Κείμενο: Νίκος Οικονόμου

Φωτογραφίες: Αργύρης Ηλιάδης,

Προσωπικό αρχείο Άρη Στυλιανού

Η ώρα δείχνει 10.30 και βρισκόμαστε στο κυλικείο της Νομικής του ΑΠΘ. Ανάμεσα σε αρκετούς φοιτητές πίνουμε καφέ με τον πρόεδρο του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών Αρη Στυλιανού, ο οποίος σε όλη τη διάρκεια της κουβέντας μας δέχεται ποικίλα σχόλια και πειράγματα από φοιτητές και συνεργάτες. Στην κουβέντα μας είπαμε πολλά. Ξεκινώντας από την «Αυγή» που διάβαζε από τότε που ήταν 12 χρονών και τη Συμμαχία των 5, το παρατσούκλι «Ιάπωνα» που του κόλλησαν οι συμφοιτητές του, τις σπουδές στη Σορβόννη, την αγάπη του για τον Σπινόζα και φτάνοντας μέχρι την θητεία του ως πρόεδρος του ΚΘΒΕ, αλλά και το γιατί δεν του αρέσει ο όρος πασοκογενείς. Για τον Αλέξη Τσίπρα τονίζει ότι «με δεδομένα τα τόσα προβλήματα και τα μνημόνια κυβέρνησε καλά» και ότι «είναι πεπεισμένος ότι η δεύτερη θητεία του ως πρωθυπουργού θα είναι πιο ώριμη και πιο πετυχημένη από την πρώτη. Τέλος στο ερώτημα για το αν θα είναι υποψήφιος βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές απαντά θετικά.

-Πότε πίνετε τον πρώτο πρωινό καφέ;

Μόλις ξυπνώ, μεταξύ 6:30 και 7:00.

-Αρα αυτός είναι ο δεύτερος. Και τι είναι;

(Γελάει). Παραδοσιακά έπινα ελληνικό, τα τελευταία χρόνια πίνω διπλό εσπρέσο. Πάντα σκέτο, χωρίς ζάχαρη.

-Στο σπίτι ή στο πανεπιστήμιο;

Στο σπίτι. Ακολουθούν κι άλλοι καφέδες όλη τη μέρα. Μου αρέσει η γεύση του καφέ.

-Τι κάνει ένας πανεπιστημιακός καθηγητής του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ όλη την ημέρα;

Πολλά και διάφορα. Υπάρχουν πάντα υποχρεώσεις, με αποτέλεσμα να τρέχω πίσω από προθεσμίες. Η μέρα περνά κυρίως με έρευνα, διάβασμα και γράψιμο, και με μαθήματα, προπτυχιακά και μεταπτυχιακά. Αλλά και με αρκετές διοικητικές ευθύνες, τα τελευταία χρόνια, λόγω μας προεδρίας του Τμήματος, που συνεπάγεται συμμετοχή στην Κοσμητεία μας Σχολής και στη Σύγκλητο του ΑΠΘ.

-Γεννηθήκατε στη Θεσσαλονίκη. Σε ποια γειτονιά;

Στην Ανάληψη, στην οδό Βασιλίσσης Όλγας 84 με Μάρκου Μπότσαρη. Θεωρώ ως γειτονιά μου ευρύτερα όλο τον άξονα μας Β. Όλγας, από τη Σοφούλη μέχρι την Ευζώνων.

-Σχολείο στο Ε’ Γυμνάσιο-Λύκειο, που ήταν ένα καλό αστικό σχολείο…

(Χαμογελάει). Ένα πολύ καλό, ιστορικό σχολείο, μεσοαστικό θα έλεγα. Κυρίως, υπήρχε όλη η κοινωνική διαστρωμάτωση και το σχολείο, με την ποιότητά του, συνέβαλλε πρωτίστως στην κοινωνική κινητικότητα. Σχεδόν όλοι οι μαθητές της Γ’ Λυκείου είχαμε περάσει στο Πανεπιστήμιο. Έχω πολλούς συμμαθητές που διαπρέπουν επιστημονικά και επαγγελματικά. Έχουμε φτιάξει Σύλλογο Αποφοίτων, όπου συμμετέχω στο Δ.Σ. και συναντιόμαστε συχνά. Οι βραδιές εξόδου με παλιούς συμμαθητές είναι από τις πιο τρυφερές και νοσταλγικές στιγμές στη ζωή μας.

-Η οικογένεια πως ήταν; Τι συζητήσεις κάνατε στο σπίτι;

Ο πατέρας μου, Γιάννης Στυλιανού, ήταν εξαιρετικός, σπάνιος άνθρωπος, που δυστυχώς πέθανε. Η μητέρα μου, Λένα Στυλιανού, εξακολουθεί να είναι πάντα το στήριγμά μας. Ο μεγαλύτερος αδερφός μου, Σωτήρης Στυλιανού, ήταν για μένα ανέκαθεν πρότυπο δύναμης και θέλησης για ζωή. Είμαι τυχερός, διότι είχα νέους γονείς και όμορφα παιδικά χρόνια. Συζητούσαμε πολύ στο σπίτι για τα πάντα, υπήρχε δημοκρατικότατο κλίμα και πολλή αγάπη.

-Για την πολιτική το ενδιαφέρον υπήρχε από εκείνη την εποχή;

Ναι, το ενδιαφέρον μου για την πολιτική άρχισε από τα παιδικά χρόνια, κυρίως με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου το ’73. Θυμάμαι πάντα τα τανκς να περνούν στη Β. Όλγας. Και φυσικά μετά τη Μεταπολίτευση.

Λεζάντα: Με την Αυγή στο χέρι σε φωτογραφία τον Αύγουστο του ΄84

-Ποιες είναι οι αναμνήσεις από τα πρώτα χρόνια μας μεταπολίτευσης;

Πολύ έντονες. Ήμουν εννέα ετών και μπορώ να πω ότι τότε έγινα αριστερός. Η ευρύτερη οικογένειά μου, και από την πατρική και από τη μητρική πλευρά, ήταν συντηρητικής πολιτικής παράδοσης. Η μεταπολίτευση με σημάδεψε, παρά το πρώιμο της ηλικίας. Στα δώδεκά μου διάβαζα την «Αυγή» και υποστήριζα τη «Συμμαχία των 5».

-Η υπερ-πολιτικοποίηση της εποχής βοήθησε τελικά τη χώρα;

Η μεταπολίτευση υπήρξε ένα πανηγύρι δημοκρατίας, μια μοναδικά ωραία εποχή, με ιστορικές μεταρρυθμίσεις, ωστόσο και με υπερβολές. Αναδρομικά, μπορεί να γίνει κριτική και αυτοκριτική για αφελείς γενικεύσεις. Πάντως, η σημερινή Ελλάδα οφείλει πάρα πολλά στη μεταπολίτευση και προωθητικές τομές που τη συνόδευσαν, το Σύνταγμα του 1975, όλη τη θεσμική σταθερότητα που υπάρχει από τότε. Η υπερ-πολιτικοποίηση ήταν αναγκαίο παρακολούθημα αυτών των μετασχηματισμών και, σε τελική ανάλυση, πιστεύω ότι βοήθησε τη χώρα.

-Άλλες αναμνήσεις από εκείνη την εποχή;

Σχολείο και αγορίστικες παρέες, πολλή μουσική: Χατζηδάκις και Θεοδωράκης, αλλά και Σαββόπουλος, Γερμανός και Κραουνάκης, συγκροτήματα ροκ, συναυλίες, πολύ σινεμά και αρκετό θέατρο, ο μεγάλος ΠΑΟΚ του αέρινου Γιώργου Κούδα…

Λεζάντα: Παοκτσής φανατικός και λάτρης του Γιώργου Κούδα

Λεζάντα: Ως φανατικός Παοκτσής με τη μικρότερη κόρη του στην Τούμπα

-Παοκτσής, δηλαδή. Τι κάνατε ευχάριστα τότε; Ποια ήταν τα στέκια;

(Γελάει). Έπαιζα ποδόσφαιρο, μπάσκετ και βόλεϊ στις ομάδες του σχολείου. Πήγαινα για καφέ στη γειτονιά, στην περιοχή του Μιραμάρε, στη σημερινή οδό Μαρία Κάλλας, για μπουγάτσα στην «Αθηνά» δίπλα στην εκκλησία της Ανάληψης, στο Goody’s που είχε ανοίξει στην Ευζώνων.

-Θέλατε πάντα να σπουδάσετε Φιλοσοφική;

Ναι, στην Α’ γυμνασίου αποφάσισα να γίνω φιλόλογος, χάρη σε έναν φωτισμένο φιλόλογο που είχα στο Ε’, τον κύριο Νίκο Παπάνθιμο.

-Πώς ήταν τα φοιτητικά χρόνια στη Θεσσαλονίκη τη δεκαετία του 80;

Θαυμάσια! Η απόλυτη αίσθηση ελευθερίας. Το Πανεπιστήμιο ήταν μια ιδιαίτερα ζωντανή πολιτεία στην καρδιά της πόλης. Παρακολουθούσα όλα τα μαθήματα και διάβαζα πολύ στα πανεπιστημιακά χρόνια, δεν ήταν και τόσο συνηθισμένο τότε, κι έτσι οι φίλοι μου με αποκαλούσαν ειρωνικά «Ιάπωνα», για τον υπεβάλλοντα ζήλο μου. Νοσταλγώ εκείνα τα χρόνια.

Λεζάντα: Σε τιμητική εκδήλωση για τον Δημήτρη Μαρωνίτη το Μάιο του 2015

-Η γνωριμία του… Ιάπωνα με τη σύζυγο πώς συνέβη;

Προ αμνημονεύτων ετών, ήδη από τα χρόνια του Γυμνασίου, μετά μαζί και στη Φιλοσοφική Σχολή. Γνωριζόμαστε από πάντα!

-Εσύ ή αυτή έκανε το πρώτο βήμα;

Εγώ. Ήμουν θαρραλέος, μάλλον, ή είχα άγνοια κινδύνου!

Λεζάντα: Με τις 5 γυναίκες της ζωή του στο Λονδίνο

-5 γυναίκες στο σπίτι. Πώς τα βγάζετε πέρα;

(Γελάει). Πανεύκολα, είναι υπέροχες! Βεβαίως, δεν ζουν πλέον στο σπίτι, είναι μεγάλες γυναίκες και έχουν η καθεμιά τη δική της ζωή, στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη.

-Μετά τη Θεσσαλονίκη ήρθαν οι σπουδές στη Σορβόννη. Ήταν χρήσιμα τα χρόνια της Γαλλίας;

Όχι απλώς χρήσιμα. Υπήρξαν πολύτιμα. Έμεινα στο Παρίσι για 5 χρόνια, ίσως τα πιο ενδιαφέροντα μας ζωής μου. Έζησα σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα, έμαθα μια άλλη κουλτούρα, γνώρισα ωραίους και σπουδαίους ανθρώπους από όλο τον κόσμο, έκανα καλούς φίλους, έμαθα πάρα πολλά πράγματα, όχι μόνο στον τομέα της επιστήμης και της φιλοσοφίας, αλλά και στην πολιτική, στην τέχνη, στον πολιτισμό…

-Μετά επιστροφή στη Θεσσαλονίκη και εκκίνηση μας πανεπιστημιακής καριέρας, πρώτα στη Φιλοσοφική Σχολή και μετά στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, όπου από τον Ιανουάριο του 2018 είστε και Πρόεδρος του Τμήματος. Ποια είναι τα θετικά του ελληνικού πανεπιστημίου;

Υψηλή ποιότητα ανθρώπινου δυναμικού, καινοτομία στην έρευνα, επιστημοσύνη, ακαδημαϊκότητα, δημόσιος και δημοκρατικός χαρακτήρας, ευκαιρίες για όλους και για μας, κοινωνική κινητικότητα. Ουκ ολίγα θα έλεγα…

-Και τα αρνητικά;

Υποχρηματοδότηση και έλλειψη πόρων, χαμηλές αποδοχές του προσωπικού, πεπαλαιωμένες ή ανεπαρκείς υποδομές, γραφειοκρατικό θεσμικό πλαίσιο, συχνά κακώς εννοούμενη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, ενίοτε ιδιοποίηση των δημόσιων πόρων από αετονύχηδες ιδιώτες. Και εδώ ουκ ολίγα…

-Η ενασχόληση με τον Σπινόζα πώς προέκυψε;

Ως νέος της ανανεωτικής αριστεράς και μαρξιστής, στο Γυμνάσιο διάβασα τον Αλτουσέρ, ο οποίος αγαπούσε πολύ τον Σπινόζα, οπότε τον αγάπησα κι εγώ.

-Τι μπορούμε να μάθουμε από αυτόν;

Ο Σπινόζα είναι μας μεγάλος στοχαστής, μας κλασικός φιλόσοφος. Μας μαθαίνει τον τρόπο να σκεφτόμαστε, ώστε να κατανοούμε τον εαυτό μας και τον κόσμο. Μας προτείνει έναν φιλοσοφικό δρόμο για να «σώσουμε την ψυχή μας» μέσω μας επιθυμίας για γνώση, για χαρά, για ζωή. Μας δείχνει γιατί αξίζει να αγαπούμε μας συνανθρώπους μας και να αγωνιζόμαστε για μια καλύτερη κοινωνία. Ήταν ο πρώτος φλογερός οπαδός μας δημοκρατίας στη νεότερη εποχή.

-Ήσασταν για 4 χρόνια πρόεδρος του ΚΘΒΕ σε εποχές δύσκολες. Τι κρατάτε από τη θητεία σας;

Κρατώ την πολύτιμη εμπειρία διοίκησης ενός μεγάλου και σημαντικού πολιτιστικού οργανισμού. Τον καθημερινό αγώνα για τη διάσωση και ανόρθωση του ΚΘΒΕ. Μας ποικίλες γνώσεις που απέκτησα. Την άψογη συνεργασία με την καλλιτεχνική διεύθυνση και με το ΔΣ. Τη γνωριμία μου με πολλούς ενδιαφέροντες ανθρώπους και εξαιρετικούς επαγγελματίες. Την αγάπη και εκτίμηση των εργαζομένων.

-Τι θα θέλατε να ξεχάσετε;

Θα ήθελα να ξεχάσω ορισμένες κακοδαιμονίες του οργανισμού, που αποτελούν αδυναμίες συνολικά του δημόσιου τομέα στη χώρα μας. Και κάποιες άσχημες και αχάριστες ανθρώπινες συμπεριφορές.

-Πώς βλέπετε σήμερα την κυβέρνηση Μητσοτάκη στον τομέα του πολιτισμού και τη θητεία μας Λίνας Μενδώνη;

Στον πολιτισμό η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη δυστυχώς παίρνει βαθμό κάτω από τη βάση, παρά την υποτιθέμενη αριστεία. Δυστυχώς η κυρία Μενδώνη δεν μπόρεσε να ξεφύγει από μια επαρχιώτικου τύπου μιζέρια και μετριότητα. Και θα είναι διά παντός ασυγχώρητη για το «έγκλημα» στον Σταθμό Βενιζέλου του Μετρό Θεσσαλονίκης, όπου αποφάσισαν να καταστρέψουν μοναδικές αρχαιότητες, και μάλιστα προκρίνοντας μια πιο δαπανηρή και χρονοβόρα λύση. Είναι παράλογο και εντελώς ανεξήγητο: χάνει η πόλη και οι πολίτες, ενώ οι μόνοι που κερδίζουν είναι οι εργολάβοι.

-Αγαπημένο στέκι σήμερα στη Θεσσαλονίκη;

Το βιβλιοπωλείο «Κεντρί» στη Ναβαρίνου, η μουσική «Τομπουρλίκα» και διαχρονικά το «De Facto».

-Πώς ξεκουράζεστε; Ποια είναι τα χόμπι; Η μπάλα;

Μουσική, σινεμά, θέατρο, λογοτεχνία. Αγαπώ πολύ το ποδόσφαιρο και το παρακολουθώ.

-Ομάδα ΠΑΟΚ, έτσι;

ΠΑΟΚ.

-Οπαδική βία: Αντιμετωπίζεται εύκολα;

Πάρα πολύ δύσκολο και καυτό ζήτημα. Όλοι έχουμε ευθύνες, πρωτίστως η Πολιτεία, που μονίμως αδρανεί, και οι μεγαλοϊδιοκτήτες των ΠΑΕ, που καταστρέφουν το ποδόσφαιρο υποδαυλίζοντας τη βία. Στις μέρες μας διαμορφώνεται ένα μίγμα χουλιγκανισμού, εθνικισμού, ρατσισμού και ακροδεξιού εξτρεμισμού που πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα και δραστικά. Αλλιώς, θα μας καταπιεί όλους.

-Τι δεν σας αρέσει στη θητεία του σημερινού δημάρχου Κωνσταντίνου Ζέρβα;

Πολλά δεν μου αρέσουν. Σκέτη απογοήτευση. Απάθεια και αδράνεια. Κομφορμισμός. Μικροαστισμός. Θαρρείς πως η μόνη μέριμνά του είναι να ξηλώσει ό,τι καλό έκανε ο Μπουτάρης. Πολύ κρίμα για την πόλη μας.

-Το 2023 θα είναι μια ευκαιρία για τον ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει τη μάχη μας Θεσσαλονίκης; Και με τι μοντέλο;

Το 2023 πρέπει να είναι μια ευκαιρία για την ίδια τη Θεσσαλονίκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να συμβάλει σε αυτό, στηρίζοντας για δήμαρχο κάποια υποψηφιότητα που να ενώνει ευρύτερες δυνάμεις, επιτυγχάνοντας συγκλίσεις και δημιουργώντας ένα μεγάλο ρεύμα νίκης και ανόρθωσης για την πόλη.

-Τι χρειάζεται περισσότερο από ποτέ σήμερα η Θεσσαλονίκη;

Πράσινο, πάρκα, καθαριότητα, λύση στο συγκοινωνιακό, υποδομές. Μα πάνω απ’ όλα χρειάζεται ένα νέο όραμα και μια νέα στρατηγική, ένα άνοιγμα με αυτοπεποίθηση στην Ελλάδα και στον κόσμο.

-Μήπως και περισσότερο διάλογο και συναίνεση μεταξύ των ανθρώπων μας;

(Απαντά άμεσα). Βεβαίως, και αυτό. Μέσα από τον εξαντλητικό διάλογο και με ευρύτερες συναινέσεις η Θεσσαλονίκη μπορεί να προοδεύσει και προκόψει.

Λεζάντα: Με τον Αλέξη Τσίπρα

-Έχετε συνεργαστεί με τον Αλέξη Τσίπρα ως πρωθυπουργό. Πώς θα τον χαρακτηρίζατε σε ό,τι αφορά τον τρόπο που κυβέρνησε;

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας άνθρωπος που σε κερδίζει με το χαμόγελό του. Είναι χαρισματικός πολιτικός, που έχει ακόμη πολλά να προσφέρει. Με δεδομένα τα τόσα προβλήματα και τα μνημόνια, κυβέρνησε καλά. Είμαι πεπεισμένος ότι η δεύτερη θητεία του ως πρωθυπουργού θα είναι πιο ώριμη και πιο πετυχημένη από την πρώτη.

-Αυτές μας ημέρες διεξάγεται στην Αθήνα το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Ποιο είναι το διακύβευμα και το σημαντικότερο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί;

Το ζήτημα είναι πώς θα λειτουργήσει καλύτερα το κόμμα, με βάση αρχές και σαφείς προγραμματικές θέσεις-προτάσεις μας προς την κοινωνία. Για να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ το μαζικό λαϊκό κόμμα μιας σύγχρονης Αριστεράς.

-Για την εκλογή του επόμενου προέδρου του κόμματος από τη βάση ακούστηκαν και ενστάσεις. Μας τι λέτε;

Χρειάζεται ένα τολμηρό άνοιγμα του κόμματος προς την κοινωνία και κυρίως τους νέους, όλους όσοι αδιαφορούν ή απέχουν. Όποια καινοτομία βοηθά στην ενεργοποίηση των πολιτών σ΄αυτή την κατεύθυνση, είναι ευπρόσδεκτη.

-Και η προσέγγιση των πασοκογενών; Πώς την βλέπετε;

Δεν μου αρέσει ο όρος πασοκογενείς. Εννοείται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, μας κάθε κόμμα, προσπαθεί να πείσει μας ψηφοφόρους άλλων κομμάτων να έρθουν στη δική του κάλπη. Κάθε πολίτης που θέλει να είναι μέλος ή φίλος του ΣΥΡΙΖΑ, θεωρείται απλά και μόνο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς άλλα προσδιοριστικά.

-Ποιο είναι το μεγάλο ερώτημα για τον ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία προς τις εθνικές εκλογές;

Να έχει πειστικό προγραμματικό λόγο και αξιοπιστία, με μια συμπαγή ηγετική ομάδα που να εμπνέει εμπιστοσύνη, ώστε να διαμορφώσει μια θετική πρόταση για την ελληνική κοινωνία, δίνοντας μια νέα προοπτική στη χώρα.

-Την προηγούμενη Κυριακή είχαμε εκλογές στη Γαλλία, τι θα ψηφίζατε;

Τον Μελανσόν. Ως τη χρήσιμη ψήφο για μια αριστερή πρόταση διακυβέρνησης. Παρά κάποιες προβληματικές όψεις μιας προσωπικότητας και φυσιογνωμίας του προγράμματός του.

-Γιατί η Αριστερά δεν είναι στο δεύτερο γύρο;

Επειδή η Αριστερά στη Γαλλία και σε όλη την Ευρώπη δυστυχώς δεν βρίσκεται στα καλύτερά της. Και επειδή υπήρξε πολυδιάσπαση των ψήφων μας αριστερούς υποψήφιους. Πιστεύω πως, αν δεν υπήρχαν η οικολογική, η σοσιαλιστική και η κομμουνιστική υποψηφιότητα, ο Μελανσόν θα περνούσε στον δεύτερο γύρο και θα εκλεγόταν πρόεδρος.

-Στο δεύτερο γύρο θα επιλέγατε Μακρόν ή την αποχή;

Με μισή καρδιά θα ψήφιζα τον Μακρόν, για να μην εκλεγεί η Λεπέν. Αλλά θα επιθυμούσα ο Μακρόν να κάνει μια στροφή προς την κοινωνία, τα φτωχότερα και πιο ευάλωτα στρώματα, να πάψει να είναι ο πρόεδρος των ελίτ. Αυτό είναι το μέγα ζητούμενο σήμερα και για τη Γαλλία και για όλη την Ευρώπη.

-Ελληνογαλλική στρατηγική συμμαχία. Είναι σωστή επιλογή για τη χώρα;

Καταρχήν ναι, υπάρχουν ιστορικοί δεσμοί. Αλλά θεωρώ ότι η ακόμη σωστότερη επιλογή για τη χώρα είναι η ευρωπαϊκή προοπτική και η πολύπλευρη συνεργασία, η πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και η συνεννόηση με όλους τους πρωταγωνιστές στο διεθνές σκηνικό. Για την ειρήνη, την ασφάλεια και την ευημερία της περιοχής μας, και όλου του κόσμου.

-Και για το τέλος κάτι προσωπικό για το μέλλον σας: Το 2023 θα έχουμε μάλλον δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Τις εθνικές και τις αυτοδιοικητικές. Έχω ακούσει μια κουβέντα για το πού θα συμμετάσχετε. Είτε ως υποψήφιος δήμαρχος είτε ως υποψήφιος βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ. Έχετε αποφασίσει να κάνετε το βήμα;

Είμαι σε μια φάση της ζωής μου που επειδή με προτείνουν κάποιοι σύντροφοι και κάποιοι φίλοι να εμπλακώ πιο ενεργά και δεν έχω κατέβει ποτέ υποψήφιος, το σκέφτομαι θετικά. Μάλλον για υποψήφιος βουλευτής. Εχω διαβάσει και εγώ κάποια σενάρια για τη δημαρχεία, αλλά... Πάντως με ενδιαφέρει η Θεσσαλονίκη και είναι σημαντικό να προσφέρουμε στην πόλη αυτά που της αξίζουν. Νομίζω ότι θα ήθελα να είμαι υποψήφιος βουλευτής.