Σκέφτεσαι την Μεγάλη Βδομάδα που έρχεται φέτος χωρίς τα lockdown και τις απαγορεύσεις που μας έριχναν το ηθικό και μας τραβούσαν στην κατάθλιψη πέρυσι, αλλά δεν μπορείς να την χαρείς όπως θα ήθελες, εξαιτίας της ακρίβειας που έχει εκτροχιάσει πλήρως τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς.

Φέτος, δεν είναι η πανδημία που τρομοκρατεί και ταλαιπωρεί, αλλά το κόστος ζωής, που με αιχμή την ενέργεια οδηγεί στην απόγνωση τα νοικοκυριά που ανήκαν στα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα, αλλά και ταρακουνά ταυτόχρονα την μεγάλη μερίδα εκείνων που ήταν καλά.

Βρίσκω πολύ εύγλωττο το σλόγκαν που κυκλοφορεί ευρέως στο διαδίκτυο, ότι «πέρυσι είχαμε αρνί αλλά δεν είχαμε παρέες και φέτος θα έχουμε παρέες αλλά δεν θα έχουμε αρνί».

Πάσχα των Ελλήνων χωρίς αρνί και κατσικάκι, αλλά με χοιρινό ή κοτόπουλο γίνεται; Δεν γίνεται, αλλά «ανάγκα και Θεοί πείθονται», οπότε θα μαζευτούμε οι παρέες για να γλεντήσουμε με το ζόρι, ώστε να ξορκίσουμε τα κακά.

Μεγάλη βδομάδα λοιπόν από αύριο, με το μυαλό μας καλό θα είναι να πάει και σε εκείνους που δοκιμάζονται περισσότερο και βρίσκονται μπροστά σε ανυπέρβλητα εμπόδια. Στους φτωχούς της διπλανής πόρτας, αλλά και στα θύματα της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία.

Μια βοήθεια- έστω μικρή σε μια οικογένεια που έχει ανάγκη- δεν θα ανακουφίσει μόνο εκείνην, αλλά θα γεμίσει με συναισθήματα ικανοποίησης και εμάς.

Όπως και μια βοήθεια στα εκατομμύρια Ουκρανών που ξεσπιτώθηκαν, που θρηνούν τους ανθρώπους τους, που έχασαν την ρουτίνα της καθημερινότητάς τους (σπίτι- δουλειά- υποχρεώσεις), επειδή μια γειτονική χώρα αποφάσισε με έωλες δικαιολογίες να εισβάλλει και να σπείρει τον θάνατο και την καταστροφή. Με την Ουκρανία λοιπόν, όχι επειδή είναι πατροπαράδοτοι φίλοι μας (που δεν είναι), ούτε επειδή είναι ομόδοξοί μας (και οι Ρώσοι ορθόδοξοι χριστιανοί είναι), αλλά επειδή είναι τα θύματα αυτής της ιστορίας. Και πάντα οφείλουμε να είμαστε με τους αμυνόμενους, με τους αδύναμους, με εκείνους που υπερασπίζονται την ελευθερία και την περηφάνια τους.

Δίχως την παρότρυνση για κάποιου είδους βοήθεια- που δεν την έχουν ανάγκη- Μεγάλη Εβδομάδα θα κάνω μια δέηση για καλή φώτιση στους Γάλλους, που την ερχόμενη Κυριακή καλούνται στις κάλπες για να επιλέξουν ανάμεσα στον Μακρόν και την Λεπέν.

Με τον Μακρόν -ευθέως και κατηγορηματικά. Όχι μόνον επειδή τα αχαρτογράφητα νερά που πρεσβεύει η Λεπέν είναι λιμνάζοντα και βρίθουν με τις ξεπερασμένες διακρίσεις για χρώματα, θρησκείες κλπ, αλλά ΚΑΙ για το καλό τόσο της ενωμένης Ευρώπης, όσο ΚΑΙ της Ελλάδας.

Αυτά, αλλά και κάτι ακόμη. Έλεος κάπου με την Πισπιρίγκου και τα αποτρόπαια εγκλήματα για τα οποία κατηγορείται ή ελέγχεται. Ας αφήσουμε αυτούς που πρέπει να κάνουν την δουλειά τους, γυρνώντας την πλάτη σε εκείνους (κυρίως τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι) που θέλουν να μας μετατρέψουν σε «μπανιστιρτζήδες», κάνοντάς μας κοινωνούς της θλιβερής ζωής της μιας τυχάρπαστης από την Πάτρα…

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 17.04.2022