Του Τριαντάφυλλου Πετκανόπουλου

Είναι μερικά ματς στα οποία το όφελος, αν νικήσεις είναι πολλαπλό. Δεν αναφέρομαι, στα κλασικά, όπως τελικούς, εξάποντα κλπ. Αναφέρομαι σε ακόμη περισσότερα οφέλη.

Στο τέλος του αγώνα στην Κοπεγχάγη, γεμάτος χαρά, πέρα από τις μεγάλες πιθανότητες πρόκρισης, μετρούσα, τους βαθμούς για την Ελλάδα και τον ΠΑΟΚ, τα οικονομικά οφέλη αλλά και την προστασία της ομάδας στην περίπτωση που έχανε από τον Ολυμπιακό (όπως και συνέβη) από την εσωστρέφεια δύο συνεχόμενων ηττών από τους άμεσους ανταγωνιστές, έστω και εκτός έδρας.

Τώρα περάσανε 15 μέρες και τα οφέλη εκείνης της βραδιάς είναι πάλι πάνω στο τραπέζι. Χρειάζεται δηλαδή προσπάθεια για να κεφαλαιοποιηθούν. Εννοείται ότι η νίκη φέρνει πρόκριση, βαθμούς, χρήματα αλλά και η ισοπαλία κρατά τον ΠΑΟΚ φαβορί.

Ένα από τα υπόλοιπα οφέλη μιας νίκης ωστόσο αυτή τη φορά θα είναι και πάλι η προστασία της ομάδας από τυχόν άσχημο αποτέλεσμα στη Λεωφόρο την Κυριακή. Όμως υπάρχει κάτι ακόμη, πολύ σημαντικό. Με νίκη ο ΠΑΟΚ τελειώνει το θέμα της πρόκρισης και πηγαίνει άνετος για ρελαντί στη Σλοβακία. Γιατί είναι αυτό σημαντικό; Διότι πριν και μετά από τον αγώνα αυτό έχει Ατρόμητο έξω και Άρη μέσα. Και έχει χάσει ήδη αρκετούς βαθμούς και την πολυτέλεια, κι άλλης απώλειας. Οπότε και η παραμικρή ικμάδα δύναμης μετράει.

Τι θα δούμε

Όσον αφορά στον αγώνα τώρα και τι περιμένουμε να δούμε, είναι πια γνωστό και προκύπτει και από την ανάλυση των στατιστικών στοιχείων από τους αγώνες της ότι η Κοπεγχάγη είναι μια πολύ καλή ομάδα η οποία, κατά κανόνα, έχει μεγάλη και ποιοτική κατοχή, και πολύ καλό ποσοστό επιτυχημένων πασών. Αυτό δείχνει ότι χτίζει μεθοδικά και με πλάνο τις επιθέσεις της, αλλά και ικανότητα των παικτών της.

Πολλά από τα παιχνίδια της όμως δεν έχουν αυτή τη συμβατική εικόνα, καθώς μπαίνει δυνατά και επιθετικά, συχνά προηγείται γρήγορα και στη συνέχεια οι αντίπαλοί της βιάζονται. Έχει όμως την ικανότητα σ’ αυτές τις περιπτώσεις να ελέγχει το παιχνίδι. Κατά κανόνα βάζει κι άλλα γκολ.

Η Κοπεγχάγη παίζει το σύγχρονο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, με νέους ποιοτικούς και αθλητικούς-γρήγορους παίκτες και είναι μια ομάδα που σφύζει από διοικητική και αγωνιστική υγεία. Πολλά χρόνια τώρα. Όταν η ποιότητα των παικτών της είναι καλύτερη πηγαίνει καλά και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Φέτος δηλώνουν φιλόδοξοι.

Από μόνιμη πρωταθλήτρια στο κατόπι της Μίντιλαντ

Να σημειωθεί επίσης ότι η Κοπεγχάγη ήταν σχεδόν μόνιμη πρωταθλήτρια της Δανίας μέχρι που προέκυψε, το 2013, ένα κρυφό ποδοσφαιρικό θαύμα, που λέγεται Μίντιλαντ. Σε αυτή την ομάδα αξίζει να αναφερθούμε διεξοδικά σε ένα άλλο άρθρο. Η άσημη μέχρι τότε ομάδα των μεσαίων πεδιάδων της Δανίας, όπως λέει και το όνομά της, της πήρε έκτοτε τρία πρωταθλήματα και προηγείται και φέτος με έξη βαθμούς έχοντας νικήσει μέσα στην Κοπεγχάγη. Το κυριότερο όμως είναι ότι προφανώς την ανάγκασε να λειτουργήσει σε ψηλότερα επίπεδα για να μην χάσει παντελώς τα ηνία.

Η σημασία των data

Εν ολίγοις η Μιντιλαντ λειτουργεί απόλυτα κάτω από την αξιοποίηση των σύγχρονων και λεπτομερών data στο ποδόσφαιρο, διαλέγει παίκτες με δικά της κριτήρια που έχουν να κάνουν κυρίως με στοιχεία της προσωπικότητας και τα κίνητρά τους, αφού βεβαίως την αρμονία των αθλητικών τους προσόντων με την ομάδα την έχουν υποδείξει οι υπολογιστές. Δίνει μεγάλη βάση στο φυσικό αθλητικό, παιχνίδι, στην τακτική και κυρίως στα στημένα. Στο ημίχρονο ο προπονητής δέχεται e-mail με όλα τα στατιστικά δεδομένα του πρώτου μέρους, από δεκάδες (ναι δεκάδες) αναλυτές οι οποίοι παρακολουθούν και καταγράφουν και χαράζει την τακτική του δεύτερου μέρους.

Όλα αυτά τα έφερε ο συνιδιοκτήτης της ομάδας ο οποίος δεν είναι άλλος από τον περίφημο ιδιοκτήτη της Μπρέντφορντ (το νέο θαύμα του αγγλικού ποδοσφαίρου) όπου εφαρμόζει τις ίδιες ακριβώς μεθόδους και πρώην συνεργάτης αλλά νυν ανταγωνιστής του ιδιοκτήτη της Μπράιτον, μιας από τα ίδια.

Ο ίδιος έχει μια εταιρία ανάλυσης αθλητικών data (οικονομίες κλίμακος δηλαδή, τζάμπα τα παίρνουν) και μιας στοιχηματικής εταιρίας αλλά μην πάει ο νους σας στο κακό, δεν είναι Ελλάδα εκεί. Άλλωστε βγάζει πολλά λεφτά για να σκεφτεί κάστι πονηρό ή να διακινδυνέψει.

Η Κοπεγχάγη

Προφανώς η Κοπεγχάγη αντιστάθηκε και προσαρμόστηκε κι έτσι πήρε κι αυτή με τη βαριά φανέλα της άλλα τρία πρωταθλήματα στα τελευταία επτά χρόνια. Αλλιώς θα τα έχανε όλα.

Η Κοπεγχάγη μπαίνει γερά και προσπαθεί να προηγηθεί, ιδιαίτερα εκτός έδρας διότι μετά ελέγχει καλά το παιχνίδι και είναι ‘μανούλα’ στις αντεπιθέσεις. Ωστόσο, με τον ΠΑΟΚ στον πρώτο αγώνα, αν και ξεκίνησε έτσι, είχε την αποβολή - η οποία βεβαίως θα ήταν γκολ του ΠΑΟΚ αν δεν γινόταν - και μετά από τα γκολ του ΠΑΟΚ έπαθε αυτό στο οποίο προσπαθεί να οδηγήσει τους αντιπάλους. Παρά λίγο θα έτρωγε κι άλλα, πριν απειλήσει στο τέλος. Το ίδιο είχε πάθει και στο ντέρμπυ με την Μιντιλαντ στην έδρα της όταν και έχασε 0-1. Εκεί η Μίντιλαν είχε νωρίς αποβολή παίκτη και αναγκάστηκε να κλειστεί. Η Κοπεγχάγη είχε κατοχή 71% αλλά το γκολ το έβαλε η αντίπαλός της.

Στην Μπρατισλάβα οι ομάδες ήταν ισοδύναμες. Πάλι η Κοπεγχάγη προηγήθηκε γρήγορα (18’), ισοφαρίστηκε σχεδόν αμέσως και έκανε το 1-2 στο 42’. Η Σλόβαν ήταν στη συνέχεια λίγο πιο επιθετική σε ένα αργό ματς αλλά και άστοχη και η αποτελεσματικότερη Κοπεγχάγη έβαλε και 3^ο γκολ και κέρδισε τελικά με 1-3. Η εικόνα των ομάδων δεν ήταν αυτή που δείχνει το σκορ.

Ποιος θα προηγηθεί

Όπως όμως σημείωσε και ο Λουτσέσκου και είδαμε, στη φάση που θέλει να προηγηθεί ή βρίσκεται πίσω στο σκορ γίνεται λίγο αφελώς επιθετική και αφήνει ακάλυπτους χώρους για αντεπιθέσεις. Εδώ χτυπάμε.

Πιστεύω ότι η Κοπεγχάγη η οποία, όπως δηλώνουν θέλει οπωσδήποτε να πάρει αυτό το ματς, θα μπεί επιθετικά και όχι σαν μια συμβατική ομάδα η οποία θα προσπαθούσε πρώτα να ελέγξει το ματς, να καλύψει τα νώτα και μετά να χτυπήσει (βλ. Κράσνονταρ πέρσι).

Άρα τα πράγματα είναι λίγο φως-φανάρι. Ποιος θα προηγηθεί. Εκτός απροόπτων και εξαιρετικά τυχερών ή άτυχων καταστάσεων βέβαια. Πιστεύω στο μυαλό και στην εμπειρία των παικτών του ΠΑΟΚ και στην τακτική του Λουτσέσκου.