Η Παγκόσμια Ημέρα Αγάπης γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 14 Δεκεμβρίου για να μας υπενθυμίσει ότι η αγάπη είναι η πιο ισχυρή δύναμη που μπορεί να ενώσει τους ανθρώπους. Καθιερώθηκε από το «The Love Foundation», έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό που ιδρύθηκε το 2000, με στόχο την προώθηση της άνευ όρων αγάπης, ενότητας, καλοσύνης, συμπόνιας και αλληλεγγύης ανάμεσα στους ανθρώπους.

Η ημέρα αυτή δεν περιορίζεται στην ερωτική αγάπη, αλλά περιλαμβάνει κάθε μορφή αγάπης για την οικογένεια, τους φίλους, τους συνανθρώπους μας, τα ζώα, το περιβάλλον και τον κόσμο γύρω μας.

«Αγάπη είναι…»

«Η αγάπη αποτελεί κυρίαρχο συναίσθημα στη ζωή του ανθρώπων. Ως έννοια εμπεριέχει μέσα της όλα τα θετικά συναισθήματα όπως αυτά της χαράς της ευτυχίας του σεβασμού και του ενδιαφέροντος. Οι μορφές της είναι πολλές όπως πολλοί είναι και οι τρόποι εκδήλωσης της. Συνήθως αναφερόμαστε στην ερωτική, στην μητρική στην πατρική στην αδελφική αλλά και στη φιλική αγάπη. Ως συναίσθημα που είναι, βιώνεται υποκειμενικά από κάθε άνθρωπο και υποκειμενικός είναι και ο τρόπος εκδήλωσης της ωστόσο υπάρχουν κάποιες αντικειμενικές ενδείξεις που μαρτυρούν την αγάπη μεταξύ των ανθρώπων», αναφέρει στο makthes.gr η Φωτεινή Σωτηρλή, ψυχολόγος σε δομή ατόμων με αναπηρία, απόφοιτη του τμήματος ψυχολογίας του ΑΠΘ.

«Η αγάπη δεν είναι μόνο συντροφική, φαίνεται μέσω των απλών καθημερινών πράξεων, είναι ένα τρόπος ζωής. Με το να δείχνουμε σεβασμό, να δίνουμε στους άλλους τον χώρο τους, να τους επιτρέπουμε να εκφράζονται και να ανοίγονται και αντίστοιχα να επιχειρούμε και εμείς ίδια αντίστοιχη συμπεριφορά δείχνουμε την αγάπη μας. Το να δείχνεις σεβασμό είναι η ύψιστη μορφή αγάπης», τονίζει ο Αντώνης Σαλονικίδης, σχολικός ψυχολόγος, απόφοιτος του τμήματος ψυχολογίας του ΑΠΘ.

«Αν υπάρχει μία φράση με την οποία θα μπορούσα να περιγράψω την αγάπη ως έννοια αυτή είναι η άνευ όρων αποδοχή. Αγαπώ αληθινά σημαίνει ότι αποδέχομαι όλα το σωματικά και ψυχικά χαρακτηριστικά του άλλου δίχως όρους αλλαγής. Αγαπώ δηλαδή τον άνθρωπο ως το άτομο που είναι στο παρόν και όχι τη βελτιωμένη εκδοχή που έχει δημιουργήσει το μυαλό μου για αυτό», εξηγεί η Φωτεινή Σωτηρλή και συμπληρώνει ότι «η αγάπη περιέχει και τα συναισθήματα καλοσύνης: δεν επιθυμώ δηλαδή την προσωπική ανέλιξη κάποιου μόνο τον έχω όφελος από αυτή ή όταν αποτελώ αγαπητό πρόσωπο αυτού του ανθρώπου αλλά εξακολουθώ να θέλω τη θετική έκβαση της ζωής του ακόμη και όταν έχουμε ακολουθήσει ξεχωριστά μονοπάτια. Το συναίσθημα της αγάπης δυναμώνει και βάζει γερότερες βάσεις όταν υπάρχει ο θαυμασμός και ακόμα κι αν δεν υπάρχει ο θαυμασμός, οφείλει να υπάρχει ο σεβασμός».

«Δεν είναι αγάπη…»

Η αγάπη συχνά παρερμηνεύεται ή συγχέεται με άλλες έννοιες και συμπεριφορές. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τι δεν είναι αγάπη, ώστε να μπορέσουμε να την αναγνωρίσουμε και να την καλλιεργήσουμε στη ζωή μας.

«Αγάπη δεν είναι το να επικαλείσαι την αγάπη για να ξεπεράσεις τα όρια της σχέσης σου με τον άλλον. Αγάπη δεν είναι να αναγκάζεις κάποιον να κάνει πράγματα ως προϋπόθεση να σου αποδείξει την αγάπη ή την πίστη του. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν μάθει να ονομάζουν την εμμονή αγάπη», αναφέρει ο ψυχολόγος Αντώνης Σαλονικίδης.

«Δυστυχώς συχνά θεωρούμε φυσιολογικό επακόλουθο της αγάπης την εξάρτηση και την παραίτηση του εαυτού μας. Αγαπώ δεν σημαίνει ότι η ύπαρξη μας εξαρτάται αποκλειστικά από μία άλλη οντότητα. Σίγουρα στα πλαίσια μιας σχέσης που υπάρχει αγάπη γίνονται προσωπικές θυσίες παίρνοντας αποφάσεις με γνώμονα αυτό το συναίσθημα. Όμως και όταν αυτό συμβαίνει όλα αυτά πρέπει να γίνονται με δική μας πρωτοβουλία και όχι από την πιεστική επήρεια ενός άλλου ανθρώπου που κάνει κατάχρηση της λέξης: αγάπη. Στο όνομα της αγάπης οι θυσίες που γίνονται πρέπει να είναι προϊόν δικής μας σκέψης θέλησης πρωτοβουλίας και όχι προϊόν ενός ασφυκτικού κλοιού, εντάσεων, πιέσεων ή απειλών», τονίζει η ψυχολόγος Φωτεινή Σωτηρλή.

Γιατί δεν δείχνουμε την αγάπη μας

«Έχουμε μάθει να μην θέλουμε να δείξουμε αδυναμίες και το να λες τα συναισθήματα σου πολλές φορές θεωρείται αδυναμία στον κοινό νου. Τα μικρά παιδιά δεν έχουν εκπαιδευτεί στο να εκφράζονται, με αποτέλεσμα αυτό να εξελίσσεται όσο μεγαλώνουμε. Προσπαθούμε να μην δείχνουμε αυτά τα τρυφερά συναισθήματα γιατί θέλουμε να δείχνουμε δυνατοί στους υπόλοιπους», εξηγεί ο Αντώνης Σαλονικίδης.

«Θεωρώ ότι οι άνθρωποι φοβούνται ειδικά στις μέρες μας να αγαπήσουν καθώς θεωρούνε ότι η έκφραση των συναισθημάτων τους φανερώνει μία αδυναμία -προφανώς αυτό αποτελεί προκατάληψη και όχι μια αλήθεια. Ως κοινωνία επίσης έχουμε την τάση να χρησιμοποιούμε περισσότερο του εγώ παρά το εμείς. Όμως για να υπάρξει αγάπη αποτελεί πάντα βασική συνθήκη η παραχώρηση ενός κομματιού του εαυτού μας στα άτομα που αγαπούμε - με υγιή τρόπο και δίχως εξάρτηση όπως αναφέρθηκε και παραπάνω», σημειώνει η Φωτεινή Σωτηρλή.

«Η αυτοαγάπη…»

Συχνά εγκλωβιζόμαστε σε έναν αέναο αγώνα για τελειότητα, πιστεύοντας ότι μόνο έτσι θα αξίζουμε την αγάπη και την αποδοχή. Πώς, όμως, μπορούμε να αγαπήσουμε πραγματικά τον εαυτό μας;

«Αγάπη για τον εαυτό μας είναι να συγχωρούμε τα λάθη μας, να αποδεχόμαστε ότι δεν μπορούμε να είμαστε τέλειοι. Πολλά από όσα κατακρίνουμε στον εαυτό μας δεν είναι απαραίτητα δικές μας επιθυμίες. Μπορεί να είναι επιθυμίες άλλων τις οποίες εσωτερικεύουμε και κάνουμε δικές μας. Η τελειομανία δεν είναι κάτι με το οποίο γεννιέσαι. Κάποιος σου μαθαίνει ότι είσαι τέλειος για να κερδίσεις την αποδοχή», λέει ο Αντώνης Σαλονικίδης.

Τελικά, αγάπη είναι…αυτό που πάντα κερδίζει. Είναι η πιο ισχυρή δύναμη που έχουμε στη διάθεσή μας, για να γεφυρώσουμε αποστάσεις, να θεραπεύσουμε πληγές και να φέρουμε φως στις ζωές μας και στις ζωές των άλλων. Ας θυμόμαστε ότι η αγάπη ξεκινά από μέσα μας, αλλά έχει τη δύναμη να αλλάξει τον κόσμο γύρω μας. Γι’ αυτό, ας την εκφράζουμε καθημερινά, με λόγια, πράξεις και καρδιά ανοιχτή.