Την έκφραση «δεν υπάρχει δεν μπορώ αλλά δεν θέλω» κάνει πράξη ο Πέτρος Πέτρου, διαψεύδοντας όσους θέλουν να υποστηρίζουν ότι η θέληση δεν είναι η μοναδική κινητήριος δύναμη για να κάνουν τα πράγματα που επιθυμούν πραγματικά στη ζωή τους.

Φαρμακοποιός που διατηρεί κατάστημα στην Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης ο ίδιος έχει εκ γενετής αριστερή παραπληγία που του δημιουργεί κινητικό πρόβλημα και στο χέρι. Αυτό όμως δεν τον εμποδίζει να παίζει πιάνο και να γράφει μουσική.

Μάλιστα, άρχισε μαθήματα στην ηλικία των 21 ετών, που θεωρείται αρκετά προχωρημένη, αφού οι περισσότεροι που ασχολούνται με τη μουσική ξεκινούν από τα μαθητικά χρόνια.

Η αφορμή ήρθε το 2008 όταν άκουσε έναν φίλο του στο σπίτι του να παίζει πιάνο και θέλησε να μάθει κι αυτός. Όμως, αν και αρχικά επιχείρησε να φοιτήσει σε ωδεία, βρήκε τις πόρτες κλειστές. «Με απέρριψαν τόσο από το Δημοτικό Ωδείο Καλαμαριάς, όσο και από το Κρατικό Ωδείο Βορείου Ελλάδος. Έχοντας το συγκεκριμένο πρόβλημα υγείας βίωσα τον ρατσισμό από παιδί, αλλά το ότι δεν με δέχτηκαν σε αυτά τα δύο ωδεία με πείραξε περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Δεν περίμενα ότι θα έκλειναν τις πόρτες σε άτομα με ειδικές ανάγκες. Υπάρχουν και άλλα παιδιά με πολύ χειρότερα κινητικά προβλήματα από εμένα που τα απορρίπτουν και αυτά. Τα βλέπουμε όμως πολύ συχνά να γίνονται εξαιρετικοί συγγραφείς, ζωγράφοι κ.α. Με εξοργίζει η κοινωνία όταν τα απορρίπτει», τονίζει στο makthes.gr ο συνθέτης.

Τελικά το μόνο που τον δέχτηκε ήταν το συνοικιακό ωδείο της Καλαμαριάς «Μελωδία» και ο καθηγητής του Γιάννης Τσαλίκης κι έτσι ξεκίνησε να μπαίνει στον κόσμο της μουσικής μαθαίνοντας πιάνο, αρμονία κ.α.

Σήμερα έχει στο ενεργητικό του πάνω από δέκα έργα, κινηματογραφικά, ορχηστρικά, οπερατικά, meditation μουσικής κ.α. και συνεργάζεται με την εταιρεία Real Music Greece.

Αποκορύφωμα είναι το τελευταίο του έργο με τίτλο «Les Eaux Fleurissent», που είναι μια άρια όπερας, της οποίας έγραψε τη μουσική, ενώ οι στίχοι είναι της μέτζο σοπράνο Christie Bocheva από τη Βουλγαρία, που ερμηνεύει το έργο και ζει στη Θεσσαλονίκη από τεσσάρων ετών.

Το κομμάτι μιλάει για νερά και καταρράκτες και είναι πολύ μελωδικό. «Προσπάθησα να περάσω τη γαλήνη μέσω των μελωδιών μου. Με τη μουσική που γράφω, κυρίως των συμφωνικών και κινηματογραφικών έργων, προσπαθώ να αγγίξω την ψυχή των ανθρώπων. Δηλαδή να απαλύνω τις πληγές που έχουμε όλοι μας, είτε να φέρω στο νου των ανθρώπων μνήμες από το παρελθόν. Προσπαθώ να ακουμπώ την ψυχή του κόσμου με τη μουσική μου γι’ αυτό επιλέγω αυτό το είδος», επισημαίνει ο συνθέτης.

Εφόσον η ψυχή μας είναι καθαρή…

Όσο για το πώς κατορθώνει να παίζει πιάνο έχοντας αυτό το σωματικό πρόβλημα, ο ίδιος απαντά αφοπλιστικά. «Είναι η δύναμη της θέλησης και της ψυχής. Εφόσον η ψυχή μας είναι καθαρή και μπορούμε να αντλήσουμε τη δύναμη που έχει, μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα. Δεν υπάρχει κάτι που δεν μπορεί να γίνει. Απλώς, δεν θέλουμε να γίνει. Αν επιτρέψουμε στην ψυχή να βγάλει τη δύναμη που έχουμε όλοι μας τότε όλα γίνονται».

Ως προς το δε τεχνικό κομμάτι διευκρινίζει ότι ο ίδιος γράφει τη μουσική αρχικά στο πιάνο και μετά η ενορχήστρωση γίνεται σε υπολογιστή και η μίξη και το μάστερινγκ σε στούντιο. «Ουσιαστικά εδώ μιλάνε τα χέρια της ψυχής που αυτά είναι αιώνια, αυτά δίνουν τη δύναμη και στα άλλα χέρια τα σωματικά», τονίζει χαρακτηριστικά.

Τώρα όλη αυτή η δύναμη θα δοκιμαστεί και ενώπιον του κοινού σε ζωντανές εμφανίσεις, αφού ο Πέτρος Πέτρου έχει προγραμματίσει να παρουσιάσει στις 29 Οκτωβρίου στο καφέ Ζώγια οκτώ συμφωνικά έργα που πλαισιώνονται από δύο ανθολόγια, ενώ στις 5 Νοεμβρίου θα ακολουθήσει στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης παρουσίαση τριών κινηματογραφικών έργων του αλλά και της άριας «Les Eaux Fleurissent» που κυκλοφόρησε πριν πέντε μέρες.

Με όλο αυτό το ιστορικό του κατανοούμε πως ο συνθέτης αποτελεί ένα παράδειγμα προς μίμηση για όλους όσοι επικαλούνται προβλήματα της καθημερινότητας προκειμένου να δικαιολογήσουν ανασφάλειες και μίζερες συμπεριφορές, δίνοντας με τη θέλησή του μαθήματα ζωής!.

Δείτε εδώ το βίντεο κλιπ του κομματιού