Ο Παναγιώτης Γκιβίσης μιλάει στη «ΜτΚ» για την πορεία του, την εξειδίκευσή του στη χειρουργική του Άνω Άκρου, αλλά και τη νέα πραγματικότητα που έχει δημιουργήσει η πανδημία, δοκιμάζοντας τις αντοχές του συστήματος υγείας.

Περισσότερα από 36 χρόνια νοσοκομειακής εμπειρίας, σχεδόν στο σύνολό τους ως ειδικός στην Ορθοπεδική Χειρουργική, με παράλληλη διδακτική εμπειρία 26 χρόνων. Ποιο είναι το αποτύπωμα αυτής της διαδρομής;

Θα έλεγα ότι το αποτύπωμα είναι διπλό, ως χειρουργός και ως καθηγητής, όπως δηλαδή ακριβώς θέσατε την ερώτησή σας. Ξεκίνησα τη διαδρομή μου ως ειδικευόμενος γιατρός που υπηρέτησε επί 17 χρόνια το ΕΣΥ, με άπειρες ώρες εφημερίας, υπηρετώντας δηλαδή στην πρώτη γραμμή. Πέρασα από όλα τα στάδια και σε ηλικία 33 ετών έγινα ο νεότερος επιμελητής Β’ Ορθοπεδικής, για να φτάσω σήμερα, να έχω την τιμή να είμαι διευθυντής της Α’ Ορθοπεδικής κλινικής του ΑΠΘ στο Νοσοκομείο «Γεώργιος Παπανικολάου». Το 2003 ξεκίνησε και η ακαδημαϊκή μου διαδρομή. Και στα δυο αυτά πεδία της δραστηριότητάς μου αφοσιώθηκα εξίσου. Στην χειρουργική μου δραστηριότητα, το αποτύπωμα μου είναι τα 16 χιλιάδες χειρουργεία, τα περισσότερα σε εφημερίες, όπου προσπαθήσαμε με τους συναδέλφους μου και το νοσηλευτικό προσωπικό, να προσφέρουμε εξειδικευμένα χειρουργεία σε ασθενείς που τα χρειάζονταν. Παράλληλα στην ακαδημαϊκή μου πορεία, όλα αυτά τα χρόνια είχα την τύχη να συναντήσω πολύ καλούς φοιτητές στους οποίους θέλησα να δείξω τα βήματα που πρέπει να κάνουν για να μπορέσουν να έχουν μια καλή πορεία ως γιατροί οποιασδήποτε ειδικότητας. Προσπαθώ να δημιουργήσω έναν τρόπο σκέψης που μοιάζει με έναν αλγόριθμο και όταν προκύπτει το πρόβλημα στον ασθενή ανάλογα με τα διαθέσιμα στοιχεία να μπορούν οι φοιτητές κωδικοποιημένα να προχωρούν με επιτυχία στη διάγνωση. Και παράλληλα υπάρχει και η έρευνα. Όλα αυτά τα χρόνια, έχω δημιουργήσει και δημοσιεύσει πέντε δικές μου χειρουργικές τεχνικές. Η τελευταία δημοσιεύτηκε το 2020, και πρόκειται για μια τελείως δική μου τεχνική σε ένα πεδίο που λέγεται «τενοντομεταθέσεις» το οποίο και ξεχωρίζω, ως τομέα ενασχόλησης.

«Η εξειδίκευση μου είναι η χειρουργική του Άνω Άκρου. 

Μου αρέσει πολύ γιατί θεωρώ το χέρι προέκταση του εγκεφάλου. 

Το έχω κατακτήσει με πάρα πολύ κόπο, επιμονή και πολλή θέληση»

Στην επαγγελματική σελίδα σας στο διαδίκτυο έχετε ένα απόσπασμα του Καζαντζάκη από την Αναφορά στον Γκρέκο. «Πότισε με το αίμα σου, με τον ιδρώτα σου και τα δάκρυα, και θα πάρει κορμί. Θα πάρει σάρκα και οστά. Θα γίνει πραγματικότητα». Θα λέγατε πως αποτυπώνει τους κόπους που απαιτήθηκαν στην εξέλιξη της επιστημονικής σας ταυτότητας και της αναγνώρισής σας από την επιστημονική κοινότητα;

Η φράση που παραθέτω με εκφράζει απόλυτα, αυτή είναι η πορεία μου. Πάρα πολύς κόπος και φυσικά υπάρχει πάντα και το προσωπικό κόστος. Πολλά ξενύχτια, απίστευτες ώρες δουλειάς και μια εξαρχής αγάπη για τον ασθενή. Από τα χρόνια που εργαζόμουν στην Αγγλία μου ήταν αδύνατον να μπω στο χειρουργείο αν δεν γνώριζα τουλάχιστον το 95% των βημάτων που απαιτούνται. Είναι ένας προσωπικός κώδικας τιμής. Στην αρχή υπήρχε μια συστολή, μέχρι να βρω τον δρόμο μου και το ταλέντο μου, που δίχως να ακουστώ υπερφίαλος, υπάρχει στα χέρια μου. Η εξειδίκευση μου είναι η χειρουργική του Άνω Άκρου. Μου αρέσει πολύ γιατί θεωρώ το χέρι προέκταση του εγκεφάλου. Το έχω κατακτήσει με πάρα πολύ κόπο, επιμονή και πολλή θέληση. Όταν αντιμετωπίζω κακώσεις ή παθήσεις του άνω άκρου, όσο δύσκολο και αν είναι το χειρουργείο, το ποσοστό άγχους που έχω είναι σχεδόν μηδενικό και αυτό πηγάζει από την αγάπη και την πολύ καλή γνώση που έχω για τη συγκεκριμένη περιοχή.

(Φ) Ο καθηγητής κ. Γκιβίσης με φοιτητές των ΗΠΑ που ήρθαν στο νοσοκομείο "Γ. Παπαπανικολάου" στο πλαίσιο προγράμματος γνωριμίας τους με την ειδικότητα της Ορθοπεδικής

Ολοκληρώνοντας δυο χρόνια ως επικεφαλής της διεύθυνσης της Α’ Ορθοπεδικής Κλινικής του ΑΠΘ στο Νοσοκομείο «Γ. Παπανικολάου» λειτουργήσατε τα εξειδικευμένα ιατρεία αντιμετώπισης ορθοπεδικών ασθενών ανάλογα με την πάθηση, ενώ σχεδιάζετε την ίδρυση δυο εξειδικευμένων Κέντρων. Μιλήστε μας για αυτές τις πρωτοβουλίες.

Οι ομάδες εξειδικευμένης αντιμετώπισης παθήσεων ξεκίνησαν από την πιο προηγούμενη διοίκηση. Αυτό που εγώ έκανα είναι ότι πολλαπλασίασα αυτές τις προσπάθειες. Συγχρόνως προσπαθούμε να δημιουργήσουμε Κέντρα Αντιμετώπισης Καταγμάτων Κοτύλης- Πυέλου και Αντιμετώπισης Αθλητικών Κακώσεων. Κυρίως όμως, όραμά μας και στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε ένα Τραυματολογικό Κέντρο, όπως αντίστοιχα υπάρχει σε χώρες του εξωτερικού. Προσωπικά το συνάντησα στη Σουηδία, όπου και το θαύμασα. Στο Κέντρο αυτό θα μπορούμε να αντιμετωπίσουμε οποιαδήποτε στιγμή δύσκολες περιπτώσεις. Για την υλοποίησή του απαιτείται προσωπικό διαθέσιμο ανά πάσα στιγμή, γεγονός πολύ δύσκολο. Έχουμε όμως το μεγάλο πλεονέκτημα στην κλινική μας να ασχολούμαστε με αυτές τις δύσκολες περιπτώσεις, όπως είναι η επανασυγκόλληση δακτύλων, μελών και σκελών, έπειτα από ακρωτηριασμό. Επίσης, το «Γ. Παπανικολάου» διαθέτει ελικοδρόμιο, που σημαίνει ότι μπορεί ο ασθενής σε αυτές τις περιπτώσεις αλλά και με σοβαρά κατάγματα, που κινδυνεύει η ζωή του, να έρθει κατευθείαν σε εμάς. Θα θέλαμε να φτάσουμε σε αυτό το επίπεδο και η συγκυρία της απόφασης του ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος» να χρηματοδοτήσει μια τέτοια προσπάθεια δημιουργίας Τραυματολογικού Κέντρου, καθώς και η πρόσφατη επίσκεψη τριμελούς επιτροπής του υπουργείου Υγείας στο Νοσοκομείο «Γ. Παπανικολάου», μας καθιστά ένα από τα νοσοκομεία που μπορούν μαζί και με τις άλλες ειδικότητες που απαιτούνται να υλοποιήσουν αυτό το εξειδικευμένο κέντρο στη χώρα μας.

«Λίστες ασθενών με «ψυχρές περιπτώσεις», 

δηλαδή, αρθρίτιδες, λιπώματα, που δεν χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης 

έχουν μετατεθεί πάρα πολύ πίσω 

και σε κάποιες περιπτώσεις η αναμονή φτάνει τον 1,5χρόνο»

Η εμφάνιση της πανδημίας έχει αλλάξει τα δεδομένα στην Κλινική που διευθύνετε αλλά και στο Πανεπιστήμιο. Τι αντίκτυπο έχει στα καθημερινά ιατρεία και πόσο δυσκολεύει το έργο σας;

Η νέα κατάσταση που έχουν δημιουργηθεί δυσκολεύει πάρα πολύ τις συνθήκες για το σύνολο του νοσοκομείου, καθώς και για τους ασθενείς και τους συνοδούς τους. Το νοσοκομείο μας, όπως συνέβη και στα άλλα νοσοκομεία, προχώρησε στη μείωση των αιθουσών χειρουργείου λόγω COVID-19. Από 50% που ήταν αρχικά οι αίθουσες, μειώθηκαν στο 1/3 και αυτό πριν από το δεύτερο κύμα της πανδημίας και το lockdown στη Θεσσαλονίκη. Αυτό σημαίνει ότι επαρκούν οριακά για να αντιμετωπιστούν τα κατάγματα. Λίστες ασθενών με «ψυχρές περιπτώσεις», δηλαδή, αρθρίτιδες, λιπώματα, που δεν χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης έχουν μετατεθεί πάρα πολύ πίσω και σε κάποιες περιπτώσεις η αναμονή φτάνει τον 1,5χρόνο. Στην Ορθοπεδική Κλινική του «Γ. Παπανικολάου» έχουμε ένα ιδιαίτερα αυστηρό πρωτόκολλο και μέχρι στιγμής τα έχουμε καταφέρει απέναντι στην πανδημία και στην Κλινική μας δεν είχαμε κρούσματα. Κανένας συνοδός δεν μπαίνει παρά μόνο αν έχει αρνητικό τεστ της ίδιας ημέρας και πάλι για λίγα λεπτά. Είναι δύσκολες αποφάσεις, αλλά αναγκαίες. 
Παράλληλα ως ΑΠΘ είμαστε πολύ κοντά στην κατασκευή μιας μάσκας πολύ υψηλής τεχνολογίας όπου θα επιτρέπει στο νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό να μπαίνει σε μολυσματικούς θαλάμους χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να μολυνθεί και να μολύνει. Αυτό που θα μου επιτρέψετε να τονίσω είναι η αυταπάρνηση με την οποία αγωνίζεται όλο το προσωπικό του νοσοκομείου, όχι μόνο κάτω από αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες, αλλά και καθημερινά στις γενικές εφημερίες. Ήδη εκκενώνονται κλινικές του νοσοκομείου και συμπτύσσονται με άλλες για να διατεθούν τα κρεβάτια σε ασθενείς με COVID–19. H Α΄Ορθοπεδική Κλινική ΑΠΘ είναι η πρώτη που διέθεσε όλο το δυναμικό της, στις κοινές εσωτερικές εφημερίες των γιατρών του νοσοκομείου μας, στους θαλάμους των ασθενών που μολύνθηκαν από τον κορονοϊό. Το μόνο που ζητάμε από τους συμπολίτες μας είναι να βοηθήσουν με το να ακολουθούν τις οδηγίες των ειδικών.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 18 Νοεμβρίου 2020