05/07/2022 16:59
Όλη η Ελλάδα και ο κάθε καλοπροαίρετος φίλαθλος αναγνώρισαν την υπεροχή της μεγάλης ομάδας του ΠΑΟΚ η οποία εκείνη τη νύχτα απέκτησε πολλούς νέους οπαδούς σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.
Ήταν μέρες άλλωστε που η τηλεόραση άλλαζε το 24ωρο του απλού πολίτη. Με τις σειρές , ξένες και Ελληνικές, τις ταινίες και κυρίως με τη μετάδοση ζωντανά μεγάλων αθλητικών γεγονότων και παρά το γκρίζο τοπίο της χούντας, η τηλεόραση «παρήγαγε» τα γεγονότα που όλος ο κόσμος θα συζητούσε την άλλη μέρα στο γραφείο, στο καφενείο, στο χωράφι, στο συνεργείο.
Ας μεταφερθούμε λοιπόν νοερά στο βράδυ της Τετάρτης 5 Ιουλίου 1972. Στο τότε στάδιο Καραϊσκάκη, ο ΠΑΟΚ του Λες Σάνον μετά από μια εμφατική εμφάνιση, νικάει με δύο γκολ του Γιώργου Κούδα τον Παναθηναϊκο (2-1) και κατακτά τον πρώτο του τίτλο: Το κύπελλο Ελλάδος. Η νίκη όμως αυτή ήταν -πολύ πριν καθιερωθεί ο όρος!- και «επικοινωνιακή». Ηταν μια νίκη χωρίς διαφημιστές, μάνατζερ και δημόσιες σχέσεις.
Αξίζει να θυμηθούν οι παλιότεροι και να μάθουν οι νεότεροι ότι ο ισχυρός Παναθηναϊκός των Δομάζου, Αντωνιάδη, Καμάρα, Ελευθεράκη τότε, με προπονητή τον διάσημο Μαγυάρο Φέρεντς Πούσκας και με νωπή –μόλις πριν από ένα χρόνο- την παρουσία του στον τελικό του κυπέλλου Πρωταθλητριών, είχε ήδη κατακτήσει το πρωτάθλημα 1971-72. Ήταν λογικά το μεγάλο φαβορί. Ήταν η ομάδα που γέμιζε τις οθόνες της ελληνικής τηλεόρασης επί δύο χρόνια. Έκπληκτοι φίλαθλοι είδαν στην τηλεόραση μια γρήγορη, τεχνική, καλά οργανωμένη ομάδα με παίκτες ισχυρής προσωπικότητας να κυριαρχεί στο γήπεδο. Μόνο που αυτή η ομάδα δεν ήταν ο Παναθηναϊκός. Ήταν οι Κούδας, Σαράφης, Τερζανίδης, Ασλανίδης, Αποστολίδης, Ιωσηφίδης, Φουντουκίδης και οι άλλοι συμπαίκτες τους που έδιναν την εντύπωση ενός ανίκητου συνόλου.
Το τρόπαιο αυτό ήταν και μια δικαίωση του προπονητή Λες Σάνον, ο οποίος είχε έλθει ένα χρόνο πριν στη Θεσσαλονίκη και στον ΠΑΟΚ ύστερα από πρόταση του δημοσιογράφου –ανταποκριτή στο Λονδίνο, Λάμπη Τσιριγωτάκη στον μεγάλο παράγοντα του Δικεφάλου του Βορρά Γιώργο Παντελάκη. Εκείνη τη νύχτα πύκνωσαν τα γεγονότα για το βορειοελλαδίτικο ποδόσφαιρο.
Στη βιογραφία του «Της Ζωής μου το Παιχνίδι» (Εκδόσεις ΙΑΝΟΣ, συγγραφέας ο Γιώργος Κούδας θυμάται: «Όταν σήκωσα το κύπελλο είχα τη σιγουριά ότι θα έλθουν τα επόμενα χρόνια κι άλλοι τίτλοι, για τη Θεσσαλονίκη, για τον ΠΑΟΚ, για την προσφυγιά, για τους ηρωικούς μας φιλάθλους. Δεν μπορώ να περιγράψω τη συγκίνηση, τις εκδηλώσεις αγάπης, τις επευφημίες, το μέγα πλήθος όχι μόνο των οπαδών του ΠΑΟΚ αλλά και πολλών άλλων Θεσσαλονικέων και βορειοελλαδιτών φιλάθλων κατά την υποδοχή μας στη Θεσσαλονίκη με το κύπελλο του 1972. Όχι μόνο ο ΠΑΟΚ, όχι μόνο ο αθλητισμός αλλά και ολόκληρη η πόλη είχε ψηλώσει».
Το στάδιο Καραϊσκάκη ήταν κατάμεστο από 40.000 φιλάθλους εκ των οποίων τουλάχιστον 15.000 είχαν κατέβει από τη Θεσσαλονίκη για να συμπαρασταθούν στον ΠΑΟΚ. Στα παραλειπόμενα του τελικού ήταν μια παρέα , με πνευστά, των Θεσσαλονικιών φιλάθλων που έπαιζε το «Μακεδονία Ξακουστή», ενώ ένα από τα συνθήματα που ακούγονταν ήταν: «Απόψε κηδεύουμε του Πούσκας τα παιδιά» !
Χαρακτηριστικό
Αγρια χαράματα κόσμος πολύς συνέρρευσε στο αεροδρόμιο της Μίκρας για να αποθεώσει τους κυπελλούχους. Μόνο που η ομάδα είχε πάει να γιορτάσει σε κέντρο της Αθήνας όπου τραγουδούσαν ο Γιώργος Νταλάρας και ο Στράτος Διονυσίου, ένθερμος οπαδός του ΠΑΟΚ. Λένε πως ο Στράτος, που εκείνο το καλοκαίρι σάρωνε σε πωλήσεις δίσκων με τον πασίγνωστο «Παλιατζή», μόλις είδε να μπαίνει στο κέντρο του η ομάδα με το κύπελλο , άλλαξε τα στιχάκια και τραγούδησε «Πάρε ό,τι θέλεις ΠΑΟκτσή».
Για την ιστορία του τελικού του 1972 να θυμηθούμε πως ο Κούδας έδωσε προβάδισμα στον ΠΑΟΚ στο 2ο μόλις λεπτό και έκανε το 2-0 ένα λεπτό πριν τη λήξη . Ο Παναθηναϊκός μείωσε το σκορ σε 2-1 στις καθυστερήσεις με τον Παπαδημητρίου, αλλά δεν προλάβαινε να κάνει κάτι παραπάνω. Ο διαιτητής Χρήστος Μίχας αντί να περάσει, όπως έπρεπε, απαρατήρητος έκανε μια κακή διαιτησία με αποκορύφωμα την ακύρωση ενός από τα καλύτερα γκολ που έχουν μπει στα ελληνικά γήπεδα. Με ένα θεαματικό «ψαλίδι» ο Γιάννης Μαντζουράκης (σημερινός γνωστός προπονητής) έστειλε τη μπάλα στο «γάμα» της εστίας του Παναθηναϊκού. Ο Μίχας το ακύρωσε ως… επιθετικό φάουλ με την εικόνα να τον εκθέτει αφού κανένας αμυντικός δεν ήταν καν σε απόσταση ενός μέτρου από τον Μαντζουράκη.
Όλη η Ελλάδα και ο κάθε καλοπροαίρετος φίλαθλος αναγνώρισαν την υπεροχή της μεγάλης ομάδας του ΠΑΟΚ η οποία εκείνη τη νύχτα απέκτησε πολλούς νέους οπαδούς σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.
Ήταν μέρες άλλωστε που η τηλεόραση άλλαζε το 24ωρο του απλού πολίτη. Με τις σειρές , ξένες και Ελληνικές, τις ταινίες και κυρίως με τη μετάδοση ζωντανά μεγάλων αθλητικών γεγονότων και παρά το γκρίζο τοπίο της χούντας, η τηλεόραση «παρήγαγε» τα γεγονότα που όλος ο κόσμος θα συζητούσε την άλλη μέρα στο γραφείο, στο καφενείο, στο χωράφι, στο συνεργείο.
Ας μεταφερθούμε λοιπόν νοερά στο βράδυ της Τετάρτης 5 Ιουλίου 1972. Στο τότε στάδιο Καραϊσκάκη, ο ΠΑΟΚ του Λες Σάνον μετά από μια εμφατική εμφάνιση, νικάει με δύο γκολ του Γιώργου Κούδα τον Παναθηναϊκο (2-1) και κατακτά τον πρώτο του τίτλο: Το κύπελλο Ελλάδος. Η νίκη όμως αυτή ήταν -πολύ πριν καθιερωθεί ο όρος!- και «επικοινωνιακή». Ηταν μια νίκη χωρίς διαφημιστές, μάνατζερ και δημόσιες σχέσεις.
Αξίζει να θυμηθούν οι παλιότεροι και να μάθουν οι νεότεροι ότι ο ισχυρός Παναθηναϊκός των Δομάζου, Αντωνιάδη, Καμάρα, Ελευθεράκη τότε, με προπονητή τον διάσημο Μαγυάρο Φέρεντς Πούσκας και με νωπή –μόλις πριν από ένα χρόνο- την παρουσία του στον τελικό του κυπέλλου Πρωταθλητριών, είχε ήδη κατακτήσει το πρωτάθλημα 1971-72. Ήταν λογικά το μεγάλο φαβορί. Ήταν η ομάδα που γέμιζε τις οθόνες της ελληνικής τηλεόρασης επί δύο χρόνια. Έκπληκτοι φίλαθλοι είδαν στην τηλεόραση μια γρήγορη, τεχνική, καλά οργανωμένη ομάδα με παίκτες ισχυρής προσωπικότητας να κυριαρχεί στο γήπεδο. Μόνο που αυτή η ομάδα δεν ήταν ο Παναθηναϊκός. Ήταν οι Κούδας, Σαράφης, Τερζανίδης, Ασλανίδης, Αποστολίδης, Ιωσηφίδης, Φουντουκίδης και οι άλλοι συμπαίκτες τους που έδιναν την εντύπωση ενός ανίκητου συνόλου.
Το τρόπαιο αυτό ήταν και μια δικαίωση του προπονητή Λες Σάνον, ο οποίος είχε έλθει ένα χρόνο πριν στη Θεσσαλονίκη και στον ΠΑΟΚ ύστερα από πρόταση του δημοσιογράφου –ανταποκριτή στο Λονδίνο, Λάμπη Τσιριγωτάκη στον μεγάλο παράγοντα του Δικεφάλου του Βορρά Γιώργο Παντελάκη. Εκείνη τη νύχτα πύκνωσαν τα γεγονότα για το βορειοελλαδίτικο ποδόσφαιρο.
Στη βιογραφία του «Της Ζωής μου το Παιχνίδι» (Εκδόσεις ΙΑΝΟΣ, συγγραφέας ο Γιώργος Κούδας θυμάται: «Όταν σήκωσα το κύπελλο είχα τη σιγουριά ότι θα έλθουν τα επόμενα χρόνια κι άλλοι τίτλοι, για τη Θεσσαλονίκη, για τον ΠΑΟΚ, για την προσφυγιά, για τους ηρωικούς μας φιλάθλους. Δεν μπορώ να περιγράψω τη συγκίνηση, τις εκδηλώσεις αγάπης, τις επευφημίες, το μέγα πλήθος όχι μόνο των οπαδών του ΠΑΟΚ αλλά και πολλών άλλων Θεσσαλονικέων και βορειοελλαδιτών φιλάθλων κατά την υποδοχή μας στη Θεσσαλονίκη με το κύπελλο του 1972. Όχι μόνο ο ΠΑΟΚ, όχι μόνο ο αθλητισμός αλλά και ολόκληρη η πόλη είχε ψηλώσει».
Το στάδιο Καραϊσκάκη ήταν κατάμεστο από 40.000 φιλάθλους εκ των οποίων τουλάχιστον 15.000 είχαν κατέβει από τη Θεσσαλονίκη για να συμπαρασταθούν στον ΠΑΟΚ. Στα παραλειπόμενα του τελικού ήταν μια παρέα , με πνευστά, των Θεσσαλονικιών φιλάθλων που έπαιζε το «Μακεδονία Ξακουστή», ενώ ένα από τα συνθήματα που ακούγονταν ήταν: «Απόψε κηδεύουμε του Πούσκας τα παιδιά» !
Χαρακτηριστικό
Αγρια χαράματα κόσμος πολύς συνέρρευσε στο αεροδρόμιο της Μίκρας για να αποθεώσει τους κυπελλούχους. Μόνο που η ομάδα είχε πάει να γιορτάσει σε κέντρο της Αθήνας όπου τραγουδούσαν ο Γιώργος Νταλάρας και ο Στράτος Διονυσίου, ένθερμος οπαδός του ΠΑΟΚ. Λένε πως ο Στράτος, που εκείνο το καλοκαίρι σάρωνε σε πωλήσεις δίσκων με τον πασίγνωστο «Παλιατζή», μόλις είδε να μπαίνει στο κέντρο του η ομάδα με το κύπελλο , άλλαξε τα στιχάκια και τραγούδησε «Πάρε ό,τι θέλεις ΠΑΟκτσή».
Για την ιστορία του τελικού του 1972 να θυμηθούμε πως ο Κούδας έδωσε προβάδισμα στον ΠΑΟΚ στο 2ο μόλις λεπτό και έκανε το 2-0 ένα λεπτό πριν τη λήξη . Ο Παναθηναϊκός μείωσε το σκορ σε 2-1 στις καθυστερήσεις με τον Παπαδημητρίου, αλλά δεν προλάβαινε να κάνει κάτι παραπάνω. Ο διαιτητής Χρήστος Μίχας αντί να περάσει, όπως έπρεπε, απαρατήρητος έκανε μια κακή διαιτησία με αποκορύφωμα την ακύρωση ενός από τα καλύτερα γκολ που έχουν μπει στα ελληνικά γήπεδα. Με ένα θεαματικό «ψαλίδι» ο Γιάννης Μαντζουράκης (σημερινός γνωστός προπονητής) έστειλε τη μπάλα στο «γάμα» της εστίας του Παναθηναϊκού. Ο Μίχας το ακύρωσε ως… επιθετικό φάουλ με την εικόνα να τον εκθέτει αφού κανένας αμυντικός δεν ήταν καν σε απόσταση ενός μέτρου από τον Μαντζουράκη.
ΣΧΟΛΙΑ