ΑΠΟΨΕΙΣ

Είναι γεγονός πως η λέξη «αποστασία» είναι φορτισμένη με αρνητικό φορτίο. Η εγκατάλειψη αρχών και θέσεων προδίδει έλλειψη ήθους. Αυτό είναι καταγεγραμμένο στη συνείδηση της κοινής γνώμης. Επιπλέον, οποιαδήποτε αναφορά σε αποστασία ανακαλεί στη μνήμη τα γεγονότα του 1965 και τα όσα δραματικά επακολούθησαν. Θα μου πείτε: και πόσοι γνωρίζουν σήμερα τι έγινε το 1965; Ένας μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων δεν είχε καν γεννηθεί. Όμως, κάτι θα άκουσαν, κάτι θα διάβασαν, έστω ευκαιριακά, έστω αποσπασματικά και η εντύπωση που έχουν για την αποστασία είναι αρνητική.

Σε αυτό ακριβώς ποντάρουν τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΠΑΣΟΚ όταν κατηγορούν τον Κυριάκο Μητσοτάκη πως, αν δεν πετύχει την αυτοδυναμία στις εκλογές με την ενισχυμένη αναλογική, θα επιδιώξει να σχηματίσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία δια της μεθόδου της αποστασίας. Δηλαδή αποσπώντας βουλευτές από άλλα κόμματα.

Πρώτα - πρώτα ο πρωθυπουργός, εδώ και καιρό, μιλά για αυτοδύναμη κυβέρνηση που δε θα είναι μονοκομματική. Τι εννοεί; Πως θα χρησιμοποιήσει στελέχη και από άλλους πολιτικούς χώρους, όχι για να σχηματίσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, όπως τον κατηγορούν, αλλά για να κυβερνήσει. Και τέτοια στελέχη με υπουργική πείρα, που είναι σήμερα πολιτικά άστεγα, δεν είναι λίγα. Και η πιθανή συνεργασία τους με τη Νέα Δημοκρατία θα κινείται εντός του πλαισίου της διεύρυνσης και της ανανέωσης που χαρακτηρίζει κάθε μεγάλο κόμμα.

Τα κόμματα που δεν ανανεώνονται και δε διευρύνονται μαραζώνουν, συρρικνώνονται και τελικά σβήνουν. Τα παραδείγματα πάρα πολλά από την πολιτική ζωή της Ελλάδας. Συνεπώς, ο πρωθυπουργός είπε το αυτονόητο. Πως η Νέα Δημοκρατία στη δεύτερη τετραετία της θα χρησιμοποιήσει πολιτικούς και από άλλους πολιτικούς χώρους.

Αυτό δεν άρεσε πρωτίστως στον ΣΥΡΙΖΑ και άρχισε να αναμασά την καραμέλα της αποστασίας, συνδέοντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη και το 2023, με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και το 1965. Αλλά ας δούμε ποιοι μιλούν για αποστασία.

Ως γνωστόν επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για να ψηφιστεί η συμφωνία των Πρεσπών και να μην καταρρεύσει η τότε κυβέρνηση μετά την αποχώρηση των ΑΝΕΛ, αποστάτησαν από τα κόμματά τους οι κάτωθι βουλευτές: Σπ. Δανέλης (Ποτάμι), Β. Κόκκαλης, Ε. Κουντουρά, Θ. Παπαχριστόπουλος (ΑΝΕΛ), Θ. Μεγαλοοικονόμου (Ένωση Κεντρώων). Δεν ψήφισαν απλώς τη συμφωνία των Πρεσπών, στήριξαν μέχρι τέλους την κυβέρνηση, προσφέροντας με την ψήφο τους τη δεδηλωμένη. Καραμπινάτη περίπτωση αποστασίας. Εκτός αν παρόμοιες συμπεριφορές είτε συγχωρούνται και δικαιολογούνται είτε αποκτούν θετικό πρόσημο εφόσον αφορούν μία αριστερή κυβέρνηση.

Συνεπώς η ριζοσπαστική Αριστερά δε νομιμοποιείται πολιτικά και ηθικά, λόγω του κυβερνητικού παρελθόντος της, να εγκαλεί τον Μητσοτάκη για πρόσκληση σε αποστασία. Και κυρίως δε νομιμοποιείται, γιατί ουδέποτε ο πρωθυπουργός υπαινίχθηκε κάτι τέτοιο.

Όσο θα περνούν οι μέρες και θα μπαίνουμε στην καρδιά της προεκλογικής περιόδου τόσο θα οξύνεται το πολιτικό κλίμα και αυτό είναι και αναμενόμενο και φυσιολογικό. Για εμάς τους παλαιότερους, οι μνήμες από τη δεκαετία του 1980 δεν μπορούν να σβηστούν. Μπροστά στα όσα λέγονταν και γίνονταν σε αυτήν την ταραγμένη δεκαετία, οι σημερινές εντάσεις μοιάζουν με παιδικό πάρτι. Τουλάχιστον μέχρι στιγμής.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 02.04.2023