μόλις 20 ετών, ανακηρύχθηκε καλύτερος έλληνας σχεδιαστής μόδας στο διαγωνισμό που διοργάνωσε το περιοδικό ΓΥΝΑΙΚΑ. Πρόεδρος της κριτικής επιτροπής ήταν ο Γιάννης Μόραλης. Στη συνέχεια εκπροσώπησε την Ελλάδα στο φεστιβάλ μόδας Eurofashion 1970 στο Άμστερνταμ, όπου και διακρίθηκε κατακτώντας την τρίτη θέση. Ο γάλλος μετρ Ζακ Εστερέλ τον παρότρυνε τότε να σπουδάσει στο Παρίσι. Στον δεύτερο κιόλας μήνα των σπουδών του στη γαλλική πρωτεύουσα, βραβεύτηκε ως τρίτος καλύτερος νέος στιλίστας στο διαγωνισμό που διοργάνωσε το 1972 στο Παρίσι η Ένωση Γαλλικών Μπουτίκ και το Σαλόνι του Πρετ α πορτέ σε συνεργασία με το Elle, το Paris Match, το Woman’s Wear Daily και άλλα περιοδικά. Από τότε, η επαγγελματική άνοδος του Σέρο υπήρξε εντυπωσιακή: Έγινε μέλος των Ηνωμένων Γάλλων Στιλίστ και το 1974 πήγε στην Αμερική, όπου εργάστηκε για έναν χρόνο ως σχεδιαστής. Επιστρέφοντας στο Παρίσι ειδικεύτηκε στο δερμάτινο, το πλεχτό και το γούνινο ένδυμα, και δούλεψε για διάφορους οίκους, αναλαμβάνοντας τη διεύθυνση τμημάτων που πουλούσαν ρούχα στην Αμερική και τη Γερμανία. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1978 και άρχισε να συνεργάζεται με εξαγωγικές μονάδες ως ανεξάρτητος στιλίστας / μοντελίστ, καθορίζοντας τις τάσεις της ελληνικής μόδας.

Άνοιξε το ατελιέ του στη λεωφόρο Νίκης 33. Η εκκεντρική φιγούρα του έγινε συνώνυμη του κέντρου της Θεσσαλονίκης, των παραδοσιακών στεκιών της αλλά και των προχωρημένων μαγαζιών της. Το καφέ Φλόκας, το Πάιπερ Κλαμπ του Καψής, το Τίφανις, το Καλκάνας, το Berlin και το Banal, τα underground μπαρ που άνοιξαν στα τέλη του ’70 στη Θεσσαλονίκη ήταν στις καθημερινές του συνήθειες. Ο Γιάννης Τσαρούχης ταξίδευε συχνά στη Θεσσαλονίκη, για να διασκεδάσει με τον Σέρο στο Banal, ενώ στον κύκλο των φίλων του ήταν η Μελίνα Μερκούρη, ο Αλέξανδρος Ιόλας και ο Μάνος Χατζιδάκις.

Αρρώστησε το 1982. Φιλάρεσκος, δεν επέτρεψε σε πολλούς να τον δουν ασθενή. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο «Μεμόριαλ» της Νέας Υόρκης, όπου πέθανε στις 20 Ιουλίου 1983.

Έλεγε για τη μόδα:

«...δεν με βρίσκει σύμφωνο μια αντίληψη που τείνει να γίνει καθεστώς: αυτή που αναφέρεται στην περίφημη «ελληνική μόδα». Φοβάμαι ότι η έως τώρα χρήση της «ελληνικότητας» ως ιδιόμορφου χαρακτηρισμού υποβιβάζει την οποιαδήποτε δημιουργία σε φολκλόρ. Ο μόνος τρόπος για να αποφύγουμε την παγίδα του φολκλόρ είναι να αξιοποιήσουμε δημιουργικά την έμπνευσή μας, σε βαθμό που να κάνουμε πράγματα ελληνικά έτσι όπως είναι γαλλικό ό,τι κάνουν οι γάλλοι σχεδιαστές, αμερικάνικα όσα κάνουν οι αμερικανοί συνάδελφοί τους κ.ο.κ. Με άλλα λόγια, πράγματα που -χωρίς να παραγνωρίζουν την αξιοποίηση του ιδιαίτερου ‘χρώματος’- να μένουν στο τέλος διεθνή, άρα προορισμένα για παντού...».

Στη «Γυναίκα» του ‘70

Η έκθεση στηρίχθηκε στη συλλογή σχεδίων του που απόκειται στο ΕΛΙΑ/ΜΙΕΤ Θεσσαλονίκης (δωρεά Ελένης Λαζαρίδου) και στο πλούσιο αρχείο του αδελφού του Αρθούρου Αμπραχαμιάν. Περιλαμβάνει πρωτότυπα σχέδια από όλη την πορεία του έλληνα μοντελίστ, φωτογραφικό υλικό και τεκμήρια από τη ζωή του καθώς και δύο σχέδιά του προς τη Μαργαρίτα Καλαφάτη. Η έκθεση διανθίζεται με αναφορές στον Τύπο, αλλά και με πρωτότυπα περιοδικά της εποχής. Εκτίθεται επίσης η αυθεντική δημιουργία (μια γυναικεία φούστα), με την οποία ο Αμπραχαμιάν πρώτευσε, σε ηλικία 21 ετών, στο διαγωνισμό μοντελίστ που διοργάνωσε το περιοδικό «Γυναίκα» το 1970.