25/02/2023 15:00
Ένας χρόνος συμπληρώθηκε από την εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία.
Στη διάρκειά του οι δημοσιογράφοι και οι φωτορεπόρτερ των New York Times έχουν κάνει ρεπορτάζ από την πρώτη γραμμή του μετώπου έως πόλεις και χωριά, αλλά και στα χνάρια των προσφύγων.
Όμως, ποιες είναι εκείνες οι στιγμές που αποτύπωσαν στο φακό και δε θα ξεχάσουν ποτέ;
Φεβρουάριος 2022 - Φάστιβ, Ουκρανία
Μόλις τη δεύτερη ημέρα μετά την εισβολή, Ουκρανοί εθελοντές με κανονικές ζωές μέχρι χθες προσέρχονται και παίρνουν ένας ένας όπλα για να υπερασπιστούν τη χώρα τους.
«Κοίταξα την έγκυο γυναίκα μου και ένιωσα απαίσια που την κουβάλησα να ζήσουμε εδώ» λέει ο Μπρένταν Χόφμαν, ο φωτορεπόρτερ των Τάιμς που διέμενε μέχρι τότε στο Κίεβο.
Απρίλιος 2022 - Μπούτσα, Ουκρανία
«Το πτώμα στο πρώτο πλάνο, μας είπαν οι κάτοικοι, ήταν ένας πολίτης, ο Oleksandr, που σκοτώθηκε από Ρώσους στρατιώτες ενώ περπατούσε στο δρόμο με τη γυναίκα του. Είπαν επίσης ότι οι Ρώσοι δεν επέτρεψαν σε κανέναν να τον μετακινήσει. Κειτόταν νεκρός στο δρόμο για περισσότερες από δύο εβδομάδες όταν φτάσαμε στην πόλη μετά την ανακατάληψή της από τους Ρώσους» λέει ο φωτορεπόρτερ Ντάνιελ Μπερέχουλακ.
Νοέμβριος 2022 - Μπαχμούτ, Ουκρανία
Ο Τάιλερ Χικς διηγείται την ιστορία του «κλικ» του. «Αυτό το τεθωρακισμένο όχημα πέρασε δίπλα μου καθώς έφευγα από ένα στρατιωτικό νοσοκομείο και τα πρόσωπα των στρατιωτών φαινόταν να αντιπροσωπεύουν αυτό που έχει διαμορφωθεί στον σκληρό πυρήνα της πόλης: μια αδυσώπητη αποφασιστικότητα για μάχη.»
Ιούλιος 2022 - Κράματορσκ, Ουκρανία
«Η ηρεμία του Βολόντιμιρ Ταράσοφ, παρά τις πληγές από τα θραύσματα του γυαλιού, και το ξεραμένο αίμα στο σώμα του, ντυμένος μόνο με τα εσώρουχα και τις παντόφλες του, παραμένει μαζί μου σήμερα» διηγείται ο Μαουρίτσιο Λίμα.
Δεκέμβριος 2022 - Χερσώνα, Ουκρανία
«Το όνομά του ήταν Dmytro Dudnyk και όταν έπεσαν οι πύραυλοι, μόλις είχε φέρει στην πεθερά του μια σοκολάτα για να τη μοιραστούν μετά το μεσημεριανό γεύμα. Όταν έφτασαν οι γονείς του, η μητέρα του άρχισε να ουρλιάζει «Γιατί; Γιατί;" απαρηγόρητα. Ο πατέρας του, ο Βίκτορ, με είδε στην είσοδο της αυλής τους -με είχε καλέσει η πεθερά- και όρμησε προς το μέρος μου. Κατέβασα τα χέρια περιμένοντας χτυπήματα. Αντίθετα, μου επέτρεψε να τον παρηγορήσω» θυμάται ο Ντέιβιντ Γκουντενφέλντερ.
Μάρτιος 2022 - Παλάνκα, Μολδαβία
Απρίλιος 2022 - Λβιβ, Ουκρανία
«Η αδελφή Τερέσκεβιτς προσπάθησε να ηρεμήσει το πλήθος στα καταφύγια με ιστορίες, αλλά η στιγμή ανέδειξε την πραγματικότητα —ανεξάρτητα από το πού βρίσκονταν οι άνθρωποι στην Ουκρανία, η βία του πολέμου μπορούσε να τους φτάσει» θυμάται ο Φίνμπαρ Ο' Ράιλι.
Οκτώβριος 2022 - Ζαπορίζια, Ουκρανία
Η Νικόλ Τανγκ διηγείται: «Ήταν ένα συννεφιασμένο φθινοπωρινό πρωινό, με κρύο αέρα που γρήγορα άλλαζε την κατεύθυνση του καπνού που φυσούσε από το κτίριο.
Η ομάδα μας είχε ξεκινήσει προς την πόλη για να καλύψει ένα χτύπημα που έπληξε την προηγούμενη μέρα, αλλά καθώς οδηγούσαμε εκεί, συνέχιζαν να έρχονται ειδοποιήσεις: η Ρωσία είχε εκτοξεύσει ένα κύμα πυραύλων σε σχεδόν δώδεκα πόλεις. Αν και δεν το ξέραμε ακόμη, ήταν η έναρξη μιας φρικτής νέας φάσης του πολέμου για τους Ουκρανούς αμάχους, μιας κατά την οποία η αστική ζωή και οι υποδομές σε όλη τη χώρα θα γίνονταν τακτικοί στόχοι. Η γυναίκα προσπαθούσε τόσο σκληρά να επεξεργαστεί αυτό που είχε συμβεί, αλλά νομίζω ότι η έκφρασή της τα λέει όλα: Αυτό που προσπαθεί να καταλάβει είναι πέρα από τη λογική».
Μάρτιος 2022 - Ιρπίν, Ουκρανία
«Στον πόλεμο, όλα μπορούν να αλλάξουν σε μια στιγμή. Μητέρες έτρεχαν με τα παιδιά τους να περάσουν από τη γέφυρα του Ιρπίν προς τη σχετική ασφάλεια που θα τους πρόσφερε το Κίεβο. Από παντού έπεφταν σφαίρες. Ροζ και μπλε φουσκωτά παλτό περασμένα με ρολό σαν μπαγκάζια. Σίγουρα οι Ρώσοι δεν θα στόχευαν μια διαδρομή εκκένωσης πολιτών;» θυμάται η Λίντσεϊ Αντάριο.
Μάιος 2022 - Λβιβ, Ουκρανία
«Η νεαρή κοπέλα με τα ροζ λουλούδια είναι η Darynka, 8 ετών, στην κηδεία του πατέρα της, Yurii Huk, ο οποίος σκοτώθηκε στην ανατολική Ουκρανία κατά τη διάρκεια ενός σφοδρού βομβαρδισμού πυροβολικού.
Το Λβιβ έχει γίνει μάρτυρας εκατοντάδων κηδειών από την αρχή του πολέμου -η πόλη των στρατιωτών που δεν θα επιστρέψουν ποτέ από το μέτωπο. Η Darynka ήταν περιτριγυρισμένη από την οικογένεια - αυτή είναι μια ξαδέρφη με το χέρι στον ώμο της - αλλά ποιος θα μπορούσε να της εξηγήσει αυτόν τον πόλεμο; Μέχρι πότε θα κουβαλάει τις βαθιές ουλές της;» αναρωτιέται ο Ντιέγκο Ιμπάρα Σάντσεζ.
Μάιος 2022 - Μπαχμούτ, Ουκρανία
«Η Zinaida Riabtseva, ήταν τυφλή και αδύναμη. Μόλις κατάλαβε πως η εκκένωση ήταν το ταξίδι της προς την ασφάλεια, ήταν θετική και μάλιστα ευδιάθετη, αλλά ο τρόμος στο πρόσωπό της καθώς την κατέβασαν από το διαμέρισμά της στον πέμπτο όροφο μου έδωσε μια γεύση του πώς πρέπει να νιώθεις να είσαι ευάλωτος άνθρωπος σε ένα μέρος όπως το Μπαχμού» λέει ο Ιβόρ Πρίτσετ.
Ιούλιος 2022 - Κίεβο, Ουκρανία
«Τράβηξα αυτή την εικόνα ως μέρος ενός φωτογραφικού άλμπουμ για το πώς τα παιδιά της Ουκρανίας αντέχουν το βάρος του πολέμου. Επισκέφτηκα το κέντρο Uniclub στο Κίεβο για μερικές μέρες.
Το κέντρο προσφέρει νηπιαγωγείο, καλοκαιρινή κατασκήνωση και γυμναστήριο, ενώ οικογένειες που αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε άλλες περιοχές της Ουκρανίας μπορούν να φοιτήσουν χωρίς κόστος.
Είχα τραβήξει φωτογραφίες των παιδιών κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού ύπνου και επέστρεψα δύο ώρες αργότερα για να τα φωτογραφίσω να παίζουν. Τότε ήταν που ο 4χρονος Σβιατόσλαβ αρνήθηκε να ξυπνήσει για να πάει με τους συμμαθητές του. Μου έλιωσε την καρδιά» θυμάται η Λόρα Μπούσνακ.
Αύγουστος 2022 - Σολεντάρ, Ουκρανία
Το Σολεντάρ είναι μια πόλη εξόρυξης αλατιού στην περιοχή του Ντονμπάς, σε απόσταση αναπνοής από την πόλη Μπαχμούτ που έχει πληγεί από τις μάχες. Θα νομίζατε ότι αυτό το κομμάτι στον χάρτη θα είχε μικρή στρατηγική σημασία, αλλά η τεράστια ποσότητα πυρομαχικών που δαπανήθηκε εκεί υποδηλώνει το αντίθετο.
Όταν μπήκα με εθελοντές ως μέλος μιας ομάδας ρεπορτάζ των Times, είδαμε μια πόλη να ισοπεδώνεται από δύο αντιμαχόμενα έθνη. Πυρομαχικά διασποράς, ρουκέτες, αυτοκινούμενο πυροβολικό, ακόμη και μαχητικά αεροσκάφη από πάνω.
Αλλά αυτό που με εντυπωσίασε ήταν οι πολίτες που ήταν ακόμα εκεί. Όλοι είχαν αυτό το σαστισμένο βλέμμα. Χωρίς λόγια, τα μάτια τους έλεγαν μια ιστορία τραύματος. Κάποιοι έμειναν εκεί εγκλωβισμένοι. Άλλοι είχαν αποφασίσει να μείνουν, είτε από αγάπη για το σπίτι τους είτε λόγω πολιτικών πεποιθήσεων, συμπεριλαμβανομένου του ζευγαριού που κράτησε αυτόν τον απολογισμό.
Τους συναντήσαμε ενώ βρισκόμασταν με μια ομάδα που βοηθούσε τους πολίτες να απομακρυνθούν. Η ομάδα τους παρακάλεσε, αλλά δεν ήθελαν να φύγουν -ακόμη και όταν τα κτίρια κοντά ήταν πυρπολημένα και όταν η δική τους πολυκατοικία υπέστη ζημιές από θραύσματα. Πήγα για λίγο στο υπόγειο που χρησιμοποιούσαν ως καταφύγιο. Ήταν πολύ σκοτάδι, και μόνο όταν τα μάτια μου είχαν προσαρμοστεί, είδα τα σημάδια από κιμωλία στον τοίχο.» διηγείται ο Τζιμ Χόλμπρουκ.
Ιούνιος 2022 - Λβιβ, Ουκρανία
«Μακριά από την πρώτη γραμμή, το Λβιβ έχει παραμείνει σχετικά ειρηνικό, ένα καταφύγιο για όσους φεύγουν από τις μάχες στα ανατολικά. Οικογένειες από όλη την Ουκρανία συναντιούνται στους δρόμους της πόλης, στα πάρκα και τα καφέ της.
Αλλά όταν συνάντησα έναν άνδρα που πουλούσε μπαλόνια σε μια κεντρική πλατεία, την ώρα που ήταν σε ισχύ η απαγόρευση κυκλοφορίας, σκέφτηκα πόσο μακρινός ήταν ο πόλεμος και πόσο παρών» θυμάται ο Εμίλ Ντουκ.
24/02/2023 22:50
Ένας χρόνος συμπληρώθηκε από την εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία.
Στη διάρκειά του οι δημοσιογράφοι και οι φωτορεπόρτερ των New York Times έχουν κάνει ρεπορτάζ από την πρώτη γραμμή του μετώπου έως πόλεις και χωριά, αλλά και στα χνάρια των προσφύγων.
Όμως, ποιες είναι εκείνες οι στιγμές που αποτύπωσαν στο φακό και δε θα ξεχάσουν ποτέ;
Φεβρουάριος 2022 - Φάστιβ, Ουκρανία
Μόλις τη δεύτερη ημέρα μετά την εισβολή, Ουκρανοί εθελοντές με κανονικές ζωές μέχρι χθες προσέρχονται και παίρνουν ένας ένας όπλα για να υπερασπιστούν τη χώρα τους.
«Κοίταξα την έγκυο γυναίκα μου και ένιωσα απαίσια που την κουβάλησα να ζήσουμε εδώ» λέει ο Μπρένταν Χόφμαν, ο φωτορεπόρτερ των Τάιμς που διέμενε μέχρι τότε στο Κίεβο.
Απρίλιος 2022 - Μπούτσα, Ουκρανία
«Το πτώμα στο πρώτο πλάνο, μας είπαν οι κάτοικοι, ήταν ένας πολίτης, ο Oleksandr, που σκοτώθηκε από Ρώσους στρατιώτες ενώ περπατούσε στο δρόμο με τη γυναίκα του. Είπαν επίσης ότι οι Ρώσοι δεν επέτρεψαν σε κανέναν να τον μετακινήσει. Κειτόταν νεκρός στο δρόμο για περισσότερες από δύο εβδομάδες όταν φτάσαμε στην πόλη μετά την ανακατάληψή της από τους Ρώσους» λέει ο φωτορεπόρτερ Ντάνιελ Μπερέχουλακ.
Νοέμβριος 2022 - Μπαχμούτ, Ουκρανία
Ο Τάιλερ Χικς διηγείται την ιστορία του «κλικ» του. «Αυτό το τεθωρακισμένο όχημα πέρασε δίπλα μου καθώς έφευγα από ένα στρατιωτικό νοσοκομείο και τα πρόσωπα των στρατιωτών φαινόταν να αντιπροσωπεύουν αυτό που έχει διαμορφωθεί στον σκληρό πυρήνα της πόλης: μια αδυσώπητη αποφασιστικότητα για μάχη.»
Ιούλιος 2022 - Κράματορσκ, Ουκρανία
«Η ηρεμία του Βολόντιμιρ Ταράσοφ, παρά τις πληγές από τα θραύσματα του γυαλιού, και το ξεραμένο αίμα στο σώμα του, ντυμένος μόνο με τα εσώρουχα και τις παντόφλες του, παραμένει μαζί μου σήμερα» διηγείται ο Μαουρίτσιο Λίμα.
Δεκέμβριος 2022 - Χερσώνα, Ουκρανία
«Το όνομά του ήταν Dmytro Dudnyk και όταν έπεσαν οι πύραυλοι, μόλις είχε φέρει στην πεθερά του μια σοκολάτα για να τη μοιραστούν μετά το μεσημεριανό γεύμα. Όταν έφτασαν οι γονείς του, η μητέρα του άρχισε να ουρλιάζει «Γιατί; Γιατί;" απαρηγόρητα. Ο πατέρας του, ο Βίκτορ, με είδε στην είσοδο της αυλής τους -με είχε καλέσει η πεθερά- και όρμησε προς το μέρος μου. Κατέβασα τα χέρια περιμένοντας χτυπήματα. Αντίθετα, μου επέτρεψε να τον παρηγορήσω» θυμάται ο Ντέιβιντ Γκουντενφέλντερ.
Μάρτιος 2022 - Παλάνκα, Μολδαβία
Απρίλιος 2022 - Λβιβ, Ουκρανία
«Η αδελφή Τερέσκεβιτς προσπάθησε να ηρεμήσει το πλήθος στα καταφύγια με ιστορίες, αλλά η στιγμή ανέδειξε την πραγματικότητα —ανεξάρτητα από το πού βρίσκονταν οι άνθρωποι στην Ουκρανία, η βία του πολέμου μπορούσε να τους φτάσει» θυμάται ο Φίνμπαρ Ο' Ράιλι.
Οκτώβριος 2022 - Ζαπορίζια, Ουκρανία
Η Νικόλ Τανγκ διηγείται: «Ήταν ένα συννεφιασμένο φθινοπωρινό πρωινό, με κρύο αέρα που γρήγορα άλλαζε την κατεύθυνση του καπνού που φυσούσε από το κτίριο.
Η ομάδα μας είχε ξεκινήσει προς την πόλη για να καλύψει ένα χτύπημα που έπληξε την προηγούμενη μέρα, αλλά καθώς οδηγούσαμε εκεί, συνέχιζαν να έρχονται ειδοποιήσεις: η Ρωσία είχε εκτοξεύσει ένα κύμα πυραύλων σε σχεδόν δώδεκα πόλεις. Αν και δεν το ξέραμε ακόμη, ήταν η έναρξη μιας φρικτής νέας φάσης του πολέμου για τους Ουκρανούς αμάχους, μιας κατά την οποία η αστική ζωή και οι υποδομές σε όλη τη χώρα θα γίνονταν τακτικοί στόχοι. Η γυναίκα προσπαθούσε τόσο σκληρά να επεξεργαστεί αυτό που είχε συμβεί, αλλά νομίζω ότι η έκφρασή της τα λέει όλα: Αυτό που προσπαθεί να καταλάβει είναι πέρα από τη λογική».
Μάρτιος 2022 - Ιρπίν, Ουκρανία
«Στον πόλεμο, όλα μπορούν να αλλάξουν σε μια στιγμή. Μητέρες έτρεχαν με τα παιδιά τους να περάσουν από τη γέφυρα του Ιρπίν προς τη σχετική ασφάλεια που θα τους πρόσφερε το Κίεβο. Από παντού έπεφταν σφαίρες. Ροζ και μπλε φουσκωτά παλτό περασμένα με ρολό σαν μπαγκάζια. Σίγουρα οι Ρώσοι δεν θα στόχευαν μια διαδρομή εκκένωσης πολιτών;» θυμάται η Λίντσεϊ Αντάριο.
Μάιος 2022 - Λβιβ, Ουκρανία
«Η νεαρή κοπέλα με τα ροζ λουλούδια είναι η Darynka, 8 ετών, στην κηδεία του πατέρα της, Yurii Huk, ο οποίος σκοτώθηκε στην ανατολική Ουκρανία κατά τη διάρκεια ενός σφοδρού βομβαρδισμού πυροβολικού.
Το Λβιβ έχει γίνει μάρτυρας εκατοντάδων κηδειών από την αρχή του πολέμου -η πόλη των στρατιωτών που δεν θα επιστρέψουν ποτέ από το μέτωπο. Η Darynka ήταν περιτριγυρισμένη από την οικογένεια - αυτή είναι μια ξαδέρφη με το χέρι στον ώμο της - αλλά ποιος θα μπορούσε να της εξηγήσει αυτόν τον πόλεμο; Μέχρι πότε θα κουβαλάει τις βαθιές ουλές της;» αναρωτιέται ο Ντιέγκο Ιμπάρα Σάντσεζ.
Μάιος 2022 - Μπαχμούτ, Ουκρανία
«Η Zinaida Riabtseva, ήταν τυφλή και αδύναμη. Μόλις κατάλαβε πως η εκκένωση ήταν το ταξίδι της προς την ασφάλεια, ήταν θετική και μάλιστα ευδιάθετη, αλλά ο τρόμος στο πρόσωπό της καθώς την κατέβασαν από το διαμέρισμά της στον πέμπτο όροφο μου έδωσε μια γεύση του πώς πρέπει να νιώθεις να είσαι ευάλωτος άνθρωπος σε ένα μέρος όπως το Μπαχμού» λέει ο Ιβόρ Πρίτσετ.
Ιούλιος 2022 - Κίεβο, Ουκρανία
«Τράβηξα αυτή την εικόνα ως μέρος ενός φωτογραφικού άλμπουμ για το πώς τα παιδιά της Ουκρανίας αντέχουν το βάρος του πολέμου. Επισκέφτηκα το κέντρο Uniclub στο Κίεβο για μερικές μέρες.
Το κέντρο προσφέρει νηπιαγωγείο, καλοκαιρινή κατασκήνωση και γυμναστήριο, ενώ οικογένειες που αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε άλλες περιοχές της Ουκρανίας μπορούν να φοιτήσουν χωρίς κόστος.
Είχα τραβήξει φωτογραφίες των παιδιών κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού ύπνου και επέστρεψα δύο ώρες αργότερα για να τα φωτογραφίσω να παίζουν. Τότε ήταν που ο 4χρονος Σβιατόσλαβ αρνήθηκε να ξυπνήσει για να πάει με τους συμμαθητές του. Μου έλιωσε την καρδιά» θυμάται η Λόρα Μπούσνακ.
Αύγουστος 2022 - Σολεντάρ, Ουκρανία
Το Σολεντάρ είναι μια πόλη εξόρυξης αλατιού στην περιοχή του Ντονμπάς, σε απόσταση αναπνοής από την πόλη Μπαχμούτ που έχει πληγεί από τις μάχες. Θα νομίζατε ότι αυτό το κομμάτι στον χάρτη θα είχε μικρή στρατηγική σημασία, αλλά η τεράστια ποσότητα πυρομαχικών που δαπανήθηκε εκεί υποδηλώνει το αντίθετο.
Όταν μπήκα με εθελοντές ως μέλος μιας ομάδας ρεπορτάζ των Times, είδαμε μια πόλη να ισοπεδώνεται από δύο αντιμαχόμενα έθνη. Πυρομαχικά διασποράς, ρουκέτες, αυτοκινούμενο πυροβολικό, ακόμη και μαχητικά αεροσκάφη από πάνω.
Αλλά αυτό που με εντυπωσίασε ήταν οι πολίτες που ήταν ακόμα εκεί. Όλοι είχαν αυτό το σαστισμένο βλέμμα. Χωρίς λόγια, τα μάτια τους έλεγαν μια ιστορία τραύματος. Κάποιοι έμειναν εκεί εγκλωβισμένοι. Άλλοι είχαν αποφασίσει να μείνουν, είτε από αγάπη για το σπίτι τους είτε λόγω πολιτικών πεποιθήσεων, συμπεριλαμβανομένου του ζευγαριού που κράτησε αυτόν τον απολογισμό.
Τους συναντήσαμε ενώ βρισκόμασταν με μια ομάδα που βοηθούσε τους πολίτες να απομακρυνθούν. Η ομάδα τους παρακάλεσε, αλλά δεν ήθελαν να φύγουν -ακόμη και όταν τα κτίρια κοντά ήταν πυρπολημένα και όταν η δική τους πολυκατοικία υπέστη ζημιές από θραύσματα. Πήγα για λίγο στο υπόγειο που χρησιμοποιούσαν ως καταφύγιο. Ήταν πολύ σκοτάδι, και μόνο όταν τα μάτια μου είχαν προσαρμοστεί, είδα τα σημάδια από κιμωλία στον τοίχο.» διηγείται ο Τζιμ Χόλμπρουκ.
Ιούνιος 2022 - Λβιβ, Ουκρανία
«Μακριά από την πρώτη γραμμή, το Λβιβ έχει παραμείνει σχετικά ειρηνικό, ένα καταφύγιο για όσους φεύγουν από τις μάχες στα ανατολικά. Οικογένειες από όλη την Ουκρανία συναντιούνται στους δρόμους της πόλης, στα πάρκα και τα καφέ της.
Αλλά όταν συνάντησα έναν άνδρα που πουλούσε μπαλόνια σε μια κεντρική πλατεία, την ώρα που ήταν σε ισχύ η απαγόρευση κυκλοφορίας, σκέφτηκα πόσο μακρινός ήταν ο πόλεμος και πόσο παρών» θυμάται ο Εμίλ Ντουκ.
ΣΧΟΛΙΑ