Το ακροδεξιό κόμμα της Ισπανίας Vox αρνείται την ύπαρξη της έμφυλης βίας, ιδιαίτερα σημαντικού ζητήματος στην Ισπανία το οποίο κυριαρχεί στην προεκλογική εκστρατεία. Και αυτό φέρνει σε πολύ δύσκολη θέση τους συντηρητικούς του Λαϊκού Κόμματος (PP), οι οποίοι, στην περίπτωση που θα κληθούν να σχηματίσουν κυβέρνηση μετά τις πρόωρες εκλογές της 23ης Ιουλίου, θα αναγκασθούν να συμμαχήσουν με το κόμμα της ισπανικής ακροδεξιάς.

«Η έμφυλη βία δεν υφίσταται, η μάτσο βία δεν υφίσταται». Οι δηλώσεις αυτές την περασμένη εβδομάδα του Χοσέ Μαρία Γιάνος, στελέχους του Vox στην περιφέρεια της Βαλένθια, όπου το ακροδεξιό κόμμα έκανε συμφωνία συγκυβέρνησης με το PP, δημιούργησαν εκρηκτική κατάσταση.

Ο ηγέτης του Λαϊκού Κόμματος, ο Αλμπέρτο Νούνιεθ Φεϊχό, έσπευσε να αντιδράσει δηλώνοντας ότι «η έμφυλη βία υπάρχει» και επαναλαμβάνοντας έκτοτε αδιάκοπα ότι το κόμμα του «δεν θα κάνει το παραμικρό βήμα προς τα πίσω στον αγώνα κατά της μάστιγας αυτής».

Η ισπανική κοινή γνώμη είναι εξαιρετικά ευαίσθητη για το θέμα, καθώς η Ισπανία θεωρείται σημείο αναφοράς στην αντιμετώπιση της μάτσο βίας από το 2004, όταν το ισπανικό κοινοβούλιο υιοθέτησε ομοφώνως τον πρωτοπόρο στην Ευρώπη νόμο «περί συνολικής προστασίας κατά της έμφυλης βίας».

Για την Παλόμα Ρομάν, καθηγήτρια Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Complutense της Μαδρίτης, η πολεμική αυτή βλάπτει τους συντηρητικούς.

Τρίτη πολιτική δύναμη της Ισπανίας, το Vox «είναι ο σύμμαχος που έχει ανάγκη το PP, αλλά θα ήθελε να τον κρατήσει σε απόσταση» εξαιτίας των υπερσυντηρητικών του θέσεων, λέει.

Αναγκαστικά, κατά συνέπεια, το PP βρίσκεται εδώ και μέρες σε μία ανέφικτη αποστολή: αποφυγή του θέματος της έμφυλης βίας, διότι, ακόμη και αν ήταν ο νικητής των περιφερειακών εκλογών της 28ης Μαΐου και παραμένει φαβορί στις δημοσκοπήσεις, μέχρι τις εκλογές «βαδίζει σε ναρκοπέδιο».

Σημασιολογική μάχη

Το θέμα έχει κεντρική θέση στην προεκλογική εκστρατεία.

«Η άρνηση της έμφυλης βίας δεν μπορεί παρά να είναι πισωγύρισμα. Αυτό θα παιχτεί στις 23 Ιουλίου», δηλώνει ο πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ, που προσπαθεί να κινητοποιήσει τους ψηφοφόρους της αριστεράς και του κέντρου κραδαίνοντας την απειλή της παρουσίας του Vox στη κυβέρνηση μέσω της συμμαχίας με το PP.

Η συμμαχία «με οποιονδήποτε αρνείται την έμφυλη βία και τα δικαιώματα των γυναικών είναι τεράστιο πισωγύρισμα», δήλωσε η Γιολάντα Ντίαθ, υπουργός Εργασίας και υποψήφια με το κόμμα Podemos.

Στο μεταξύ, το Vox παραμένει πιστό στην γραμμή του. Ο ηγέτης του, ο Σαντιάγο Αμπασκάλ, επαναλαμβάνει αδιάκοπα ότι «το φύλο αποτελεί ιδεολογική έννοια» που ο ίδιος δεν παραδέχεται. Ετσι, το αντιφεμινιστικό κόμμα, που ξεκίνησε έναν πολιτισμικό πόλεμο κατά των «αριστερών» ιδεών, κατόρθωσε να νικήσει σε ορισμένες σημασιολογικές μάχες.

Μετά τις περιφερειακές εκλογές της 28ης Μαΐου, πολλαπλασιάσθηκαν οι συνασπισμοί ανάμεσα στο PP και το Vox ανά την Ισπανία. Και αυτή η συνεργασία είχε σε πολλές περιπτώσεις ως αποτέλεσμα να καταργηθεί εντός των τοπικών κυβερνήσεων η θέση του αρμόδιου για την Ισότητα και να μετατραπεί σε θέση αρμόδιου «για την Οικογένεια».

Η συμφωνία συγκυβέρνησης PP-Vox στην Βαλένθια, μία από τις πλουσιότερες και πολυπληθέστερες περιοχές της χώρας, αναφέρεται στην καταπολέμηση της «ενδοοικογενειακής βίας», που θα πρέπει «να εγγυάται την ισότητα ανάμεσα στα θύματα», με την αφαίρεση των όρων μάτσο ή έμφυλη βία.

Ανεξαρτήτως τιμήματος

Η πολεμική έχει φθάσει σε τέτοια επίπεδα που στην περιοχή της Εστρεμαδούρα το PP αρνήθηκε να συμμαχήσει με το Vox. Η υποψήφια των συντηρητικών Μαρία Γκουαρντιόλα αρνήθηκε οποιαδήποτε συμφωνία συγκυβέρνησης με «ένα κόμμα που αρνείται την μάτσο βία».

Η Παλόμα Ρομάν επισημαίνει τις ανακολουθίες του Λαϊκού Κόμματος και θεωρεί ότι «το μόνο που είναι σαφές είναι ότι θέλει να αναλάβει την εξουσία» σε εθνική κλίμακα και «ανεξαρτήτως του τιμήματος».

Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, το PP θα είναι πρώτο στις εκλογές της 23ης Ιουλίου, αλλά θα έχει ανάγκη το Vox για να εξασφαλίσει την απόλυτη πλειοψηφία.

Από το 2004, στην Ισπανία θεωρείται κεκτημένο ότι η έμφυλη βία αποτελεί πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπισθεί, εξηγεί η Παλόμα Ρομάν. Αλλά, σε περίπτωση συμμαχίας του PP με το Vox σε εθνική κλίμακα, οι συντηρητικοί είναι πιθανόν «να κάνουν σημαντικές υποχωρήσεις που θα επηρεάσουν ό,τι θεωρούσαμε κεκτημένο», προειδοποιεί.