Φωτογραφίες: Αργύρης Ηλιάδης,

προσωπικό αρχείο Δημήτρη Γαλαμάτη

Διαδικτυακός ο σημερινός πρωινός καφές. Και κυανόλευκος. Ο λόγος για τη συζήτηση με τον νέο Γενικό Γραμματέα Ενημέρωσης και Επικοινωνίας Δημήτρη Γαλαμάτη. Ο πρωινός καφές έγινε μέσω skype: Αυτός στο κτίριο της Γενικής Γραμματείας και εμείς σε ένα καφέ στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Και ήταν και κυανόλευκος γιατί περιείχε αρκετή δόση από Ηρακλή, που είναι η μεγάλη αγάπη του Θεσσαλονικιού κυβερνητικού αξιωματούχου. Η συζήτησή μας επιφύλαξε και εκπλήξεις. Οπως η αδυναμία του για τη μουσική (υπήρξε ραδιοπειρατής και ερασιτέχνης dj…) και τους Depeche Mode. Κατά τα λοιπά συζητήσαμε για την ΟΝΝΕΔ, τα παλιά χρόνια της έντονης πολιτικοποίησης, την άποψή του για τους προέδρους της ΝΔ και το μπρίφινγκ στη Θεσσαλονίκη. Που όπως είπε ήρθε για να μείνει.

-Πως πίνετε τον πρωινό σας καφέ;

(Γελάει). Πάντα κρύο, χειμώνα-καλοκαίρι και πάντα με ελάχιστη ζάχαρη. Έπινα μόνο φραπέ, τελευταία πίνω και καπουτσίνο ή εσπρέσο ντε καφεϊνέ.

-Πότε στη Θεσσαλονίκη και πότε στην Αθήνα;

Η ζωή μου τελευταία μοιράζεται, τις συνήθειες μου όμως τις κουβαλώ αυτοτελείς…

-Γεννηθήκατε στον Σταυρό στη δικτατορία. Τι θυμάστε από εκείνα τα χρόνια;

Από τη δικτατορία τίποτα. Γεννήθηκα το 1971. Οι πρώτες μου παιδικές μνήμες ξεκινούν στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, όταν η χώρα, υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, έβρισκε τον δημοκρατικό της βηματισμό και φυσικά όταν εισέρχονταν στη μεγάλη Ευρωπαϊκή οικογένεια.

Λεζάντα: Με τη νηπιαγωγό Παναγιώτα Τζιβάκη

-Δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο εκεί; Αναμνήσεις από τη ζωή στο χωριό;

Και νηπιαγωγείο εκεί… (γελάει). Αναμνήσεις πολλές και όμορφες. Η ενηλικίωσή μου εκεί ήταν ο βατήρας για την υπόλοιπη ζωή μου. Συμπυκνώνω στη μνήμη μου την περιγραφή μιας ζωής, όπου από παιδιά γινόμασταν μεγάλοι, σε ένα περιβάλλον ευτυχίας και ειρήνης, όπου δεν μας έλειπε τίποτα, αλλά και δεν μας περίσσευαν πολλά.

-Τι κερδίσατε από την εμπειρία αυτή του μεγαλώματος στην επαρχία του νομού;

Την αξία των ανθρώπινων σχέσεων, της άμεσης κοινωνικής συναναστροφής, της συμμετοχής, στις μεγάλες χαρές και της αλληλεγγύης, στις μεγάλες λύπες. Δεν ξέρω πώς θα γινόμουν αν τότε, εκείνους τους καιρούς, μεγάλωνα στην πόλη, είμαι όμως σίγουρος ότι η ανατροφή μου στην επαρχία, πέρα από την καταλυτική επίδραση του οικογενειακού μου περιβάλλοντος, με έκανε με δυο λέξεις καλύτερο άνθρωπο.

Λεζάντα: O Δημήτρης Γαλαμάτης ως μαθητής της πρώτης δημοτικού, ενώ απαγγέλει ποίημα σε σχολική εορτή

-Η οικογένεια πως ήταν; Τι θυμάστε από τις συζητήσεις στο οικογενειακό τραπέζι;

Η οικογένειά μου είναι το θεμέλιό μου. Ήταν ένα φιλήσυχο σπίτι, με αρχές και αξίες στη λειτουργία του, με δημοκρατία στις αποφάσεις του και με ιεράρχηση στις προτεραιότητές του. Στις συζητήσεις αναδεικνύονταν εμφατικά η αγωνία, αλλά και οι προσαρμοσμένοι σε αυτή αγώνες των γονιών μου, για ένα καλύτερο αύριο των παιδιών τους. Αυτή ήταν η μεγάλη τους έγνοια, κάτι που νομίζω μας το έχουν μεταλαμπαδεύσει. Οι γονείς μου ήταν ζωντανό, ενεργό και λειτουργικό κομμάτι της τοπικής κοινωνίας, υπάλληλος στον ΟΤΕ ο Γιάννης ο πατέρας μου, δασκάλα η Μαρία η μητέρα μου, ενώ η Νατάσα, η μικρότερη αδελφή μου, βρισκόταν κι αυτή στα… μέσα και τα έξω των τοπικών δρώμενων.

-Και η καθημερινότητα πέραν του σχολείου;

Μπάλα (γελάει). Πολλή μπάλα, στην αυλή του σχολείου και σε άλλους ανοικτούς χώρους στο χωριό, που βαφτίζαμε…γηπεδάκια. Αργότερα και μπάσκετ, στα χρόνια του Λυκείου κυρίως, αλλά και μουσική, επίσης την ίδια περίοδο. Ραδιόφωνο, Γιάννης Πετρίδης στο Πρώτο Πρόγραμμα, Αρχοντούλα Πέτρου στο Δεύτερο, Αλέξης Λάιος και Ελεονώρα Βενέτη στο Ράδιο 1 των Σερρών, είναι μερικοί από τους ραδιοφωνικούς παραγωγούς της περιόδου, που δεν έχανα εκπομπή τους. Ακόμη και την περίοδο των Πανελλαδικών, το ραδιόφωνο ήταν μονίμως ανοικτό σε αυτές τις συχνότητες. Τότε ξεκίνησα με πάθος και την αγορά βινυλίων. Όλο μου το χαρτζιλίκι πήγαινε εκεί. Έφτασα, μπαίνοντας στο πανεπιστήμιο, να έχω περίπου 3000 δίσκους!

-Αυτό με τους δίσκους μου αρέσει, γιατί το είχα και εγώ. Και άριστος μαθητής, έτσι;

(γελάει).Ναι. Ήμουν αριστούχος, όπως και αρκετές συμμαθήτριες και συμμαθητές μου. Έλεγαν τότε οι δάσκαλοι και οι καθηγητές ότι ήμασταν καλή…φουρνιά.

Λεζάντα: Σημαιοφόρος το 1988 ως μαθητής της Γ' Λυκείου σε παρέλαση στο Σταυρό

-Πότε ήρθατε στη Θεσσαλονίκη και ποια ήταν η πρώτη εικόνα από την πόλη που θυμάστε;

Πρωτοήρθα τον Σεπτέμβριο του ’89 για να γραφτώ στο Πανεπιστήμιο. Μέχρι τότε οι εικόνες που είχα από την πόλη ήταν τα Χριστουγεννιάτικα ψώνια με την οικογένεια στον Κλαουδάτο και τον Λαμπρόπουλο, η επίσκεψη στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και 4-5 φορές με τον πατέρα μου στο Καυταντζόγλειο, για να δούμε τον Ηρακλή. Θέλω να πω ότι δεν είχα ιδιαίτερες εικόνες από την πόλη, πέρα από αυτές τις, ας πούμε, επετειακές επισκέψεις. Όταν λοιπόν κατέβηκα και την περπάτησα ως νέος φοιτητής, αισθάνθηκα ένα δέος.

-Κάτι συγκεκριμένο θυμάστε;

Για παράδειγμα όταν βρέθηκα ως νέος κάτοικος της πόλης στην Πλατεία Αριστοτέλους ένιωσα, με τις έως τότε παραστάσεις μου στο χωριό, σαν να βρισκόμουν στην Πλατεία Τραφάλγκαρ του Λονδίνου, που έβλεπα στις ταινίες και την τηλεόραση!

Λεζάντα: Συνεδρίαση της ΚΕ της ΟΝΝΕΔ στη Θεσσαλονίκη το 1996. Διακρίνονται οι Δημήτρης Γαλαμάτης, Γιώργος Μωυσίδης, Πάνος Σιδέρης, ο σημερινός κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου και Σάκης Μπολότσης

-Στα της ΟΝΝΕΔ πότε ανακατευτήκατε;

Ακούστε. Όταν ο αείμνηστος πατέρας μου με αποχαιρέτησε, ξεκινώντας τη νέα μου ζωή στο Πανεπιστήμιο, με διαβεβαίωσε ότι θα ήταν κι αυτός και η μητέρα μου πάντα δίπλα σε ό,τι χρειαστώ και με παραίνεσε, ως επιθυμία του, να είμαι προσεκτικός και να μην…μπλέξω με δύο πράγματα, με τα ναρκωτικά και με την πολιτική. Ήθελε να αφιερωθώ στην επιστήμη, αποσπασμένος από τις προκλήσεις που άκμαζαν εκείνη την εποχή.

-Αρα δεν τον ακούσατε…

Κατά κάποιο τρόπο όχι. Το πρώτο το απέφυγα, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, το δεύτερο όμως… Το δεύτερο, όπως απέδειξε η ζωή, ήταν η δευτέρα φύσις μου. Άλλωστε και στο σχολείο την είχα εκδηλώσει, καθώς αποφοίτησα από το Λύκειο Σταυρού όντας πρόεδρος του 15μελους. Πάλεψα να την υπερβώ, γι’ αυτό και δεν ασχολήθηκα με τα των φοιτητικών εκλογών στο πρώτο έτος, αλλά τελικά εντάχθηκα στη ΔΑΠ ΝΔΦΚ το 1991 στο 2^ο έτος, παραμονές της φοιτητικής κάλπης. Αυτή ήταν η…πρεμιέρα μου στην ΟΝΝΕΔ Θεσσαλονίκης.

-Μεγάλο κομμάτι της ζωής σας αποτέλεσε η κτηνιατρική. Γιατί διαλέξατε τη συγκεκριμένη σχολή;

Η κτηνιατρική μου προέκυψε καθώς, ως δευτεροδεσμίτης, πρώτες μου επιλογές ήταν η Ιατρική και η Οδοντιατρική. Και οι τρεις σχολές είχαν πολύ υψηλές βάσεις εισαγωγής. Δεν έμπαινες, αν έγραφες στις εξετάσεις μέσο όρο στο σύνολο των μαθημάτων κάτω από 18, οπότε ο ανταγωνισμός ήταν πολύ σκληρός και η είσοδος στη μία ή την άλλη σχολή διέφερε για ελάχιστα μόρια. Μη νομίζετε βέβαια ότι υπήρχε κάποια σοβαρή επιρροή επαγγελματικού προσανατολισμού, απλά με συμπαρέσυρε ο…άνεμος του καλού μαθητή, που και τότε σε ωθούσε, είτε προς τη Νομική, είτε προς το Πολυτεχνείο, είτε προς την Ιατρική, ανάλογα και με την έφεση που είχες στα λυκειακά μαθήματα.

Λεζάντα: Ως σμηνίας με ειδικότητα κτηνιάτρου στην 113 ΠΜ. Παρέα με τους σκύλους φύλακες

Λεζάντα: Ως κτηνίατρος σε χώρο εργασίας

-Θα το επιλέγατε ξανά;

Αν με ώριμα δεδομένα και μετά από πολλά χρόνια πλέον επαγγελματικής πορείας στον κτηνιατρικό χώρο, έκανα ξανά ως μαθητής σήμερα την επιλογή μου, θα επέλεγα την κτηνιατρική, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι για να την τελειώσεις απαιτείται τεράστια προσπάθεια. Θεωρούνταν τότε, αλλά ίσως αυτό να ισχύει μέχρι και σήμερα, η δυσκολότερη σχολή των ελληνικών πανεπιστήμιων.

-Πως ήταν εκείνα τα χρόνια η φοιτητική ζωή στη Θεσσαλονίκη;

Θα έλεγα ανεπανάληπτη!

-Θυμάστε τα στέκια;

Εν πλω, Ούζου Μέλαθρον, Μάσκες, Ολύμπιον και φυσικά το Morgan, κάτω από τα γραφεία της ΟΝΝΕΔ στην Παύλου Μελά!

-Και ροπή προς τη μουσική ως ερασιτέχνης dj…

Ναι, ναι. Από τις πιο αξέχαστες ενασχολήσεις. Υπήρξα για λίγο διάστημα και… ραδιοπειρατής, μαζί με μια παρέα, εκεί στον Σταυρό.

Λεζάντα: Τέλη δεκαετίας του 80: «Με μια παρέα ραδιοπειρατών στήσαμε μια λάμπα σε ένα δωμάτιο στο Σταυρό και κάναμε εκπομπές»

-Στα ίδια βήματα, λοιπόν. Για να δούμε αν θα συμπέσουμε και στο αγαπημένο συγκρότημα.

Depeche Mode. Πολύ πρόσφατα πληροφορηθήκαμε και τα κακά μαντάτα του θανάτου του Andy Fletcher…

-Συμφωνούμε και εδώ αν και για πρώτο θα έβαζα τους Νew Order. Ποιες ήταν οι εικόνες από τη φοιτητική ζωή στη Θεσσαλονίκη τη δεκαετία του 90;

Έχω μόνο ευχάριστες εικόνες να θυμάμαι και γι’ αυτό θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό. Δεν είναι μύθος ότι τα φοιτητικά χρόνια είναι τα καλύτερα στη ζωή μας. Το πέρασμά μου από το πανεπιστήμιο με προίκισε σε πολλά επίπεδα και όχι μόνο επιστημονικά. Μπήκα στους κοινωνικούς αρμούς με πολλά εφόδια, με αυτοπεποίθηση, με τη βεβαιότητα ότι «ναι, μπορώ να αλλάξω τον κόσμο». Αυτό κυρίως σου προκαλεί το πέρασμα από τον ακαδημαϊκό χώρο: ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, αν έχεις όραμα, πίστη και δουλεύεις για να το πετύχεις!

-Η γνωριμία με τη σύζυγό σας Αντιγόνη Καρατζολίτη από πότε χρονολογείται;

Από το 1997, ως γνωριμία. Χρειάστηκε όμως ένας ολόκληρος χρόνος για να… «ρίξω» την Αντιγόνη. Για να επιβεβαιώσω την πρώτη ενστικτώδη σκέψη μου, όταν την πρωτογνώρισα: «αυτή, αυτή είναι η γυναίκα της ζωής μου!»

-Γάμος το 2005, με την αναγγελία να γίνεται στην ίδια τη βουλή από την τότε πρόεδρό της, έτσι δεν είναι;

Ναι, ήταν λίγο περιπετειώδης ο γάμος μας, καθώς λίγες μέρες πριν, ο Γιώργος Παπανδρέου, αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τότε, έκανε πρόταση μομφής στην κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή και η ψηφοφορία για την ψήφο εμπιστοσύνης των βουλευτών προς την κυβέρνηση, ορίστηκε για τα μεσάνυχτα της Κυριακής 12 Ιουνίου. Ο γάμος ήταν ορισμένος για τις 8 το βράδυ της ίδιας μέρας, στον Άγιο Δημήτριο της Θεσσαλονίκης. Όπως αντιλαμβάνεστε ήταν αδύνατον να παραβρεθώ σε αυτή την ψηφοφορία και όταν η πρόεδρος της Βουλής έφτασε στο όνομά μου, ανακοίνωσε στο σώμα ότι «ο βουλευτής της ΝΔ της Β’ περιφέρειας Θεσσαλονίκης Δημήτρης Γαλαμάτης δεν παραβρίσκεται στην ψηφοφορία, καθώς πριν λίγες ώρες τελέστηκε ο γάμος του!». Το αποτέλεσμα ήταν το σύνολο των βουλευτών να ξεσπάσει σε χειροκροτήματα, ως – ας πούμε – γαμήλιο δώρο μας!

Λεζάντα: Φετινά γενέθλια: με τη σύζυγό του Αντιγόνη Καρατζολίτη («η ηρωική μορφή του σπιτιού») και τα δύο παδιά τους: την Κερασία και τον Γιάννη

-Χαμός, το θυμάμαι και εγώ. Στη συνέχεια ήρθαν και τα δύο παιδιά. Πόσο δύσκολο είναι το μεγάλωμά τους, με δεδομένη τη δική σας απαιτητική ενασχόληση με τα δημόσια πράγματα;

Η ηρωική μορφή του σπιτιού μας είναι η Αντιγόνη, εργαζόμενη σκληρά και η ίδια, από τα πρώτα μας βήματα. Σε κάθε σταθμό ενασχόλησής μου στέκεται με αυταπάρνηση δίπλα μου και σηκώνει στις πλάτες της όλο το υπόλοιπο οικογενειακό βάρος. Ιεραρχώντας διαρκώς τις συνθήκες, πάντα τοποθετούσα και εξακολουθώ να τοποθετώ την οικογένειά μου ως κεντρική προτεραιότητα. Ειδικά για τα παιδιά μου, δεν υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να φανεί υπέρτερο. Ο Γιάννης και η Κερασία είναι για μένα ό,τι σπουδαιότερο έχει έρθει στη ζωή μου μέχρι σήμερα. Γιατί κατά την άποψή μου δεν υπάρχει μεγαλύτερη προσφορά στο κοινό καλό, από το να συγκροτήσεις μια αξιόλογη οικογένεια, από το να ζήσεις τις αγωνίες και την πρόκληση της ανατροφής παιδιών. Δεν επέτρεψα ποτέ στον εαυτό μου να θυσιάσει την οικογένεια, στον βωμό της επιτυχίας. Ούτε να παραμελήσω την γυναίκα μου και να αδιαφορήσω για τα παιδιά μου, προκειμένου να ικανοποιήσω φιλοδοξίες ή να χτίσω καριέρα.

-Γυρνάμε στο ΑΠΘ: οι σπουδές σας συμπέφτουν με μια εποχή έντονης πολιτικής αντιπαράθεσης, αλλά και πολιτικοποίησης. Οικουμενική κυβέρνηση, κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και μετά εκ νέου κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Μια αποτίμηση της εποχής;

Την εποχή που αναφέρετε την έζησα πολύ έντονα. Μεγάλες πολιτικές μάχες στα αμφιθέατρα, σκληρή πόλωση στην κοινωνία, αγώνες για επικράτηση των ιδεών μας, στον νέο κόσμο που ξεπρόβαλλε, μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Θεωρώ ότι η επικράτηση των ιδεών της ΔΑΠ και της ΟΝΝΕΔ μέσα στα πανεπιστήμια, μέσα στην κοινωνία , αλλά και μέσα στο ίδιο μας το κόμμα, εκείνους τους καιρούς, λειτούργησαν ως επιταχυντές, έφεραν νωρίτερα αυτόν τον νέο κόσμο στη χώρα μας. Και γι’ αυτή τη συνθήκη νιώθω πολύ υπερήφανος, ως συμμαχητής όλων αυτών των νέων παιδιών που το κατάφεραν τότε!

Λεζάντα: Από το φεστιβάλ της ΟΝΝΕΔ Θεσσαλονίκης τον Οκτώβριο του 1998. Στο βήμα ο τότε πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Δημήτρης Γαλαμάτης που προαναγγέλλει την ομιλία του τότε προέδρου της ΝΔ Κώστα Καραμανλή

-Πολιτικοποίηση στην Ελλάδα: έβλαψε ή βοήθησε;

(Απαντά άμεσα). Η πολιτικοποίηση μόνο καλό προκαλεί. Η πολιτική είναι η δύναμη που κινεί τις ζωές μας!

-Ανεβαίνετε σιγά σιγά τα σκαλιά της ΟΝΝΕΔ, μέχρι που γίνατε πρόεδρος της οργάνωσης Θεσσαλονίκης. Τι σας προσέφερε;

Πολλά. Μου έμαθε να βάζω στόχους και να δουλεύω σκληρά για να τους πετύχω. Μου έμαθε να κερδίζω και να χάνω, να είμαι μετρημένος και προσγειωμένος μετά τη νίκη και αυτοκριτικός με την ήττα. Με λίγα λόγια, με τοποθέτησε πολύ νωρίς πρόσωπο με πρόσωπο με τον…καθρέπτη μου.

Λεζάντα: Από την επίσκεψη του Κώστα Καραμανλή στο δήμο Βόλβης το 2019: «Ο Κώστας Καραμανλής υπήρξε η βασική αιτία της τόσο άμεσης εμπλοκής μου με τα κοινά»

-Μέλος και στέλεχος της ΟΝΝΕΔ και της ΝΔ ζήσατε σχεδόν όλους τους προέδρους του κόμματος: Τι ξεχωρίσατε κατά σειρά από τους Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, Μιλτιάδη Έβερτ, Κώστα Καραμανλή, Αντώνη Σαμαρά και Βαγγέλη Μεϊμαράκη;

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν ένας τολμηρός πολιτικός που έβλεπε πολύ μπροστά. Έφερε στην παράταξη και στη χώρα μας πολύ νωρίς το…μέλλον. Ο Μιλτιάδης Έβερτ ήταν καλοπροαίρετος άνθρωπος και δυναμικός πολιτικός, που αν και αγαπούσε με πάθος το κόμμα, πάντα στην ιεράρχησή του το τοποθετούσε αμέσως μετά την πατρίδα. Ο Κώστας Καραμανλής υπήρξε η βασική αιτία της τόσο άμεσης εμπλοκής μου με τα κοινά. Αν δεν συνέπιπτε η δική του παρουσία στην ηγεσία του κόμματος με την ολοκλήρωση των σπουδών μου, ίσως η ζωή μου να είχε άλλη πορεία. Ο Αντώνης Σαμαράς είναι στα μάτια μου ο πολιτικός που έδωσε στην Ελλάδα την ευκαιρία να μείνει ζωντανή. Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης είναι κάτι άλλο, συνιστά ένα πρόσωπο που ενσαρκώνει τις διαδρομές χιλιάδων ανθρώπων διαχρονικά στη μεγάλη μας παράταξη.

-Τι λέτε για τον σημερινό πρόεδρο της ΝΔ και πρωθυπουργό της χώρας Κυριάκο Μητσοτάκη;

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αν και κυβερνά τον τόπο εδώ και τρία περίπου χρόνια, μέσα σε ένα περιβάλλον συνεχών, πρωτόγνωρων και ασύμμετρων προκλήσεων και απειλών, έχει πετύχει να κρατήσει την κοινωνία όρθια, να αναβαθμίσει το κύρος και τη θέση της χώρας στο εξωτερικό, να προχωρήσει στις μεγάλες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, που τόσο έχουμε ανάγκη. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρέθηκε στο τιμόνι της χώρας την κατάλληλη στιγμή!

-Πέραν της πολιτικής υπάρχει και η επιστήμη. Μετά την Κτηνιατρική Σχολή αποκτήσατε Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στην Ζωική Παραγωγής και από το 2015 είστε διδάκτορας της Κτηνιατρικής Σχολής του ΑΠΘ, με αντικείμενο έρευνας τη βιολογική πτηνοτροφία. Πώς ήταν αυτό το ταξίδι;

Συναρπαστικό! Θα σας απαντήσω όμως με την ακροτελεύτια παράγραφο του προλόγου της διδακτορικής μου διατριβής, όπου είθισται να ευχαριστούμε ανθρώπους για τη συνεισφορά τους στην ολοκλήρωσή της: « Για το τέλος, άφησα ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους δασκάλους που κάθισα δίπλα τους, από παιδί μέχρι σήμερα, η συμβολή των οποίων στη ζωή μου ήταν καταλυτική».

-Η επιστήμη γενικά πως αντιμετωπίζετε από τους Έλληνες; Θετικά ή αρνητικά;

Νομίζω πολύ θετικά. Ο Έλληνας… ακουμπά πάνω στην επιστήμη!

-Πάμε στα της πανδημίας: τι μαθήματα και τι παθήματα μας έδωσε;

Μας έμαθε ότι στη ζωή μας δεν υπάρχουν βεβαιότητες. Ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο

-Βελτιώθηκε η δημόσια υγεία μέσα από αυτήν τη μεγάλη δοκιμασία;

Η απάντηση είναι ξεκάθαρα ναι! Οι δείκτες και οι αριθμοί αυτό φανερώνουν.

Λεζάντα: Με τον αείμνηστο πατέρα του Γιάννη Γαλαμάτη σε περιοδεία στον Ασκό ως βουλευτής Β' Θεσσαλονίκης

-Τι λέτε για τις πρόσφατες νέες βιαιοπραγίες στο ΑΠΘ;

Αισθάνομαι θλίψη, αλλά και οργή. Δεν νομίζω ότι χωράνε άλλα συναισθήματα.

-Γιατί τόση έλξη προς τη βία; Και γιατί τελικά τόσο χαλαρή κινητοποίηση από τον κόσμο για να την καταδικάσει;

Το θέμα χωράει μεγάλη συζήτηση. Δεν θα συμφωνούσα όμως στο ότι το φαινόμενο δεν καταδικάζεται από τον κόσμο. Απλά αυτή η καταδίκη δεν καταγράφεται, ούτε μετριέται.

-Σήμερα ζείτε στη Θεσσαλονίκη: Τι αγαπάτε στην πόλη; Ποια είναι τα στέκια σας;

Αγαπώ τη ζωή μου στη Θεσσαλονίκη στην κάθε της έκφανση. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι ιδιαίτερο. Αισθάνομαι πολύ ευτυχισμένος που μεγαλώνω εδώ τα παιδιά μου και νομίζω το ίδιο αισθάνονται κι αυτά. Τα στέκια μου πλέον είναι αυτά που… κουμπώνουν με τις δραστηριότητες των παιδιών μου, όπως και στέκια γύρω από τη γειτονιά μου.

Λεζάντα: Οι δύο Γιάννηδες, ο μπαμπάς και ο γιός

-Με τι ξεκουράζεστε;

Διαβάζω όσο μπορώ περισσότερο. Θέλω να βάλω στον ελεύθερο μου χρόνο και το περπάτημα, αλλά ακόμη δεν τα έχω καταφέρει…

-Συλλογική αγάπη ο Ηρακλής. Γιατί γίνατε κυανόλευκος;

Δεν το ξέρω! Ο πατέρας μου ήταν Ηρακλής και ίσως η πρώτη, δική του επιρροή, να ήταν καθοριστική!

Λεζάντα: Από μικρός οπαδός του Ηρακλή. Εδώ σε φωτογραφία του 1978 στο Καυτατζόγλειο με τον Βαγγέλη Κουσουλάκη

Λεζάντα: Με τον δικέφαλο στο στήθος σε αγώνα μπάσκετ στον Σταυρό το 1991. Οι φανέλες ήταν δανικές από την ομάδα ποδοσφαίρου του ΠΑΟΚ Σταυρού

-Παίκτες που δε θα ξεχάσετε ποτέ;

Φυσικά ο Χατζηπαναγής!

-Ενα σχόλιο για τον Βάσια;

Αϊνστάιν των γηπέδων!

-Από Νουρέγιεφ της μπάλας Αϊνστάιν των γηπέδων, λοιπόν. Τι είπατε πρόσφατα με τον Κώστα Αϊδινίου;

Ο Κώστας Αϊδινίου με τιμά με τη φιλία του. Βρισκόμαστε συχνά. Ηρακλής, πόλη και πράξεις φιλανθρωπίας, είναι τα αγαπημένα του θέματα, που μοιράζομαι μαζί του.

-Πως θα ξαναβρεί η ομάδα την παλιά της αίγλη;

Μα η ομάδα δεν έχει χάσει την αίγλη της!

-Πάμε λίγο στα έργα στη Θεσσαλονίκη. Γιατί καθυστερούν τόσο πολύ;

Καθυστερούσαν! Η πορεία εδώ και τρία χρόνια έχει αντιστραφεί!

-Τι θα δούμε στην τελική ευθεία των εκλογών για την πόλη;

Την απαρέγκλιτη συνέχεια όλων όσων έχουν ξεκινήσει.

-Πάμε λίγο στα δικά σας: Γιατί επιστρέψατε σε θέση κυβερνητική;

Γιατί ένιωσα ότι έχω να δώσω πράγματα σε αυτή συγκυρία.

Λεζάντα: Στη νέα του έδρα, τη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας

-Τι κάνει ο Γενικός Γραμματέας Επικοινωνίας και Ενημέρωσης;

Υποστηρίζει όλο το θεσμικό κομμάτι του χώρου των ΜΜΕ.

-Ενα θέμα που έχετε ξεκινήσει είναι το μητρώο των ενημερωτικών σάιτ: Πού βρισκόμαστε και ποιος είναι ο στόχος;

Ο στόχος είναι να μπουν κανόνες, να ενισχυθούν η πολυφωνία και η διαφάνεια. Είμαστε κοντά, εννοώ χρονικά, στην υλοποίηση του στόχου με συγκεκριμένες θεσμικές παρεμβάσεις.

-Θα κλείσει και η υπόθεση των αδειών των ραδιοφωνικών σταθμών;

Ναι. Μέσα στο τρέχον έτος.

-Το μπρίφινγκ στη Θεσσαλονίκη συμπλήρωσε ήδη τρεις ενημερώσεις. Ποιος είναι ο απολογισμός σας;

Δεν είναι η στιγμή του απολογισμού. Το μπρίφινγκ στη Θεσσαλονίκη ήρθε για να μείνει…

-Για το τέλος κάτι προσωπικό: Έχετε διατελέσει πολιτικό στέλεχος, βουλευτής, κυβερνητικό στέλεχος και δήμαρχος. Που αισθανθήκατε καλύτερα;

Σε κάθε… στάση δημόσιας προσφοράς παράγονται θετικά και αρνητικά συναισθήματα. Σε όλη αυτή τη διαδρομή έχω νιώσει και τα δύο. Το ζητούμενο είναι η κάθε φορά να σε βελτιώνει, να σου διδάσκει και να σε αναπτερώνει, για την επόμενη…