Σε μια συγκλονιστική αποκάλυψη προέβη ο Τιερί Ανρί σε συνέντευξή του στο κανάλι «The Diary of A CEO», όπου μεταξύ άλλων μίλησε για την καταγωγή του, την καριέρα του, αλλά και τη μάχη που έδωσε με την κατάθλιψη.

Αναλυτικά όσα δήλωσε:

Για τη γειτονιά του: «Μεγάλωσα σε μια κανονική γειτονιά. έχει σημασία βέβαια τι καταλαβαίνεις ως κανονικό, φυσιολογικό και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Κλέφτες, όπλα, καυγάδες, ευτυχία, διαφορετικό φαγητό, διαφορετικές θρησκείες, διαφορετικότητα, πάντα έλεγα ότι είναι το καλύτερο για μένα, για να καταλάβω πώς ήταν ο κόσμος».

Για το διαζύγιο των γονιών του: «Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν επτά, οκτώ χρονών, οπότε ο πατέρας μου έφυγε από το σπίτι μου, αλλά ήταν παρών όταν πήγαινα σε προπονήσεις ή παιχνίδια, περνούσα χρόνο μαζί του, αλλά ουσιαστικά μεγάλωσα με τη μητέρα μου. Ακόμα και όταν ήταν μαζί δεν έβλεπα αυτή την αγάπη, αυτή τη στοργή, τις αγκαλιές. Όταν μεγάλωσα, δεν το ήξερα αυτό. Αναπτύσσεται περισσότερο σε αυτού του τύπου τις γειτονιές. Έπρεπε να προσπαθήσω να είμαι δυνατός και να μην κλαίω. Είχα πρόβλημα ή τσακωνόμουν, γυρνούσα σπίτι και όταν με ρωτούσαν πώς πέρασε η μέρα θα έπρεπε να πω καλά. Ήξερα αν ο πατέρας μου ήταν χαρούμενος ή όχι, το ένιωθα. Μπορούσα να νιώσω αν ήταν χαρούμενος ή όχι, Είχε πολλές απαιτήσεις από εμένα. Όμως δεν μπορώ να θυμώσω με κάποιον που προσπάθησε να κάνει το καλύτερο και να είναι μορφωμένος με τα εργαλεία που είχε, δεν έχω τα ίδια εργαλεία, έχω περισσότερα και τα παιδιά μου θα έχουν πολλά άλλα».

Για τη μάχη του με την κατάθλιψη: «Σε όλη μου την καριέρα ήμουν σε κατάθλιψη. Για να το καταλάβεις αυτό πρέπει να γυρίσεις πίσω όταν ήμουν νέος. Όταν ήμουν παιδί δεν έπαιρνα στοργή. Όταν ο πατέρας μου με αγκάλιασε το πρώτο πράγμα που είπε ήταν: αυτό το μωρό θα είναι ένας απίστευτος ποδοσφαιριστής. Με διαμόρφωσε, ήταν σκληρός. Πάντα είχα τον φόβο και την πίεση να ευχαριστήσω τους άλλους με το ποδόσφαιρό μου και τα χρήματά μου μέχρι που μια μέρα η κοπέλα μου και τα παιδιά μου άρχισαν να κλαίνε για αυτό που είμαι. Και μετά νιώθεις άνθρωπος. Είπα ψέματα για πολύ καιρό γιατί η κοινωνία δεν ήταν έτοιμη να ακούσει αυτά που είχα να πω. Αλλά θα είμαι ειλικρινής μαζί σας: σε όλη την καριέρα μου, μάλλον πέρασα περιόδους κατάθλιψης».