Παρά τις διαβεβαιώσεις του υπουργείου Υγείας ότι τα πρώτα στοιχεία από την εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου είναι θετικά και οι Έλληνες δείχνουν να συνειδητοποιούν ότι τέλειωσε το τσιγάρο από τους δημόσιους χώρους, υπάρχουν ακόμη… θύλακες υπεράσπισης της ελευθερίας του καπνιστή.

Οι οποίοι φυσικά νομίζουν ότι είναι πιο έξυπνοι από αυτούς που σκέφτηκαν και υλοποιούν το νόμο, γι’ αυτό και θα νικήσουν τον άκαπνο εχθρό, φουμάροντας παντού και πάντα σαν και πρώτα.

Σε ένα από τα καφέ της κρίσης, αυτά που ξεφύτρωσαν στην πόλη μαζί με σαντουιτσάδικα και αρτοποιεία (και μέχρι να μετασχηματιστεί σε ανάπτυξη η αλλαγή του κλίματος στην οικονομία δεν φαίνονται στον ορίζοντα πιο στιβαρές επιχειρηματικές προτάσεις) εκτυλίσσεται το παρακάτω σκηνικό.

Νεαρός σερβιτόρος πλησιάζει ένα ένα τα τραπέζια, λέει κάτι στους θαμώνες και απομακρύνεται, παίρνοντας κάτι μαζί του. Περιμένουμε υπομονετικά. Όπου να ’ναι θα έρθει και στο δικό μας τραπέζι, για να επαναλάβει ό,τι είπε στους άλλους με άνεση επαγγελματία της υποκριτικής.

Ελίσσεται γρήγορα στο μεγάλο σαλόνι και δεν δυσανασχετεί ακόμη κι όταν οι παρέες πιάνουν κουβέντα μαζί του, καθυστερώντας την ιδιότυπη περιοδεία του. Μόλις φθάνει το πλήρωμα του χρόνου, μας πλησιάζει με σίγουρο βήμα, παίρνει το καλό του χαμόγελο και μας ενημερώνει πως θα αφαιρέσει το τασάκι από το τραπέζι μας και πως όποιος θέλει από δω και πέρα να καπνίσει, θα πρέπει να βγει εκτός καταστήματος γιατί «πλησιάζει ο έλεγχος». Στην απορία μας «πώς το ξέρετε αυτό», ο σερβιτόρος δεν διστάζει να «δώσει» τη γειτονιά για τις πληροφορίες, που έφτασαν στο μαγαζί σχετικά με τους ελεγκτές «που βρίσκονται εδώ γύρω». Απομακρύνεται με το ενοχοποιητικό στοιχείο ανά χείρας, το σταχτοδοχείο δηλαδή, και μας αφήνει με την απορία, την οποία ο ιδιοκτήτης του καταστήματος ούτε ως ενδεχόμενο άφησε να περάσει από το μυαλό του. Κι αν κάποιος από τους πελάτες δεν συμφωνεί με τη δική του νοοτροπία; Κι αν κάποιος δεν θέλει να γίνει συνένοχος στη συνωμοσία; Προφανώς αν έχεις τη συνήθεια να πίνεις καφέ, οφείλεις να συμφωνείς με το... καρτέλ των καφέ. Πρέπει να συμφωνείς με το μέτωπο των επιχειρηματιών ενάντια στον αντικαπνιστικό νόμο.

Ο ένας μαζεύει τα τασάκι όταν είναι εκεί ο έλεγχος, ο άλλος έχει μάθει τα ωράρια του ελέγχου και ενημερώνει από πριν τους θαμώνες ότι μετά τις 6 το απόγευμα μπορούν να καπνίζουν ελεύθερα, ο τρίτος υπονομεύει την απαγόρευση με το νεοελληνικό επιχείρημα που πάει με όλα: «Μόνο ο αντικαπνιστικός μάς έλειπε». Ενώ αυτό που πραγματικά μας λείπει είναι να υπερασπιστούμε για μια ακόμη φορά τη βολή μας και δήθεν και τους πελάτες μας, προσβάλλοντάς τους μπροστά στα μάτια τους. Και με ποιο διακύβευμα! Να υπερασπιστούμε το δικαίωμα του καπνίζειν αρειμανίως σε κλειστό δημόσιο χώρο, αρνούμενοι την… καταπίεση που θέλει να επιβάλει η πολιτεία.

Σαν να μην πέρασε μία μέρα από μία ολόκληρη δεκαετία που μας πήρε από το 2009 και μας προσγείωσε απότομα στο 2019.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ", 1 Δεκεμβρίου 2019