Το κορίτσι που «έριξε μαχαίρι» και «βρήκε στόχο», αλλά και μια θέση της στις καρδιές μας την εποχή του νέου κύματος, έγινε πια σήμερα μια ωραία κυρία. Ακομπλεξάριστα λέει την ηλικία της, τρυφερά απευθύνεται στους ανθρώπους που ξέρουν να νιώσουν την αλήθεια της και νοσταλγικά ξεδιπλώνει το παρελθόν της, που εμπεριέχει πολλές λαμπερές στιγμές και χιλιάδες θαυμαστές.

Είναι η Πόπη Αστεριάδη, η «εύθραυστη», αισθαντική, ξεχωριστή φωνή της δεκαετίας του ’60. Μια φωνή που δεν καταθέτει τα όπλα, που αντέχει, που και σήμερα ακούγεται αισθησιακή στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής.

Τώρα, με ένα βιβλίο συνοδευόμενο από cd η αγαπημένη ερμηνεύτρια δίνει το «παρών» της και πάλι στα καλλιτεχνικά συμβαίνοντα. Πρόκειται για τον τόμο «Πόπη Αστεριάδη - Με σημαία το όνειρο» που έγραψε ο Κυριάκος Μέλλος και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «24 γράμματα». Σ’ αυτόν πέρα από την ίδια, κάποιοι από τους ανθρώπους της (Γιάννης Σπανός, Γιάννης Πουλόπουλος, Λίνος Κόκκοτος, Γιάννης Ζουγανέλης κ.ά.) μιλούν για τη ζωή και το έργο της, ενώ κάποιοι άλλοι (Γιοβάννα, Μίμης Πλέσσας, Νατάσα Μποφίλιου κ.ά.) γράφουν κείμενα. Ο τόμος περιλαμβάνει δε και το άλμπουμ «Αέρι θα γενώ» με 17 ακυκλοφόρητα τραγούδια, τα οποία δεν είχαν την τύχη κάποτε να δισκογραφηθούν και η ερμηνεύτρια μας τα συστήνει τώρα.

«Δεν είναι ένα κουτσομπολίστικο βιβλίο»

Αποστασιοποιημένη από τα μουσικά συμβαίνοντα εδώ και χρόνια η ίδια, σεμνή και με έλλειψη ναρκισσισμού, απέρριπτε στο παρελθόν παρόμοιες προτάσεις να εκδοθεί η βιογραφία της. Αυτή της η άρνηση όμως κάμφθηκε από τη γνωριμία της με τον Κυριάκο Μέλλο. «Αν δεν υπήρχε εκείνος δεν θα το έκανα. Του έδωσαν το τηλέφωνό μου κάποιοι γνωστοί. Ήρθε στο σπίτι μου με βιβλία, είχε τυπώσει όλα μου τα τραγούδια, τι είχα πει στον ελληνικό κινηματογράφο. Τα έχασα κι έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Ποτέ μου δεν τα είχα συγκεντρώσει όλα αυτά, δεν είχα αρχείο. Έτσι, όταν βρεθήκαμε και μιλήσαμε μου έκανε μεγάλη εντύπωση και μου άρεσε πάρα πολύ η προσέγγισή του. Είναι ένα παιδί που έχει πάθος γενικότερα με τους καλλιτέχνες. Όλο αυτό που έγινε αυθόρμητα και αβίαστα με έπεισε. Τώρα έχουμε γίνει φίλοι και μου έχει φτιάξει τη διάθεση με όλη τη στάση ζωής του», λέει στη «ΜτΚ» η ερμηνεύτρια.

Στο διάστημα της προετοιμασίας του βιβλίου η συγκίνησή της ήταν μεγάλη. «Ξέρεις γιατί μου αρέσει; Δεν είναι ένα κουτσομπολίστικο βιβλίο, ούτε ήθελα μέσα από αυτά να κάνω παράπονα. Ως προς αυτό με προστάτευσε και ο Κυριάκος. Γράφω τη ζωή μου, αλλά δεν θα καθόμουν να γράψω τις ερωτικές μου περιπέτειες, δεν ενδιαφέρει κανέναν αυτό», λέει εμφατικά.

Στην πορεία προστέθηκε η ανάγκη της να δημοσιοποιήσει και τα τραγούδια που έμεναν χρόνια στο συρτάρι. «Είναι κάποια κομμάτια για τα οποία είχα συνεργαστεί με τον Γιώργο Δεσποτίδη που τώρα έχει πεθάνει, αλλά και με τον κιθαρίστα Χρήστο Μπέλτσιο. Δεν κυκλοφόρησαν ποτέ και σκέφτηκα ότι είναι κρίμα να πάνε χαμένα. Στην πορεία επειδή ο Κυριάκος Μέλλος έχει ωραία φωνή του πρότεινα να πούμε μαζί και το τραγούδι το ‘Αέρι θα γενώ’. Έτσι, μπήκαμε στο στούντιο και το ηχογραφήσαμε ειδικά για την κυκλοφορία του βιβλίου», επισημαίνει η κ. Αστεριάδη.

«Κουράστηκα από όσα συνέβαιναν γενικότερα στον χώρο»

Από το τραγούδι αποσύρθηκε γιατί κουράστηκε, όπως τονίζει. «Είμαι 72 χρονών γυναίκα. Τι να κάνω και τι να πω παραπάνω; Υπάρχουν τόσα ωραία νέα παιδιά… Κουράστηκα κι από όσα συνέβαιναν γενικότερα στον χώρο. Αγαπούσα πάντα το τραγούδι αλλά δεν μου άρεσαν πολλά πράγματα στη δουλειά μου, όπως για παράδειγμα ότι δεν υπάρχει φιλία. Εγώ λειτουργώ σε άλλη συχνότητα, το τραγούδι το έχω σαν ξέσπασμα, ενώ ζούσα από αυτό δεν το κυνήγησα όσο έπρεπε και δεν μου φταίει κανείς γι αυτό, είναι δική μου επιλογή», παραδέχεται.

Ωστόσο, υπάρχουν φορές που νοσταλγεί τα φώτα και τη σκηνή. «Σίγουρα μου λείπει. Όταν όμως τελείωνε μια ζωντανή εμφάνισή μου από την οποία εισέπραττα αγάπη, ένιωθα πολλή μοναξιά, αλλά και ένα κενό. Έλεγα πάντα κοίταξε τι ωραία που ήταν και πόσο λίγο κράτησε. Το να μπορείς να τραγουδάς σου δίνει δύναμη. Δεν έχω χάσει τη φωνή μου. Δεν είναι σίγουρα βέβαια όπως ήταν πριν πολλά χρόνια, γιατί ως γνωστόν η φωνή αλλοιώνεται», υπογραμμίζει.

Έτσι, δεν αποκλείει στο μέλλον κάποια ζωντανή εμφάνιση. Μάλιστα, σκοπός της ήταν μια παρουσίαση του βιβλίου στη διάρκεια της οποίας θα ερμήνευε μερικά τραγούδια, αλλά λόγω κορονοϊού αυτό δεν φαίνεται να μπορεί να γίνει άμεσα. «Τα παιδιά μου μένουν στην Ανάβυσσο κι εγώ στο σπίτι μου στην Καστέλα του Πειραιά. Έχω ένα κοκεράκι που μου έφερε η κόρη μου για να μου κάνει παρέα κι έτσι δεν δυσκολεύτηκα στην καραντίνα. Κάποιες παρέες και κάποιους συγγενείς μου θα ήθελα να τους βλέπω πιο συχνά, δεν τους συνάντησα όμως καθόλου, γιατί φοβάμαι. Έχω πάρει προφυλάξεις και κατανοώ ότι είναι δύσκολο όλο αυτό, αλλά τώρα αφού μας έτυχε πρέπει να το αντιμετωπίσουμε».

Εκνευρίζεται όταν ακούει από φίλους της να λένε ότι η ιστορία του ιού είναι ένα ψέμα. Νευριάζει επίσης και με την πόλωση που βλέπει συχνά στον κόσμο. «Τόσα χρόνια που ζω και κινούμαι με τα καλλιτεχνικά, αυτό που δεν μπορώ να ανεχτώ είναι να βλέπω τον κόσμο να μαλώνει για τα πολιτικά. Όταν κάνω με κάποιον παρέα δεν με ενδιαφέρει τι πιστεύει αλλά τι άνθρωπος είναι. Αυτή τη διχόνοια που έχει ποτίσει τον κόσμο τόσα χρόνια, τη νιώθω τώρα πολύ έντονα και με θλίβει. Έχω κάνει πολλές κουβέντες με τα παιδιά μου γι’ αυτό», καταλήγει.