Οι αρχαιολόγοι έκαναν μια αξιοσημείωτη ανακάλυψη σε ένα πολωνικό νεκροταφείο, φέρνοντας στο φως τα λείψανα ενός παιδιού «βαμπίρ» του 17ου αιώνα. Η ταφή του παιδιού αποτελεί μια ανατριχιαστική υπενθύμιση των προληπτικών πρακτικών εκείνης της εποχής, καθώς τα λείψανα βρέθηκαν μπρούμυτα και στερεωμένα στη γη με ένα λουκέτο. Αυτή η ασυνήθιστη ταφή πιστεύεται ότι ήταν μια προσπάθεια να διασκεδαστούν οι φόβοι των χωρικών για πιθανή επιστροφή του παιδιού από τους νεκρούς.

Επικεφαλής της ανασκαφής, ο καθηγητής Dariusz Poliński από το Πανεπιστήμιο Nicolaus Copernicus ανέλυσε λεπτομερώς την εγγύτητα των δύο τάφων, που βρίσκονται σε απόσταση μόλις δύο μέτρων μεταξύ τους εντός του νεκροταφείου. Η ανάλυση της ομάδας υποδηλώνει ότι το νεκροταφείο αυτό χρησίμευε ως πρόχειρος χώρος ταφής για τους κοινωνικούς «απόκληρους» που δεν είχαν δικαίωμα χριστιανικής ταφής για διάφορους λόγους.

Το νεκροταφείο έχει αποκαλύψει μέχρι στιγμής περίπου 100 τάφους, αποκαλύπτοντας μια σειρά από αντισυμβατικές πρακτικές ταφής που αποσκοπούσαν στην αποτροπή πιθανών εκδικητών. Οι τεχνικές αυτές περιλαμβάνουν την τοποθέτηση τριγωνικών λουκέτων στα πόδια των νεκρών για να τους δέσουν στο έδαφος, καθώς και στοιχεία για μεταθανάτιες διαταραχές ή παρεμβάσεις.

Ο καθηγητής Poliński υπογράμμισε τα ποικίλα κίνητρα για τέτοιες αντισυμβατικές ταφές. Οι βίαιοι και αιφνίδιοι θάνατοι θεωρούνταν επίσης λόγοι ανησυχίας κατά την εποχή εκείνη, τροφοδοτώντας τις δεισιδαιμονίες γύρω από τέτοιου είδους ταφές.

Επιπλέον, οι χωρικοί του δέκατου έβδομου αιώνα έτρεφαν ανησυχίες για την ταφή αβάπτιστων παιδιών, καθώς και ατόμων που είχαν πεθάνει από πνιγμό. Αυτά τα αρχαιολογικά ευρήματα παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες για τους φόβους, τις πεποιθήσεις και τα κοινωνικά πρότυπα μιας περασμένης εποχής, ρίχνοντας φως στις πολύπλοκες στάσεις γύρω από το θάνατο και το υπερφυσικό.