ΑΠΟΨΕΙΣ

Οι εχθροπραξίες στην Γάζα και στο Ισραήλ έχουν δύο βασικές αιτίες που διαπλέκονται. Την απόφαση της Παλαιστινιακής Αρχής να ματαιώσει τις προγραμματισμένες εκλογές και στον δάκτυλο του Ερντογάν ο οποίος ξεδιπλώνει την στρατηγική του. Ως προς την πρώτη αιτία, είναι γνωστή η διαμάχη μεταξύ της Παλαιστινιακής Αρχής και της Χαμάς που το 2006 έλαβε την μορφή ένοπλων πολύνεκρων συγκρούσεων. Μετά από 15 χρόνια, με την μεσολάβηση του Καϊρου, όλες οι πλευρές των Παλαιστινίων συμφώνησαν στην διεξαγωγή βουλευτικών εκλογών στις 22 Μαΐου και προεδρικών εκλογών στις 31 Ιουλίου 2021, των οποίων το αποτέλεσμα όλοι θα το αποδέχονταν. Πριν από λίγες ημέρες ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούτ Αμπάς ανακοίνωσε την ματαίωση των εκλογών. Αυτό προκάλεσε την Χαμάς που χάνει έτσι την ευκαιρία να επεκτείνει νόμιμα την επιρροή της και στην Δυτική Όχθη. Αυτή η απόφαση του Μαχμούτ Αμπάς αναμφίβολα φόρτισε την ατμόσφαιρα, αλλά δεν θα ήταν αρκετή για την σημειωθείσα ανάφλεξη.

Όλες οι ενδείξεις φέρουν ως υποκινητή της επιθετικής δράσης της Χαμάς τον Ντ. Ερντογάν. Πού αποβλέπει ο Τούρκος πρόεδρος;

1. Να κρατήσει ανοικτό το μέτωπο με το Ισραήλ, καθώς έτσι αναδεικνύεται σε προστάτη των απανταχού της γης Σουνιτών. Προς τούτο, πριν από λίγες ημέρες, επανήλθε στην επιθετική φρασεολογία κατά του Ισραήλ καθώς το χαρακτήρισε για μιαν ακόμα φορά κράτος-τρομοκράτη. Δεν είναι τυχαίο πως ο Ερντογάν σκλήρυνε την στάση του απέναντι στο Ισραήλ, αφού απέτυχαν οι προσπάθειες του να γεφυρώσει σε κάποιο βαθμό τις μεταξύ τους διαφορές.

2. Επιδιώκει να σπάσει τον άξονα της Αιγύπτου και των μοναρχιών του Κόλπου με το Ισραήλ. Και αν δεν το πετύχει, να εκθέσει τις ηγεσίες αυτών των κρατών στα μάτια των πιστών μουσουλμάνων πολιτών τους. Βέβαια, αυτός ο άξονας δύσκολα κλονίζεται, καθώς βασίζεται πάνω στο αίσθημα φόβου των μοναρχιών που προκαλεί η επιθετικότητα του Ιράν και τα νέο-οθωμανικά σχέδια του Ερντογάν. Επιπλέον οι ηγεσίες των μοναρχιών του Κόλπου, αλλά και η Αίγυπτος έχουν βγάλει από τις πρώτες σειρές της ατζέντας τους το Παλαιστινιακό ζήτημα. Έχουν κουραστεί με ένα πρόβλημα που κρατά από το 1948. Εξάλλου, ο Ερντογάν, τασσόμενος αναφανδόν υπέρ της Χαμάς, συνεχίζει την στήριξη του στους Αδερφούς Μουσουλμάνους οι οποίοι βρίσκονται σε στενή επιχειρησιακή συνεργασία με την Χαμάς. Μέσα από τις σήραγγες της Χαμάς στην Γάζα περνούν οι ομάδες του Αδερφών Μουσουλμάνων στην Αίγυπτο, στην περιοχή του Σινά και προσβάλλουν αιγυπτιακούς στόχους με νεκρούς και τραυματίες. Εννοείται πως αυτή η στήριξη προς Χαμάς-Αδερφούς Μουσουλμάνους ακυρώνει τις προσπάθειες προσέγγισης του Ερντογάν με την Αίγυπτο.

3. Ο μόνος δρόμος που έχει απομείνει στον Τούρκο πρόεδρο είναι η διαρκής υπερέκθεση του στην ευρύτερη περιοχή. Η πρόκληση συνεχών εντάσεων και προβλημάτων, ώστε να καταστεί βασικός παίκτης για την εν συνεχεία επίλυση τους. Βέβαια, αυτός είναι ένας άκρως επικίνδυνος δρόμος, όπως φάνηκε στην Συρία, στην Λιβύη, στο Β. Ιράκ, στην Ουκρανία και βέβαια στο Αιγαίο.

Τελικά τι θα προκύψει από αυτήν την νέα αναταραχή; Θα δεχθεί ακόμα ένα ράπισμα ο Ερντογάν ή θα βρει τρόπο να βγει από τα αδιέξοδα του; Πάντως δεν είναι να παίζει κανείς με τους Ισραηλινούς.