Σαραπιείον: Όταν οι Αιγύπτιοι θεοί λατρεύονταν στη Θεσσαλονίκη
18/03/2023 07:00
18/03/2023 07:00
Μετά την καταστροφική πυρκαγιά του 1917, κατά τη διάνοιξη της «Διαγωνίου Βαρδαρίου» (πρώην Διοικητηρίου και σήμερα Καραολή και Δημητρίου των Κυπρίων Αγωνιστών), εντοπίζεται το 1921 μία επιγραφή και τμήματα του ιερού των Αιγυπτίων θεών, του αποκαλούμενου «Σαραπιείου» από τον πρώτο ανασκαφέα Στρατή Πελεκίδη.
Τα ακριβή όριά του δεν είναι γνωστά, όμως φαίνεται ότι καταλάμβανε μεγάλη έκταση μεταξύ των οδών Καραολή και Δημητρίου, Ελένης Σβορώνου, Σελευκιδών και Πτολεμαίων, σε μια προνομιακή θέση, κοντά στην κύρια δυτική πύλη και το λιμάνι, στο νότιο τμήμα μιας «ιερής περιοχής» (area sacra), όπου ήταν συγκεντρωμένα τα περισσότερα ιερά της Θεσσαλονίκης (εικ.1).
Το ιερό περιελάμβανε στωικά οικοδομήματα και μικρούς ναούς, μοιάζει δε με το πληρέστερα ερευνημένο ιερό της Ίσιδας στο Δίον. Στις έρευνες των πρώτων χρόνων αποκαλύφθηκαν τμήμα στοάς, τα θεμέλια ενός μικρού πρόστυλου ή δίστυλου εν παραστάσι ναού ορθογώνιας κάτοψης (ναός Α), με βοτσαλωτό δάπεδο, προσανατολισμό Α προς Δ και είσοδο στα ανατολικά και τμήματα άλλων δύο τουλάχιστον κτισμάτων (εικ. 2).
Επίσης, πολλά γλυπτά, λίγα αρχιτεκτονικά μέλη, νομίσματα, καθώς και πολλές επιγραφές, επιβεβαίωσαν ότι εδώ λατρεύονταν κυρίως οι δύο δημοφιλέστεροι θεοί του αιγυπτιακού πανθέου, η Ίσις και ο Σάραπις, αλλά και άλλοι Αιγύπτιοι θεοί, όπως ο Όσιρις, ο Αρποκράτης, ο Άνουβις, ο Άμμωνας Δίας, καθώς και θεοί του ελληνικού πανθέου, όπως ο Διόνυσος, ο Θεός Ύψιστος, η Αφροδίτη κ.ά.
Η κατασκευή του ναού χρονολογήθηκε στα ελληνιστικά χρόνια, ενώ δέχθηκε επισκευές στη ρωμαϊκή εποχή. Οι ανασκαφές επαναλήφθηκαν το 1939 από τον Σ. Πελεκίδη και τον Χ. Μακαρόνα στα ΝΑ του αρχαιολογικού χώρου, αποκαλύπτοντας έναν μικρό, πιθανώς πρόστυλο ή δίστυλο εν παραστάσι αψιδωτό ναό ρωμαϊκών χρόνων (ναός Β), με σηκό και πρόναο, προσανατολισμό Β προς Ν και μαρμαροθετημένο δάπεδο από μικρά ακανόνιστα πολύχρωμα πλακίδια (εικ. 2 και 3).
Στη βόρεια πλευρά του σηκού υπήρχε υπερυψωμένη ημικυκλική κόγχη, πιθανώς για το λατρευτικό άγαλμα, με κτιστό πλίνθινο έδρανο μπροστά της για την τοποθέτηση αναθημάτων.
Στη ΒΔ γωνία του μικρού αυτού ναού αποκαλύφθηκε υπόγειος καμαροσκεπής ορθογώνιος χώρος με άξονα Α προς Δ, προορισμένος προφανώς για λατρευτικούς σκοπούς, αφού σε κόγχη του ανατολικού τοίχου βρέθηκε στην αρχική της θέση πάνω σε μαρμάρινη βάση μικρή ερμαϊκή στήλη.
Στον χώρο αυτό οδηγούσε, μέσω μικρής κλίμακας, υπόγειος καμαροσκεπής επίσης διάδρομος, παράλληλος με τον δυτικό τοίχο του σηκού.
Δεν υπήρχε άμεση επικοινωνία των εσωτερικών χώρων του υπερκείμενου ναού με τους δύο υπόγειους χώρους, που χαρακτηρίζονται από τον Χ. Μακαρόνα ως «Κρύπτη», τόπος μυστηριακής λατρείας των Αιγυπτίων θεών, η είσοδος της οποίας βρέθηκε σφραγισμένη με μαρμάρινες πλάκες από την αρχαιότητα.
Πηγή: Εφορεία Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης
21/03/2023 15:00
12/05/2023 18:05
Μετά την καταστροφική πυρκαγιά του 1917, κατά τη διάνοιξη της «Διαγωνίου Βαρδαρίου» (πρώην Διοικητηρίου και σήμερα Καραολή και Δημητρίου των Κυπρίων Αγωνιστών), εντοπίζεται το 1921 μία επιγραφή και τμήματα του ιερού των Αιγυπτίων θεών, του αποκαλούμενου «Σαραπιείου» από τον πρώτο ανασκαφέα Στρατή Πελεκίδη.
Τα ακριβή όριά του δεν είναι γνωστά, όμως φαίνεται ότι καταλάμβανε μεγάλη έκταση μεταξύ των οδών Καραολή και Δημητρίου, Ελένης Σβορώνου, Σελευκιδών και Πτολεμαίων, σε μια προνομιακή θέση, κοντά στην κύρια δυτική πύλη και το λιμάνι, στο νότιο τμήμα μιας «ιερής περιοχής» (area sacra), όπου ήταν συγκεντρωμένα τα περισσότερα ιερά της Θεσσαλονίκης (εικ.1).
Το ιερό περιελάμβανε στωικά οικοδομήματα και μικρούς ναούς, μοιάζει δε με το πληρέστερα ερευνημένο ιερό της Ίσιδας στο Δίον. Στις έρευνες των πρώτων χρόνων αποκαλύφθηκαν τμήμα στοάς, τα θεμέλια ενός μικρού πρόστυλου ή δίστυλου εν παραστάσι ναού ορθογώνιας κάτοψης (ναός Α), με βοτσαλωτό δάπεδο, προσανατολισμό Α προς Δ και είσοδο στα ανατολικά και τμήματα άλλων δύο τουλάχιστον κτισμάτων (εικ. 2).
Επίσης, πολλά γλυπτά, λίγα αρχιτεκτονικά μέλη, νομίσματα, καθώς και πολλές επιγραφές, επιβεβαίωσαν ότι εδώ λατρεύονταν κυρίως οι δύο δημοφιλέστεροι θεοί του αιγυπτιακού πανθέου, η Ίσις και ο Σάραπις, αλλά και άλλοι Αιγύπτιοι θεοί, όπως ο Όσιρις, ο Αρποκράτης, ο Άνουβις, ο Άμμωνας Δίας, καθώς και θεοί του ελληνικού πανθέου, όπως ο Διόνυσος, ο Θεός Ύψιστος, η Αφροδίτη κ.ά.
Η κατασκευή του ναού χρονολογήθηκε στα ελληνιστικά χρόνια, ενώ δέχθηκε επισκευές στη ρωμαϊκή εποχή. Οι ανασκαφές επαναλήφθηκαν το 1939 από τον Σ. Πελεκίδη και τον Χ. Μακαρόνα στα ΝΑ του αρχαιολογικού χώρου, αποκαλύπτοντας έναν μικρό, πιθανώς πρόστυλο ή δίστυλο εν παραστάσι αψιδωτό ναό ρωμαϊκών χρόνων (ναός Β), με σηκό και πρόναο, προσανατολισμό Β προς Ν και μαρμαροθετημένο δάπεδο από μικρά ακανόνιστα πολύχρωμα πλακίδια (εικ. 2 και 3).
Στη βόρεια πλευρά του σηκού υπήρχε υπερυψωμένη ημικυκλική κόγχη, πιθανώς για το λατρευτικό άγαλμα, με κτιστό πλίνθινο έδρανο μπροστά της για την τοποθέτηση αναθημάτων.
Στη ΒΔ γωνία του μικρού αυτού ναού αποκαλύφθηκε υπόγειος καμαροσκεπής ορθογώνιος χώρος με άξονα Α προς Δ, προορισμένος προφανώς για λατρευτικούς σκοπούς, αφού σε κόγχη του ανατολικού τοίχου βρέθηκε στην αρχική της θέση πάνω σε μαρμάρινη βάση μικρή ερμαϊκή στήλη.
Στον χώρο αυτό οδηγούσε, μέσω μικρής κλίμακας, υπόγειος καμαροσκεπής επίσης διάδρομος, παράλληλος με τον δυτικό τοίχο του σηκού.
Δεν υπήρχε άμεση επικοινωνία των εσωτερικών χώρων του υπερκείμενου ναού με τους δύο υπόγειους χώρους, που χαρακτηρίζονται από τον Χ. Μακαρόνα ως «Κρύπτη», τόπος μυστηριακής λατρείας των Αιγυπτίων θεών, η είσοδος της οποίας βρέθηκε σφραγισμένη με μαρμάρινες πλάκες από την αρχαιότητα.
Πηγή: Εφορεία Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης
ΣΧΟΛΙΑ