Τις θέσεις της για τα μείζονα θέματα της ξενοδοχίας που περιλαμβάνονται στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών με τίτλο «Μέτρα για τον περιορισμό της φοροδιαφυγής”, κατέθεσε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ξενοδόχων (ΠΟΞ), με επιστολή της προς τους Κωστή Χατζηδάκη, υπουργό Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Θάνο Πετραλιά, υφυπουργό Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, αρμόδιο για τη Δημοσιονομική Πολιτική και Χάρη Θεοχάρη Υφυπουργό Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, αρμόδιο για τη Φορολογική Πολιτική, την οποία κοινοποιεί και προς την Όλγα Κεφαλογιάννη, υπουργό Τουρισμού.

Η ΠΟΞ με το έγγραφό της ζητά:

-Επιβολή ΦΠΑ από το πρώτο ακίνητο
-Για την απαλλαγή από ΦΠΑ του εισοδήματος που αποκτάται, από φυσικά πρόσωπα, από τη βραχυχρόνια μίσθωση μέχρι δύο (2) ακινήτων), θα πρέπει η συγκεκριμένη εξαίρεση να ισχύσει μόνο εφόσον συντρέχουν σωρευτικά οι εξής δύο προϋποθέσεις:
α. ένα από τα δύο ακίνητα που εκμισθώνονται θα πρέπει να έχει δηλωθεί ως ακίνητο στο οποίο ιδιοκατοικεί ο εκμισθωτής και
β. το συνολικό ετήσιο εισόδημα από τη βραχυχρόνια μίσθωση δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τις δέκα χιλιάδες (10.000) ευρώ.
Σε αντίθετη περίπτωση στο εισπραττόμενο μίσθωμα θα πρέπει να επιβάλλεται Φ.Π.Α.. ανεξαρτήτως αν το φυσικό πρόσωπο εκμισθώνει ένα ή δύο ακίνητα.
-Η ανώτατη διάρκεια της μίσθωσης, προκειμένου αυτή να θεωρείται βραχυχρόνια, θα πρέπει να περιοριστεί στις τριάντα (30) ημέρες.
-Θα πρέπει να προβλεφθούν συγκεκριμένοι χρονικοί περιορισμοί στη διάρκεια της βραχυχρόνιας μίσθωσης. Ειδικότερα, προτείνεται να επανέλθει σε ισχύ η αρχική διατύπωση της περίπτωσης ε της παραγράφου 2 του άρθρου 111 του ν.4446/2016 σύμφωνα με την οποία προβλεπόταν πως: «Η μίσθωση εκάστου ακινήτου δεν υπερβαίνει τιςενενήντα (90) ημέρες ανά ημερολογιακό έτος. Για νησιά κάτω των δέκαχιλιάδων (10.000) κατοίκων η μίσθωση εκάστου ακινήτου δεν υπερβαίνει τιςεξήντα (60) ημέρες ανά ημερολογιακό έτος. Υπέρβαση της διάρκειας του προηγούμενου εδαφίου, των ενενήντα (90) και εξήντα (60) ημερών αντίστοιχα, επιτρέπεται εφόσον το συνολικό εισόδημα του εκμισθωτή ή υπεκμισθωτή, από το σύνολο των ακινήτων που διαθέτει προς εκμίσθωση ή υπεκμίσθωση, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος περί οικονομίας διαμοιρασμού, δεν ξεπερνά τις δώδεκα χιλιάδες (12.000) ευρώ κατά το οικείο φορολογικό έτος.»
-Θα πρέπει να οριστεί ρητά πως σε περίπτωση που εντός του καταλύματος διεξάγεται οποιασδήποτε μορφής παροχή υπηρεσιών, τότε το ακίνητο θα πρέπει να θεωρείται τουριστικό κατάλυμα το οποίο θα πρέπει να διαθέτει Ειδικό Σήμα Λειτουργίας ή Βεβαίωση Συνδρομής Νομίμων Προϋποθέσεων, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 1 έως 4 του Ν.4276/2014. Σε αντίθετη περίπτωση και πέραν των υπολοίπων κυρώσεων το κατάλυμα θα πρέπει να σφραγίζεται σύμφωνα με την παράγραφο 4 του άρθρου 7 του Ν. 4276/2014.

Θα πρέπει, όπως άλλωστε έχει εξαγγελθεί, να αντιμετωπιστεί το ζήτημα των πολυκατοικιών διαμερισμάτων, οι οποίες επί της ουσίας λειτουργούν ως μη αδειοδοτημένα τουριστικά καταλύματα. Ειδικότερα, σε περίπτωση που το σύνολο των διαμερισμάτων πολυκατοικίας ήσυγκροτήματος κατοικιών εκμισθώνεται με βραχυχρόνιες μισθώσεις, τότε αυτόθα πρέπει να θεωρείται τουριστικό κατάλυμα, το οποίο θα πρέπει να διαθέτειτην αντίστοιχη αδειοδότηση. Σε αντίθετη περίπτωση το κατάλυμα θα πρέπει να σφραγίζεται. Στην περίπτωση που μέρος των διαμερισμάτων μιας πολυκατοικίας και ειδικότερα ποσοστό άνω του 60% της συνολικής τους επιφάνειας, εκμισθώνονται βραχυχρόνια, τότε θα πρέπει να εφαρμόζονται συγκεκριμένοι κανόνες υγιεινής και ασφάλειας.
–Προτείνεται να παρέχεται το δικαίωμα στους ΟΤΑ Α’ βαθμού να ορίζουν, μετά από απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου τους, το μέγιστο αριθμό ακινήτων που μπορούν να εγγράφονται στο Μητρώο Ακινήτων Βραχυχρόνιας Μίσθωσης ανά δημοτικό διαμέρισμα. Η απόφαση αυτή θα πρέπει να λαμβάνεται κατόπιν προηγούμενης δημόσιας διαβούλευσης και να αιτιολογείται με βάση σχετική επιστημονική μελέτη (λαμβάνοντας υπόψη τις τοπικές ανάγκες και ιδιαιτερότητες, όπως τα προβλήματα στέγασης κλπ).

Τέλος Ανθεκτικότητας

Για το τέλος Ανθεκτικότητας, η ΠΟΞ ζητά να μπει “ταβάνι” στα 136 εκατ. € που είναι το ποσό που είχε προβλεφθεί για το φόρο διαμονής και θέτει τα εξής θέματα:
“Ο φόρος διαμονής νομοθετήθηκε το έτος 2016 με το άρθρο 53 του νόμου 4389/2016 «στο πλαίσιο της ανάγκης εκπλήρωσης των δεσμεύσεων της χώρας μας για δημοσιονομική προσαρμογή και προκειμένου να ολοκληρωθεί επιτυχώς και έγκαιρα η διαδικασία αξιολόγησης». Πρόκειται, λοιπόν, για ένα μνημονιακό φόρο, ο οποίος θα έπρεπε από ετών να έχει καταργηθεί.

Με τη προτεινόμενη ρύθμιση ο φόρος διαμονής, αντί να καταργηθεί, μετατρέπεται σε ένα αυξημένο, κατά 100% έως 200%, ανάλογα με τη κατηγορία του ξενοδοχείου, «τέλος ανθεκτικότητας στην κλιματική κρίση». Μάλιστα πουθενά στην προωθούμενη διάταξη δεν γίνεται λόγος για ανταποδοτικότητα του νέου αυτού τέλους.

Σχετικά με την επιβάρυνση που προκαλείται από το τέλος ανθεκτικότητας στο ξενοδοχειακό προϊόν επισημαίνουμε τα εξής:

Το τέλος ανθεκτικότητας δεν υπολογίζεται βάσει της τιμής του δωματίου.

Αυτό δημιουργεί ανισότητες και στρεβλώσεις, καθώς υπάρχουν σημαντικές διακυμάνσεις στην τιμή, τόσο μεταξύ των ξενοδοχείων της ίδιας κατηγορίας, όσο και μεταξύ των ίδιων των ξενοδοχείων με βάση την εποχικότητα.

Η επιβάρυνση είναι ιδιαίτερα αυξημένη:

α. στις περιπτώσεις ξενοδοχείων της ίδιας κατηγορίας με χαμηλότερες τιμές εκμίσθωσης δωματίων και

β. σε περιόδους που η τουριστική κίνηση είναι περιορισμένη και άρα οι τιμές εκμίσθωσης των δωματίων μειωμένες.

Επομένως, το συγκεκριμένο μέτρο μειώνει την ανταγωνιστικότητα του ξενοδοχειακού προϊόντος και αποβαίνει σε βάρος της προσπάθειας επιμήκυνσης της τουριστικής περιόδου, ενώ από την εφαρμογή του θίγονται σε μεγαλύτερο βαθμό κοινωνικές ομάδες, προορισμοί και κατηγορίες επιχειρήσεων που χρειάζονται τη μεγαλύτερη στήριξη.

Τα ανωτέρω συμπεράσματά μας επιβεβαιώνονται από την επισυναπτόμενη μελέτη του ΙΤΕΠ με τίτλο «Επιβολή τέλους περιβαλλοντικής προστασίας συμπληρωματικά του σημερινού φόρου διαμονής», που δημοσιεύθηκε κατά τη διάρκεια του τρέχοντος μήνα.

Η επιβάρυνση του ξενοδοχειακού προϊόντος από το τέλος ανθεκτικότητας στη κλιματική κρίση πρέπει να περιορίζεται και να εξαντλείται στα περίπου 136 εκ. ευρώ που εισπράττονταν ετησίως από τον φόρο διαμονής.

Το ανωτέρω ποσό των 136 εκ. ευρώ θα πρέπει να έχει ανταποδοτικό χαρακτήρα και τούτο να διασφαλίζεται νομοθετικά.

Το υπόλοιπο προϋπολογισθέν ποσό θα μπορούσε να προκύψει από την αύξηση της συμμετοχής στο συγκεκριμένο τέλος της βραχυχρόνιας μίσθωσης – σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη στη βραχυχρόνια μίσθωση πραγματοποιούνται περίπου 28,6 εκ. διανυκτερεύσεις ετησίως. Θα ήταν επίσης χρήσιμο, εκτός από τη μονομερή επιβάρυνση της τουριστικής δραστηριότητας, να εξεταστεί και η συμμετοχή τομέων της οικονομίας που, σε αντίθεση με τον ξενοδοχειακό κλάδο, έχουν σημαντικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα”.