Ο Πίτερ Γιάροου, τραγουδιστής του φολκ τρίο Peter, Paul and Mary από τις Ηνωμένες Πολιτείες, πέθανε σε ηλικία 86 ετών.

Ο Γιάροου, ο οποίος επίσης συνυπέγραψε το πιο διαχρονικό τραγούδι του συγκροτήματος, το «Puff the Magic Dragon», πέθανε την Τρίτη στη Νέα Υόρκη, δήλωσε ο δημοσιογράφος Ken Sunshine. Ο τραγουδιστής έπασχε από καρκίνο της ουροδόχου κύστης τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Ο Στούκι είναι το τελευταίο ζωντανό μέλος του γκρουπ, καθώς η Μαίρη Τράβερς πέθανε το 2009.

Ο Στούκι δήλωσε στους New York Times ότι ο Γιάροου ήταν ο «δημιουργικός, ακαταμάχητος, αυθόρμητος και μουσικός μικρότερος αδελφός» του, για τον οποίο «έμαθε να νιώθει ευγνωμοσύνη και να αγαπά τη σοφία του, ώριμη πέρα από την ηλικία του, και την εμπνευσμένη καθοδήγηση που μοιραζόταν σαν μεγαλύτερος αδελφός. Ίσως ο Πίτερ ήταν και οι δύο αδελφοί που ποτέ δεν είχα, και θα μου λείψουν βαθιά και οι δύο του».

Στη δεκαετία του 1960, το συγκρότημα είχε έξι τραγούδια στο Top 10 των ΗΠΑ και μία επιτυχία στην κορυφή, τη διασκευή του Leaving on a Jet Plane του Τζον Ντένβερ, καθώς και πέντε άλμπουμ στο Top 10.

Το συγκρότημα είχε επίσης πολιτική σημασία. Τον Αύγουστο του 1963, το προοδευτικό τρίο συμμετείχε στην Πορεία στην Ουάσιγκτον και τραγούδησε τη διασκευή του Blowin’ in the Wind του Μπομπ Ντίλαν στα σκαλιά του Μνημείου του Λίνκολν, καθιερώνοντας το τραγούδι ως ύμνο του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα.

Τα τραγούδια του Γιάροου ήταν συχνά πολιτικά, όπως το The Great Mandella από το 1967, που αφηγείται την ιστορία ενός αντιρρησία συνείδησης σε απεργία πείνας, και το Day Is Done, όπου προτείνει στον γιο του ότι η γενιά του θα μπορούσε να δημιουργήσει έναν καλύτερο κόσμο.

Το 1970, καταδικάστηκε και εξέτισε τρεις μήνες φυλάκισης για «ανάρμοστη συμπεριφορά με ανήλικη».

Ο Γιάροου έλαβε προεδρική χάρη από τον Τζίμι Κάρτερ την ημέρα πριν λήξει η θητεία του Κάρτερ, τον Ιανουάριο του 1981. Το 2019, προγραμματισμένη εμφάνιση του Γιάροου στο φεστιβάλ τέχνης Colorscape Chenango στη Νέα Υόρκη ακυρώθηκε λόγω αναζωπύρωσης της ευαισθητοποίησης σχετικά με την καταδίκη του.

«Δεν προσπαθώ να μειώσω ή να δικαιολογήσω αυτό που έκανα και δεν μπορώ να εκφράσω επαρκώς τη συγγνώμη και τη θλίψη μου για τον πόνο και τη βλάβη που προκάλεσα», δήλωσε τότε στους New York Times.

Το 2021, η Γουίντερ δήλωσε ότι δεν είχε ενημερωθεί για τη χάρη πριν διαβάσει γι' αυτήν στον Τύπο. «Ήταν σαν να σε χτυπούν στο στομάχι», είπε στην Washington Post, η οποία σημείωσε ότι η χάρη ήταν «ίσως η μόνη στην ιστορία των ΗΠΑ που σβήνει καταδίκη για σεξουαλικό αδίκημα κατά παιδιού», ενώ επεσήμανε ότι πέρασε απαρατήρητη εκείνη την εποχή, καθώς δόθηκε λίγες ώρες πριν απελευθερωθούν οι Αμερικανοί όμηροι στο Ιράν.

Ο Γιάροου γεννήθηκε στις 31 Μαΐου 1938 από Ουκρανοεβραίους μετανάστες που είχαν εγκατασταθεί στο Πρόβιντενς, Ρόουντ Άιλαντ. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Κορνέλ με πτυχίο ψυχολογίας το 1959. Άρχισε να τραγουδά κατά τη διάρκεια του τελευταίου του έτους στο Κορνέλ, ανταποκρινόμενος σε διαλέξεις του λαογράφου Χάρολντ Τόμπσον στις τάξεις του «Romp-n-Stomp».

Μετά την αποφοίτησή του, εμφανίστηκε σε φολκ κλαμπ της Νέας Υόρκης. Κατόπιν σύστασης του μάνατζερ Άλμπερτ Γκρόσμαν, τον οποίο γνώρισε μετά την εμφάνισή του στο φολκ φεστιβάλ του Νιούπορτ το 1960, γνώρισε την Τράβερς για να συζητήσουν τη δημιουργία ενός «Weavers για τη γενιά των baby boomers». Η Τράβερς πρότεινε τον Στούκι για να συμπληρώσουν το συγκρότημα.

Έδωσαν την πρώτη τους εμφάνιση στη Νέα Υόρκη το 1961 και υπέγραψαν συμβόλαιο με τη Warner Brothers. Η πρώτη τους επιτυχία ήταν η διασκευή του If I Had a Hammer (The Hammer Song) του Πιτ Σίγκερ, που έφτασε στο Νο. 10 των ΗΠΑ το 1962. Εκείνη τη χρονιά κυκλοφόρησαν το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ τους, το οποίο παρέμεινε για 10 μήνες στο Top 10 των ΗΠΑ και για δύο χρόνια στο Top 20.

Ένα χρόνο αργότερα, το τρίο έκανε δημοφιλές το Blowin’ in the Wind. Επίσης κυκλοφόρησαν το Puff, the Magic Dragon, που έγινε σταθερή αξία στη μουσική για παιδιά – και δεν αφορούσε, όπως πιστευόταν, τη μαριχουάνα, αλλά την απώλεια της παιδικής αθωότητας.

Το Leaving on a Jet Plane ήταν η τελευταία επιτυχία τους στο Top 40 των ΗΠΑ το 1969. Ένα χρόνο αργότερα, ως αποτέλεσμα της καταδίκης του Γιάροου, το συγκρότημα διαλύθηκε για να ακολουθήσει σόλο καριέρα, αλλά επανενώθηκε το 1972 για να υποστηρίξει την προεδρική εκστρατεία του Δημοκρατικού υποψηφίου Τζορτζ ΜακΓκόβερν και το 1978 για να διαμαρτυρηθεί κατά της πυρηνικής ενέργειας. Το συγκρότημα επανενώθηκε μόνιμα το 1981. Η Τράβερς πέθανε το 2009 από επιπλοκές χημειοθεραπείας για τη θεραπεία λευχαιμίας.

Στα τελευταία χρόνια του, ο Γιάροου τραγουδούσε με την κόρη του, Μπεθάνι Γιάροου, και τον τσελίστα Ρούφους Καπαντότσια, ως Peter, Bethany and Rufus. Το 2011 τραγούδησε με τη Μπεθάνι και τον γιο του, Κρίστοφερ, σε μια διαδήλωση του Occupy Wall Street, ερμηνεύοντας το Puff και το We Shall Not Be Moved.