Έναν χρόνο μακριά από τη μαχόμενη δημοσιογραφία και την καθημερινή τριβή με την κοινωνία, οφείλω να ομολογήσω ότι κάπου ένιωθα να μην πατάω γερά στα πόδια μου. Να μην είμαι σίγουρος ότι αποκρυπτογραφώ σωστά τα μηνύματα της κοινής γνώμης, ότι αντιλαμβάνομαι τα «θέλω», τις διαθέσεις, τα μεγάλα ΝΑΙ και τα μεγάλα ΟΧΙ των πολιτών.

Στη δουλειά μου αυτό είναι μειονέκτημα. Ή για να το πω ορθότερα, είναι μεγάλο πλεονέκτημα να ξέρεις πώς σκέφτεται ο κόσμος τη δεδομένη συγκυρία. Όχι για να καβαλήσεις το κύμα παριστάνοντας τον «αυθεντικό ερμηνευτή του λαού», αλλά για να γνωρίζεις το περιβάλλον μέσα στο οποίο πρέπει να κάνεις τη δουλειά σου.

Έτσι, χάρηκα ιδιαίτερα όταν ο φίλος μου από τα φοιτητικά μας χρόνια Δημήτρης Κατσαντώνης (διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας μετρήσεων To The Point) θέλησε με αφορμή την επανακυκλοφορία της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ να μας κάνει δώρο μια δημοσκόπηση.

Τα ευρήματα της έρευνας, δημοσιεύονται στις εσωτερικές σελίδες της εφημερίδας.

Εκείνα που κρατάω εγώ ως σημαντικά στοιχεία που συνθέτουν τη σημερινή φωτογραφία του στίγματος που εκπέμπουν οι πολίτες του πολεοδομικού συγκροτήματος της Θεσσαλονίκης (α’ εκλογική περιφέρεια) σε σύγκριση με την αντίστοιχη περσινή αποτύπωση είναι:

• - Ότι ξεχειλίζει η δυσαρέσκεια για τον κρατικό ΟΑΣΘ.

- Ότι διευρύνονται οι αρνητικές γνώμες για τον Γιάννη Μπουτάρη, ενώ βελτιώνεται η εικόνα του Απόστολου Τζιτζικώστα.

- Ότι η καθαριότητα, η εγκληματικότητα και η ανεργία συναποτελούν μαζί με το κυκλοφοριακό τα… «βάσανά» μας.

• - Ότι οι πολίτες εμπιστεύονται περισσότερο την αυτοδιοίκηση (τους δήμους) ως μηχανισμό προστασίας τους σε μια έκρηξη της φύσης (πλημμύρες, σεισμοί, φωτιές κτλ.) παρά τις υπηρεσίες του κεντρικού κράτους.

Το σπουδαιότερο ωστόσο εύρημα της μέτρησης είναι ότι για πρώτη φορά ύστερα από πολλά χρόνια το ποσοστό των ανθρώπων που θεωρούν ότι την επόμενη πενταετία θα είναι σε καλύτερη κατάσταση από αυτήν που είναι σήμερα υπερβαίνει αυτό εκείνων που πιστεύουν ότι τα πράγματα θα πάνε ακόμη χειρότερα.

Δεν θα το χαρακτήριζα δείγμα αισιοδοξίας, αλλά εδραίωση της πεποίθησης ότι πιάσαμε πάτο και πιο κάτω δεν έχει.

Κάτι είναι κι αυτό. Επάνω σε αυτό το δεδομένο θα πρέπει να χτίσουμε.