Η Ουκρανία ανέλαβε σήμερα την ευθύνη για τη δολοφονία με παγιδευμένο με εκρηκτικά όχημα του Μιχαήλ Φιλιπονένκο, βουλευτή και πρώην υψηλόβαθμου στρατιωτικού αξιωματούχου της ουκρανικής περιοχής του Λουχάνσκ (ανατολικά) που τελεί υπό ρωσική κατοχή.

«Η ειδική επιχείρηση για την εξολόθρευση του εκτελεστή Φιλιπονένκο έγινε από κοινού με εκπροσώπους του κινήματος αντίστασης» των Ουκρανών στην περιοχή αυτή, δήλωσαν οι στρατιωτικές υπηρεσίες Πληροφοριών (GUR) από το ουκρανικό υπουργείο Άμυνας.

Ο Φιλιπονένκο «εμπλεκόταν στην οργάνωση θαλάμων βασανιστηρίων» για «αιχμαλώτους πολέμου και αμάχους» Ουκρανούς στο κατεχόμενο τμήμα της περιφέρειας του Λουχάνσκ και «ο ίδιος προσωπικά» συμμετείχε στα βασανιστήρια, σύμφωνα με την ανακοίνωση των GUR στο Telegram.

Νωρίτερα σήμερα, μέσα ενημέρωσης και Ρώσοι αξιωματούχοι είχαν μεταδώσει τον θάνατο του Μιχαήλ Φιλιπονένκο σε έκρηξη που σημειώθηκε στο όχημά του στο Λουχάνσκ.

Η ρωσική επιτροπή ερευνών έδωσε στη δημοσιότητα εικόνες που δείχνουν όχημα τύπου 4X4 με σπασμένα παράθυρα και την μπροστινή, αριστερή πόρτα κατεστραμμένη. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, άνοιξε έρευνα για «τρομοκρατική ενέργεια».

Ο ηγέτης της διοίκησης κατοχής της περιφέρειας του Λουχάνσκ, ο Λεονίντ Πάσετσνικ, έκανε λόγο στο Telegram για έναν «πραγματικά άνδρα», που σύμφωνα με τον ίδιο είχε ακόμα «πολλά σχέδια» για να «αναπτύξει» στην κατεχόμενη περιοχή.

Άλλος τοπικός βουλευτής σε αυτή την κατεχόμενη περιοχή, ο Γιούρι Γιούροφ, ανέφερε στο Telegram ότι ο Μιχαήλ Φιλιπονέκο είχε ήδη αποτελέσει στόχο βομβιστικής επίθεσης στο Λουχάνσκ κατά του αυτοκινήτου του, στις 21 Φεβρουαρίου του 2022. Από εκείνη την έκρηξη βγήκε «σαν από θαύμα» ζωντανός, σύμφωνα με την ίδια πηγή, και μόνο ο οδηγός του είχε τότε τραυματιστεί.

Ο Μιχαήλ Φιλιπονένκο ήταν ένας από ιδρυτές του αυτονομιστικού στρατού του Λουχάνσκ, το 2014, στην αρχή του πολέμου μεταξύ του Κιέβου και των φιλορωσικών και υποστηριζόμενων από τη Μόσχα στρατευμάτων.

Οι τέσσερις ουκρανικές περιοχές, των οποίων την προσάρτηση κήρυξε η Μόσχα (Ντονέτσκ, Λουχάνσκ, Χερσώνα, Ζαπορίζια) πλήττονται συχνά από επιθέσεις, κάποιες φορές θανατηφόρες, με στόχο αξιωματούχους της ρωσικής διοίκησης κατοχής.