Κίμωνας Σαραντινός, Δημήτρης Γλάρος και Δημήτρης Λαϊνης είναι μόνο μερικά από τα ονόματα που γράφτηκαν για εκείνον αλλά τα θυμόμαστε εξαιτίας του. Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης είναι ο άνθρωπος με τα χίλια πρόσωπα. Παρά το χαρακτηριστικό του όνομα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που συνηθίζουν να τον φωνάζουν με τα ονόματα των ρόλων του καθώς πρόκειται για έναν ηθοποιό – χαμαιλέοντα, που μπορεί με φυσικότητα να μεταμορφωθεί από καλόψυχο γιο εργοστασιάρχη σε σκληροτράχηλο αστυνομικό για να καταλήξει ένας ευφυής εγκληματολόγος στο φάσμα του αυτισμού που βοηθά την αστυνομία να πιάσει έναν κατά συρροή δολοφόνο.

Σύμφωνα με τον ίδιο αυτή η ταύτιση με τους ρόλους είναι κάτι που τον χαροποιεί ιδιαίτερα μιας και το κοινό «αγκαλιάζει» με αυτό τον τρόπο το επάγγελμα που αγαπά και όπως λέει με τρυφερότητα… «υπηρετεί»:

«Δε με πειράζει καθόλου που με αποκαλούν με τα ονόματα των ρόλων μου. Όποιος γνωρίζει το όνομά μου το γνωρίζει επειδή ξέρει τους ρόλους μου. Το ότι γνωρίζεις το κομμάτι που αγαπώ και για αυτό εργάζομαι είναι το πιο σημαντικό γιατί μέσα από αυτό αναγνωρίζεις και τη δουλειά των συναδέλφων μου, των ανθρώπων που τα γράφουν, που τα οργανώνουν και άρα γνωρίζεις αυτό που υπηρετώ. Χαίρομαι να με αποκαλούν με το όνομα του ρόλου γιατί έχουν αγαπήσει αυτό που αγάπησα και εγώ όταν διάβασα το κείμενο.»

Πέραν των επιτυχιών του στην τηλεόραση, ο Πυγμαλίων έχει αφήσει το αποτύπωμά του και στο θεατρικό χώρο συμμετέχοντας σε παραστάσεις ορόσημα όπως το «Δείπνο Ηλιθίων», το οποίο πρόσφατα είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε ξανά, έστω και μέσω του διαδικτύου. Με το χώρο του πολιτισμού να μετρά όλο και περισσότερες πληγές εξαιτίας της πανδημίας, οι online παραστάσεις είναι ίσως η μόνη επιλογή για να ζήσουμε εν μέρει, και ελπίζουμε προσωρινά, τη θεατρική εμπειρία.

Κεντρικό πρόσωπο του «Έτερος Εγώ» είναι ο εκκεντρικός και μοναχικός εγκληματολόγος Δημήτρης Λαΐνης, με τον Πυγμαλίωνα να καταφέρνει να μιλά ακόμα και όταν σιωπά. Ένας ήρωας διαφορετικός, στο φάσμα του αυτισμού, με ιδιαίτερα συμβολικό ρόλο:

«Ο χαρακτήρας μου είναι στο φάσμα του αυτισμού. Όταν φτιάξαμε το κείμενο με τον Σωτήρη είχαμε έναν ήρωα κλασικό και η βαθύτερη σκέψη μας ήταν το πώς θα κάνουμε ένα χαρακτήρα υποκειμενικό του θεατή. Όπου ο θεατής μπορεί να τον θεωρήσει αδύναμο, άπραγο, υπό μίας κατάστασης αλλά επειδή τον ταξιδεύει, στο τέλος να τον δικαιώσει γιατί του δίνει το δικαίωμα να παρατηρεί την ιστορία με μία ευαίσθητη πλευρά.

Η δική μου τριβή ήταν στο να φτιάξω έναν χαρακτήρα ο οποίος δεν ήταν μία διατριβή στο πώς ένας ηθοποιός παίζει στο φάσμα του αυτισμού. Ήταν αυτό το χαρακτηριστικό που τον βοηθούσε να συγκεντρώνεται, να είναι βαθιά εσωστρεφής και όποτε επικοινωνεί να είναι απόλυτα λυτρωτικός ή σημαντικός για την εξέλιξη. Εξυπηρέτησε τη συνθήκη και την ατμόσφαιρα του έργου στο ότι πολλές φορές θεωρούμε ότι είμαστε καλύτεροι από άλλους ανθρώπους ή ανώτεροι και αυτό είναι μία μπούρδα. Είμαστε αυτό που είμαστε οι άνθρωποι και καθένας που πατάει αυτή τη γη έχει το δικαίωμα να μας εκπλήξει ή όχι. Ουσιαστικά λοιπόν ο Λαΐνης συνταξίδευε χρονικά με αυτό που βλέπουμε και στο τέλος γινόταν αναγκαίος γιατί παίρνει θέση στα πάντα και ταυτόχρονα δεν παίρνει ποτέ. Υπάρχει εκεί, εκφράζεται για τα πάντα με τα μάτια του και παράλληλα δεν εκφράζεται. Είναι απόλυτα αδύναμος και συνάμα απίστευτα ισχυρός.»

Με την ταινία να ξεπερνά τις 4 εκατ. προβολές στο YouΤube, δεν είναι λίγοι εκείνοι που κάνουν λόγο για μία παραγωγή που ξεπερνά κατά πολύ τα «ελληνικά δεδομένα» κερδίζοντας επάξια μία θέση ανάμεσα στις καλύτερες κινηματογραφικές προτάσεις ανά τον κόσμο. Ποιος έκρινε όμως τα ελληνικά δεδομένα κατώτερα των περιστάσεων;

«Υπάρχει αυτό το περίεργο πράγμα που λέμε συχνά “τα ελληνικά δεδομένα”. Εμείς εργαστήκαμε σαν Έλληνες. Σαν την Ελλάδα που ονειρευόμαστε. Τα ελληνικά δεδομένα, όταν δίνεται η ευκαιρία ίσως είναι και καλύτερα από τα ξένα. Δεν μπαίνω στη διαδικασία να υποβαθμίσω το κομμάτι του λαού μου στα πράγματα γιατί δεν του έχει δοθεί και η κατάλληλη ευκαιρία αλλά όποτε του δίνεται είτε πρόκειται για Έλληνα επιστήμονας, είτε για ζωγράφο, είτε για σκηνοθέτη, είτε για ηθοποιό, είτε για αθλητή κλπ., ο Έλληνας διαπρέπει σε αυτό που κάνει. Οπότε για μένα τα ελληνικά δεδομένα είναι πολύ σημαντικά. Η ελλειπτική παιδεία πάλι δεν είναι», απαντά ο ηθοποιός.

Ως φίλη του gaming δεν μπορούσα να μην αναρωτηθώ κατά πόσο ένα τόσο ευφάνταστο σενάριο θα καθήλωνε την κοινότητα των gamers αν μεταφερόταν στις αντίστοιχες πλατφόρμες. Με έκπληξη διαπιστώνω ότι ο Πυγμαλίων είναι και αυτός ένας ονειροπόλος gamer, παρά τις δυσκολίες πραγμάτωσης ενός τέτοιου εγχειρήματος:

«Άνετα θα γινόταν παιχνίδι και άνετα θα έδινα την εικόνα μου και τη φωνή μου για το ρόλο που έχω. Όσοι παίζουμε video games θα θέλαμε σίγουρα να γίνει. Είναι τόσο ακριβή όμως η διαδικασία παραγωγής ενός παιχνιδιού που χρειάζεται άλλη διάδραση.»

Η τρίτη και τελευταία σεζόν της σειράς, η οποία θα έχει τον τίτλο "Νέμεσις", βρίσκεται «υπό κατασκευή» με τους δημιουργούς να οραματίζονται την πλοκή της. Από εχθές όλοι μιλούν για μία ιστορική συμφωνία, με το Νetflix να θέλει να εντάξει τη σειρά στην βιβλιοθήκη του δίνοντάς την τον τίτλο της πρώτης ελληνικής παραγωγής που θα βρει τη θέση της ανάμεσα στις σειρές της δημοφιλούς πλατφόρμας. Ωστόσο, οι συζητήσεις που γίνονται είναι σε πολύ αρχικό στάδιο και παρά τα όσα ακούγονται για «τα μισά της διαδρομής» και «το ένα βήμα πριν…», το μόνο που μπορούμε να πούμε μέχρι την επίσημη ανακοίνωση της παραγωγής είναι ότι γίνονται.